Vreemde eend in de bijt
Ds. H. Korving | 17 reacties | 13-03-2013| 13:27
Vraag
Jaren geleden ben ik met mijn trouwen overgegaan van een Evangelische gemeente naar de Christelijk Gereformeerde Kerk; de kerk van mijn man. Dit was een enorme overstap voor mij: een kerkorgel i.p.v. een band, alleen maar Psalmen op hele noten i.p.v. Opwekkingsliederen, altijd een jurk aan en hoed op naar de kerk, de ingetogen sfeer i.p.v. een hartelijke sfeer, op sommige punten een andere leer en een andere geloofsbeleving. Ik heb echt geprobeerd mij te settelen in de CGK, maar voel mij na tien jaar nog steeds een vreemde eend in de bijt. Onlangs kwam ik weer in mijn oude gemeente en bemerkte toen pas hoe zeer ik de diensten daar heb gemist! Ik genoot van elke minuut, ik was weer thuis! Ik bemerkte toen pas hoe ik de afgelopen jaren eigelijk een lauw christen ben geworden en dat ik mij niet gevoed heb gevoeld. Ik heb dit mijn man verteld en gezegd dat ik het liefst elke zondag daar weer naar toe zou willen gaan, maar mijn man ziet dit absoluut niet zitten. Ik vind dit erg moeilijk, want het liefst wil ik samen met mijn man kerken, maar waar hij zich juist thuis voelt in een behoudende kerk, heb ik het tegenovergestelde. Ik weet nu niet hoe het verder moet. Ik kan niet verder op de oude manier, maar wat wel?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Ik begrijp uw vraag, maar vind het moeilijk om er een antwoord op te (kunnen) geven. Die moeite hangt nauw samen met het persoonlijk karakter van uw vraag. Deze betreft zozeer uw privé-situatie, dat het voor een buitenstaander die u niet kent heel moeilijk is om er werkelijk iets zinnigs in te zeggen. Het lijkt mij toe dat uw vraag in een persoonlijk gesprek met uw (wijk-)predikant of wijkouderling aan de orde komt, zodat bezien kan worden op elke manier uw inbedding in de gemeente beter tot zijn recht zou kunnen komen.
Adviseren dat ieder maar naar zijn 'eigen' kerk zou moeten gaan doe ik niet. In het huwelijk is het juist zo belangrijk om samen in hetzelfde spoor te gaan, al betreft dat niet alleen het kerkelijke leven maar zeker ook het geestelijke leven.
Er zijn in uw schrijven een aantal dingen die als tegenstelling tegenover elkaar worden gezet, waarbij het voor mij de vraag is in hoeverre hier de subjectieve beoordeling en voorkeur een rol speelt. Met andere woorden: iemand anders zou dezelfde zaken heel anders kunnen beoordelen. Het komt mij voor dat u met name bij uzelf te rade moet gaan -en meer nog bij de Heere- hoe u de door u ervaren lauwheid zou kunnen ombuigen naar hartelijke verbondenheid aan de dienst van God. Dan kunt u zelfs in een behoudende CGK de vreugde van het heil ervaren. Dat durf ik te zeggen, omdat ik dat weet uit ervaring.
Vergeet ook niet dat niet één gemeente volmaakt is en wij geduld moeten hebben met de gebreken van de kerk, net zoals je in een goed huwelijk uit liefde voor elkaar ook geduld hebt met de onvolkomenheden van de ander, zoals de ander dat ook moet doen ten opzichte van ons. Als de kinderen lastig worden, loop je als moeder toch ook niet weg uit je gezin?
Ik bid u wijsheid, liefde en geduld toe, met trouw en gehoorzaamheid aan de roeping die u gegeven is.
Met vriendelijke groet,
Ds. H. Korving
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Korving
- Geboortedatum:01-12-1954
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Ds. Korving ging in november 2021 met emeritaat.
Lees ook het artikel dat Refoweb met ds. Korving had n.a.v. zijn boek 'Taal en teken'.
En kijk/luister:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
het is niet zo dat je je in een kerk geheel thuis moet voelen. Het gaat immers om het Woord van God dat word verkondigt. Ga daar eens op letten. Ik ga niet oordelen welke kerk er wel de zuivere leer heeft. Maar waar het woord van God recht verkondigt word daar hoor jij thuis. En dat kan soms zo zijn dat je je niet thuis voelt omdat het Woord soms scherp kan gepredikt worden. Maar waar ook het evangelie is. Ik zou als ik jou was niet op adviezen van mensen af gaan. Ga kijken waar de drie stukken zijn van ellende verlossing en dankbaarheid. dan kun je wel denken dat is allemaal zwaar enz. Maar vraagsteller denk aan je ziel voor de eeuwigheid je ziel verdient het dat deze eerlijk word behandelt. en daarbij moet je niet op gevoel letten.
ga in gesprek met je man en de dominee van cgkerk
aan hjrl: ook voor jou zou ik zegen wat hier boven staat let op de zuivere leer.
Als je dat doet dan moet ik een ding zeggen maar dat is niet om te oordelen. maar ik wens het beste voor je ziel. De leer van de rkkerk is NIET zuiver. Verder zou ik zeggen ga in gesprek met iemand die je vertrouwd. ik merk dat je met je vraag echt zit dat je het echt meent dat je nu niet weet wat je moet doen. Wat zegt je vrouw? wil hij wel blijven bij de rkkerk?
kun je iets meer omschrijven.
Is de leer bij de CGK zuiver?
Ik weet het niet. De leer in de RK komt niet overeen met de leer die ik leerde in de GG.
Maar ook de leer van de GG komt niet overeen met de leer uit een Evangelische gemeente.
En laat me dat toch duidelijker overkomen dat de GG leer. Ik kan niet verder met de leer binnen reformatorische gemeentes, althans de meeste niet.
Laatst een stuk gelezen van een evangelist uit de GG. Daar vond ik wel rust in.
Ook bij sommige evangelische is het niet het gevoel.Er worden zaken vertelt over de evangelische hoek die niet altijd kloppen!
Hjrl, je zou de zondag kunnen delen in RK en Hervormde? Uiteindelijk kan je elkaar niet dwingen. Alleen je kinderen "dwingen" om in te gaan.
Ergens moet je iets. Succes in deze moeilijke weg.
Ik besef dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan, maar een eerste stap is om je gedachten om te buigen zoals God het wil. God wil dat we in de plek ons gegeven, ons werk doen tot Zijn Eer. We moeten woekeren met onze gaven.
Praktisch gezien, zoek de ruimte op die in de kerk gegeven wordt. Regels zijn lastig aan te passen en zorgen vaak voor frustratie en daardoor boosheid, en dat is niet goed. Neem een weg die niet zomaar daar naar toe leidt. Binnen de regels van de kerk is het goed mogelijk om de gemeente weer actiever te maken mbv jouw gaven. Je kunt van alles organiseren lijkt mij :-).
Jij hebt een kans hier om iets te betekenen voor arme zondaren. Grijp die aan! Het is niet de weg van gemak. Die nemen we allemaal, ik ook, en als je die neemt is je niets te verwijten, want dan ben je gelijk aan ieder ander. Jij hebt een kans nu, probeer er iets van te maken :-). Gods weg is vaak een weg van eenzaamheid, maar zij die zich vernederen, zullen eens verhoogd worden. Dat is een mooie belofte!
Volgens onze dominee is de kerkdienst bedoelt om je je diepe ellende te laten zien. Hij preekt altijd voor de onbekeerden. Maar volgens mij is de kerkdienst bedoeld tot versterking van je geloof. Dat is een groot verschil. Wanneer je dan zondag aan zondag geen "eten" krijgt in de kerk, zit je er niet op je plek.
En zo kan het ook andersom.
hjrl, er zijn in alle dominanties wel misstanden.
Ongetwijfeld waar, maar wat heeft de vraagsteller daar aan?
