Ben ik wel oprecht?
Ds. A. Simons | 6 reacties | 11-09-2012| 16:02
Vraag
Al tijden vraag ik me af "ben ik wel oprecht"? Ik zie namelijk nog zoveel in mij waardoor ik genoeg redenen heb om mezelf te wantrouwen. Tot mijn 18e jaar (nu 12 jaar geleden), leefde ik een leven zonder God. Ik dronk met vrienden weleens te veel drank, ik luisterde verkeerde muziek, ik kwam op verkeerde plaatsen, had seksuele omgang en keek porno op video en internet. Zondags ging ik uit gewoonte mee naar de kerk, echter sliep ik de halve dienst. Mijn geweten sprak nog wel en ik las en bad nog wel iedere week. Maar dat was meer om mijn geweten te sussen dat ik zo slecht nog niet was. Maar mijn leven veranderde totaal toen ik bijna 19 jaar was. Ik was gaan nadenken over mijn leven toen een jongere uit onze gemeente verongelukte. Van de één op andere dag was ik niet meer degene die ik eerst was. Ik ontdekte namelijk wie God is: een heilig God, een rechtvaardig God, een God die de zonde haat en niet ongestraft laat. Dat was zo'n ontdekking dat ik onmiddellijk mijn eigen zondige leven vaarwel zei. Ik moest met God verzoend worden. Ik voelde de hitte van Gods gramschap branden op mijn ziel. Ik ging gebukt onder mijn zonden. Ik moest daarvan verlost worden, ik moest God weer goedgunstig gezind krijgen over mij. Ik probeerde dat door ijverig de Bijbel te lezen, ik kocht vreselijk veel boeken van oude schrijvers, ik luisterde bijna elke dag wel een of meerdere preken, ik melde me aan voor een theologische studie, ik ging vroom worden en ik werd een wettisch mens. Echter was elk profetisch oordeel dat ik las een mokkerslag, gericht aan mij. Een benauwde tijd. Ik was bang om te gaan slapen en ik durfde bijna geen auto meer te rijden, want ik kon God niet ontmoeten als ik zou moeten sterven. Ik heb bijna een jaar geprobeerd om mezelf op te knappen. Totdat ik met iemand sprak over mijn toestand en deze persoon wees mij erop dat de Heere Jezus alleen de Weg is om met God verzoend te worden. Ik had in al die tijd nooit aandacht gehad voor de Heere Jezus. Vanaf dat moment ben ik gaan zoeken naar de Heere Jezus in het Woord. Ik was verbaasd over het feit dat in Romeinen 4:5 staat dat het niet door de werken is en dat de goddeloze gerechtvaardigd wordt door het geloof in Hem. Ik las de tekst dat al onze gerechtigheden een wegwerpelijk kleed was. Ik hoorde een preek over Jesaja 1 en daar werd mij verteld dat ik niet alleen zonde deed, maar zonde was van top tot teen en ook dat de Heere zei: "Komt dan, en laat ons samen rechten, zegt de Heere; al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw, al waren zij rood als karmozijn, zij zullen worden als witte wol." Dat gaf me een beetje lucht in de benauwdheid, ik wist dat God ook mijn zonden wilde vergeven. Ik hoorde een lezing waarin verteld werd dat ongeloof de grootste zonde was. Ik heb daar het meeste last van gehad dat ik ondanks alle zonden, ook nog eens de Heere Jezus niet heb willen zien staan in mijn wettische vroomheid. De Heere Jezus werd voor mij onmisbaar en dierbaar. En toen ik zijn lieflijke nodiging las in het Woord: "Wie tot Mij komt, zal ik geenszins uitwerpen", toen kon ik niet anders meer dan op mijn knieën, in mijn onwaardigheid en strafwaardigheid, tot Hem gaan in het gebed met Zijn eigen Woord. Ik heb gezegd: Heere hier staat dat ik tot U mag komen zoals ik ben, hier ben ik dan, neem mijn leven. Vanaf die tijd is er een hemelse rust en vrede in mijn hart gekomen. Mijn zondelast ben ik echt kwijtgeraakt bij het kruis van de Heere Jezus. Ik ben een lange tijd vol van Hem geweest. Ik wilde graag heilig gaan leven voor Hem. Maar ik werd ook weer met mijn beide benen weer op de grond gezet om -zoals ik het nu zie- door het geloof te leven en nu 12 jaar later is Hij nog steeds onmisbaar en dierbaar voor mij. Ik heb Hem dagelijks nodig. En ik ervaar het als een genade dat de Heere me nog steeds