Zonder zondekennis

Klinkt misschien heel gek, maar juist toen God in mijn leven letterlijk ingreep, mij op de knieën bracht, gewoon tijdens een kerkdienst, ging ik mijn zonden voelen... toen werd de zondekennis realiteit voor mij. Daarvoor wist ik echt wel wanneer ik iets goed deed of fout maar het ervaren van de kloof tussen God en mijn ziel geslagen, gaat veel dieper.

Ik weet dat iedereen het weer anders ervaart, dat maakt het zinvol reageren lastig maar ga niet afwachten tot je zondekennis krijgt want anders zou dat een voorwaarde worden om zalig te worden!

Luister vooral naar wat Hij Zelf zegt in Zijn Woord. Hij laat geen bidder staan.

Je mag komen zoals je bent!
Openbaring 3:17-18 ... u weet niet dat juist u ellendig, beklagenswaardig, arm, blind en naakt bent. Ik raad u aan dat u van Mij goud koopt, gelouterd door het vuur, opdat u rijk wordt, en witte kleren, opdat u bekleed bent en de schande van uw naaktheid niet openbaar wordt. En zalf uw ogen met ogenzalf, opdat u zult kunnen zien.

Kun je bekeerd worden is sowieso geen goeie vraag.
Het gaat om geloof. Er zijn maar 2 mogelijkheden. Je gelooft óf je gelooft niet. Dat betekent: Je richt je leven naar God toe óf je keert je van Hem af. Dat kun je niet afwachten, maar dat is jouw persoonlijke keuze.
Je zegt :"God is liefde ", en dat klopt, maar God is tegelijk ook rechtvaardig. "God moet de zonde straffen. "
Dat hééft Hij al gedaan aan Zijn geliefde Zoon, daardoor ziet God jou als rechtvaardig.
Nu ben je nog jong en geloof is een doorgaand proces in een mensen leven. Dat heeft ijd nodig om te grroeien.
En wat zondekennis betreft, is één niet het gevolg van het ander?

God heeft geen voorwaarden... wel zegt Gods Woord dat Hij voor zondaren gekomen is... ben jij een zondaar? Dat zul je beamen, dan mag ook naar Christus gaan.
God bepaalt zelf hoe Hij iemand bekeerd. Ik weet zelf dat ik al heel jong bezig was met geloofszaken. Zondekennis was daar in eerste instantie geen onderdeel van. Ik verlangde er gewoon simpelweg naar om van Hem te zijn.. een schaap te zijn van Zijn kudde. Later, veel jaren later, begon God mij ook duidelijk te maken wat zonde is en welke zonden in mijn leven speelden. Toch ken ik de weg niet van door het stof gaan en niet naar God te durven vanwege mijn zonden. Ik weet dat ik altijd naar Hem mag, juist om mijn zonden, of om simpelweg bij Hem te zijn. Dat geeft juist heel veel rust, ondanks dat die oude mens in mijn leven soms nog flink bezig is. Ik weet dat ik bij Hem hoor en dat Hij mij steeds weer tot leven roept, dat vertrouwen heb ik en heb het ook vaak mogen ervaren. Ik kan het werk niet zelf, maar weet wel dat hij wel op het gebed wil antwoorden en dat het nieuwe leven dan ineens weer opnieuw tot leven komt... dan is Hij weer heel dichtbij... maar ik ken ook tijden van kilheid, zonder zondebesef, weinig gebed... dat kan me vaak flink dwars zitten... ook als ik dan wel bid op vernieuwing maar ik niet het gevoel heb dat dit ook gebeurt. Toch weet ik dat ik niet af te gaan op mijn gevoelens alsof dat de grond is van mijn zekerheid... die ligt buiten mij... gelukkig wel!