Strijd tegen verslavingen
Ds. A. Goedvree | 3 reacties | 28-09-2012| 17:34
Vraag
Ik ben begin dit jaar dankzij God tot geloof gekomen en ik ben in april gedoopt. Voor ik tot geloof kwam was ik verslaafd, waarbij porno en zelfbevrediging de ergste verslavingen waren. In het begin sprak de Heilige Geest duidelijk tot mij: ''Niemand zal je uit Mijn hand roven'', dit nadat iemand me van het geloof af wou praten, maar ik voet bij stuk hield. God wil dat we op onze eigen benen gaan leren staan en dat ging ik merken, omdat ik de Heilige Geest minder ging ervaren dan in de eerste paar maanden. Ik voelde me eenzaam en begon daardoor weer met zelfbevrediging. Daar heb ik vergeving voor gevraagd in het geloof heb ik aangenomen dat het mij ook vergeven is. Maar het ging van kwaad tot erger. Vroeger deed ik onzedelijke dingen voor de webcam en nu heb ik dat laatst weer gedaan, nota bene met een minderjarig meisje (ik ben zelf 20 plus). Nu ging het mij niet om haar leeftijd want ik zocht eigenlijk iemand van mijn leeftijd. Diezelfde avond beleed ik het bij God. Ik ben bang dat God mij niet wil vergeven omdat ik deze ernstige zonde bewust heb gedaan. Ik wil dit niet meer. Ook van de zonde van zelfbevrediging wil ik af. Ik wil ook 'bevrijding' vragen bij mijn gemeente. Ik zit nu al dagen met een gevoel dat God me dit niet kan vergeven en dat ik Hem gewoon niet waard ben. Ik moet al die tijd ook steeds huilen. Ik ben bang dat God denkt dat ik er niet werkelijk spijt van heb en dit nooit meer wil. Laatst in de kerk achter het podium schoot door mijn hoofd: ''Ik geloof niet meer." Ik weet niet waar dat vandaan kwam. Wel weet ik dat ik daarna lang strijd heb gehad of mijn bekering wel van God was. Ik heb er de angst aan over gehouden dat de Heilige Geest mij verlaat. Ik weet niet waar dat vandaan komt.
Antwoord
Beste vragensteller,
Laat ik eerst zeggen dat ik je verhaal aangrijpend vind. In de eerste plaats door het wonder van Gods goedheid, dat Hij je geroepen, getrokken en vergeven heeft. Want dat is Gods liefde in Jezus Christus, voor een ieder die in Hem gelooft. In de tweede plaats, omdat ik tegelijk een grote, dubbele strijd zie in je leven. Een strijd waarin overwinning en verlies zich afwisselen. Over dat laatste wil vooral wat zeggen.
Ten eerste: dit is een geestelijke strijd. Immers, Satan laat nooit zijn prooi zomaar los. Hij weet de zwakke plekken te vinden en ons daar op aan te vallen en ons te verleiden. Ieder van Gods kinderen heeft zo'n plaats waar de boze zo gemakkelijk ons kan prikkelen. Bij jou is dat dus duidelijk via de seksualiteit. Dit is een geestelijke strijd, waarin God roept tot heiligmaking, satan verleidt tot het onheilige en waar je hart door diepe dalen van geloof en twijfelmoedigheid moet gaan. Weet dan allereerst dat Christus dat weet: de satan heeft zeer begeerd u te ziften als de tarwe, maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude. Schuil met je schuld en strijd bij Christus, Die -toen Hij leed aan het kruis- reeds al je zonden overzag en nochtans in liefde de weg wilde gaan tot bevrijding van je leven. Ook deze fouten wist Hij reeds, toch ging Hij door. Schuil bij Hem.
Tegelijk meen ik op te moeten merken dat in deze geestelijke strijd -waarin satan die zwakke plek misbruikt- er ook een psychische component zit. Veel mensen worstelen met porno en zelfbevrediging als verslaving, zonder dat ze weten dat de oorzaak daarvan psychologisch van aard is. Schaamte, verdriet, eenzaamheid, strijd, het gevoel te mislukken - het weerhoudt velen om hulp te zoeken. Terwijl veel verslaafden te maken hebben met een psychologisch mechanisme van het zoeken van troost, van compensatie ergens voor. Bijvoorbeeld, iemand is als kind erg gepest en eenzaam. Later wordt het eenzame en gekwelde gevoel gecompenseerd met een moment van goed gevoel: seks. De één neemt een sigaret of joint, de ander drink een borrel, en weer een ander zoekt troost in seksualiteit. Dit is een simpele voorstelling van complexe zaken. Maar het is wel nodig om die psychologische oorzaak boven water te krijgen. Vaak ligt daar een wereld van onverwerkt verdriet. Dat staat niet los van je geestelijke leven. Dat satan die poort weet te vinden, is extra gemeen. Dit mechanisme maakt van mensen die ergens slachtoffer ergens van zijn, tegelijk een dader. Andersom geldt ook: de dader van deze zonde is vaak ook tegelijk slachtoffer van een bepaalde pijn.
