Stiefmoeder geworden

A. Teerds-Gertenbach | 2 reacties | 03-09-2012| 08:50

Ik ben sinds vier maanden getrouwd en daarmee stiefmoeder geworden. Het valt me tegen! Ik zou niemand aanraden om zo'n stap te zetten! Toch heb ik er van tevoren heel goed over nagedacht en alles op een rijtje gezet. De liefde voor mijn man is groot, maar de omstandigheden zijn niet ideaal. Ik twijfel soms of ik nu een dipje heb en dat het later beter wordt, of dat ik spijt heb en dat ik niet had moeten trouwen. Wat moet ik doen?

Wat zou ik graag nog wat vragen aan jou stellen om een gerichter antwoord te kunnen geven. Welke omstandigheden zijn niet ideaal? Misschien sla ik de plank helemaal mis met de volgende vragen, maar ik probeer op deze manier wat met je mee te denken. Ben je met een weduwnaar getrouwd of met een gescheiden man? Dat is een groot verschil. Er kan verdriet om en een veridealiseren van een overleden moeder zijn. Wie kan zo’n moeder vervangen? Grote kans dat je nogal eens te horen krijgt, dat jij hun moeder niet bent, dat hun moeder veel liever, veel beter, veel begripvoller was, enzovoorts. En als je man gescheiden is? Dan is het mogelijk dat er naast verdriet, diep in het hart van de kinderen misschien ook boosheid en wantrouwen heerst. Er is meestal contact met hun eigen moeder. Hoe gaat dat contact? Daarin kan veel mis gaan.

En als we kijken naar de kinderen zelf: hoeveel zijn er en in welke leeftijd? Hoe reageerden de kinderen toen ze hoorden dat hun vader ging hertrouwen? Voelde je je in die periode  geaccepteerd? Zo zijn er nog wel meer vragen te stellen!

Een paar dingen staan vast: je liefde voor je man is groot. Dat is heel belangrijk, vooral als de liefde van je man voor jou ook groot is. Je hebt -samen? en in gebed?- van tevoren heel goed nagedacht of je deze stap zou zetten en je hebt alles op een rijtje gezet. Nu valt de praktijk tegen. Ik denk dat veel vrouwen, die dezelfde stap hebben gezet, dit helemaal herkennen. Natuurlijk ben je met die wetenschap niet geholpen. Wel zou het heel fijn zijn als je eens vertrouwelijk met een stiefmoeder zou kunnen spreken.

Je bent nog niet zo lang getrouwd. Ook dat is een punt. Misschien moet je jezelf wat meer tijd geven om in het gezin in te groeien. Het kan zijn dat je eerst door een diep dal heen moet om dan langzamerhand toch een gewaardeerd plekje in het gezin te krijgen. Het scheelt veel of je man ziet wat zich afspeelt, er begrip voor heeft, probeert jou te ondersteunen en zijn liefde voor jou laat blijken. Dat hoop ik natuurlijk van harte voor jou en voor het gezin. Daar zijn jullie allemaal goed mee.

Kijk ook eens op Refoweb bij de vraag: "Stiefmoeder-zijn onderschat." In die vraag en dat antwoord zul je misschien al heel wat lezen, waar je wat aan hebt. En schroom niet om bij een christelijke hulpverlening aan te kloppen. Je kunt er beter vroeg bij zijn in plaats van jarenlang -met man en kinderen- voort te tobben. Heel veel sterkte toegewenst!

A. Teerds-Gertenbach

Dit artikel is beantwoord door

A. Teerds-Gertenbach

• Geboortedatum:
  29-01-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Actief

44 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven