Met vriend mee naar kerk
Ds. K. van den Geest | 18 reacties | 08-03-2013| 15:39
Vraag
Ik ben een meisje van 19 en dooplid van de Gereformeerde Gemeente. Sinds kort heb ik verkering met een jongen die Gereformeerd Vrijgemaakt is. Hij vroeg mij of ik meeging naar zijn kerk. Ik wilde wel meegaan, vond het ook leuk en interessant om eens naar een andere kerk te gaan; je ziet dan de verschillen enzo. Maar mijn vader stond er helemaal niet achter. Hij zegt dat je dan heel snel beïnvloed wordt door evangelische invloeden en hij is bang dat ik dan bij onze kerk weg ga. Hoe moet ik hiermee omgaan? Ik vind het zelf normaal dat je als vriend en vriendin met elkaar meegaat naar de kerk. Maar mijn vader vindt dat geen goede kerk en wil niet dat ik daar heenga. Mag ik hierin mijn eigen keuze maken? Of is het beter dat mijn vriend eerst meegaat naar mijn kerk?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Je hoofdvraag is, lijkt me: mag ik hierin mijn eigen keuze maken? Als je 19 bent, ga je steeds meer je eigen beslissingen nemen en je eigen keuzes maken. Ouders die kinderen opvoeden zullen dat zich moeten realiseren en respecteren. Maar dat wordt uiteraard nogal verschillend gezien en beleefd. Kerkelijke achtergronden kunnen daarop van grote invloed zijn. Sommige christelijke ouders zullen de neiging hebben om hun jongvolwassen kinderen als kind te blijven benaderen en zien, vooral als ze nog thuis wonen. Het vijfde gebod ("eer je vader en je moeder") wordt daarbij soms ook in stelling gebracht.
Maatschappelijk ligt dat behoorlijk anders. In Nederland geldt juridisch gesproken dat men vanaf 18 jaar meerderjarig (en vanaf 21 jaar geheel 'onafhankelijk') is. In dat verband is de vraag legitiem: wie kan jou ervan weerhouden om eens in een andere kerk te gaan ervaren hoe het daar is? Zeker als je er meer over te weten wilt komen, verschillen wilt kunnen beoordelen, etc.
Nu klinkt dit mogelijk voor sommigen in reformatorische kring wel wat al te vrij. We mogen tegelijk toch ook niets afdoen van dat 'eren' dat God in het vijfde gebod van ons vraagt. Dit gebod betekent immers ook, dat we begrip hebben voor onze ouders en hun standpunten respecteren. Daarom ook nog het volgende. Ik kan me er uiteraard best iets bij voorstellen, waarom je vader "er niet achter staat." Gereformeerde Gemeente of Gereformeerd vrijgemaakt, dat lijkt ook wel een wereld van verschil. Maar waar is die indruk op gebaseerd: op een beeld dat men (in dit geval je vader) van de GKv heeft? Als je zegt dat hij "evangelische invloeden" vreest, vind ik dat nogal bezijden de werkelijkheid. De Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) zijn zeker niet te typeren als 'evangelisch'. Ja, er worden in sommige GKv-kerken wel eens Opwekkingsliederen gezongen, onder begeleiding van een combo of band. Maar daar moet je wel doorheen kijken: zijn die kerken daarmee 'evangelisch' te noemen? Enkel op grond daarvan?
De Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) willen voluit gereformeerde kerken zijn, die zich houden aan de "Drie Formulieren van Enigheid" (Nederlandse Geloofsbelijdenis, Heidelbergse Catechismus, Dordtse Leerregels). Men wil zich houden aan de Bijbel als het geïnspireerde Woord van God.
Ook het gebruik van de Nieuwe Bijbelvertaling (2004) doet daar niets aan af. Waarschijnlijk ben je zelf in de Gereformeerde Gemeente gewend aan het gebruik van de Statenvertaling (of evt. de Herziene Statenvertaling, HSV). Maar ook dat zegt nog niets over de vraag of een kerk wel of niet gereformeerd is. In de GKv wordt niet de Bijbelvertaling als Goddelijk geïnspireerd gezien, wel de Bijbel zelf, in welke vertaling dan ook (zij het dat aan die vertaling wel eisen gesteld worden als het gaat om een getrouwe weergave van de oorspronkelijke (Hebreeuwse, Aramese en Griekse) Bijbeltekst).
