Rot maar op
Ds. R. van de Kamp | 12 reacties | 19-10-2012| 17:52
Vraag
Ik zie het leven helemaal niet meer zitten. Ik heb tegen mijn ouders verteld dat ik naar HeartCry-avonden ga en daar geestelijk dingen leer, ook m.b.t. geloofstwijfel en angst. Eerst kreeg ik van mijn ouders een flinke preek en toen ik bij m'n standpunt bleef, reageerden ze hatelijk en liefdeloos. Ze zeiden: "We hebben geen boodschap aan je. Voortaan rot je maar op met je dwaze gedrag. Zolang jij naar HeartCry gaat kom jij gewoon niet meer thuis (door de weeks woon ik op kamers). Als ik positieve waardering geef aan m'n ouders zeggen ze: "Nee rot maar op met je praatjes. Je bent echt heel verkeerd bezig. Zolang je daar niet mee stopt praten we niet met je!" Morgen is de verjaardag van m'n schoonzus en over het geloof praten noemen ze "donderen". Dus zeggen ze: "Geen gedonder morgen he!" Bij HeartCry luisteren ze naar me, bespreek ik alle vragen en geven ze mij onderwijs. Maar dat het deze gevolgen heeft, met zulke keuzes die je maakt, dat brengt mij in tweestrijd. Wat moet ik doen? En als ik zeg "ik kan beter sterven, dan zo leven", krijg ik van mijn ouders als antwoord: "Je bent de grootste dwaas die er bestaat met je toneelspel." Ze snappen niet eens dat zoiets pijn doet. Wat nu?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vriend(in),
Wat een nood! Het is zo moeilijk als wij niet worden begrepen en als alles wat wij doen of zeggen verkeerd wordt uitgelegd. Wat een pijn geeft dat! Zelfs zo veel, dat je het leven niet meer ziet zitten. Ik kan dan ook niet anders dan op Christus wijzen. Wat heeft Hij niet een goed gedaan? Hij genas de zieken, richtte zelfs doden op, wilde Zijn leven geven, bemoeide Zich met het verstotene, met mensen die niet meetelden in de maatschappij, deed wonderen, had gebed voor Zijn vijanden... en werd gevangen genomen en aan het kruis genageld! Wil je ook Zijn beeld vertonen? Petrus en Johannes genezen een kreupele en worden daarom in de gevangenis geworpen. "Zij dan gingen heen van het aangezicht des raads, verblijd zijnde, dat zij waren waardig geacht geweest, om Zijns Naams wil smaadheid te lijden" (Hand. 5: 41). Waarom gebeurt er bij jou het tegendeel?
Ik ken je situatie onvoldoende. Waarom reageren je ouders zo heftig als je met hen over geloofszaken praat? Zijn zij zelf het geestelijke leven deelachtig? Het lijkt er op dat zij een slechte ervaring hebben met HeartCry. Als dat zo is, dan kan je wellicht hun bezorgdheid begrijpen. Misschien dat ze dit wat onhandig verwoorden en zijn ze verlegen met de hele situatie. Zoals zij reageren is echter niet goed te praten. "En gij vaders, verwekt uw kinderen niet tot toorn, maar voedt hen op in de lering en vermaning des Heeren" (Ef. 6: 4). Maar het blijven je ouders en daarom: "Gij kinderen, zijt uw ouderen gehoorzaam in de Heere; want dat is recht" (Ef. 6: 1). Het lijkt er echter op dat een goed gesprek tussen jou en je ouders niet tot de mogelijkheden behoort.
Als je met geestelijke vragen zit en je komt er met je ouders niet uit, zou ik je aanraden om eens in gesprek te gaan met je predikant of (wijk)ouderling. Dat is de aangewezen plaats om je zorgen kenbaar te maken. De Bijbel gaat ons daarin voor en wijst ons op het belang van de gemeente om elkaar tot een hand en voet te zijn. Dit geldt niet alleen voor het dagelijks staan in de wereld, maar ook om op te scherpen en te onderwijzen in het geestelijk leven. Het is goed om problemen te bespreken en naar een oplossing te zoeken bij mensen die dicht bij je staan en verantwoordelijk zijn voor jou. En hoewel de mensen van HeartCry zich ongetwijfeld verantwoordelijk voor je voelen, zijn ze het niet. En ook zij kennen je ouders niet. Dat kan een goede oplossing in de weg staan.
Daarnaast blijft het gebed! Lees en herlees de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter (Luc 18: 1-8). "En Hij zeide ook een gelijkenis tot hen, daartoe strekkende, dat men altijd bidden moet, en niet vertragen" (letterlijk: niet de moed verliezen).
Sterkte in deze moeilijke situatie,
Ds. R. van de Kamp, Barneveld
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. van de Kamp
- Geboortedatum:26-09-1960
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Opheusden
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Jezus hield de maaltijd met hen, Hij ving ze liefdevol op!
Wie zijn wij mensen dat we zo durven praten en mensen de deur wijzen, stellen we ons boven anderen, voelen we ons beter dan?
Farizeeers weerden ook mensen tot Jezus, Jezus zei, laat hen juist tot mij komen.
Wat ik lees is liefdeloos van de ouders.
Net wat de dominee zegt, zijn ze zelf Gods kinderen, en als je dat rechstreeks vraagt?
Jij hoeft je voor je ouders niet te verantwoorden waar je naar toe gaat. Zijn ze het niet met je keuzes eens oké.
Ouders en kinderen maken nu eenmaal niet altijd dezelfde keuzes, en dat is niet vreemd.
Wij voeden onze kinderen op tot verantwoordelijke mensen. Als ze eenmaal volwassen zijn en zelfstandig kunnen we ze nog best raad geven en van advies dienen. Ook mogen we onze zorgen uitspreken. We mogen wat krom is niet recht praten, en andersom ook niet. We hoeven het niet in alles met elkaar eens te zijn. En dat kan ook niet, want elk mens is uniek. En elke generatie is kind van zijn tijd. Maar we mogen ze niet niet claimen voor onze eigen principes en de bijbel gebruiken als een machtsmiddel. ( En dat komt nog al eens voor).
Het is mooi dat je mensen gevonden hebt waarmee je wel kunt praten, die je willen helpen. Broers en zussen in het geloof!
Volg je hart. Lees je bijbel, bid elke dag.
Ja, en wat Ef. 6:1 betreft daar valt nog wel wat over te zeggen denk ik.
Door wie zijn jou ouders zo negatief beinvloed over HeartCry? Volgens mij verwijst HeartCry -indien mogelijk- ook altijd naar de eigen kerk(enraad) van een vraagsteller!Maar als jou gemeente/kerkenraad daar hetzelfde over denkt ben ik bang dat praten met hen je nog meer in verwarring zal brengen
Verder dacht ik aan deze teksten toen ik je vraag las: hebr 11:36: En weer anderen hebben SPOT en geselslagen verdragen, ja zelfs boeien en gevangenis.
Jak 1:2 en verder. Jak 5:10. Mijn broeders, neem tot een voorbeeld van het lijden en van het geduld de profeten, die in de naam van de Heere gesproken hebben.
11. Zie wij prijzen hen gelukzalig die volharden. U hebt gehoord van de volharding van Job, en u hebt de uitkomst van de Heere gezien, dat de Heere vol ontferming is en barmhartig.
En Matt 5:10,11 en 12.
10. Zalig zijn zij die vervolgd worden om de gerechtigheid, want van hen is het Koninkrijk der hemelen.
11. Zalig bent u als men u SMAADT en vervolgt, en door te liegen allerlei kwaad tegen u spreekt, omwille van Mij.
12. Verblijd en verheug u(!!!), want uw loon is groot in de hemelen, want zo hebben ze de profeten vervolgd die er vóór u geweest zijn.