onder het geklank van de blijde boodschap brengt. Zoals ik al eerder schreef: ik voel me zo vaak een onoprecht christen. Er is namelijk een bepaalde zonde in mijn leven die de kop steeds weer op steekt en waar ik dan weer aan toegeef. Ik vind het na de bedreven zonde vreselijk wat ik gedaan heb en schaam me dan heel diep en durf het eigenlijk niet in het gebed te brengen, maar ik doe het wel omdat ik het verder aan niemand anders kwijt kan. Ik benoem op zulke moment die zonde letterlijk en vraag aan de Heere of Hij geeft dat ik een haat krijg tegen die zonde die ik willens en wetens gedaan heb. Soms gaat het een tijdlang goed en dan val ik wéér en regelmatig in die vervloekte zonde. Ik ervaar het echt zo. Het gaat goed wanneer mijn hart vervuld is van Hem, en dat is een keer na een avondsmaalsbediening een paar maanden zo geweest. De Heere was toen zo dichtbij. Mijn hart was overstelpt van wederliefde naar Hem. Maar ik ben weer gevallen en dat voelt zo vreselijk. Ik vind die zonde zo vreselijk dat ik die zelfs anoniem niet durf te benoemen. Zelfs mijn vrouw weet er niets vanaf. Ik schaam me en ik durf er met veel schroom alleen met de Heere er over te praten. Het lijkt of het mij in z'n macht heeft op het moment van het zondigen: het begint met verleiding, vervolgens lust en dan de daad. Ik weet niet meer hoe ik er mee om moet gaan en hoe ik er vanaf moet komen. En in dit alles twijfel ik aan mijzelf of ik wel een oprecht kind van God ben. Of ik wel oprecht tot bekering ben gekomen. Het is toch onmogelijk om de Heere enerzijds lief te hebben en anderzijds dat we ook nog een zonde koesteren? Dit past niet bij een christenleven! Mijn bekering heb ik toch echt niet gedroomd heb of uit boekjes gehaald. Ik weet zeker dat God mij zocht toen ik Hem niet zocht. Maar ik kan mijn zondige daden niet rijmen met een christenleven. Als ik het zien op Jezus lees van Ambrosius over Jezus verschrikkelijk lijden, hoe bestaat het dat ik toch nog een vreselijke zonde kan doen en bewust ook doe. Ik weet het gewoon niet meer. Ik heb alle redenen om mezelf te wantrouwen, maar ik weet ook heel goed dat ik bij de Heere mag komen en dat Hij dat ook wil. Maar ik verdien het niet want morgen zou ik maar zo weer diep kunnen vallen in de zonde. Ik kan me niet troosten dat men zegt elk kind van God wel een boezemzonde heeft. Alsof dat het zondigen rechtvaardigt. J. Flavel schrijft ergens dat een huichelaar echt de vergeving van Christus wil en Zijn verworven heerlijkheid, maar om zijn beminde lusten op te geven en met zijn aardse genietingen te breken, daarin kan zijn wil niet toestemmen. Een christen geeft zijn lusten toch op? Een christen breekt toch met de zonde? Ik zit hierin vast. Help me! Zolang ik blijf zondigen tegen beter weten in, blijf ik me niet oprecht vinden. Ik voel me vreselijk en weet niet hoe ik hier mee om moet gaan en hoe ik van die zonde af kom.
Antwoord
Bedankt voor je uitgebreide, open brief. Laat ik beginnen om te belijden dat ik niet goed weet hoe het evenwicht in levens van mensen gestalte krijgt. Gelukkig is dit het werk van de Heilige Geest. Het enige wat ik mag doen is je bijbels proberen richting te geven. Maar ook om je te schrijven dat je gevoel niet deugt. Laat ik hier maar mee beginnen.
Het Woord is waar, ondanks mijn gevoel. Natuurlijk is er meer te zeggen, maar dit is de grondtoon van het geloof. Het is waar omdat God het zegt! Al gaat mijn geweten nog zo te keer en schreeuwt mijn ziel in mij, nochtans is het Woord waar. Het Woord is betrouwbaar en oprecht, ik niet en u ook niet. Ik ben vleselijk, niet een klein beetje, ook niet voor een groot deel, maar geheel (Rom. 7:14). Nee, ik gebruik dit niet als een masker om de zonde vrij te bedrijven, maar als een diepe pijnlijke werkelijkheid (Rom. 7:24/Matth. 5:4). Wat een les, vooral als je op zoek bent naar vruchten en kenmerken en je vind het tegenovergestelde.
