Persoonlijke verleiding van satan
Ds. A.S. van der Lugt | 7 reacties | 23-11-2012| 16:54
Vraag
Als ik lees over verzoekingen/aanvechtingen, lees ik meestal over dingen als liegen, overspel, seksverslaving, alcohol enzovoort. Het gaat dan dus over menselijke zwakheden, die hun oorsprong gedeeltelijk kennen in opvoeding en leefsituatie, en die door satan gestimuleerd kunnen worden om ons van God te verwijderen. In mijn geval gaat het hier, naast de 'kleine' dagelijkse verzoekingen, vooral om verstrikt raken in een net van hoogmoed en schaamte. Daarnaast ken ik echter een andere vorm van verzoeking, waarover ik weinig hedendaagse christenen uit eigen ervaring hoor spreken: de rechtstreekse verleiding door satan. Aanvechting van het hierboven genoemde type maakt mij gevoeliger voor deze verleiding en beide staan het contact met God in de weg, maar ze zijn duidelijk verschillend. In het eerste geval gaat het om een verlangen naar iets waarvan je weet dat het eigenlijk niet goed is, of een wirwar van (zelf)destructieve gedachten waarvan je diep vanbinnen (als je naar de stem van God zou luisteren) weet dat ze leugens zijn. In het tweede geval gaat het om een ervaring die vergelijkbaar is met tijdens gebed plotseling overweldigd worden door de voelbare aanwezigheid van God en Zijn stem horen in de vorm van boodschappen die geen uitwendig hoorbare stem nodig hebben, maar rechtstreeks binnenkomen (tenminste zo ervaar ik dat), zoals de verzoeking van Jezus Christus in de woestijn? Dus: een voelbare nabijheid, gepaard met innerlijke boodschappen en emotionele of zelfs fysieke gewaarworden. Soms als ik probeer te bidden, krijg ik als het ware 'de verkeerde aan de lijn'. Het heeft een tijdje geduurd voor ik me hier echt goed van bewust was, maar inmiddels kan ik beide entiteiten duidelijk van elkaar onderscheiden, onder andere doordat de ene rust en vrede met zich meebrengt, en de ander onrust, zelfdestructieve verlangens en trots. Ik ben opgegroeid in een atheïstisch gezin. Religie heeft me altijd getrokken, maar bij gebrek aan begeleiding in combinatie met een destijds niet zo fijne thuissituatie, ben ik een verkeerde weg opgegaan: ik heb me helemaal ondergedompeld in de occulte wereld en ben als puber eerst wicca en later zelfs satanist geworden. Dit is al bijna tien jaar geleden. Sinds ongeveer een jaar ben ik christen. In mei heb ik belijdenis gedaan in een vrijzinnige protestantse kerk en sindsdien ben ik, onder andere door heel veel te lezen, steeds meer gaan groeien naar een meer orthodoxe benadering van geloof. God heeft mij ondanks alles geroepen en blijft mij roepen om te groeien in geloof, iets waar ik oneindig dankbaar voor ben. Gedurende dit proces heb ik ontdekt dat mijn verleden nog geen afgesloten hoofdstuk is. Ik ben me, dankzij verleidelijke aanvechtingen van het tweede type, ervan bewust geworden dat satan altijd een rol is blijven spelen in mijn leven. Pas heel recent heb ik echt het besluit kunnen nemen om de deur voor satan te sluiten. Daarmee is de strijd nog niet gestreden: nog steeds voel ik in wisselende mate de aanwezigheid van satan, die inmiddels nogal boos op mij is aangezien ik mijn oude belofte aan hem verbroken heb. Ik weet waar mijn redding te vinden is: in gebed, in de Bijbel, in Jezus Christus. En ondanks dat de verzoeking steeds stugger blijkt te zijn dan ik had gedacht en satan mij niet zonder slag of stoot laat ontsnappen, heb ik er vertrouwen in dat ik dit alles met Gods hulp uiteindelijk kan overwinnen. Mijn vraag is eigenlijk vooral of deze tweede vorm van aanvechting, die persoonlijke verleiding van satan als een soort gewelddadige minnaar, herkenbaar is voor andere christenen? En ook (aangezien ik niet kerkelijk ben opgevoed, ben ik nog niet zo goed op de hoogte van de sociale structuren binnen de kerk) of dit soort dingen -ongecensureerd- binnen de gereformeerde kerk bespreekbaar zijn? Ik zou het fijn vinden om dit soort ervaringen openhartig met andere christenen te kunnen delen, maar ben bang te stuiten op schrikreacties. Bij voorbaat dank voor uw tijd en moeite!
Antwoord
Deze dingen kunnen zeker in kerken van gereformeerde of reformatorische traditie aan de orde komen. Ik kan uit ervaring spreken. Een aantal jaren geleden kwam iemand die met de paranormale wereld bezig was geweest tot geloof. Hij kwam in contact met de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt hier ter plaatse en zijn verhaal werd door de mensen die hij sprak serieus genomen. De begeleidende gesprekken en de gebeden waren gericht om de geestelijke strijd die gaande was op dit punt te strijden. Daarom werd er ook in een kerkdienst speciaal aandacht aan gegeven. Toen heeft die persoon een getuigenis gegeven zodat de mensen leerden begrijpen wat er gaande was. Dat heeft hem geholpen, nu kon hij het met meer mensen delen. Na enkele jaren kijkt hij nu terug en zegt dat hij er niet meer alle dagen mee bezig is, maar hij nog wel herinnert waar hij 'vandaan' komt. Zoals in de Bijbel een man als de apostel Paulus zo nu en dan zijn kwalijke verleden in herinnering roept om te vertellen hoe blij hij is dat hij gered is.
Het is dus zeker mogelijk, maar het hangt wel af van de goede begeleiding van een predikant of iemand anders die in de gemeente vertrouwen heeft. Want de schrikreacties, die je benoemt, zijn zeker reëel. Sommige kerkleden zullen zo ver van die wereld afstaan dat zij schrikken als erover wordt verteld. Als het echter op een goede manier wordt geïntroduceerd en nabesproken, dan zal het met die schrik wel meevallen. En dan is het zelfs een goede ervaring te noemen. Want voor mensen die al jaren in de wereld van geloof en kerk zitten is het heilzaam om te zien hoe God mensen uit de macht van de satan haalt en gaat vormen tot zijn volgelingen. Juist in een christelijke gemeenschap moet opvang voor dergelijke personen zijn en daarom is het goed als de gemeente gaat begrijpen wat er kan spelen. Zij kunnen dan meeleven en meebidden.
Hartelijke groeten,
Ds. A. S. van der Lugt
Ps. Vraagsteller kan via vragen@refoweb.nl nader contact leggen met ds. Van der Lugt.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.S. van der Lugt
- Geboortedatum:17-06-1962
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Delft
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Veel zegen,
Gode bevolen,
Arnold
Ps. Ter bemoediging: satan probeert je terug te trekken zijn kamp in, maar weet dat het bloed van Jezus Christus ongelofelijk krachtig is. Hij houdt bij Hem wat bij Hem hoort!
Hou je alsjeblieft slechts vast aan Gods woord, de Bijbel, en luister naar geen enkele ervaring. Als ik het goed begrijp leef je nog steeds gedeeltelijk uit ervaringen waarvan je sommigen als goed ervaart en anderen als slecht. Overweeg of je misschien niet altijd als je 'iemand aan de lijn hebt', je een verkeerde aan de lijn hebt, maar dan iemand die soms verschijnt als een verkeerde en soms zich voordoet als een goede, als een engel van het licht en wat voor vorm dan ook (die zoals je zegt je een gevoel van rust en vrede geeft). Ik heb tientallen verhalen gehoord en gelezen van mensen die spraken van een gevoel van rust en vrede en dat toeschreven aan God, maar toen de geesten werden beproefd bleek dat ze uit de demonenwereld kwamen.
De Bijbel leert dat we ons ver moeten houden van deze wereld en leven uit geloof.
Johanna Michaelsen (auteur van The Beautiful Side of Evil) verteld dat ze jarenlang kontakt had met geesten (spiritual guides) waarvan één zich bekend maakte als zijnde Jezus Christus en zij dacht werkelijk dat dat ook zo was, totdat ze er achter kwam dat het niet zo was. Ze is uiteindelijk vrij gekomen hiervan. Als je engels kan hoor dan eens haar verhaal aan. (Makkelijk te vinden op Internet, bv YouTube). Ze is niet de enige. (waarschuwing: haar verhaal kan erg verontrustend zijn)
Ik hoop en bid voor je dat je werkelijk vrij komt, mensen vindt die om je heen staan in gebed, en dat je tot een zegen en getuige mag zijn voor de gemeente van Christus. Ik acht het goed denkbaar dat in deze eindtijd meer en meer mensen, ook christenen, hiermee te maken zullen krijgen, maar het mogelijk niet zullen onderkennen omdat de satan en zijn dienaren zo lang het gaat zullen verschijnen als een boodsschappers van het licht zoals de Bijbel al voor waarschuwt. (2 Kor 11:14)
Ik lees hierboven al een aantal tips van sites e.d. Ook ik wil je graag ergens op wijzen waarin je een weg mag gaan samen met God tot een gereinigd en heilig leven. Het is een cursus die mijn man en ik momenteel volgen namelijk Cleansing Stream. Je wordt d.m.v.het volgen van lessen en het maken van lesmateriaal toegerust om een leven samen met God te leven. De preken die bij het cursusmateriaal zitten zijn voornamelijk van Henk Rothuizen (hoofd nazorg EO) en geeft je een duidelijk beeld en handvatten hoe je hiermee om moet gaan. Kijk maar eens op de site van cleansing stream en als je vragen hebt mag je mijn mailadres vragen. Gods zegen.
Ik moest bij je verhaal denken aan een plaat uit het boek 'de christenreis' van Bunyan.
Hierin omschrijft hij zijn reis uit de 'stad verderf' naar de hemel. Zijn levensreis dus vanaf zijn bekering.
In dat boek staat een plaat waarin de duivel (in de vorm van een wild dier) langs de weg zit. John Bunyan moet er langs op weg naar de hemelpoort, maar hij durft niet. Het dier gaat tekeer.
Maar wat blijkt, het dier zit aan een ketting. En de ketting is zo kort dat hij er precies langs kan. Maar dat ontdekt hij pas op het moment dat hij er langs gaat.
Mooi he... De duivel kan nog briesen als een leeuw, maar Jezus heeft hem overwonnen.
We voelen zijn boosheid, kunnen bang voor hem zijn. En zolang we hier op aarde zullen zijn zal hij er ook zijn. Maar in Christus kan hij ons nooit meer echt raken!
