Kapot en lusteloos

Dit klinkt als een stevige depressie. Praat erover met uw vrouw. Hopelijk zal zij u begrijpen, en kunt u samen werken aan meer positiviteit. Praat erover met uw beste vriend, iemand die mee kan denken. Praat er in ieder geval met een psycholoog over. U lijkt behoorlijk vast te zitten, en ook de zin niet meer te hebben er iets aan te doen. Zoek echte hulp, ik weet waar ik het over heb.

oeps, dat klinkt inderdaad als een depressie.Ik begrijp vragensteller helemaal,heb zelf 6 jaar een zware depressie gehad(nog in behandeling). Komt me heel erg bekent voor wat je allemaal op noemt vragensteller. Dus raad je aan, zoals de Ds ook al zei zo snel mogelijk professionele hulp in te roepen want je komt ook nog eens op een wachtlijst te staan.
Met Gods hulp ben ik er weer bovenop gekomen,dus geef de moed niet op.Omdat ik zo erg depressief was kon ik nog geen Bijbel lezen. Toch heb ik veel aan het woord van God gehad en Hij heeft mij vast gehouden in deze moeilijke periode, Ik zeg nu daarvan,het is mijn beste tijd geweest. De Heere liet me niet los.Ps 40 heb ik veel aan gehad. De Heere ging echt mee die diepe kuil in. Lees de psalm maar eens. En wat denk je van Ps 88, Heman had het ook heel moeilijk en zat ook in de put, toch zei hij,"God van mijn heil"Er is Hoop, echt waar.Maar daar heb je nu niets aan, je zit er nu midden in. En denk het niet van mensen te verwachten want die begrijpen er niets van. Ik ben er zelfs vrienden door kwijt geraakt.( Gelukkig nog een heleboel over gehouden hoor) Tot slot wil ik je nog een tekst meegeven(de hele Bijbel staat er eigenlijk vol van)

Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven.

Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen.

Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht.

Vooral die "rust", zoek het bij Hem en die "last"wil Hij ook voor je dragen.
De Ds heeft helemaal gelijk, de Weg naar de Heere is de beste Weg.
Ik voel met je mee en wens je Gods zegen toe.
Een meelevende vriend(in)

Herkenbaar, zeer herkenbaar. Ik ben ruim 1,5 jaar zwaar depressief geweest. Net als #levensbron, ook in die tijd me juist afhankelijk geweten van God. Tevreden met elke preek die ik hoorde. Tevreden met alles wat ik las. En nu, zo snel denkend dat we het zelf wel weer kunnen. Dan verlang ik weleens terug naar die tijd. Niet naar de depressie, maar wel naar dat afhankelijk leven uit Gods hand. Werp al uw bekommernis maar op Hem. Mensen kunnen je vaak allen maar teleurstellen (gelukkig wel 1 persoon waarbij ik echt alles kwijt kan, dat is vaak al genoeg). Maar God stelt nooit teleur, dat heb ik mogen ervaren. God is betrouwbaar. Nu kan uw ervaring uiteraard anders zijn, maar ik hoop dat ook u, steun mag vinden bij God. Blijf aanhouden in het gebed, Hij zal horen! Lees Psalm 27, 37 eens. Daar heb ik veel aangehad.

Zoek ook zeker professionele hulp, de Heere wil de middelen gebruiken. Zelf heb ik ook anti-depressiva geslikt. Ik heb veel gehad aan Fluoxetine (Prozac). In het begin kunnen daar zeer nare bijwerkingen bij zitten, maar uiteindelijk heeft mij dit echt geholpen. Veel sterkte toegewenst!

@Tara,
Verkijk je niet op de wanhoop van deze schrijver! Als psycholoog lees ik hier een noodkreet die zo ernstig is, dat je je kunt afvragen of vraagsteller met pastorale hulp geholpen kan worden.
Ik heb de indruk dat jij zelf ook werkzaam bent op het terrein van de hulpverlening. Dan weet je dat psychologische (of psychiatrische hulpverlening) specifieke opleiding en expertise vereist.

Het is niet reëel om van dominees of ouderlingen te verwachten dat zij adequaat hulp kunnen bieden aan iemand met ernstige depressieve klachten. Sterker nog: daar doe je zowel de persoon in nood als zijn pastorale ondersteuners mee tekort! Want de hulpvrager krijgt onvoldoende hulp, met alle risico's van dien, en zijn pastorale hulpverleners staan machteloos.
Ik ben blij dat deze dominee warm en betrokken op zijn geestelijke nood ingaat en tegelijkertijd aangeeft dat professionele hulp wellicht gewenst is.