Het is een hele les in het leven van 'vrome' mensen om te leren wat het betekent; de rechtvaardiging van de goddeloze. Maar soms lijkt het wel of mensen denken dat we het dan te boven zijn. We denken heimelijk dan het dan gaat lukken om te leven als een vrome. Wat een ontdekking om te belijden; ik weet dat in mij dat is in mijn vlees geen goed woont, ook na ontvangen genade niet (Rom. 7:25). Ja, met mijn gemoed dien ik de wet van God, maar met het vlees de wet der zonde. Waarom toch? Waarom toch o Heere?
Opdat ik zou leren dat Christus mij niet alleen gegeven is tot rechtvaardigmaking, maar ook tot heiligmaking, ja ook tot een volkomen verlossing (1 Kor. 1:30). Om mij te leren dat ik in Christus niet alleen rechtvaardig ben, maar ook volmaakt voor God ondank nochtans (Kol. 2:10). Het fundament van heiligmaking ligt in het Lam, in het volbrachte werk van de Zaligmaker. Is er dan niet meer te zeggen? Jawel, maar dit is de plaats waar de vermoeide ziel rust vindt, ook na (of juist) ontvangen genade (Matth. 11:28).
We gaan eerst rusten, uitrusten voordat we gaan wandelen. Als je 'moet' gaan wandelen terwijl je doodop bent van het falen, dan is de wandeling gedoemd tot mislukken. Zo is het ook in het koninkrijk van God. Veel mensen menen te wandelen, maar ze hebben nog nooit echt gerust. Kom vermoeide reiziger, laten we aan Zijn voeten gaan zitten en aan Zijn lippen gaan hangen (Lukas 10:42). Eerder kunnen we niet vruchtbaar spreken over wandelen. Wandelen niet naar het vlees, maar naar de Geest (Gal. 5:25).
Vriend, wandel dan over deze wereld met het 'lijk' op uw rug (Rom. 6:6/Gal. 2:20/Rom. 7:22). Een luguber beeld, maar werkelijkheid. De straf die een misdadiger in Rome krijgt voor doodslag. Zo loopt Gods kind met het 'lijk' op zijn rug; walgelijk. Zo walgelijk is de stank van de zonde van dat lichaam der zonde (Rom. 7:24). Begrijpelijk dat u van die lucht niet goed wordt. U wil dit niet meer, maar u doet het nog wel. Helaas.
Hoe dan verder? Waar dan heen dan tot U alleen. Schuilen in Zijn wonden, schuilen in Zijn gerechtigheid, schuilen in Zijn volmaaktheid. Leven door het geloof (Gal. 2:20). Houdt het daarvoor dat gij der zonde doodt zijt (Rom. 6:11). Wat een les, wat een leerschool. Sterven om te leven. Vriend, vlucht tot het Lam en belijdt het dat uw vlees hunkert naar de zonde. Belijdt het dat u het haat, dat u het niet meer wil maar dat het toch nog gebeurt. Blijf dicht bij het Lam. Zoekt heling en verzachting in de balsem uit Giliead. Zoek het niet in de werkelijkheid van het leven. Maar zoek het door het geloof in Christus alleen, in het Woord alleen.
Ik laat het even hierbij. Concreet ben ik niet ingegaan op de zonde waarover u schrijft. Wil de vraagsteller hier meer over horen laat hij mij persoonlijk benaderen via vragen@refoweb.nl.
Gods zegen,
Ds. A. Simons, Vinkeveen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Simons
- Geboortedatum:07-05-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Valburg-Homoet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik zal voor je bidden!
maar maar maar, dat kan toch helemaal niet? dat doe ik toch zelf? O? Maar waarom geloof je dan wel dat de Heilige Geest in je woont, en niet dat er zonde in je woont?
