Gang naar de rechter

Ik ben bezig met een onderwerp over de lijdzaamheid en dan komt ook het aspect "onrecht" en "recht" aan de orde. Vraag die hieruit voortvloeit is: mag je de gang naar de rechter maken? In welke gevallen wel en welke niet?

Hier zou heel veel over te zeggen zijn. Vragen rond recht en onrecht spelen zowel een rol in de relatie tussen God en de mens als in de relaties tussen mensen onderling. De relatie tussen God en de mens is echter van een geheel andere orde dan de relaties tussen mensen. De ene mens kan rechten doen gelden ten opzichte van andere mensen. De mens kan echter geen rechten doen gelden ten opzichte van zijn Schepper. De rechtsverhoudingen tussen mensen zijn van invloed op hun rechtsverhouding tot God. De Tien geboden -als inhoudelijke norm voor onze verhouding ten opzichte van God en onze naaste- zijn richtsnoer voor ons handelen. Als we handelen in strijd met die geboden kunnen we onze naaste onrecht aan doen. De naaste die door ons geschaad wordt, heeft jegens ons recht op genoegdoening.

In sommige gevallen is het nuttig en nodig om "onrecht" te dragen en niet "ons gelijk te halen". Lees het commentaar van Calvijn op de geschiedenis van David en Simei er maar op na. De moeder wier kind werd gestolen wendde zich tot de rechter (Salomo). De rechterlijke macht behoort tot de sfeer van de overheid en is (dus) ook door God gegeven (Romeinen 13) tot bescherming van de vromen en tot bestraffing van de goddelozen. De gang naar de rechter mag je maken als iemand anders jou benadeelt en het duidelijk is dat hij dat op onrechtmatige gronden doet. Het is echter geen (morele) verplichting. Soms is het verstandiger om niet je recht te halen. Bijvoorbeeld om een relatie die een duurzaam karakter heeft, niet nog verder te belasten. Maar die afweging moet ieder persoonlijk maken.

Mr. F. W. den Boef

Dit artikel is beantwoord door

drs. F.W. den Boef

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven