Verder van de zonden vandaan

Ds. P. van der Kraan | 1 reactie | 08-01-2013| 16:57

Ik ben een man en twee jaar getrouwd met een lieve vrouw waar ik heel veel van hou. Ik heb heel sterk het gevoel dat God met mij bezig is omdat ik in sommige preken zoveel bemoediging ontvangen heb en zo sterk voelde dat God zo dicht bij mij was, maar dat was maar een of twee dagen. En toen was alles weer weg en dan kwam de strijd weer tegen de zonde. En vooral de zonde tegen het 7e gebod, omdat ik vroeger -en nu nog weleens maar veel minder- de behoefte heb om naar pornosites te kijken. Ik probeer er wel tegen te vechten maar de duivel is zo sterk dat hij me soms toch weet te verleiden. En dat vind ik zo erg. Ten eerste omdat ik dan tegen God zondig en ten tweede omdat ik dan mijn vrouw bedrieg. De laatste drie keer toen het Heilig Avondmaal bediend werd had ik sterk de drang om aan te gaan. Ik kon niet omdat ik zo bestreden werd over die zonde dat ik niet durfde. Later heb ik het daar zo moeilijk mee gehad dat ik het nu niet meer weet. Ik ben soms zo moedeloos, dan weet ik geen uitweg meer. Ik lees elke dag uit de Bijbel en leg ook elke dag die zonde voor God neer, maar het lijkt wel of God niet hoort. En het zou terecht zijn. Wie zou er naar zo'n zondig mens nog willen omzien? Mijn vraag is: hoe kom ik weer dichter bij God en verder van de zonden vandaan? En omdat ik zo twijfel over mijn geestelijk leven durf ik er met niemand anders over te spreken. Ik kan sommige dingen niet uitleggen omdat er geen woorden voor zijn.

De vraag is nogal gecompliceerd omdat er verschillende dingen door elkaar heenlopen. Toch is mijn antwoord kort: breek met de zonde die je aan de hand houdt. Ik besef dat dit antwoord radicaal is. En dat je reactie kan zijn: ik heb al zo vaak geprobeerd te breken met deze zonde. Maar de boze is mij telkens te sterk en weet mij in deze zwakke plek voortdurend aan te grijpen.
 
Ik wil je op vier dingen wijzen. In de eerste plaats loop je het gevaar de Geest uit te blussen. Als je mag ervaren (en dat is een ongehoord wonder) dat God met je aan het werk is, loop je het gevaar dit prille Geesteswerk te blussen. Daar moet je beducht voor zijn. Je kunt er wel mee instemmen dat je verdiend hebt dat God zich zou terugtrekken uit het leven van zo'n zondig mens als jij bent, zo schrijf je. En het is goed om dit te beseffen en te belijden. Maar daar moet je het niet bij laten. In hetzelfde gedeelte waarin Paulus ons vermaant om de Geest niet uit te blussen (1 Thess. 5: 4- 28), worden we ook vermaand om ons zelfs ver te houden van alle schijn van het kwaad. Het is het één en het ander. En daarin worden we door God aangemerkt als verantwoordelijke mensen. Verantwoordelijk voor de keuzes die we maken. Tot onze verantwoordelijkheid behoort ook dat we ons wapenen met de geestelijke wapenrusting (Ef. 6:13vv.).Vraag je af of je van dit geestelijke wapentuig voldoende gebruik maakt. We kunnen wel de schuld op de duivel schuiven. Maar dat kan ertoe leiden dat we onze eigen verantwoordelijkheid (min of meer) uit de weg gaan. Vraag je af of je je voldoende gewapend hebt en of je voldoende gestreden hebt. In Hebr. 12:4 lees ik dat de christenen, aan wie de brief gericht is (en uit alles blijkt dat ze het werkelijk niet makkelijk hadden in het volgen van Jezus) vermaand worden om tot bloedens toe weerstand te bieden tegen de zonde. De vergelijking is ontleend aan het strijdperk. Als iemand uit de strijd komt zonder schram of wond, kun je je afvragen of hij zich wel voldoende verweerd heeft. Dat is ook de vraag aan jou. Kun je, als je weer eens voor de verleiding van het bekijken van pornosites bezweken bent, voor Gods aangezicht belijden dat je "tot bloedens toe weerstand hebt geboden." Ik ga ervan uit dat je zelf ook alles in het werk stelt om de verleiding zoveel als mogelijk uit de weg te gaan en de gelegenheid daartoe niet te zoeken.
 