Wel kan ik zeggen, dat de GKv gereformeerd willen zijn in deze tijd. Daardoor zul je soms kunnen merken, dat men in deze kerken zoekt naar manieren om het christelijk geloof te vertalen voor jongeren die opgroeien in de huidige samenleving, zodat zij daarin als zelfstandige christenen hun weg kunnen zoeken. Maar niet altijd gaat dat goed, en soms zie je ook wel degelijk een stuk wereldgelijkvormigheid, een zich aanpassen aan de leefwijze van de moderne samenleving (wat je bijvoorbeeld ziet bij jongeren die ongehuwd gaan samenwonen). Maar dan wil ik zeggen, dat dit soort keuzes die jongeren maken niets zegt over prediking, leer en onderwijs in de GKv zelf. Deze blijven allereerst gericht op een zich voegen naar wat God in zijn Woord van ons vraagt.
Alles op een rijtje zettend zou ik het zo willen samenvatten. Je vader is wel je vader. Maar tegelijk, jij bent 19. Daarin zul je samen met je ouders een goede balans moeten vinden. Dat kan alleen door er samen met hen over te spreken. Daarin mag je zeker ruimte vragen voor een situatie waarin jij steeds meer je eigen standpunten hebt en je eigen keuzes maakt. Hopelijk kunnen jullie dat in een sfeer van christelijke vrede oplossen, wat uiteraard ook de verantwoordelijkheid van je ouders is.
En verder: de GKv zijn niet evangelisch, wel "bij de tijd." Soms geeft dat een vertekend beeld, zeker als je kijkt naar keuzes van individuele personen. Maar in prediking en onderwijs willen deze kerken voluit bijbels blijven.
Ds. K. van den Geest
Dit artikel is beantwoord door
Ds. K. van den Geest
- Geboortedatum:12-10-1957
- Kerkelijke gezindte:Nederlandse Gereformeerde Kerken
- Woon/standplaats:Deventer
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
en vraagsteller: leg je vragen in gebed neer. God kan jou en je vader laten zien Wie Hij is en hoe verschillend Hij werkt: door vele kerkverbanden heen!!
Hieruit maak ik op dat je goedkeuring wilt krijgen: eerst mijn vriend naar mij toe en dan mag ik later vast wel naar de kerk van mijn vriend. Denk je dat dit werkt?
Later als man en vrouw zul je samen naar één kerk moeten, tenminste dat lijkt mij het beste. Ook al is je verkering nog maar kort, je zal het nu al samen moeten hebben hoe je denkt over kerkelijke zaken.
Praat met je vader. Vraag hem wat hij ervan vind dat jullie samen willen kijken naar de verschillen van de kerken. Leg hem uit waarom jij graag naar de kerk van je vriend gaat.
Als je vader het afkeurt, lijkt mij het moeilijk om toch te gaan, maar mijn mening is dat je als 19-jarige dit besluit zelf mag nemen. Toch is het belangrijkste: wat wil God? Dit mag je zeker aan God vragen.
Sterkte ermee!
In de HHK en zeker in de ger.gem. gaan ze ervan uit dat iedereen ongelovig is tot ze merkbaar en vooral voelbaar bekeerd zijn. pas als je kunt spreken van een bepaalde weg tot bekering kun je zeggen echt te geloven.
In de GKv leidt dat tot automatisme. tuurlijk geloof je, je bent toch binnen het verbond geboren? Dat heeft in de loop der jaren tot een mijns inziens gruwelijke oppervlakkigheid geleid. Zo oppervlakkig dat je wat mij betreft niet meer van een zuiver bediende leer kunt spreken.
In de HHK (en de ger.gem.) leidt de leer rond de bekering van de mens tot twijfel. Geloven is zeker weten dat God er is en dat hij het beste voor je wil, en twijfel is dat je dat niet zeker weet, precies get tegenovergestelde dus. Daardoor gaan ze zelf niet binnen en wie binnen wilden gaan hebben ze tegen gehouden.
Ik denk wel degelijk dat je het hebt over de beide uitersten binnen de gereformeerde gezindte. Maar ik ben het niet met je vader eens dat je erdoor beïnvloed zou worden. Dat moet je niet laten gebeuren namelijk. Het enige waar je je door moet laten beïnvloeden is de bijbel. Als je dat consequent doet zul je er in de loop van de tijd achter komen dat zowel de ger gem als de GKv het niet bij het rechte eind hebben. Het is niet anders.
Dat heb je duidelijk verwoord!!!! Wat is het moeilijk voor de jongelui.
Daarom luister ik ook naar evangelische preken en studies.
Maar ik begrijp die vader wel. Het is angst. De vraag is alleen, is die angst gegrond.