Vraagsteller, veel sterkte toegewenst.

Beste vragensteller,

Ik heb een paar dagen nagedacht of ik zou reageren en hoe. Bij deze probeer ik het. Sommigen zullen hier aanstoot aan nemen, het zij zo. Ik hoop dat deze het ten minste overwegen en nader onderzoeken.

Allereerst moet mij iets van hart wat me al lang een grote doorn in het oog is: ik geloof niet in de zgn. 'professionele hulp'. Professionele hulp zal je niet helpen. Alleen als het geestelijke hulp is die je aandacht richt op de geestelijke dingen, een leven en toekomst met Christus. Daar halen we als christen, als het goed is, onze hoop, troost, motivatie en volharding uit.

De zgn. professionele psychiatrische hulp werkt naar menselijk inzicht en kan daarom geen antwoorden geven. Onder de schijn van wetenschappelijk te zijn (wat het niet is) pretendeert het antwoorden te kunnen geven hoe te leven. Pompelmoen geeft al aan wat er wordt gezegd, iets dat ik veel heb gehoord: "pastorale hulpverleners staan machteloos, alleen psychiatrische hulpverlening kan helpen". Ik heb het zelfs horen verwoorden (van een predikant) als: "hier kan God niet meer helpen, alleen professionele hulp kan nog helpen". Zie hier de leugen van de psychiatrie.

Binnenkort komt de nieuwe 'Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders' (DSM-5) uit, dat alle zgn. psychische aandoeningen classificeert en beschrijft en wereldwijd wordt gebruikt, ook in Nederland. Dit is een immer toenemende lijst van 'geestelijke aandoeningen'. Ik heb me laten vertellen dat volgens een studie uit 2005 bijna 50 % van de mensen aan de hand van dit boek kan worden geclassificeerd als lijdende aan één of meerdere psychische ziektebeelden. Niemand die bij een psychiater komt zal ooit de diagnose 'niets aan de hand' krijgen.

Zou de Heilige Geest vergeten hebben te vertellen over de psyche van de mens en hebben we die informatie nodig uit atheïstische bronnen? Ik geloof het niet. De Bijbel bevat alle antwoorden die we nodig hebben voor de geestelijke mens. 2 Petr 1:3 zegt: "Immers, Zijn Goddelijke kracht heeft ons ALLES geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort, door de kennis van Hem Die ons geroepen heeft door Zijn heerlijkheid en Zijn deugd."

Helaas zijn velen, ook voorgangers en pastoraal medewerkers en anderen, ook veelvoudig in reformatorische kringen, mensen die het zeker goed bedoelen, gevallen voor de misleiding dat psychologie en psychiatrie wetenschappelijk zouden zijn, terwijl het aan geen enkel criterium daarvoor voldoet. Het is puur opinie van mensen, onverifieerbaar, menselijke wijsheid die dwaasheid is (1 Kor 2). Het heeft een atheïstische, humanistische en deels occulte achtergrond. Er zijn honderden tegenstrijdige therapieën waarvan geen enkele bewezen heeft te werken. Maar het neemt je aandacht weg van de beloften en richt de aandacht op jezelf. Het richt zich niet op de geestelijke dingen maar op je vlees. Sommigen noemen het, mijns inziens terecht, een antichristelijke religie. En dit zijn niet alleen tegenstanders die dit zeggen. Ook veel onchristelijke mensen met een titel voor hun naam uit het vakgebied zelf geven dit ronduit toe. Behalve dat het antwoorden geeft dat geen antwoorden zijn, neemt het het zicht weg op de werkelijke antwoorden die de Bijbel geeft.

Ik ben blij dat in bovenstaande reacties @levensbron en @mluther vertellen troost te hebben gevonden in de Bijbel tijdens hun neerslachtigheid. Mijns inziens is dat eerder ondanks dan dankzij enige psychiatrische hulp.

Het gaat mij hier niet om de observatie van de klachten of deze te ontkennen, maar om de antwoorden die de psychiatrie geeft. Ik neem je klachten heel serieus. Ik ken ze ook uit mijn eigen leven, alhoewel ongetwijfeld wat anders als bij jou. Ik ben nu vijftig, dus zelfde leeftijdsgroep als jij, mijn leven is ook over heftige baren gegaan, deels eenzaam, met allerlei moeiten. Ik heb leren begrijpen beetje bij beetje, uit de Bijbel, en ik ben nog steeds lerende, dat de antwoorden liggen in een leven met Christus.

Je zegt dat je gelooft in de Heere Jezus Christus en dat Hij voor jouw stierf en je ernaar verlangt bij de Hem. Ik geloof dat ook en mij kan het soms ook wel eens bijna teveel worden. Maar als ik er dan denk wat ik heb in Christus en dat Hij zal zorgen kan ik het weer aan. Het gaat niet alleen over een toekomst bij Christus, ook om een leven met Christus en een afsterven aan jezelf.

Stel je voor dat je bericht krijgt dat je over een jaar verlost wordt van al je problemen en ergens anders met alle gemakken en vreugdes die je maar wenst zou kunnen gaan leven. Zou je je dan nog veel zorgen maken over de moeiten die je nog hebt in dat tussenliggende jaar spelen? Zou je die niet accepteren met de wetenschap dat het nog maar even is en dat dat straks allemaal voorbij is? Zo is het met onze toekomst met Christus, alleen nog veel geweldiger, een eeuwig leven waar alle tranen gedroogd zullen zijn. Leven bij God Die perfect rechtvaardig, wijs en liefde is. We hebben als we in Christus zijn zoveel reden om elke dag blij en vrolijk te zijn, als we maar zouden kijken naar de toekomst en de rijkdom die we hebben in Christus (Ef 1) en minder gefocust zouden zijn op een persoonlijk welbevinden in het het hier en nu.

We zien uit naar die toekomst, maar we zijn er nog niet. Waarom het nog duurt weet God alleen. Misschien hebben we nog taken te doen. Misschien zeg je dat je daartoe niet in staat bent. Dat maakt je juist heel geschikt. Geen van de discipelen van Jezus was in staat de taak te doen die ze kregen. Maar God maakte hun vaardig en ze leerden wandelen in afhankelijkheid en in de kracht van Hem. Al die dingen die je hebt meegemaakt kan God ten goede keren en je daarmee nuttig maken tot hulp van anderen. Je kan begrijpen hoe anderen zich voelen die iets soortgelijks meemaken. Ik weet dat ook uit mijn eigen leven. Ik heb van vele hoogtepunten en dieptepunten die een mens kan hebben geproefd. Soms geeft God me de gelegenheid dit ten nutte van anderen te gebruiken.

Je bent pas 53 jaar. Misschien kan je, als God dat geeft, nog velen tot zegening zijn. Studeer Gods woord ijverig, volhardt in het gebed. Alle negatieve dingen die je hebt meegemaakt kan God ten goede keren. Kijk niet terug maar kijk naar voren. Groei in de genade en in de relatie met Christus. Jezus kwam om zondaren te redden. Hij cijferde zichzelf totaal weg. Volg Hem na als een trouw discipel van Hem. Lees Hebreeën 12.

Kijk niet naar wat je moet missen hier en nu, tijdelijk, maar naar alles wat je hebt ontvangen in Christus en nog zult ontvangen en overdenk hoe je anderen, die dit nog moeten misschien, hiervan deelgenoot kan maken. Er zijn zoveel verloren zondaren die dwalen als schapen en hulp nodig hebben alhoewel ze het zelf niet beseffen.

Hopelijk helpt dit je een beetje je oriëntatie te verleggen Als je hier verder over door wil praten/emaillen (of andere lezers die zich voelen aangesproken) laat dat even een email adres achterbij refoweb met het verzoek dat aan mij door te geven.

Ik bid je toe: dat je vervuld mag worden met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk inzicht, zodat je wandelt op een wijze de Heere waardig, Hem in alles behaagt, in elk goed werk vrucht draagt en groeit in de kennis van God, terwijl je met alle kracht bekrachtigd wordt, overeenkomstig de sterkte van Zijn heerlijkheid, om met blijdschap in alles te volharden en geduld te oefenen. (Kol 1:9-11)

Ben het eens met Tara en Gerard. Er worden hier wel erg veel mensen doorgestuurd voor "professionele" hulp.

Waar zijn we familie en vrienden voor? Toch ook om te luisteren naar elkaar als het nodig is? Er te zijn voor iemand als het leven niet zo makkelijk is?
Ja, dan hoor je misschien wel 100 keer hetzelfde verhaal, maar is dat erg?
Ook familie of vrienden kunnen nuchter advies geven.
Bijkomend voordeel: het is gratis!

Er zijn in Nederland massa's mensen die een studie doen (gedaan hebben) in de psychologische richting. Al die mensen moeten werk hebben. Ik krijg sterk de indruk dat er daarom in Nederland zoveel mensen doorverwezen worden naar de hulpverlening.

Gerard dank voor je bijdrage! Liefdevol en leerzaam.

Toch vind ik soms dingen wel erg makkelijk gezegd. Ben het er volledig mee eens dat een leven met Christus de
enige en ware Weg is. Mijn leven is gekenmerkt door vele zorgen. Regelmatig heb ik goede pastorale gesprekken gehad, maar niet met iemand uit onze kerkenraad, want ze begrepen niet wat er speelde. Familie en vrienden begrepen vaak ook niet wat er speelde. En ook al is het dan een oplossing ten dele, dan toch ben ik blij dat ik in de hulpverlening terecht kan, want wat heb ik aan een kerkenraad, familie of vrienden die me niet begrijpen en aan vrienden die het af laten weten. Dan blijft naast de hulpverlening het gebed over.
Trouwens hoe kijk je vooruit als je depressief ben. Ik kan nog geen dag verder kijken.
Vragensteller heel veel sterkt toegewenst.

@Jansje Het probleem is dat familie en vrienden vaak te dicht erop staan. Men heeft direct een oordeel klaar en komt gelijk met oplossingen aandragen. Vaak goed bedoeld, maar iemand die depressief is, wil juist dat er geluisterd wordt. Zelf heb ik 1 persoon gehad (en heb die nog steeds), waarmee ik echt alles kan delen. Je moet alleen altijd oppassen, dat je iemand niet teveel voor jezelf opeist. Familie en vrienden hebben vaak een gezin en kunnen dan ook niet zomaar opkomen draven. Vaak gaat het niet om de hoeveelheid personen, maar meer om de juiste persoon, waarbij je alles kwijt kunt. Voor mij was daar gelukkig ook een kerkenraadslid bij, wat mij soms aanwijzingen gaf en waar de deur altijd openstond. Ook wanneer ik deze soms zelf figuurlijk dicht had getrokken, door niet te reageren op e-mails/telefoontjes etc. Ik hoop dat het lied 'Een vaste burg is onze God', voor de vraagsteller nog eens iets mag gaan betekenen.

@Gerard: Mooi antwoord, maar kan iemand die depressief is hier iets mee? denk niet dat dit motiverend is voor vragensteller om hulp te zoeken. Het lijk me moeilijk hier zonder steun (in beginsel) een weg in te vinden.

@Spatie:Niet iedereen heeft familie en vrienden die `paraat`staan. en dan nog.... wil je je depressieve en wanhopige gedachten wel aan familie en/of vrienden kwijt? professionele hulpverleners staan er nuchter tegenover en je hoort het later nooit weer terug. Ook zijn ze echt niet bereid 100 keer je verhaal aan te horen. na een keer of drie is het wel genoeg.

Ook hoor je vaak de klacht van mensen met psychische problemen dat juist de omgeving hen niet begrijpt. Hoe willen ze er dan terecht kunnen met hun problemen. Natuurlijk zou het zo moeten zijn maar in de praktijk is het helaas niet zo.

Begrijp me goed, ik ben voorstander van hulpverlening, maar dan wel door geestelijk gezinde mensen, niet door mensen die hun wijsheid halen uit een studie psychologie.

Ideaal zou zijn als je dat kan vinden in je eigen gemeente, daar is de gemeente voor. De predikant zou als het goed is, als verkondiger van het Woord van God, de antwoorden moeten hebben. Helaas heeft niet elke predikant dat en sommigen blijven steken in kerkelijke dogma's en zijn zelf amper bekend met een leven met Christus. Andere zijn misleid en hebben op hun studie geleerd dat zij moeten alleen moeten zorgen voor 'theologie' en dat je voor hulpverlening psychologie moeten hebben gestudeerd om iets te kunnen begrijpen van de geestelijke mens. Dat is compleet tegengesteld aan wat we lezen in de Bijbel en wat bijvoorbeeld Paulus deed en leerde. Deze predikanten hebben hulp nodig uit hun gemeente.

