Goedertierenheden des Heeren
Redactie Refoweb | 4 reacties | 18-01-2013| 10:14
Vraag
Waar moet je aan denken als het over die goedertierenheden gaat? "Als je nooit onder de goedertierenheden des Heeren vernederd ben geworden, wat zal het dan zijn als het zo eeuwigheid moet worden", las ik. "Wat zal het zijn, als Gods toorn eeuwig op je branden zal en dat voor eeuwig en altoos. En als de rook van uwen pijniging opgaan zal tot in eeuwigheid toe. Die God staat nog, en Die wacht nog. Dat de goedertierenheid Gods je moeten lijden tot bekering. Als je God te voet zal mogen vallen, zijn bij Hem vriendelijke handen en ogen" Hoe kom ik daar? Ik weet niet eens, hoe je eigenlijk jezelf moet vernederen. Het is net of ik vastgeroest zit!
Antwoord
Zie voor het antwoord deze url.
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
4 reacties
mieptruus
18-01-2013
/ 23:56
Heb de verwijzing gelezen. Lijkt er op dat het zonde gevoelen een voorwaarde is.
altijdwat
19-01-2013
/ 01:03
Beste vraagsteller, vernederen tov God is niet het vernederen zoals wij dat kennen. Iemand vernederen is iets negatiefs. Zelf kon ik me daar ook nooit een beeld bij vormen als dat gezegd werd. Maar uit ondervinding mag ik nu weten dat vernederen onder de hand Gods het beste is, ook het meest bijzondere wat je mag meemaken. Ik zal proberen het uit te leggen. Het is dat gevoel, en die ervaring die je hebt als je bijv je eigen vader (of neem iemand anders in gedachten waar je veel van houd) zo ontzettend gekwetst hebt en pijn gedaan, je hebt spijt en dan komt de confrontatie. Je staat tegenover deze persoon en je kijkt in zijn of haar ogen... en wat je ziet is: oneindige liefde... Dan wordt je zo klein, dat is zo onbegrijpelijk.. Het gevoel wat je dan krijgt is te vergelijken met het vernederen onder Gods hand. Daar gaat soms veel vijandschap of andere strijd aan vooraf. Want wij willen dat niet... Maar als het gebeurd kan je niet begrijpen dat je het nooit wilde. Dat die grote God, jou Schepper en Maker, die je keer op keer in Zijn gezicht hebt geslagen, vol ontferming naar je omziet.
MUS
19-01-2013
/ 08:33
Maak het niet ingewikkeld. Hij wacht in Zijn goedheid op jou...! Ga naar Hem toe. Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. (Mattheüs 11:28)
splitsecond
21-01-2013
/ 00:12
Probeer te ontsnappen uit de gedachtegang die jou nu in zijn greep houd. Dat is namelijk een cirkeltje waar menig christen in blijft hangen. De gedachtegang is dan ongeveer als volgt:
1. ik moet op God vertrouwen, maar ik ben niet bekeerd.
2. ik ben niet bekeerd want ik heb nog niet genoeg/echt berouw over wie ik ben/ ik moet nog vernederd worden.
3. ik hoop dat God mij aanraakt onder een preek of tijdens bijbellezen!
Vervolgens gebeurt er weken of maanden niks, en dan begint het weer van voorafaan:
1. ik moet op God vertrouwen, maar...
En nu juist dat woordje 'maar' moet je weglaten! Als je jezelf kent en weet dat je zondig bent en God niet kunt liefhebben zoals het eens bedoelt was (paradijs) dan heb je meer dan genoeg zelfkennis. En dat is juist het wonder. Hij heeft ons liefgehad toen wij nog zondaren waren. Begrijp je? Dus er was NIEMAND die vrede met God zocht. En nu heeft de Heere laten zien ons zo lief te hebben dat Hij zijn eniggeboren Zoon gestuurd heeft om ons te leren vertrouwen op Hem! En ja, die omslag kan inderdaad voelen als een vernedering voor jezelf. En dat je dat mag meemaken is dan weer de goedertierenheid van God.
Bekering is overgave en vooral vertrouwen! En nee daar heb je geen slapeloze nachten voor nodig ;)
1. ik moet op God vertrouwen, maar ik ben niet bekeerd.
2. ik ben niet bekeerd want ik heb nog niet genoeg/echt berouw over wie ik ben/ ik moet nog vernederd worden.
3. ik hoop dat God mij aanraakt onder een preek of tijdens bijbellezen!
Vervolgens gebeurt er weken of maanden niks, en dan begint het weer van voorafaan:
1. ik moet op God vertrouwen, maar...
En nu juist dat woordje 'maar' moet je weglaten! Als je jezelf kent en weet dat je zondig bent en God niet kunt liefhebben zoals het eens bedoelt was (paradijs) dan heb je meer dan genoeg zelfkennis. En dat is juist het wonder. Hij heeft ons liefgehad toen wij nog zondaren waren. Begrijp je? Dus er was NIEMAND die vrede met God zocht. En nu heeft de Heere laten zien ons zo lief te hebben dat Hij zijn eniggeboren Zoon gestuurd heeft om ons te leren vertrouwen op Hem! En ja, die omslag kan inderdaad voelen als een vernedering voor jezelf. En dat je dat mag meemaken is dan weer de goedertierenheid van God.
Bekering is overgave en vooral vertrouwen! En nee daar heb je geen slapeloze nachten voor nodig ;)