Zegen!
Ik wens je Gods kracht, nabijheid en wijsheid toe in deze periode.
Zoek eens een preek op van kand. Krooneman. Hij preekte laatst over christenvervolging. Bij jouw verhaal moest ik daar erg aan denken...
http://kerkdienstgemist.nl/assets/870121-Opname-14-10-2012-18-40
Waar ik zelf een beetje bevreesd voor ben is het volgende: wij hebben deze vorm (zeer ingrijpend) van vervolging niet, maar wij hebben hier in Nederland wel degelijk te maken met andere vervolgingen en terreur (zie het hier bovenstaande zeer aangrijpende verhaal). Gaan we het daar op de komende avond over christenvervolging ook over hebben dan? Of zien we dit niet als vervolging en/of verdrukking? De avond in Gouda kan als reactie hebben "het is een ver van m’n bed show"... en langzaam ebben de indrukken weg. Maar, wat doen we dan met de verdrukking die de HEERE ons hier geeft!
Ik sluit me helemaal aan bij het antwoord wat de dominee geeft, maar in het antwoord zit ook (heel vaak) het probleem. Het komt ook voor dat juist de dominee en de kerkenraad het probleem van deze ouders veroorzaken. Ze leren de gemeenteleden dat organisaties als HeartCry en Jij daar! een gevaar zijn voor je geestelijk welzijn. Sterker nog: er wordt regelmatig van de kansel af gezegd dat ze van de duivel zijn (nu niet allemaal gaan reageren, want er zijn gelukkig ook heel veel gemeenten die dit niet doen). En daar sta je dan als jong mens met je prille geloofsleven wat juist ontwaakt is bij dit soort organisaties. WAAR MOET JE DAN HEEN? Vaak hoef je ook niet bij familie aan te kloppen, want je bent gebrandmerkt.
Geloof ons, deze zeer aangrijpende 'verdrukking' hebben wij al zo vaak mee gemaakt. Zeventien jaar lang Jij daar! heeft ons al heel wat tranen gekost, want het hier bovenstaande verhaal is de zoveelste in de reeks van vele. Let eens op deze zin van de vraagsteller: "Ik zie het leven helemaal niet meer zitten."
Ouders die zo geprogrammeerd zijn in hun denken hoe het gaat in het koninkrijk van God, laten hun kinderen vallen als het niet past in de leer van hun kerk, want dat is het ware. Al het andere is leugen. En ze menen ook nog Gode te behagen. Voor de persoon die dit alles moet ondergaan, is het een verdrukking. Een terreuraanslag op je ziel. Je mag het verder zelf invullen.
Opnieuw wil ik jullie wijzen op het feit dat dit niet een incident is, maar regelmaat. Daarom hoop ik dit deze vraag en antwoord (en de reacties) mogen meewerken aan een betere bewustwording van dit probleem waar onze jeugd mee te maken heeft.
Tegen de vraagsteller(ster) zou ik willen zeggen: het hoort er allemaal bij, strijd, moeite en verdriet. Maar weet dat het juist de HEERE is die dit alles geeft, opdat men lere het in Zijn hand te leggen. Geloof wordt beproefd, van meet af aan, en vaak in de voor jou zo intieme sferen als je eigen gezin of kerk. Kijk eens naar het leven van onze Heiland, bestudeer het en zie eens hoe zijn familie en kerk met Hem overweg ging. Zal het met ons dan anders gaan? Lees maar eens wat de Heere Jezus allemaal hierover heeft gezegd. Dat bemoedigt. Je bent het waard om te lijden voor Zijn Naam. Religieuze mensen overkomt deze eer niet! Dit is alleen weggelegd voor de ware gelovigen. Dit gebeurt alleen bij hen wiens lippen de Naam van onze Redder verheerlijken. Bij hen die gaan spreken over Hem. Zij die het eens zijn met de volgenden uitroep: Heere Jezus, U bent het!
