Met de verkeerde man getrouwd
C. M. Chr. Rots - de Weger | 10 reacties | 31-01-2013| 10:12
Vraag
Ben ik met de verkeerde man getrouwd? Mijn man en ik zijn al ruim 20 jaar samen. We hebben twee grote kinderen. Ik houd veel van mijn man. Hij ziet er goed uit, is door en door betrouwbaar en ik kan met hem lachen. Alleen op het gebied van de lichamelijke intimiteit voel ik me vaak eenzaam; ik bedoel spontaan omhelzen, zoenen en vrijen. Hij neemt nooit het initiatief, het komt altijd bij mij vandaan en dan heb ik het gevoel dat hij het toestaat in plaats van dat hij zich er aan overgeeft. Hij heeft toegegeven dat hij hier geen behoefte aan heeft en eigenlijk nooit zin heeft. Ik heb altijd gehoopt dat dit nog zou komen, maar die hoop is nu weg. Intussen droog ik op. Soms denk ik dat ik met de verkeerde man ben getrouwd. Ik weet niet meer hoe nu verder.
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vraagsteller,
U houdt veel van uw man, maar hebt ook verwachtingen die niet waar zijn (en worden) gemaakt. Tja, dan kunt u twee dingen doen. Het eerste is blijven hopen en steeds weer teleurstelling ervaren. Het tweede is aanvaarden, accepteren, dat samen zal gaan met het bijstellen van uw verwachtingen omtrent het niet door hem nemen van initiatieven.
U droogt op, schrijft u. Dat klinkt verdrietig. Ik zou u toe willen wensen dat u de gegeven situatie met creativiteit en humor tegemoet zou kunnen treden. Misschien hebt u wat meer hulp nodig dan ik in een kort antwoord kan schrijven: neem een vriendin in de arm, of een vertrouwd iemand uit uw omgeving. Indien nodig -maar dat beoordeelt u zelf- zoekt u professionele hulpverlening.
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zoals mv Rots zegt: U kunt blijven hopen en wegkwijnen in teleurstelling en op de duur verbittering, of het leren aanvaarden.
Er is een uitweg. U zegt dat u opdroogt. Dat duidt er op dat u vervulling zoekt in verkeerde dingen. Zoek uw vervulling in een leven met Christus.
Ik moest denken aan wat Paulus schrijft in 1 Kor 7:29-31:
"Maar dit zeg ik, broeders, dat de tijd beperkt is. Laten zij die vrouwen hebben voortaan zijn alsof ze die niet hebben, en zij die huilen, alsof zij niet huilen, en zij die blij zijn, alsof zij niet blij zijn, en zij die kopen, alsof zij niet bezitten, en zij die van deze wereld gebruikmaken, alsof zij die niet gebruiken."
Ik weet, dit vraagt een omschakeling en gaat niet van de een op de andere dag. Ik weet echter ook dat er in een leven met Christus volledige vervulling is en u dan op de duur kunt zeggen: Uw genade is mij genoeg.
Zo kunt u leren genieten van wat u geschonken krijgt zonder te verlangen naar meer. Het klinkt alsof u verder een goede relatie hebt met uw man. Veel mensen moeten dat ontberen, het is iets om uitermate dankbaar voor te zijn.
Maar als u (nog) van uw man houdt, probeer dan te accepteren dat het lichamelijke helaas hierbij blijft. Gelukkig zijn er nog veel andere positieve dingen.
Het zal nooit volmaakt worden, de kunst is om blij en tevreden te zijn met hetgeen u heeft.
Betrouwbaar, leuke man om te zien, en je kunt om en met hem lachen. Menigeen zou er jaloers op zijn. Ik wens jullie nog veel gelukkige jaren!
maar ik denk dat het in geval van deze vraag erom gaat dat er maar één partner is die geen gemeenschap wil. dat lijkt me een heel ander verhaal.
Terwijl in omgekeerde situatie werd aangeraden hulp te gaan zoeken en gesprekken aan te gaan, omdat het anders een bedreiging van het huwelijk zou zijn. Dus van mannen hoef je dit niet te verwachten (om verkeerde begeerten te voorkomen), maar vrouwen moeten maar slikken en schikken?
Iedere man is anders. Sommige mannen kunnen moeilijk praten, slaan hun vrouw en kinderen of steken geen vinger uit in het huishouden. Die van u is niet erg intiem. Ik geloof dat dat heel vervelend kan zijn, maar als u nu eens eerlijk kijkt naar welke geweldige eigenschappen hij wél heeft, is het dan wel terecht om u dan af te vragen of u wel met de goede man getrouwd bent? Ik weet zeker dat heel veel vrouwen met u zouden willen ruilen.
Kortom, tel uw zegeningen, en richt u op zijn goede kanten, anders zult u bij hem vandaan groeien.
'Sommige mannen kunnen moeilijk praten, slaan hun vrouw en kinderen of steken geen vinger uit in het huishouden. Die van u is niet erg intiem. Ik geloof dat dat heel vervelend kan zijn.....'
ja hoor, demoniseer ons mannen maar weer.
En volgens u is het een zegen dat mannen niet slaan, geen vinger uitsteken in het huishouden...., ja lekker een man die goed op de bank kan liggen...., geeft niet, hij is wel braaf, van een man mag je meer verwachten dan van een teckel.
Het was zeker niet bedoeld om mannen te demoniseren, ik ben er namelijk zelf één.
Ik schreef: 'sommige', dit betekent 'een niet erg groot aantal'. Dat er 'een niet erg groot aantal' mannen zijn die de dingen doen of nalaten die ik noemde, kun je toch niet ontkennen. Dat is niet direct demoniseren.
En van je 2e alinea begrijp ik helemaal niets. Ik kan uit mijn eerste reactie echt niet afleiden dat ik het een zegen zou vinden dat mannen niet slaan etc.
De strekking van mijn verhaal is gewoon dat iedereen wel wat mankeert. Zelf praat ik niet makkelijk, en sommige vrouwen focussen erg op iemands zwakke punten terwijl ze zijn sterke punten niet zien of niet willen zien. Ja, als ik alle negatieve dingen die ik meemaak achter elkaar zet en de positieve dingen weglaat, lijkt het net alsof ik een heel zwaar leven heb.
Mijn vrouw wil ook niet met een andere vrouw ruilen (voor zover ik weet), we hobbelen samen door het leven, we hebben het wel gezellig samen met onze kinderen. Maar of we altijd leven we naar Bijbelse normen.....ik hoop het.
De laatste zin van vraagstelster beroerd me..
'Intussen droog ik op. Soms denk ik dat ik met de verkeerde man ben getrouwd. Ik weet niet meer hoe nu verder'.
Terwijl ze van haar man houdt, hij er goed uitziet, betrouwbaar is en je kunt er nog mee lachen ook.
En dan die laatste zin....,
Mijn vrouw is al lang blij dat ik betrouwbaar ben en we nog samen kunnen lachen ook en ik zie er uit als een vagebond.
Ik hou van mijn vrouw.
Een huwelijk hoeft niet perfect te zijn, als je er samen maar de schouders onder zet, dan komt het, mede door Gods steun, wel goed.