Tegelijk zeg ik ook: wees uiterst voorzichtig met het gebruik van internet, webcams etc. Je hebt verantwoording voor jezelf, ook voor de ander, maar ook voor de goede naam van de gemeente van Jezus Christus.
De geestelijke strijd en de psychologische strijd zijn aan elkaar verbonden, niet identiek maar tegelijk niet los van elkaar te verkrijgen. Daarom, vlucht tot Christus, maar zoek ook hulp bij een christelijke psycholoog.
Vriendelijke groet,
Ds. A. Goedvree
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Goedvree
- Geboortedatum:16-06-1970
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hellouw
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Eerst verleidt hij tot zonde, want zo erg is dat toch niet....?!
Als je dan de zonde hebt gedaan, dan zegt hij dat God ze niet wil vergeven!
Maar gelukkig is het anders, God vergeeft graag (Psalm 86 en 1 Joh. 1 : 9)
Daarom hebben wij de geestelijke wapenrusting nodig.... (Efeze 6)
Het lijkt me inderdaad goed als je hulp zoekt, want het is moeilijk hier alleen uit te komen!
Vraag hulp van God en mensen. Zie ook www.settingcaptivesfree.nl
Gods zegen toegewenst in de strijd!
O God, die mij hebt vrijgekocht en door Uw bloed gered,
Die, wat de duivel ook vermocht, mij voorleidt, tred voor tred;
Die trouw mij voorgaat op de weg, al is mijn pad ook ruw,
o wijs mij steeds de rechte weg, maak mij een beeld van U.
Want vol van zwakheid is mijn ziel, toch ben 'k door U gered;
wanneer de strijd soms zwaar mij viel, Gij hoorde mijn gebed.
Sterk, o mijn God, mij meer en meer, ja, help en steun mij nu:
leid aan Uw hand mij, trouwe Heer, maak mij een beeld van U.
Ja, Heer, hervorm mij naar Uw beeld, 't is al wat mij bekoort;
gedoog niet, dat de zonde leeft in 't hart, dat U behoort.
Blijf met Uw liefde zo nabij, dat ik de zonde schuw';
dat steeds Uw wil de mijne zij, maak mij een beeld van U.
Zelf ben ik meer dan 20 jaar ernstig verslaafd geweest. Nu bijna vier jaar clean.
Toen God "stop" zei, kon ik niet verder. Met mijn verslaving naar buiten gekomen. Mijn gezin heeft gewankeld, mijn familie op de kop. Mijn meeste vrienden en kenissen kwijt geraakt.Mijn baan kwijt en op de rand van de afgrond in de meest brede zin van het woord.
Ook jarenlang geworsteld (en nog wel ) over de vraag van vergeving. Moeten leren dat die kant door de Heere gedaan wordt. Vaak voor ik er om vroeg.
Wel radicale keuzes (mogen) maken: Hulp gezocht(professioneel), schoon schip gemaakt (nu nog mee bezig), alles opgeruimd. Elke dag transparant leven.
Heb nu rijk gezegend leven. De Heere vraagt niet aan mij of ik bij Hem kom vergeving vragen, maar dat ik bij Hem kom. Hem mijn hart geeft. En dan mag ik telkens weer Zijn wonder van genezing, herstel en vergeving ontdekken! Dan mogen mensen je blijven kwetsen, en dat gebeurt!, dan kun je bij Hem schuilen.Aan de voet van het Kruis en is het goed. Zo goed dat ik nu na bijna vier jaar niet zonder zonde ben maar Hij mij verlost heeftvan mijn verslaving die groter was dan ik. En ik tot vandaag bewaard ben voor terugval. Maar Hij vraagt wel keuzes. Radicaal. Hier wil ik het bij laten. Via de redactie ben ik denk ik wel te bereiken voor meer praktische info als dat gewenst is.
fijn dat je de moeite w.b aanmelding enzo hebt genomen;-)
Niet alleen de vraagsteller, maar veel meer mensen zullen hier wat uit kunnen leren. We hebben allemaal onze 'verslavingen', groot of klein.