Daarom luister ik ook naar evangelische preken en studies.
http://janvanbarneveld.nl/
wat ik ook een goede site vind
Angst voor een andere kerk heeft bijna iedere kerkganger, we zijn zo vertrouwd met eigen standvastige overtuigingen, dat een andere kerk bijna altijd als verdacht wordt ervaren. Bijna overal horen mensen dat er in hun kerk de (meest) zuivere leer wordt gepreekt, dus ja, geen wonder dat al het andere angst inboezemt.
Wat iedereen gemeen heeft is dat we allemaal graag zo dicht mogelijk bij de waarheid willen leven. Maar hoe het kan dat de ene kerk een volledig haakse mening heeft dan de andere, en ze zich toch het dichtst bij de waarheid voelen? Het was me altijd een raadsel, maar sinds ik zelf niet meer naar een gemeente ga, heb ik het begrepen. Iedereen is onder invloed van meningen, dogma's, eenzijdige uitleg vd bijbel enz.
Ik vind het nog het veiligst me in de vrije natuur te begeven en me dan te verblijden in God, die zelfs het kleinste vogeltje vrijheid geeft om te vliegen waar die wil.
Ik moet bij deze problemen altijd denken aan Jezus woorden: Lerende leringen die geboden van mensen zijn. Er is geen kerk die geen geboden van mensen mengt met Gods geboden.
Wat plderoos zegt over de gergem sta ik achter. Misschien dat het in jouw ger gem gemeente niet zo is. Dat is dan heel fijn. Ik heb het zo zeker ervaren. En nog tot in de familie, waarvan sommigen strikt hun kinderen niet naar een andere kerk willen laten gaan.(17-t/m 20 o.a.)
MAar wel de wereld in huis hebben. Kinderen snappen niet eens wat geloven betekent, noemen een kennis die heel dicht bij God wilt leven een "zwaar" gelovige.(PKN).
Alles wat nieuw reformatorisch is word als sekte gezien.Dit zijn letterlijk woorden van mijn moeder.
Ik heb mijn leven lang gekerkt bij een ger gem gemeente. En niet iedereen is natuurlijk hetzelfde. Er waren ook mensen die anders dachten.
CGO heb ik gevolgd.
Angst lijkt gegrond vanuit de leer van die vader. Want alle niet reformatorische gemeentes jagen mensen naar de bloemhoven.
Maar ik begrijp dat je staat voor jouw gemeente, dat waardeer ik van je.
Als iedereen er over dacht zoals jij erover denkt, dan zouden we geen kerk meer hebben, en dan zou het evangelie jou waarschijnlijk niet bereikt hebben. Hoe kun je de leegte van geen gemeente hebben goedpraten als Christus en Paulus juist willen dat we een eenheid zijn? Het oog kan niet zonder hand. Als je denkt dat je beter af bent zonder gemeente, dan heb je het mis. Je moet woekeren met wat je van God hebt gekregen. Sluit je aan bij een gemeente en getuig daar van je geloof.
Geen kerk is perfect, maar ben jij nu dan wel perfect? Als christen moet je juist leren je verwachtingen van mensen bij te stellen, en het kwade dan te bestrijden met het goede. Het kwade moet je niet ontlopen, want juist in de bestrijding ervan kan God bekering schenken aan anderen. Jij hebt gaven, en die moet je inzetten tot opbouw van de gemeente. Je mag niet ervoor kiezen maar geen vruchten te dragen.
En wat zou er gebeuren als God jouw houding aanneemt? Als hij Zijn Rug toe zou keren aan ons, zondige mensen die maar fouten blijven maken? God kwam juist ons zondaren tegemoet. Als we van Zijn Genade leren leven, moeten wij die genade ook aan anderen schenken. Anders ben je als de slaaf, die net ontheven is van zijn schuld, vervolgens zijn schuldenaren doodt omdat ze hun schulden niet kunnen voldoen.
Jouw beeld van de kerk klopt deels, maar ook voor een deel niet. Datzelfde lijkt te zijn met je beeld van God. Jij denkt God te kennen en de juiste oplossing te hebben gevonden. Welnu, het beeld van God dat jij maakt en vereert, is niet het beeld van de Genadige God in de Bijbel. Je bent in principe dus niets anders dan de andere kerken, want jij scheid je ook af en vormt je eigen kerk weer. Laat Christus nu net alles andersom willen doen.
Heerlijk voor jou dat je bij een Ger Gem zit waar jij er geen last van hebt. Zelf heb ik gekerkt bij een Ger gem die tegen jeugdverening was omdat je daar bekeerde mensen mee zou kweken. Ze waren tegen kinderoppas omdat dan de ouders 's morgens samen naar de kerk zouden komen en 's avonds dan zeker allebei thuis zouden blijven. Gesprekken waren niet mogelijk, de kerkenraad liet merken: als je een kind van God zou zijn, praat je wel anders. Dan gaat het mij niet om te schoppen tegen de ger gem, want de ger gem waar mijn man in zijn jeugd kerkte, was totaal anders.
Op sommige vlakken voel ik mee met mieptruus. Ik merk dat waar ik mee op ben gegroeid, er zo vast inzit, dat vergeet ik nooit meer. En ook omdat familieleden die nog wel zulke dingen horen en het er mee eens zijn ons veroordelen. Er werd gezegd: mensen die van de ger gem naar de hervormde kerk gaan zijn of zo bekeerd of na 3 jaar kerken ze nergens meer.
Het heeft er bij mij niet mee te maken dat ik mijn frustaties koester, het is de realiteit, waar ik dagelijks mee te maken heb. mensen die hier bij de ger gem kerken en zeggen: gaat die persoon aan het avondmaal?? O ja, bij de hervormden kan alles. Of die zeggen: tja, die dominee geloof ik niet, dat is een hervormde. Zo kan ik nog wel even doorgaan en dat niet alleen met mijn eigen ervaringen maar ook van vriendinnen, waarvan er ook zijn die zelf ger gem kerken.
Ik heb al meerdere posts van tara en mieptruus gelezen en dacht: mieptruus heeft dingen meegemaakt, noemt dat, vervolgens rageert tara erop vanuit een negatieve gedachte dat mieptruus schopt tegen de ger gem. Of zie ik dat helemaal verkeerd?
Vooral omdat ik geconfronteerd word met dat wat niet ger gem is niet goed is.(Letterlijk).
Even voor de duidelijkheid: ik gebruik afkor. voor het gemak.
Tot op de dag van vandaag voel ik mij buitengesloten omdat ik niet meer kerk bij mijn oude gemeente.Daarnaast word ik door sommigen leden die ik tegenkom genegeerd.
Ik kan veel meer opnoemen, maar ik wil niemand deprimeren.
Het zijn gewoon onderwerpen waar ik tegen aanloop. Verder heeft het ook mijn opvoeding , leven en denkwijze beïnvloed.
Tara, ik begrijp dat je het met sommige dingen niet eens bent. maar bagatelliseer aub niet mijn ervaringen. Ook in andere onderwerpen trap je mijn bevindingen de grond in.
Dat ik je advies geef is echt goed bedoelt. Maar ook dat weet je weer op een negatieve manier te verwoorden.
Kortom, ik kan niets zeggen of het word negatief op gereageerd naar mij persoonlijk door jou.
Ik vind het jammer.
Die kant zit vol leringen die geboden die van mensen zijn, terwijl het gebod van God nagelaten wordt. (niet alléén de G.G. trouwens)
Dat jouw ervaring anders is doet aan die van anderen niets af, en het zijn geen incidenten.
Je adviseert deskundige hulp voor opgelopen frustraties, da's ook geen reclame voor de G.G.
Beter zou men zich eens kunnen afvragen waarom mensen zo vast lopen, en hoe het komt dat er zovele zijn die korter of langer last houden van hun opvoeding.
En dat is niet alléén omdat ze het in de praktijk tegen blijven komen.
Je kunt wel zeggen dat sommige zinnen van @plderoos onbijbels zijn, maar geef dan aan welke, waarom en hoe het dan wel is volgens jou.
Ik laat slechts zien dat zowel de GKv met hun automatisme, als de Ger.Gem met zijn twijfelzaaiende leer, er naast zitten. Je kunt dus pas zeggen dat ik onbijbelse dingen zeg als één van beide juist wél de leer volgens de bijbel brengt. Ik ben benieuwd welke dat dan is en welke argumenten je daarvoor hebt.
Mee eens, maar wanneer iemand iets van de leer zegt wordt dat vaak opgevat als een aanval op de persoon of op de HELE G.G.
De verdedigers van de G.G. lijken dan de goede naam van het eigen kerkverband belangrijker te vinden dan het evangelie zelf.
Dat jij je het best thuis voelt in de G.G. lijkt me niet zo verwonderlijk, daar liggen je wortels nu eenmaal. Al het andere 'voelt' dan vaak niet goed mede omdat daar vaak tegen gewaarschuwd is. Het is maar de vraag of al die waarschuwingen terecht zijn.
De meeste die ik gehoord heb, hebben de uitwerking dat je zo bang bent voor zelfbedrog dat je niet eens durft te geloven, uit angst om met een ingebeelde Jezus in de hel te belanden.
Mensen die al lang gewillig zijn moeten elke zondag opnieuw horen dat 'van nature de mens niet wil, dat er niemand is die God zoekt .....' zodat je serieus denkt dat 'jouw' willen en zoeken niets te betekenen heeft. Terwijl het juist van God komt wanneer iemand wél wil en God zoekt.
Je denkt dan dat er een ander soort 'willen' en 'zoeken' bedoelt wordt.
Zo'n soort willen en zoeken dat het om God te doen is, een zoeken dat voortkomt uit een oprecht berouw over de zonden.
Dat klinkt natuurlijk heel vroom, en op die dingen zelf is ook niets aan te merken maar ze zijn een GEVOLG van geloof/wedergeboorte.
God verzoend vijanden met Zichzelf en rechtvaardigt de goddelozen door het geloof.
De opmerking die je vorige week maakte 'is God begonnen of ben je zelf begonnen' heeft ook echt zo'n verlammende uitwerking.
Natuurlijk is God de eerste. Als Hij geen belofte gedaan had viel er voor een mens niets te geloven. Als Jezus Zich niet voor ons had overgegeven, viel er voor ons niets aan te nemen.
Van Gods kant vandaan gesproken is het ook zo dat Hij het is die door Zijn Geest in een mens werkt, zodat die gaat willen en zoeken.
Maar door dáár de nadruk op te leggen durven mensen hun eigen verantwoordelijkheid niet te nemen want hen wordt geleerd dat dat Arminiaans is, dus gaan ze op God wachten.
Prachtig dat jij het naar je zin hebt in de GerGem. De vraag is hier echter: waarom zou vraagstelster geen GKv diensten mogen bezoeken.
Omdat haar vader daar angstig voor is? Waar is een dergelijke angst op gebaseerd, op ervaring, of op "van horen zeggen".
Ik heb beide kerken bezocht (heb ook een kerkelijke zoektocht achter de rug), en moet zeggen dat de belangrijkste verschillen vooral in vorm en uitstraling liggen.
Beproeft alles en behoudt het goede. En ja, misschien vindt dochterlief in de GKV wel wat ze in de GG misschien mist. Of vindt de (aanstaande) schoonzoon in de GG wat hij in de GKV misschien mist.
Het eerste zou voor de vader erg zijn, het 2e zou opeens wel goed zijn...
Wees blij dat beiden samen willen zoeken naar een kerk! Wees blij dat ze zich samen willen inzetten voor en betrokken zijn bij de gemeente van Jezus! Naar naamkaartje wordt je niet gevraagd straks!
En de minuscule verschillen?Ach wij maken er zo graag naast de tien geboden nog "tig" bij die totaal geen waarde hebben ,van bijzaken worden hoofdzaken gemaakt en waar het omdraait,wat van levensbelang is wordt zo vaak vergeten.Wat ik wil zeggen is dat alle verdeeldheid het geloof zo kan vertroebelen en daar moeten we voor waken!
Ik ben er van overtuigd dat er zalig worden uit alle kerken en rangen en standen en het troost me dat er staat :In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen!Daar zal een grote menigte zijn als een grote familie met als doel God Eeuwig groot te maken.Daar wordt niet naar je Kerkverband gevraagd met eerbied gesproken....
En Hoeveel vragen zie je hier niet van mensen die stellen zo graag te willen geloven maar die maar niet die weg tot bekering doorlopen en daardoor twijfelen? Verder heb ik persoonlijk navraag gedaan hoe het toch komt. En dan krijg ik antwoorden als: "ja, ik ging wel altijd aan het avondmaal maar door de prediking ben ik toch gaan twijfelen of dat wel terecht is".
Ik heb wel een niet bijbels argument Tara. Het klinkt allemaal heel eerlijk, niet verloren laten gaan met een ingebeelde zaligmaker. Maar wat nou als ze niet bekeerd worden, gaan ze dan niet sowieso verloren? Wat nou als je één potentiële gelovige aan het twijfelen maakt, gaat die dan niet wél verloren? Kun je dan niet beter die ene behouden, die anderen waren toch al verloren? Zeker als je bedenk dat in de hemel de vreugde over één bekeerling groter is dan over die 99 die toch al behouden waren?
Het geloof is door het gehoor en het gehoor door het woord Gods. En: De mens ziet aan wat voor ogen is. Je hoeft mensen dus echt niet duidelijk te maken dat ze zich hun zaligmaker inbeelden. Dat is een ernstige dwaling waarmee je mensen daadwerkelijk tegenhoud. Wij gaan daar ook helemaal niet over want er is er slecht Éen die het hart aanziet. Het enige wat wij hoeven te doen is het woord doorgeven. Vervolgens doet dat woord wat Hem behaagt. En ik weet zeker dat twijfel God niet behaagd.