Een probleem is ook dat veel predikanten overbelast zijn. Het ligt dus voor de hand waar het gaat bepaalde taken af te stoten. En als de gemeente wijze mensen heeft is dat ook verstandig. Het geestelijk welzijn en het omgaan met de problemen van mensen is ook een energie vergende bezigheid voor een predikant, voor ieder mens die betrokken is. Verschillende mensen in de gemeente hebben verschillende gaven en taken zoals Paulus zegt. Als het goed is, is de gemeente één lichaam dat voor elkaar zorgt. In een zuivere bijbelse gemeente moeten er mensen genoeg zijn, ouderling of niet, die een geestelijke rijpheid en levenservaring hebben om broeders en zusters te kunnen bijstaan met raad en daad en vooral ook gebed. Ik besef dat dat helaas zelden het geval is. Ten dele is dat echter denk ik ook omdat mensen wordt wijs gemaakt dat ze dat daartoe niet bevoegd zouden zijn, koffie zetten mag, maar hulpverlening moet aan 'professionelen' worden overgelaten. Maar zou iemand zoals bijvoorbeeld @mluther hierboven die het zelf uit ervaring kent en troost heeft gevonden in de Bijbel niet anderen kunnen helpen, gewoon door te delen in zijn ervaringen en samen te bidden en Bijbel te lezen? En vergeet niet het belang van gebed (Jak 5: 13-20)

Interessant is het te weten dat uit onderzoeken is gebleken dat 'professionele' hulp geen hogere succes score heeft dan 'amateur' hulp. Als deze 'amateur' hulp van een geestelijke gezind persoon komt en gepaard gaat met gebed en Bijbel lezen ben ik ervan overtuigd dat de succes score veel hoger is dan de zgn. 'professionele hulp'.

Er wordt hierboven genoemd dat familie en vrienden vaak niet begrijpen wat er speelt. Dat zal
ongetwijfeld waar zijn. Maar ik geloof niet dat een therapeut het wel begrijpt, deze doet alleen alsof. Hij of zij heeft geleerd te luisteren en kan door ervaring bepaalde patronen herkennen en je in een hokje plaatsen. Maar een therapeut heeft ook geen inzicht in de geestelijke mens. Alleen God heeft dat.

Ik besef dat het soms makkelijker is tegen een vreemde te praten dan tegen een bekende. Een bekende kent de situatie en deze persoon zal het verhaal gekleurd en bevooroordeeld aanhoren. In dat soort gevallen kan het nuttig zijn een buitenstaander te betrekken.

Maar ik ben ervan overtuigd dat het niet nodig is de details van iemands problemen te kennen om hem of haar te kunnen helpen. Het kan zelfs kwalijk zijn en averechts werken als het uitmond in kwaad spreken over anderen. In veel gevallen wordt er kwaad gesproken over anderen en de therapeut neemt dat allemaal aan, moedigt zelfs nog aan daarmee door te gaan om meer boven te krijgen, zonder na te gaan wat er werkelijk klopt. Een kritieke factor wordt buiten beschouwing gehouden: "Arglistig is het hart, boven alles, ja, ongeneeslijk is het, wie zal het kennen?" (Jer 17:9). Met ons arglistige hart bedriegen we onszelf en anderen zodat we zelf gaan geloven in wat we aan anderen vertellen om onszelf mooier of beklaaglijker te laten lijken dan we zijn.

De oorzaak van de problemen komt in wezen voort uit de zondigheid en gevallenheid van de mens. Dit is geen abstract iets maar een dagelijkse realiteit. Als we de Bijbelse waarheid van de oorzaak van onze problemen begrijpen en het Bijbelse antwoord, doen de details van het probleem er niet toe. Problemen in de Bijbel nemen allerlei vormen aan, het antwoord is altijd hetzelfde.

Ik ken uit mijn eigen leven en periode, dat was al vele jaren nadat ik tot geloof was gekomen, waarin ik zoals de Engelsen het zeggen 'rock bottom' raakte. Ik had gefaald in alles, als echtgenoot, als vader, met werk, met vrienden, daarbij nog lichamelijke kwalen en een handicap. Ik begreep niet hoe God dat toeliet, want ik wilde sinds mijn bekering niets liever dan Hem dienen en een goede vader, echtgenoot en vriend zijn en mensen helpen maar was daartoe compleet niet in staat en de situatie leek uitzichtloos.

