Depressief en geen zekerheid

Ds. A. Goedvree | 7 reacties | 22-08-2012| 12:59

Ik voel me vaak lusteloos en depressief. Dit komt niet doordat ik negatief over mezelf denk of over situaties die er gebeuren. Maar omdat ik iedere keer geconfronteerd wordt met de leegte in m'n ziel. Ik heb belijdenis gedaan, ben meerdere malen avondmaalganger geweest, naar diverse conferenties geweest, ik bezoek ook heel veel bijbelstudies, allemaal om zekerheid in Christus te krijgen. Ik vul heel veel tijd met computeren, voetbalspelletjes, uitslagen, nieuws, fora en kerksites. Allemaal om mijn gedachten te verzetten om die leegte weg te krijgen. Vaak ook Romeinen gelezen, ook m. b. t. dat het geloof zalig maakt. Ik probeer van alles om er voor te zorgen dat God in mij gaat werken: geestelijke gesprekken met mensen van Heartcry en van de Jeugdbond. Maar alles maakt lauw, niet koud of heet, maar ingekakt. Vind het wel belangrijk, maar doet mij niets. Voel me heel veel onzeker en angstig, wat zich ontaardt in boze buien. Gewoon nooit rust in je lijf. Christus wordt mij iedere zondag aangeboden, maar ik blijf drijven in de verbondsvisie. Mij is het bloed van de HEERE Jezus beloofd, m.b.t. het verbond. Het staat in de Bijbel, maar de toepassing blijft achterwege: nog steeds een onbekeerde jongeman, zo ervaar ik het. Iedereen aan wie ik die vertel, reageert met bemoedigingen; dat ik aangevochten wordt en dat de duivel dat is, dat ik dat moet belijden aan God. Ook dat de wil in jezelf zit. Ga je op het gevoel of het verstand af... Altijd gaat men uit van aanvallen en momenten van geloofsonzekerheid. Nu stel ik met deze reden de vraag aan Refoweb, omdat ik het helemaal zat ben dat iedere kerkenraadslid, jeugdleider, stichting of wat dan ook, altijd uitgaat dat het geloof in mij leeft, wat ik ook zeg. Men ervaart in mijn leven echt een verhouding met God. Dat maakt moedeloos, want ik ben eigenlijk altijd onzeker in mijn geloof, zelfs aan het avondmaal. Om het verbond dat het er staat, ga ik aan, maar mijn hart brandt van de onrust dat ik dat niet ervaar. Daarom wil ik bewust vragen aan de beantwoorder mij scherp te beoordelen: ben ik wel bekeerd? Want ik ervaar geen leven met God. Ik zie geen vruchten, helemaal niets. Niets geeft rust, wat ik probeer of doe!

Beste vragensteller,
 
Om je het verlossende antwoord te geven op je vraag 'ben ik bekeerd?', dat kan ik natuurlijk niet doen. Wat mij wel duidelijk is, zijn twee dingen:
 
1. Je bent intensief bezig met God en goddelijke zaken. Als er geen genade in je werkzaam zou zijn, zou het je niet interesseren. Dan liet het je koud, dan zou je het gesprek niet zoeken, dan zou je er geen vragen over hebben. Nu dus wel. Er is onrust, diepe onrust - vanwege ernstige vragen. Wel, vlees en bloed leren je dat niet, maar alleen de Heere door Zijn Woord en Geest. Die onrust moet je uitdrijven naar Christus. Je spreekt over het verbond, maar het christelijk geloof is niet zozeer een geloof in een verbond, maar een persoonlijke relatie met de Verbondsmiddelaar Jezus Christus. Naar Hem moet je gaan, met al je vragen en aanvechtingen. Niemand en niets kan je de zekerheid van het geloof geven, dan alleen Jezus Christus en Dien gekruisigd. De vraag daarbij is wel: wanneer denk jij dat je zekerheid zult hebben? Bij een bepaalde ervaring, bij een soort gevoel, bij een gebeurtenis die voldoet aan bepaalde kenmerken? Ik vrees dat je zit te wachten op iets wat als een teken van bekering moet gelden. Daarmee loop je vast want met die redenering ben je alleen maar bezig met jezelf. Zekerheid vind je alleen in en door Jezus Christus, door het gelovig zien op Hem, te luisteren naar Zijn Woord, en dwars tegen je eigen gevoel in 'amen' zeggen en vertrouwen op Zijn Woord. Dat gaat niet met je gevoel mee, maar er zelfs tegenin.
 
2. Dat brengt me bij het tweede. Dat gevoel van jou is - denk ik - een hoofdstuk apart. Je begint met de opmerking dat je je lusteloos en depressief voelt. Door deze openingszin en de toonzetting van de rest van je mail vermoed ik dat er meer aan de hand is. Het lijkt er wel op dat je - inderdaad - depressieve gevoelens hebt. Ik kan het mis hebben natuurlijk, maar toch... Wat is er eigenlijk allemaal aan de hand in jouw leven? En dan vooral dit: als heel je leven in een bad van lusteloosheid en depressiviteit gedompeld is, denk je dan dat dat ene hoofdstuk van het geloof daar aan ontkomt, zodat je depri bent behalve het geloof in jou? Kenmerken voor een depressie is dat alles van je leven daarmee gemoeid is. Het geloof kan ook lusteloos en depressief zijn geworden - onder druk van algehele depressieve gevoelens. Bedenk dat ook. Dan wordt geloven helemaal tegen de stroom in. Als je in de depressieve gevoelens verwacht dat het geloof stralend, blij en zeker is - of zou moeten zijn - dan heb je het mis. Ik vrees dat daar je knelpunt ligt, maar daarmee kan je wel verder komen. Laat eventueel er zorg zijn als je depressieve gevoelens hebt, en weet dat geloof ernstig aangevochten kan worden door een depressie.
 
Vlucht ook met je lusteloosheid en depressiviteit tot Christus. Verwacht het van Hem, Zijn werk en Zijn genade alleen.

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Goedvree

• Geboortedatum:
  16-06-1970
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Hellouw
• Status:
  Inactief

108 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven