Misbruikt door broer

Had je geen ouders?om mee te praten?Misschien zit je broer me t hetzelfde probleem,en misschien veel schaamte? Alles kan nl. Doe wat v d wal zegt. En.....waarom nu?kon je niet bij je ouders terecht? Sterkte jij,je man[is hij niet in staat,jou te ondersteunen? en je broer.

Mensen die zulke dingen (gelukkig!!) niet meegemaakt hebben, begrijpen dit eigenlijk totaal niet. En dat is ze niet kwalijk te nemen.
het is heel erg logisch wat je allemaal voelt en denkt. Weet dat je hulp nodig hebt en je er alleen niet uit gaat komen. Ik hoop dat je samen met God en je man een verstandige keuze maakt.

P.S. Mijn mailadres is bij de redactie bekend.

zeker had ik ouders, maar die hebben niks gemerkt. Het lag aan mijn puberteit dat ik zulk gedrag vertoonde zeiden ze. Mijn broer doet er weinig mee, ik heb hem met behulp van hulpverlening mee geconfronteerd. En waarom nu? omdat ik altijd een zweigplicht op mijn schouders gehad heb. Mijn man ondersteun me heel goed, maar ik ben nog steeds de gene die het mee gemaakt heb. Ik heb het gevoel dat het niet begrepen wordt.

Ik denk dat juist doordat je broer er weinig mee doet, en ik weet niet hoe de rest van je familie gereageerd heeft het zo moeilijk is te verwerken en een plekje te geven.
Ik heb wel gezien en meegemaakt dat erkenning van de familie de helft van de genezing is.
Heel veel sterkte hoor! Erkenning heb je zeker nodig! Het is afschuwelijk en diep ingrijpend wat je hebt meegemaakt. Misschien is het waar wat Roozemond schrijft, contact met lotgenoten zou heel goed kunnen zijn.

ach,praat samen met je man met de dr. Je hebt een trauma .Dat moet verwerkt he? voorlopig je broer niet zien.neem afscheid van alles wat het nare omhoog haalt.Hopenlijk vind je een goede begeleider/psycholoog.Sterkte hoor!je hebt een eenzaam paadje,toch zijn er zeer vele die dit hebben meegemaakt.Die zwijgplicht kan zo verstikkend werken. je zou het vast wel eens van de daken willen schreeuwen!Of je broer in elkaar trappen. heel begrijpenlijk.Vertel ook a u b alles aan de Heere, al heb je moordgedachten!Ga eens naar het bos of strand,en schreeuw alles er eens uit!wat je denkt,voelt,neem iets en doe of je broer het is, trap het helemaal tot moes.Een boksbal kan je ook flink stompen. Tot je vanbinnen,wat leeg komt. Dat voel je zelf het beste!en hopenlijk ga je flink huilen.Dat lucht op!En douchen,al is het op de gekste tijden. Weg spoelen dat vuile gevoel!Ten diepste moet je er alleen doorheen! Fijn dat je man je steunt.Sterkte samen,doe samen dingen die je samen fijn vind en praat erover!als je kan.Tot in de treure! niet wegstoppen!Smijt die bv boksbal van de trap,druk hem tussen de deur. Gooi hem uit het raam! zo hoog mogenlijk.hopenlijk kom je iemand tegen,die hetzelfde heeft meegemaakt.dat praat anders voor je.

Jouw verhaal komt aardig overeen met het mijne, alleen was ik nog een stukje jonger toen het gebeurde.
Je emoties herken ik dan ook zeker wel.
Wat mij geholpen heeft, is er veel over praten met iemand die te vertrouwen was en mij hielp om dàt, wat diep weggestopt zat, naar boven te halen. Daarnaast veel gebeden en gestreden met God.
Wat me uiteindelijk geholpen heeft, is om mijn broer te vergeven. Dat was een moeilijke beslssing, want het ging zo geheel en al in tegen alles wat ik van binnen ervaarde. En hoewel de pijn van vroeger soms nog wel eens naar boven komt, breng ik het wel meteen bij God en zeg dan tegen Hem: "Uit mezelf kan ik hem niet vergeven, maar door de liefde van Jezus voor mij, kan ik het wel !"
Inmiddels kan ik gewoon met mijn broer weer omgaan, ook al houd ik innerlijk wel enige afstand.
Weet je, vergeven doe je niet eens voor die ander, maar voor jezelf, om uit de gevangenis van pijn, verdriet en schaamte te komen.

Mag ik je Gods liefde, bevrijding en genezing toebidden?

Mijn verhaal is ook vergelijkbaar, ook een diep dal gehad om het te verwerken, maar heb er verder niks mee gedaan. Als je behoefte hebt aan een lotgenotencontact dan mag je mijn emailadres opvragen bij de redactie.

Bedankt voor jullie reacties. Ik heb begeleiding gehad, maar merk dat ik er soms nog hevig mee bezig kan zijn. Zeker als ik hem weer gezien heb. Qua intimiteit hebben we moeilijke jaren achter de rug. Toen het vorig jaar openbaar kwam vielen bij mijn man wel de puzzelstukjes in elkaar. Ik hoop dat ik alles van vroeger eens vergeten kan. Naar God toe kan ik soms op slot zitten, maar soms mag ik ook opening ervaren.

@welkom
Allereerst heel veel sterkte toegewenst. In een aantal opzichten is dit ook voor mij zeer herkenbaar.
Alles van vroeger eens vergeten. Dat heb ik ooit ook gehoopt. Verwerken is niet vergeten, maar verwerken zorgt ervoor dat het je leven niet meer beheerst, dat werd mij ooit gezegd en zo is het denk ik ook. Maar misschien heb je dit ook zo bedoeld. Als je wilt kun je mijn mailadres opvragen.