Johannes lijkt het anders te zeggen. Die zegt in 1joh. 1: Als wij zeggen dat wij geen zonde hebben dan liegen wij. En dat lijkt precies in tegenspraak met wat Paulus zei. Maar dat is het niet, integendeel, hij zegt precies hetzelfde als Paulus. Bijbellezen komt heel precies. En in dezelfde brief van dezelfde schrijver aan dezelfde doelgroep schrijft Johannes tenslotte: Nu weten wij dat een ieder die uit God geboren is niet zondigt. En vlak daarvoor heeft hij gezegd dat iedereen die gelooft uit God geboren is.
Maar zoals gezegd, het komt heel precies, God heeft Zijn woorden blijkbaar zorgvuldig gekozen. Want in het eerste geval zegt Johannes: geen zonde HEBBEN, en in het tweede geval, zondigén, zonde DOEN. En dat is exact hetzelfde als Paulus: Wij hebben wel zonde, die woont in ons, maar wij zondigen niet, dat doet de zonde die in ons woont.
Iedereen zondigt. Volgens de catechismus heeft zelfs de allerheiligste nog maar een heel klein begin van volmaaktheid in zich. Laat dus het feit dat je nog zonde doet je niet aan het wankelen brengen, maar vertrouw erop dat al je zonden, die uit verleden heden en toekomst, je om Jezus' wil vergeven zijn. Is het niet fantastisch!!
het lijkt of wel of u mee doet aan de wedstrijd 'wie is de grootste zondaar' .
ik kan u gerust stellen, dat bent u niet.
Zijn alle mensen dan zondig? Ja! Gods Woord zegt het. En we zien het om ons heen. Vaak wordt over vooruitgang gesproken, maar sinds de zondeval is er eigenlijk alleen maar achteruitgang. Ondanks alle zogenaamde technische vooruitgang is er nog steeds oorlog, ziekte en dood. We zien, dat de zondige natuur aanwezig is, reeds bij kleine kinderen. Al heel jong vinden ze het schitterend om iets te doen waarvan papa en mama hebben gezegd dat het niet mag. Ondanks dat het ze niet geleerd wordt, komt als vanzelf een fase waarin het woordje 'nee' erg populair wordt, wanneer papa en mama iets van ze vragen. Onze natuur is in opstand tegen ouderlijk gezag. En zo zijn mensen van nature in opstand tegen God.
Zo is het nu eenmaal, we zijn allen zondaars, ik wil wel een wedstrijdje met u aangaan wie van ons de grootste zondaar is, maar zo ziet God ons niet. U praat over de Heere, God, Jezus......., eerlijk gezegd..., ik geloof in God, maar niet in uw verhaal.
Als je het zo moeilijk hebt kom je niet tot zo'n lang verhaal.
Stel dat ik naar de hoeren zou gaan, mijn vrouw en kinderen daardoor bedriegen, dan kan ik altijd nog een mail naar refoweb sturen dat ik er zo mee zit.
Maar zo is het niet, grote zonden doe je bewust, 'pekelzonden is wat anders, maar ik wil mijn vrouw en kinderen recht in de ogen kunnen kijken.
Nogmaals beste vragensteller......, doe eens normaal, laat uw vrouw en kinderen niet in de steek!
Je worstelt met een zonde.... je wilt er van bevrijdt worden, het lukt je niet alleen!
Dus heb je hulp nodig. Ja allereerst van God, maar nu ook van mensen. Dat is niet raar hoor! Dat overkomt veel oprechte christenen. In ieder geval is het goed dat je een mens in vertrouwen neemt, die jou steunt in jouw strijd. Dat kan echt heel erg helpen! Iemand die met/voor je bidt en meeleeft. Iemand aan wie je kunt vertellen als je verlangen krijgt naar deze zonde of dat je er zelfs al weer in gevallen bent. Zolang je zwijgt, maak je het jezelf extra moeilijk. Waarschijnlijk is het een zonde waar ook anderen mee worstelen. Misschien kun je eens op www.settingcaptivesfree.nl kijken of je daar hulp kunt vinden?!
Sterkte in de strijd!
ik moest daar erg aan denken toen ik je brief las.
Ik denk gezien de weg die de Heere tot nu toe met je gegaan is dat je er veel onderwijs uit kunt halen. Ik heb even gegoogled en je kunt het ook lezen op:
http://www.dewoesteweg.nl/citaten-oudvaders/twaalf-bijlslagen
Als de zonde waar je het over hebt ook gericht is tegen je medemens (vrouw?) zul je het toch echt ook aan haar moeten belijden en vergeving vragen.
Als je je zonde niet in het licht brengt, dan houd de duivel/duisternis de macht.