Je bent ook bij mij thuis hartelijk welkom om hier nog verder over door te praten.
Heftig dit allemaal? Hier is de Heiland zelf aan het Woord (over heftig gesproken). Matt. 10: 21-22: "En de ene broeder zal den anderen broeder overleveren tot den dood, en de vader het kind, en de kinderen zullen opstaan tegen de ouders, en zullen hen doden. En gij zult van allen gehaat worden om Mijn Naam; maar die volstandig zal blijven tot het einde, die zal zalig worden."
Koos de Jong, Stichting Jij daar!
Al zou je denken dat heel de wereld je haat, dan nog kan ik een liefdevolle, vredige, hoopvolle, bemoedigende houding hebben. Beste mensen: WIJ zijn toch God Zelve niet? Weten wij hoe anderen zich werkelijk voelen? Misschien voelen ZIJ zich wel vervolgd door een geloof wat door de strot geduwd moet worden?
Onszelf als martelaars opstellen en ONS wordt zoveel onrecht aangedaan.... zijn we nu zielig, of hebben we een onuitsprekelijke hoop en blijdschap in ons die ons intense liefde geeft tot zelfs in ONZE ogen (!) onze grootste vervolgers.
Sorry ik krijg bij geloofsvervolging altijd een gevoel van 'ons die zoveel wordt aangedaan'. Volgens mij kunnen mensen ons namelijk nooit echt iets aandoen.
Niemand kan mij pijn doen, dat is mijn taak.
De verantwoording voor hoe IK me voel ligt niet bij de ander maar ALTIJD bij mezelf.
Ik krijg de indruk bij het lezen van jouw reactie dat, wanneer jij het mee zou maken, er heel goed mee om kunt gaan. Misschien zit ik er naast, excuus dan, maar dat roept jouw reactie op.
Als je wedergeboren wordt, en zelfs je huisgenoten, je ouderlijk huis, staat daarom tegen je op, waarvan ik zelf een levend voorbeeld ben, dan zeg ik: amen, het staat in de bijbel, het is voorzegd en wie achter Mij wil komen, die neme zijn kruis op zich en volge Mij. In de wereld zul je verdrukking lijden maar hebt goede moed; Ik heb de wereld overwonnen. Dat kan enorm veel troost geven. Maar we zijn mensen, we leven op deze gebroken aarde. Gevoelens kun je niet zomaar uitschakelen, ik tenminste niet. Het kan pijn doen, vragen geven, en een ander moment kun je er juist weer hartelijk voor bidden, voor je vervolgers. Dat stukje mis ik in jouw reactie.
Vraagsteller/vraagstelster; ik bid voor je. 'k Weet uit ervaring hoe zwaar het is... maar geef niet op. Je mag ook mijn emailadres opvragen bij de redactie. Schroom niet!
Weg wereld, weg schatten, gij kunt niet bevatten, hoe rijk of ik ben.
'k heb veel verloren, maar Jezus verkoren, wiens eigen ik ben.
Sterkte, maar wat heerlijk als Hij je alles is geworden.
Zijn Liefde is het mooiste wat er is.
Vraagsteller: hoeveel pijn dit ook doet, de Heere zal ervoor zorgen dat je nooit alleen zal zijn!
De manier waarop je familie communiceert lijkt me vrij kort door de bocht. Mogelijk ben jij hen daarin wat 'overstegen' en zijn ze daardoor afwijzend. Als je 'anders' bent kan dat ook weerstand oproepen bij de rest. Ze voelen zich bedreigd. Het hoeft dan niet eens zozeer met geloof te maken te hebben. Maar hoe dan ook, ik wens je een leven dicht bij de Heere en Hij zal voor je zorgen!
Heel veel sterkte in de Heere
We zullen voor jou en al die andere bidden
lieve groetjes van Samanthi
