Man wil geen kindje

Jemig de pemig, al een jaar getrouwd, poe hee...wat lang,
Mijn vrouw en ik wilden eerst ook niet direct een kindje, we wilde reizen in Australie, kamperen in Nederland, Duitsland en Frankrijk'
Daarna heeft God ons drie kinderen geschonken en we zijn God er natuurlijk nog steeds dankbaar voor.
Alhoewel niet gelovigen net zo makkelijk een kindje krijgen.
Wat is er helemaal mis als je na een jaar getrouwd zijn nog geen kindje heb.
Beste vraagstelster, wil je liever een kind dan een man?
Hoe oud ben je eigenlijk, bijna veertig en de nood is hoog of nog jong?
Het komt wel goed, denk ik als vader van drie kinderen.

Daniel, wil je even met respect reageren? de vraagstelster zit hier kennelijk mee en dat kan veel verdriet en onbegrip met zich mee brengen. Het maakt dan niet uit of je lang of kort bent getrouwd. Het lijkt mij ook heel moeilijk als je niet samen op 1 lijn zit. Vraagstelster, ga in gesprek en probeer er samen in liefde (niet met verwijten) uit te komen, sterkte!

Ik begrijp dat je verlangt naar een kindje. Dat is een heel natuurlijk, ingeschapen verlangen. En dat kan heel sterk zijn. Een vrouw heeft sneller dit verlangen dan een man. Het kan zijn dat je man er nog niet aan toe is. Vraag hem de reden dat hij (nog) geen kindje wil. Als het verlangen bij hem moet groeien, gun hem dan de tijd daarvoor. Een kindje krijgen is niet niks. Je moet er beiden aan toe zijn.
Probeer ook van de mooie tijd samen te genieten. Een jaar getrouwd is echt nog niet lang hoor. Bedenk dat deze tijd samen nooit meer terug komt, mochten er kinderen komen. Het is een tijd waar je later (als het goed is) met een fijn gevoel aan terug denkt. Het is goed om elkaar in die tijd beter te leren kennen en naar elkaar toe te groeien (als er kinderen komen is daar weinig tijd meer voor).
Maar dat neemt je verlangen natuurlijk nog niet weg......
Ga inderdaad met je man in gesprek of praat er eens over met een goede vriendin. Het lucht op om er over te praten.

@ikbenikke:
Ik kan Daniels reactie wel begrijpen. Ik ken verschillende pas getrouwde stellen waarvan de vrouw na 3 maanden al nergens anders meer aan kan denken dan aan kindertjes. Iedere maand overstuur, wanhopig om na een jaar de moed volledig op te geven.

Ook ik (1 jaar getrouwd) krijg mijn lieve vrouw soms maar moeilijk aan haar verstand gepraat dat we nog maar net beginnen, dat ze nog ongeveer 15 jaar vruchtbaar is etc.

Bovenstaande reactie is niet voor de vraagstelster bedoeld (even voor de duidelijkheid)

Beste vragenstelster,

Geef de moed niet op! Mijn man wilde ook geen kindje in het begin van ons huwelijk. Hij was er toen van overtuigd dat hij nooit een kindje wilde. Dit ging toen over naar ooit.... En een tijd later naar heel graag een kindje! En 30 september ben ik bevallen van een gezonde zoon!
Deze periode heeft bij ons ruim 5 jaar geduurd voordat mijn man eraan toe was.
Wees geduldig met je man, en probeer hem niet te pushen om te proberen een kindje te krijgen. Probeer erachter komen waarom hij geen kinderen wil.... En blijf vooral praten en het belangrijkste: leg het bij de Heere neer.....