Doorgaans wordt iemand er op gewezen vooral te proberen te blijven in de huidige gemeente, maar wordt er dan ook iets verwacht van de kant van de gemeente? Zangavonden met een band? Ook andere liederen in de eredienst?
Men kan zich doorgaans beperkt aanpassen, maar als daar een gemeente tegenover staat waar de vraagsteller zegt niet te worden gevoed, is de grens bereikt.
Goede afspraken maken met partner hierover en proberen af en toe met elkaar mee te gaan naar elkaars diensten lijkt de middenweg..
Jammer dat erg geen smiley's zijn. Kon ik je een knipoog geven.
Maar wat is eerlijk voor uit komen? Ik kies er niet voor om niet met jou eens te zijn.Ik was het gewoon niet.
We hebben gewoon een verschillende kijk op zaken.
Goed verwoord.Ik herken mijn gedachten hierin.
Ik herken mij absoluut niet in het beeld wat jij schetst. Preken zijn in mijn ogen nooit voorspelbaar en mijn geloof vuurt weer op elke zondag dat ik in een "saaie" kerkdienst zit. Mijn geloof groet er ook door.
Het is makkelijk om af te kraken wat je niet kent. Jammer dat je je niet bedenkt dat God mensen naar Hem toe leidt op verschillende wegen en van verschillende achtergronden. Lekker bekrompen gedacht...
Wat ik bedoel is niet afkraken en wat jij een saaie kerkdienst noemt hoeft dat helemaal niet te zijn. Niet elke cgk is hetzelfde. Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar dit was onze ervaring. Wij hebben een hele goede tijd gehad in de cgk, maar zijn op een gegeven moment wel vertrokken en niet alleen wij, maar velen met ons, omdat we merkten dat we geen stap verder kwamen in geloof. Op zich is het natuurlijk niet verkeerd als er óók gepreekt wordt bekeerd u, maar hoe verder als die bekering een feit is... Het geloof moet handen en voeten krijgen in de praktijk van alledag!
Het is goed en eerlijk om je ervaringen erin te delen, maar probeer te voorkomen dat je de beelden die met die ervaringen samen gaan, tot waarheden gaat verheffen (in je eerdere reactie ben je behoorlijk stellig over "starre" gemeentes.
Ik kan nu ook mijn tegengestelde mening geven waar ik ook de bijbehorende ervaringen mee heb, maar wat voor nut heeft het hier? Is het opbouw? Volgens mij is het afbreuk en een op afstand houden van andere kerken.
En dat terwijl het onze taak moet zijn om 1 te zijn (Joh 17:) "opdat de wereld bekenne, dat Gij Mij gezonden hebt, en hen liefgehad hebt, gelijk Gij Mij liefgehad hebt." Uit het 1 zijn gaat zo'n krachtige boodschap uit. Als iemand je vraagt waarom hij/zij juist in jouw kerk zou moeten zitten en niet in een Roomse of gereformeerde kerk, dan doen redeneringen waarom het geloof in die andere kerken eigenlijk niet goed is toch helemaal geen goed? Dit zorgt voor verwarring en het maakt ongeloofwaardig. Het klinkt als: wij hebben de waarheid ontdekt en hier is die het zuiverst. Dat riekt naar beeldenverering. Waar de Roomsen vaak Mariaverering wordt verweten, is dat in "behoudende" gemeentes de verering van de bevindelijke bekeringsschema's en in de "lichtere" gemeentes de verering van het "handen&voeten"-geloof.
Wij zijn echter allen zondaars, op weg naar de eeuwigheid, maar zoals het er nu naar uit ziet in kerkelijk Nederland is de vergelijking van Gods kerk als 1 lichaam werkelijkheid geworden. De handen en voeten menen dat ze de ingewanden niet nodig hebben en vice versa.
Als we Gods Koninkrijk willen uitbreiden (en dat is onze taak: we hebben gaven gekregen om nu te besteden, om mee te woekeren, niet om te wachten tot de Meester terugkomt), dan zullen we allereerst weer 1 moeten worden, willen we de wereld zover krijgen dat ze inzien dat Christus van God is gezonden, om ons te redden.
