Naar een christelijke conferentie
Ds. R. W. van Mourik | 16 reacties | 05-04-2013| 15:20
Vraag
Aan een PKN-dominee. Ik heb twee dringende vragen. 1. Mag je de zondagse erediensten van je eigen gemeente laten schieten om naar een christelijke conferentie te gaan? Mijn vriend en zijn moeder vinden dit niet kunnen want je moet, volgens hen, je eigen kerkelijk gemeente trouw blijven. 2. Zijn je ouders verantwoordelijk voor dit soort keuzes als je zelf nog geen belijdenis hebt gedaan? Wij hebben nog geen belijdenis gedaan, hopen we over één maand te doen, maar zijn wel boven de 20. Wat zegt de Bijbel hierover, want ik wil graag de bijbelse richtlijnen volgen!
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Laat ik eerst proberen om begrip te tonen voor de moeder van je vriend en je vriend zelf. Het is belangrijk om de wekelijkse kerkdiensten in je eigen gemeente bij te wonen. Het is goed om daarin trouw te zijn. Tegenwoordig wordt er al genoeg 'geshopt'!
Toch wil ik wel een paar kanttekeningen maken. Ik weet niet welke conferentie bezocht gaat worden, maar ongetwijfeld zal er ook gelegenheid zijn voor kerkgang of zijn er op de conferentie zelf samenkomsten georganiseerd. Als je op vakantie gaat bezoek je ook andere kerkdiensten dan in je eigen thuisgemeente. Dus dat hoeft op zich geen probleem te zijn. Wellicht zit de moeilijkheid meer in welke conferentie bezocht wordt. Waarschijnlijk is er bij de moeder van je vriend (en ook bij je vriend zelf) de gedachte dat het bezoeken van deze conferentie ondermijnend kan werken voor het bezoeken van de wekelijkse kerkdiensten in de thuisgemeente. Het is goed om daar een eerlijk gesprek over te voeren.
Dan komt ook direct de tweede vraag aan de orde. Jullie hebben nog geen belijdenis gedaan, maar zijn wel allebei ouder dan 20 jaar. Wat je leeftijd betreft mag je een eigen keuze maken, maar je woont nog thuis en valt daarom onder de verantwoordelijkheid van je ouders. Daar heeft het wel of geen belijdenis gedaan hebben niet mee te maken. Het vraagt zowel van jullie kant, als ook van de kant van ouders, wijsheid, geduld en tact om op een goede wijze met deze materie om te gaan. Domweg verbieden van de kant van ouders kan soms averechts werken. Je eigen zin doen, zonder enig begrip naar je ouders toe, kan ook funest werken. Kortom, ga in gesprek en probeer tot een wijze oplossing te komen. Echte bijbelse richtlijnen zijn daar niet voor gegeven, maar wel hoe je met elkaar in gesprek moet gaan. Daar geldt naar beide kanten: de ander uitnemender achten dan je zelf!
Ds. R. W. van Mourik, Elburg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wie weet er wel Bijbelteksten m.b.t. bovenstaande?
@Verzorgende: Volgens mij heb je een helder antwoord gekregen, ga in gesprek met je ouders en met je vriend. Het antwoord van de dominee kan hiervoor een mooi uitgangspunt zijn.
En verder: De Bijbel is geen boek van simpele regeltjes met 'dit mag wel en dat mag niet'.
Het gaat om een interkerkelijke conferentie waar ik, met mijn ouders en zusje heen gaan. En dit jaar kreeg ik verkering dus vroeg ik aan mijn vriend of hij meewilde. En mijn vriend vertelde dit aan zijn moeder en die kan niet achter die conferenties/organisatie staan en die gaf als argument hierop: hij heeft nog belijdenis gedaan, dus ík ben verantwoordelijk wat hij gaat doen. Dat snap ik niet, zijn moeder is toch niet verantwoordelijk voor zijn daden? Zijn moeder hoeft later toch geen verantwoording af te leggen dat haar zoon van 22 naar een - volluid Bijbelse - conferentie is geweest?
@peerkloppe Amén! Ik kan helemaal achter jouw antwoord staan.
Ik begrijp je teleurstelling, zeker als je dit allang van plan was, maar in een huwelijk wordt het ook geven en nemen meid. Kennelijk zitten jullie niet geheel op één lijn, misschien nu mede vanwege zijn moeder, maar toch. Ik zou dit als een eye-opener/leermoment zien.
Is die conferentie zo giga belangrijk voor je dat je toch wil gaan?? Dan zul je de consequenties moeten aanvaarden, wat die zijn, weet ik niet.
Ja, het geloof is mijn ALLES! Op die conferenties wordt ik zo geestelijk bemoedigd, toegerust etc. Dat zou ik écht niet kunnen missen. En natuurlijk is het geven en nemen in je huwelijk. Maar als je geestelijk (dat resulteert hier namelijk wel in) niet op één lijn zit... Dan krijg je het in je huwelijk wel heel moeilijk denkend aan de opvoeding van de evt. kinderen die er zouden komen?