Graag wil ik daar nog even aan toevoegen, dat niet alle vrouwen zo zijn '' Een vrouw heeft sneller dit verlangen dan een man''. Ik moet er juist niet aan denken om een jaar na mijn huwelijk al zwanger te zijn. Bij ons is het juist andersom. Mijn vriend zou het leuk vinden als we snel na ons trouwen zwanger zouden zijn. Stel dat je heel erg veranderd tijdens een zwangerschap als vrouw, en je erg last hebt van allerlei hormonen, pittige bekkeninstabiliteit, een kindje met down, een huilbaby, en ga zo maar even door. Je hebt ook de verantwoordelijkheid voor je huwelijk. en ik denk dat het belangrijk is om eerst een tijd in elkaar te investeren voordat je aan kinderen begint!! (al zou ik gelijk zwanger zijn, het kind zou van harte welkom zijn, maar als je kan kiezen...)

Alle bovenstaande reacties ten spijt, wat er voor het huwelijk aangaande dit onderwerp is besproken is bepalend. Als dat is dat jullie vanaf het begin openstaan voor het krijgen van kinderen dan is het gedrag van je man niet wenselijk, hebben jullie afgesproken om eerst samen rustig aan te doen en over een tijdje/jaren aan het krijgen van kinderen te denken dan zal jij je daaraan moeten houden tenzij jullie daar met beider goedvinden anders over gaan denken. Ik kan me niet voorstellen dat dit onderwerp voor je huwelijk niet aan de orde is geweest....

Ik kan me de reactie van Daniël wel voorstellen. Je bent pas een jaar getrouwd, rustig aan hoor. Zorg eerst maar dat de basis tussen jou en je man goed is, en staar je niet blind op het grut van een ander die ook een jaar getrouwd is. (en wie zegt dat je uberhaupt een kind kan krijgen).

Ga met je man in gesprek omtrent een kinderwens. Dit is iets waar je beiden achter moet staan, en niet alleen jij. Wil hij geen kinderen, zorg er dan ook voor dat ze er niet komen. (zo te lezen doet hij zijn best al daarvoor). Wat ik er mee wil zeggen, is dat als 1 van de twee er niet achter staat, je je zin niet moet doordrijven. Er is namelijk een kind bij betrokken, en laat een kind nooit de dupe worden van jouw behoefte aan een kind, waar je man geen behoefte heeft.

- Als je man voor het trouwen heeft aangegeven kinderen te willen, heb dan geduld. Je bent tenslotte nog maar een jaar getrouwd. Zorg eerst dat je op relationeel niveau stabiel zit.
- Mocht je man uberhaupt geen kinderen willen, en heeft hij dit voor het huwelijk aangegeven, dan wist je wat je te wachten stond. In dat geval heb je twee opties: accepteren dat hij ze niet wil, en stiekem hopen dat hij bijdraait, of niet accepteren en bij hem weggaan en een man vinden die wel kinderen wil.

Het gaat er niet om wat wij willen, het gaat er om wat Gods wil is in jullie leven!
Het lijkt wel of we als refo's ook aan 'zelfbeschikking' doen ipv ons leven in Zijn hand te leggen....

En wat is Gods wil in het leven van de mens @naam?
In ieder geval niet zo vlug mogelijk zoveel mogelijk kinderen te baren. ook in verstand met elkaar omgaan, wat ook kan inhouden dat het beter is om er even mee te wachten om allerlei uiteenlopende redenen.

Nou ik vind dat Naam wel gelijk heeft
Wij hebben ook een kinderwens en we wachten al 15 jaar
We mogen weten dat het Gods weg is maar daarom is het niet wat wij willen maar wat God wil

Vragensteller als je binnen een jaar een kindje hebt is dat echt heel snel hoor! Ik sluit me bij Daarom ook bij Daniel aan. Wij hebben zelf (nog) geen kinderen, en ik heb al een aantal jonge en 'snelle' vaders hier horen klagen als hun vrouw al moe op bed ligt... Waarom ik dit zeg, omdat er bijna altijd zoiets in door klinkt " ja zij wilde zo snel moeder worden" geniet samen met je man bijna zeker en hopelijk voor jou komt dat gevoel echt wel, maar misschien pas over 2,4 of 6 jaar.

Het welbekende onderwerp: Wel of geen anticonceptie! Wel of niet wachten met kinderen. Er is van alle kanten iets voor te zeggen. Maar een aantal feiten op een rijtje gezet vanuit de Bijbel gezien, lijkt me geen verkeerde zaak.