De oplossing zat niet in dat God deze problemen wegnam maar ik vond het antwoord in Job 38-42 als God tegen Job zegt: "Wie is hij die Mijn raad duister maakt met woorden zonder kennis? Omgord nu als een man uw heupen, dan zal Ik u ondervragen. Maak Mij eens bekend: Waar was u toen Ik de aarde grondvestte? Maak het bekend, als u echt inzicht hebt." Ik kon toen niet anders dan zoals Job reageren: "Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond. Eén keer heb ik gesproken, maar ik zal niet antwoorden;twee keer, maar ik zal niet verdergaan. Alleen door het luisteren met het oor had ik U gehoord, maar nu heeft mijn oog U gezien. Daarom veracht ik mijzelf en ik heb berouw, op stof en as."

Toen begon ik echt te beseffen ik wie ik was en wie God is en begon een leerproces waarin ik Hem echt wilde leren kennen en ik vreugde vond in de Heere en niet meer afhankelijk was van mijn omstandigheden. Een verandering in oriëntatie dat gevolgen kreeg op elk terrein en God me vaardig maakte anderen te helpen en af te zien van mezelf. Ik geloof niet dat een therapeut mij daar ooit had kunnen brengen, alleen God kan dat. Een therapeut had mij goed mogelijk op een ander spoor gezet van zelf-acceptatie en zelf-liefde, dat zou gif zij geweest.

Wat heb ik dan geboft zeg, mijn" christelijke" psycholoog is mij nog lang niet zat, ik kan mijn verhaal meer als 3 maal kwijt.
Mijn ervaring is, dat degene die dit nog nooit mee gemaakt hebben er niet over mee kunnen praten en dus ook niets van begrijpen. Familie en vrienden vragen er nooit naar "het moet maar een keer over zijn"en kom je niet meer met je verhaal.
"Hoe gaat het" "O, goed hoor," Maar het gaat niet goed en dat weet je zelf het beste.
Je stopt er gewoon mee, je verhaal aan vrienden en familie te vertellen. Je loopt ontzettend veel tegen onbegrip aan.

Het is goed bedoelt van je Gerard en je doet ontzettend je best, maar vragensteller heeft niets aan die ellen lange verhalen.
Daar heb je nl. als je zwaar depressief bent geen oren naar, in dit geval oog voor.

Gerard, ik herken die laatste alinea uit een studie over de Hebreeën brief.
Ik begrijp dat je vraagsteller iets duidelijk probeert te maken. Hopelijk helpt het!

Hulpverlening is goed mits het vanuit de bijbel word toegepast.
Je kan God en de psyche van de mens niet loskoppelen. Hij heeft de mens geschapen, zou Hij niet beter weten wat er in ons hart en hoofd speelt?

Vraagsteller, zijn er mensen in jouw omgeving waar je terecht kan met je nood?
Zelf heb ik ooit gewoon een andere gemeente opgezocht. En ik kreeg nieuwe collega's die ook met het geloof in God bezig waren. Dat zijn fijne gesprekken. Het is maar een idee....

Misschien zijn hier mensen die persoonlijk naar je willen luisteren.

Want met alleen deze antwoorden kom je er niet. Samen bidden?

Ik vind het allemaal wel erg kort door bocht om de professionele hulpverlening weg te schrijven als overbodig allemaal (ik vat het maar even kort samen). Gerard, zinspeelt zelfs bij de psychiatrie op anti-christelijke praktijken.

Veel mensen weten niet hoe ze met zulke klachten om moeten gaan. Er is erg veel tact en wijsheid voor nodig. Juist mensen uit de kerkenraad hebben die gave lang niet altijd. Vaak snapt de kerkenraad er niets van. Als ik naar onze kerkenraad kijk, dan is daar de onkunde vaak ten top.

Wel is er vaak verband tussen zaken, je hebt kortweg drie dingen (de zgn. driehoek). Lichaam, psyche en geest (spiritueel). Als 1 van deze ontregeld raakt, dan heeft dit uitwerking, op elk onderdeel. Wat ik hier in de reacties merk is dat psyche en geest door elkaar worden gehaald. Ze zijn nauw met elkaar verbonden, maar zeker niet op 1 lijn te stellen.

Persoonlijk denk ik ook dat het afhankelijk is van iemands geloofsbeeld. Ik heb bijv. een goede vriendin, met een persoonlijkheidsstoornis (veel kenmerken van borderline). Deze heeft een zeer negatief godsbeeld, door alles wat er gebeurd is in haar leven. Dit kan een kerkenraadslid niet even wegnemen. God is bij macht, om dit te doen, maar als die persoon zich afsluit daarvoor, wat dan? Dan kan je allerlei bijbelteksten ertegen aansmijten, maar je komt geen meter vooruit. Dan zal je toch op andere manieren, iemand terzijde moeten staan.

Overigens hielden profeten, de priesters, de apostelen, zich voornamelijk bezig met het heil van de zielen van mensen. Dat is mijns inziens ook de kerntaak tegenwoordig nog steeds. Terugkomend op die driehoek, gaat dat dus om de geest en niet om de psyche.

Wat ik persoonlijk wel denk, dat er voor mensen met psychische problemen/depressieve klachten voorbeden mag/moet worden gedaan. Juist, omdat het aan de buitenkant niet te zien is, is het denk ik niet verkeerd dat de gemeente van je af weet en je ook in het gebed aan God kan opdragen.

@mluther

De driehoek van lichaam, psyche en geest komt uit de New Age wat het heeft genomen uit de oosterse mystiek. In de Bijbel vindt je dat net terug.

Jezus em de apostelen hielden zich bezig met de hele mens: lichaam en geest

@Tara: Het kan heel goed een combi zijn van beiden. wij hadden toendertijd (en nog) een luisterend oor van de kerkenraad en een enkel familielid. maar zonder professionele hulp kwam ik er niet bovenop. Zeer lang afgewacht en van alles zelf geprobeerd maar pas sinds er goede hulp is en ik er ook daadwerkelijk voor open kan staan gaat het alleen maar beter. Had er dus eerder voor open moeten staan. daarom vind ik zelf dat je beter vroegtijdig hulp kunt zoeken dan (te) laat. Je bent er toch zelf ook bij en weet wanneer het beter met je gaat. Je hebt dan vanzelf minder behoefte aan hulp. Dus laat je je niet aan een lijntje houden. (denk ik dan)

Vastklampen aan een therapeut is dan weer het andere uiterste. ze horen je aan, geven advies en voor je goed en wel weg bent zijn ze al weer bezig met de volgende. Zo is het gewoon want ze zijn niet voor niets professioneel.

Wat ik jammer vindt is dat deze ellenlange reacties juist bij deze vraag gesteld worden. zet het ergens anders neer als apart stuk. of op het forum ofzo. Dit is voor vragensteller alleen maar verwarrend.

Voor een groot deel ben ik het wel eens met Gerard en Tara, maar ik geloof dat zij voorbij gaan aan het onderscheid tussen ziel en geest. (denk dat @mluther dat bedoelt met psyche?)
Dat onderscheid is er wel degelijk:
1 Tes.5:23 En moge de God van de vrede Zelf u geheel en al heiligen, en mogen uw geheel oprechte geest, de ziel en het lichaam onberispelijk bewaard worden bij de komst van onze Heere Jezus Christus.
Heb.4:12 12 Want het Woord van God is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard, en het dringt door tot op de scheiding van ziel en geest, van gewrichten en merg, en het oordeelt de overleggingen en gedachten van het hart.
Bij de zondeval is de mens geestelijk gestorven (zie ook Efz.2:1), en bij de wedergeboorte wordt hij geestelijk weer levend gemaakt. Je kunt van een ongelovige niet zeggen dat alleen zijn lichaam leeft, de mens bestaat dus uit geest, ziel en lichaam.

Net zoals je niet voor elk lichamelijk kwaaltje naar de dokter rent, zo hoef je ook met psychische problemen niet direct naar de professionele hulpverlening.

Het is me bekent wat er in de kanttekeningen staat maar met alle respect: die zitten er wel meer naast.
De mens is naar het beeld van de drie-enige God geschapen, en bestaat uit geest, ziel en lichaam.
Heb.4:12 ... en het dringt door tot op de SCHEIDING van ziel en geest ....

Ik ga hier verder niet over discussiëren, op het forum is daar een topic over.

Beste reageerders,

Een aantal bovenstaande uitspraken en persoonlijke ervaringen zijn meer geschikt voor het forum waar er meer ruimte is voor discussie. Op deze plaats vragen we het panellid om zijn of haar visie op de gestelde vraag. We sluiten hierbij de mogelijkheid om te reageren.