Bedanktvoor je toelichting, nu is het een stuk helderder.
Tja, persoonlijk vind ik dat een jongen van 22 inderdaad niet meer onder de verantwoordelijkheid van zijn ouders valt (en heeft het doen van belijdenis daar niets mee te maken, zoals de dominee ook aangeeft).
Wél is het zo dat als je vriend nog thuiswoont, hij zich moet houden aan de afspraken die daar gelden. Maar ik denk dat ouders zich moeten realiseren dat ze een zoon van 22 niet meer zomaar van alles kunnen verbieden.
Er is voor mij echter wel nog iets onduidelijk, namelijk de vraag of je vriend nu wel of niet meewíl naar die conferentie. Ik lees aan de ene kant in je vraag dat hij het met zijn moeder eens is dat je de zondagse diensten in je eigen gemeente niet mag laten schieten. Maar aan de andere kant zeg je dat hij geen toestemming krijgt van zijn moeder (en hij dus wel met jou mee wil?)
Verder ben je als je 22 bent, zelf verantwoordelijk voor wat je doet. Niet zijn moeder, maar hij zelf. Ook al woon je nog thuis! Anders moet je thuis weggaan om zelf verantwoordelijkheid te krijgen.
Je zou ervoor kunnen kiezen om zelf wel met jouw familie naar de conferentie te gaan en jouw vriend zelf te laten kiezen of hij meegaat of bij zijn moeder blijft. Dat klinkt niet aardig of romatisch, maar het zou misschien nuttig kunnen zijn. Jouw vriend en zijn moeder zien dan wat jij belangrijk vindt. Ook ondervindt jouw vriend dan zelf wat de gevolgen zijn van zijn keuzes. Ik ben er niet op tegen als jij je aanpast aan hem, zo bedoel ik het niet. Maar je kunt je ook teveel aanpassen en dan in een keurslijf terecht komen, waar je later spijt van hebt. Het is ook goed als jouw vriend zelf leert kiezen, dit kan hem daarin helpen. Een andere mogelijkheid is, als de verantwoordelijkheid wordt gekoppeld aan de belijdenisdatum, te wachten tot na het belijdenis doen voordat je weer gaat naar zulke conferenties. Maar of je daar iets mee oplost, dat is de vraag?!
Veel sterkte en wijsheid toegewenst.
Jouw vriend is 22! Tot welke leeftijd wil mammie het voor het zeggen hebben? Is jouw vriend in staat zelf beslissingen te nemen? Zijn moeder los te laten? en voor jouw te kiezen (in jullie toekomstige huwelijk)? Dat wil niet zeggen dat hij zijn moeder moet verachten. Haar wel in ere houden, maar niet naar haar pijpen dansen!
Over de verantwoording die zij denkt te hebben omdat haar zoon nog geen belijdenis heeft gedaan:
Dit vind ik zo'n enorme kronkel in het denken van mensen. De één doet belijdenis als hij 19 is een ander als hij 40 is (of helemaal niet). Bij de één heeft de ouder dus geen verantwoording meer voor het kind als hij 19 is en bij de ander blijf je "levenslang"verantwoordelijk?????
Volgens mij gaat het niet diepste niet om het feit dat ze zondags niet in de eigen kerk zijn en ook niet om het feit dat de zoon nog geen belijdenis heeft gedaan. Volgens mij gaat het erom dat (schoon)moeder gewoon niet achter de conferentie staat en daarom redenen probeert te bedenken, om haar zoon en zijn vriendin tegen te houden er naar toe te gaan.
(Vanaf je 18e ben je verantwoordelijk voor jezelf, ongeacht het wel of niet belijdenis doen. Geen belijdenis doen, is namelijk ook een keuze.)
In de vraag staat dat vriend erop tegen is, later in een reactie dat hij het zelf eigenlijk niet goed weet.
Ik denk dat je alleen maar een keuze voor jezelf kunt maken en niet voor je vriend. Ik kan je niet zo goed advies geven omdat ik persoonlijk ook niet naar een conferentie zou gaan. Maar ik vind het heel lastig om aan te geven waarom niet, dit heb ik nooit gedaan en zou niet zo goed voelen, maar ik kan het nergens op baseren.
Ik maak uit je reactie op dat je vriend zich er nogal makkelijk vanaf probeert te maken. (Sorry als ik het mis heb, maar zo komt het bij mij over.)
Maar naar mijn mening moet je vriend zélf een beslissing nemen of hij wel of niet met jou meegaat naar de conferentie; en moet hij zich daarbij niet verschuilen achter de mening van zijn moeder.
Als je 22 bent, wordt het mijn inziens toch tijd dat je een eigen mening ontwikkelt.