Allereerst eens goed om na te denken over het huwelijk. God geeft man en vrouw allereerst aan elkaar om samen de Heere te dienen, om samen door het leven te gaan, om elkaar tot steun en toeverlaat te zijn. Kinderen komen op de tweede plek. Daarom heb ik er ook helemaal geen moeite mee om de eerste tijd van het huwelijk de kinderwens nog wat uit te stellen. Het is goed om eerst elkaar goed te leren kennen. Het is toch anders om samen te leven dan om verkering te hebben. En een goede basis heb je echt wel nodig voordat je een gezinnetje sticht. Zo heb ik van dichtbij mee gemaakt dat een stel direct zwanger raakte en zij door de hormonen totaal niet zichzelf was. Ze zei een paar maanden na de geboorte (toen anderhalf jaar getrouwd): "We hebben het echt moeilijk gehad en hij leert me nu pas echt kennen zoals ik zelf echt ben, als we dit hadden geweten hadden we het echt anders gedaan, maar het leek zo'n mooi plaatje!" Dat lijkt me toch ook niet de bedoeling. Als je er zelf voor kiest, dan mag dat natuurlijk, maar als het zo gaat omdat je denkt dat het zo moet of omdat je het zo'n romantisch beeld vindt, dan lijkt me dat niet echt gezond. Zelf hebben we de eerste 2 jaar er voor gekozen alleen te blijven. Daarna hebben we na een miskraam, 2 gezonde kindjes mogen ontvangen. Ik vond de eerste echt een aardverschuiving. Er verandert zoveel en ineens heb je weinig nachtrust en zit je met je hormonen in de knoei. terwijl het achteraf een heel makkelijk kind was. Ik heb er zeker een hlafjaar over gedaan om goed te wennen. De tweede was met recht een huilbaby en brulde bijna alle nachten tot bijna een jaar. Als je relatie dan niet sterk is groei je echt wel uit elkaar. Hij is nu anderhalf maar ik kan nog geen baby horen huilen zonder bijna in paniek te raken. Wij hebben dus echt even besloten dat er nu even rust moet komen. En mag je dan niet uitstellen? Moet je dan echt maar denken: 'Als er een kindje komt, zal God het allemaal wel in orde maken?" Ik denk dat we een eigen verantwoordelijkheid hebben. En we mogen zeker gebruik maken van de natuurlijke manier van plannen. God gaf ons niet voor niets een cyclus. En ja... als je als stel zo vruchtbaar bent dat dat niet werkt, dan zul je toch je maatregelen moeten nemen. Beter aan de pil dan geheelonthouding, dat zal het stel alleen maar uit elkaar drijven.

Velen denken dat het Gods bedoeling is om geen anticonceptie (of op een natuurlijke manier) te gebruiken. Zij beogen dat God de baarmoeder opent en sluit en dat nu nog steeds doet. We zien in het Oude Testament hier verschillende voorbeelden van. Dit zien wij constant in perspectief van de komende Zaligmaker. Kinderen krijgen betekende misschien wel dat in jouw geslacht de Heere Jezus geboren zou worden. Daarom verlangde men voornamelijk naar een zoon. Daarom was het ook een soort 'schande' als je geen kinderen kreeg, omdat het dan wel heel duidelijk was dat God jouw geslacht uitsloot. God sloot regelmatig baarmoeders om het onmogelijke mogelijk te maken en zo te laten zien dat God ondanks alle menselijk onmogelijkheden toch doorging met Zijn werk. In het Nieuwe Testament wordt helemaal niet meer gesproken over het openen en sluiten van de baarmoeder, er wordt zelfs gezegd dat we met verstand bij elkaar moeten leven.
Neem Jakobs gezin: hij had 12 kinderen. jaja... een voorbeeld van het refogezin.. toch?? Ja 13 kinderen bij 4 vrouwen. Daar ga je dan. In het OT zien we helemaal niet zulke grote gezinnen bij 1 man en 1 vrouw. Dit kwam ook met name door de borstvoeding die toch zeker 4 jaar gegeven werd. Voor veel vrouwen is dit een natuurlijke manier van anticonceptie. Daarnaast waren de leefomstandigheden ook heel anders, dat het heel goed mogelijk zou kunnen zijn dat die vrouwen een stuk minder vruchtbaar waren dan tegenwoordig.
Tegenwoordig zijn we in ontwikkeling zover wat we de ins en de outs weten rondom zwangerschap en conceptie. Dat hadden ze vroeger niet. Dan deden ze het gewoon niet meer om als een zwangerschap niet kon. Geloof me dat gebeurde heel veel. Waar er niet meer kinderen konden komen, werd er gewoon niet meer gevreeën. En is dat dan goed? Ik denk het niet.

En we moeten heel goed beseffen dat kinderen altijd een geschenk blijven, want we kunnen zelf proberen wat te 'plannen', maar echt plannen kunnen we niet. Ook als je bewust (wel/niet op een natuurlijke manier) de kinderwens uitstelt, kan God ondanks dat een zwangerschap schenken of kan het Gods tijd wel niet zijn als wij er zogenaamd klaar voor zijn. Dan kan het nog lang duren of het kan heel anders lopen. Ik wil er maar mee zeggen, ook als je wel iets of wat plant betekent het niet dat je zelf dan maar regie hebt in je leven. God bepaald wanneer en hoe. Maar God gaf niet voor niets een vruxhtbare en onvruchtbare periode in de cyclus en daar mag je ook zeker gebruik van maken. En voor stellen die zo vruchtbaar zijn dat ze snel zwanger worden, is de pil of het condoom een heel mooie oplossing. Want ik geloof niet dat God het de bedoeling vindt om het dan maar niet meer te doen.

Daarnaast rijst de vraag ook ineens: hoe kan het dan in refogezinnen, de kinderen meestal direct komen nadat het stel getrouwd is (vaak al in het eerst jaar) en dat er daarna vaak minstens 2 jaar tussen de kinderen zit en het meestal na 4 kinderen stopt. Ik geloof niet dat de vrouw al in de overgang is na 10 jaar huwelijk. Kortom er wordt wel na de eerste gedaan aan planning en voor de eerste niet. Wat is het verschil?

En er kunnen allerlei redenen zijn om de kinderwens uit te stellen. Ik vind dat er voor elk kindje dat komt een goede basis moet zijn. Tijd, geld, energie, aandacht... Als er geen geld is om met 2 kindjes goed rond te komen, is het dan verantwoordelijk om een 3e te krijgen? Als moeder doodop is van de jongste die veel tijd en energie vreet is het dan verstandig om opnieuw zwanger te worden, met als gevaar dat moeder oververmoeid raakt? En aandacht: als er al 6 kinderen rond lopen, geloof ik niet dat je als ouders voor elk kind evenveel aandacht kunt hebben. Kinderen zullen elkaar gaan opvoeden ( de groten nemen de kleintjes onder hun hoede ed) en dat is echt niet de bedoeling... als ouders moet je het alleen kunnen doen. Ik zeg echt niet dat kinderen niet eens kunnen bijspringen, maar ik ken genoeg grote gezinnen waar kinderen een serieuze taak hebben binnen het gezin en waar weinig tijd overblijft om huiswerk te doen of eens lekker met leeftijdgenoten om te gaan. Vind ik geen goede zaak.

Ik zou nog wel een vraag willen neerleggen: zou het goed zijn om helemaal niet aan kinderen te beginnen? Is dat Gods weg wel? Volgens mij is de kinderzegen wel verbonden aan het huwelijk. Dus als je man helemaal geen kinderen wil, mag je daar best serieus met hem over praten. Ik vraag me trouwens ook af hoe hij in jullie verkeringstijd over kinderen dacht.

Blijf praten, maar niet pushen! Geef het de tijd. Jullie zijn net getrouwd en nog jaren vruchtbaar. Ik hoop voor je dat je mannetje snel bijdraait.