Het tweede is: besef dat het huwelijk heilig is en dat elke indringer in ons huwelijk (ook langs digitale weg) echtbreuk tot gevolg heeft. Wie naar een vrouw kijkt om haar te begeren, heeft in zijn hart al overspel met haar gedaan (Matt. 5:28). De Heere rekent dit zwaar aan. Ik besef dat dit kan overkomen als gooien met stenen. Toch neem ik het mee in mijn antwoord omdat het gevaar bestaat dat wat niet 'echt', maar via internet naar ons toekomt, een minder zware zonde zou zijn. Jezus laat weten dat wat in ons hart gebeurt, ook al gebeurt het niet tastbaar, even zwaar weegt als hadden we die zonde metterdaad gedaan. Ik besef ook dat ieder van ons op dit punt vergeving nodig heeft. Maar daarom moeten we niet doen alsof deze ernstige vermaning niet bestaat.
 
Het derde waarop ik je nadrukkelijk wil wijzen is: besef wat je op het spel zet! Je bent inmiddels twee jaar getrouwd met een lieve vrouw, schrijf je. Er kan een moment komen dat ze ontdekt waar je mee bezig bent. Vrouwen kunnen soms feilloos dingen aanvoelen. Welke schade breng je in je huwelijk te weeg, om maar niet aan erger te denken? Wat doe je je vrouw aan? Als ze erachter komt, zal ze zich door jou diep gekwetst en wellicht zelfs misbruikt voelen. Je doet haar groot verdriet aan. Hoe kun je op een zuivere manier met haar omgaan als je langs andere wegen bevrediging zoekt? Heb je haar daarvoor over?
 
In de vierde plaats wil ik je nadrukkelijk vragen om uit je eenzaamheid te komen. Je schrijft het niet, maar ik proef tussen de regels door dat je strijd een eenzame strijd is. Het kan best zijn dat je bij het lezen van het voorgaande verdrietig wordt omdat je al die dingen zelf ook wel weet. Je beseft dat je je van de Heere en Zijn Geest verwijdert als je deze zonde aan de hand houdt. Je beseft ook dat de zonde op dit gebied ontheiliging van het heilig huwelijk inhoudt en dat de Heere daar zwaar aan tilt. Je hebt er wellicht ook verdriet van dat je, al is het in het geheim, ontrouw bent aan zo'n lieve vrouw als waarmee jij getrouwd bent. En ondanks al deze punten, bezwijk je toch voor de verleiding. Dan wordt het tijd dat je niet langer in eenzaamheid je strijd strijdt, maar hulp zoekt. Wellicht schrik je daarvoor terug. Want zodra je hulp zoekt, weet je dat je anderen deelgenoot maakt van wat nu nog jouw geheim is. Toch ben je, zij het anoniem, al begonnen uit de verborgenheid te komen, door je vraag via Refoweb te stellen. Dat is een goed begin. En wellicht al een eerste overwinning na lang aarzelen. Maar ga hiermee verder! Welke hulp je het beste kunt zoeken, hangt van jou zelf, de situatie en de omvang van jouw probleem af. Wellicht ben je er al mee geholpen door een goede vriend in vertrouwen te nemen. Ik aarzel om te zeggen: neem je vrouw in vertrouwen. Mijn gevoel zegt: nu nog niet. Want het is niet te overzien wat dat bij haar losmaakt. En waarschijnlijk brengt dat emoties mee, waar jij in jouw situatie ook geen raad mee weet. In een latere fase kan er een moment komen dat je het aan haar vertelt. Maar dan moet je je gedekt weten door professionele hulp. Tenzij je het geheim blijft houden, met als gevaar dat het tussen jou en je vrouw blijft instaan. Als je het echter riskant vindt om een goede vriend in vertrouwen te nemen, omdat je niet kunt inschatten of hij altijd zijn mond zal houden, kun je overwegen om een betrouwbare ambtsdrager in vertrouwen te nemen. Zij hebben hun ambtsgeheim. Daarop mag je een beroep doen als je je geheim met een ambtsdrager deelt. En als dat, om wat voor reden, voor jou ook geen begaanbare weg is, zoek dan professionele hulpverlening. Het gevaar bestaat dat als je alleen blijft tobben met je geheim, je er niet van loskomt. Je hebt mensen nodig die weet hebben van de problemen waarmee jij worstelt om hen het gereedschap in handen te geven waardoor zij met hun eigen zwakheden kunnen omgaan.
 
Samengevat: bidt en werkt. Het een niet zonder het ander. Zo wil de Heere je vasthouden.
 
Ds. P. van der Kraan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van der Kraan

• Geboortedatum:
  06-02-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

129 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven