Mijn ongeloof

Ds. J.J. van Holten | 2 reacties | 24-04-2013| 15:45

Mijn ongeloof!! Dat is wat mij nog bezighoudt. Wat kan ik daar tegen doen?

Je vraag die bij mij binnenkwam via Refoweb is de kortste die ik tot nu toe heb gezien. Dat wil echter niet zeggen dat het daarom ook een gemakkelijke vraag is en zeker niet een vraag die gemakkelijk te beantwoorden is.

Laat ik met het positieve beginnen. "Het houd je bezig", zo zeg je. Daar ben ik oprecht blij om. Er zijn namelijk massa's mensen die helemaal niet over geloof of ongeloof nadenken. Daar ook helemaal geen punt van maken. Het houd je bezig en daaruit maak ik op dat je ook de begeerte hebt om er af te komen. Anders gezegd: "Om tegen je ongeloof te strijden."

Ik denk dat het goed is eerst eens te kijken naar wat ongeloof nu eigenlijk  is. Er zijn namelijk twee soorten ongeloof.

De eerste vorm is het ongeloof dat geen geloof kan of wil hechten aan het geopenbaarde Woord van God. Dat geloof scheurt -figuurlijk- de ene na de andere bladzijde uit de Bijbel want dat wat er staat kan niet waar zijn. De slang die spreekt, de vis van Jona en de doortocht door de rode Zee en in het Nieuwe Testament de wonderlijke genezingen en de dodenopwekkingen, met alle andere wonderen van de Heere Jezus. Dat ongeloof ontkent ook de wonderlijke geboorte van Jezus, Zijn Godheid en Zijn opstanding uit het graf op de Paasmorgen. Dat is dus ongeloof dat zegt: Het staat wel in de Bijbel maar ik geloof er niets van. Ik moet zeggen, deze soort van ongeloof is ZONDE. Hiermee maken we God tot leugenaar en verklaren wat Hij zegt voor onbetrouwbaar. Overigens kan dat heel onverschillig maar dat kan ook heel rechtzinnig, waarbij eigen waarheden en menselijke dogma's tegenover Gods woord worden gezet en dat ontkrachten. 
 
Een andere vorm van ongeloof is dat ik het maar niet kan geloven. Niet omdat het niet waar zou zijn. Niet omdat het niet logisch verklaarbaar zou zijn. Maar omdat ik een probleem heb in mijzelf waardoor ik maar niet echt als een gelovige met vreugde en blijdschap Gods Woord en Zijn beloften kan aanvaarden voor mijn persoonlijk leven. Dat kan bijvoorbeeld omdat ik mij te zondig voel of denk dat God mij niet persoonlijk aanspreekt. Omdat ik niets voel en niet ervaar en beleef. Dus dan ontken ik de waarheid van God en Zijn Woord niet maar dan kan ik die verbinding met mijn eigen hart en leven maar niet maken. Anders gezegd: Dan blijft de waarheid van God een waarheid waar ik niet persoonlijk in deel. Het wordt geen werkelijkheid in mij. Dit ongeloof is meer te benoemen als twijfel. Op talloze plaatsen in het evangelie blijkt dat Jezus gekomen is om zondaren zalig te maken en goddelozen te rechtvaardigen Je hoeft om je zondigheid of zonden niet verloren te gaan. Daar weet Hij raad mee!
 
Het is heel belangrijk voor jezelf na te gaan hoe jou ongeloof er uit ziet in het licht van het bovenstaande. Ik wil je vervolgens een paar dingen aanreiken die je kunnen helpen bij het verder doordenken van je vraag.
 
Thomas kan het in Johannes 20 niet geloven dat Jezus is opgestaan. Kwam dat omdat Hij niet in Hem geloofde?, omdat hij niet van Jezus hield? (zoals bijvoorbeeld de Schriftgeleerden). Nee juist niet. Zijn eigen verdriet speelde hem parten. Zijn wereld was ingestort na de dood van Jezus. Zijn ongeloof hield hem bezig. En dan is het goed om er op te letten dat hij er niet zelf uitkomt. Ook zijn broeders kunnen hem niet overtuigen. Maar Jezus zelf komt en overtuigt deze 'ongelovige' Thomas. En dan komt hij tot een grotere en heerlijkere belijdenis dan alle discipelen: "Mijn Heere en  mijn God" (persoonlijker kan niet).
 
Ik noem nog iemand die het maar niet kon geloven. Een vader komt met zijn zieke kind tot Jezus. Hij zegt: Als U iets kunt, wilt U dan mijn kind beter maken? Jezus zegt: "Als u kunt geloven." Geloof is dus nodig. En dan het prachtige antwoord van die man: Ik geloof Heere, maar kom mijn ongelovigheid te hulp. We hebben dus Gods hulp nodig om te kunnen geloven. Die Hulp dat is Gods Geest. Bid erom zoals deze vader dat bij Jezus doet!
 
Om af te ronden is het belangrijk om te zeggen wat geloof nu eigenlijk is. Geloof is de hand waarmee ik Gods beloften vastgrijp. Geloof is dus niet iets dat op zichzelf staat maar is een instrument. Een instrument waarmee ik mij richt op God en Zijn beloften. Ik geloof iets niet omdat ik voel of denk of vermoed dat het waar is, maar omdat God het in Zijn Woord tegen mij zegt. 

Mijn advies: Ga je Bijbel lezen en je zult op elke bladzijde een belofte tegenkomen. Ga met die belofte in je gebed tot God. Dan zal Hij je door Zijn Geest je innerlijk overtuigen. God vervult niet al onze wensen en verlangens maar Hij vervult wel altijd Zijn eigen beloften.

Geloven en beloven horen bij elkaar als hol en bol. Het geloof leeft van de beloften van God. Ik hoop dat je met deze dingen wat verder komt "met wat je bezig houdt."
 
Vriendelijke groet,
Ds. J. J. van Holten, Bergambacht

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. van Holten

• Geboortedatum:
  22-12-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  IJsselstein
• Status:
  Inactief

126 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven