Christelijke of openbare school
Ds. J. van Rossem | 9 reacties | 26-07-2012| 09:11
Vraag
Als er geen mogelijkheden zijn om je kinderen naar een reformatorische school te doen, kan je dan beter kiezen voor een christelijke school met duidelijke verschillen in de leer of voor een openbare school? Op een christelijke school zijn wij bang dat onze kinderen in de war gebracht worden wanneer er in de kerk en thuis anders wordt gedacht dan wat de juf zegt. Als ze nog zo klein zijn hebben ze nog nauwelijks besef dat mensen anders kunnen denken, maar uiteindelijk ook allebei een nieuw hart kunnen hebben. Toch willen we onze kinderen houden bij wat wij goed achtten. Op een openbare school wordt helemaal niet over geloof gesproken, maar dan zijn er weer allerlei naschoolse activiteiten, zoals de kinderdisco waar onze kinderen dan niet naartoe mogen. Kan iemand hierover iets zeggen wat ons zou kunnen helpen een keuze te maken?
Antwoord
Hartelijk dank voor je vraag. Hoe hebben we te handelen als we onze kinderen niet naar een reformatorische school kunnen zenden, als die niet in de omgeving staat. Sturen we ze dan naar een christelijke school, of naar een openbare?
Het is terecht, zelfs een eis, dat we er naar staan dat onze kinderen dat onderwijs ontvangen dat is naar Schrift en belijdenis. We hebben bij hun doop beloofd dat we zouden onderwijzen en doen onderwijzen in de leer die is naar de Godzaligheid. Dat is de leer die, naar aanleiding van het Woord des Heeren, zegt dat onze kinderen in zonden zijn ontvangen en geboren en dat ze niet sterven kunnen zoals ze zijn geboren, omdat wedergeboorte nodig is. Helaas wordt dit in steeds minder christelijke scholen voorgehouden. Daar wordt vaak geleerd dat alle kinderen "schaapjes van de Goede Herder" zijn. Deze leer bedriegt voor de eeuwigheid. Ook komt het op christelijke scholen steeds meer voor dat de meisjes niet meer gekleed gaan naar de regels van Gods Woord en een lange broek dragen. Dit geldt ook de vrouwelijke leerkrachten. Ook is der vraag uit welke vertaling van de Bijbel wordt gelezen, welke psalmberijming wordt gebruikt (worden er nog Psalmen gezongen?) en hoe de Bijbelvertelling is. Ook is belangrijk hoe de buitenschoolse activiteiten (schoolreisjes, klasseavonden) plaats vinden.
Wel dient te worden opgemerkt dat de school de ouders in de taak van de opvoering niet vervangt, maar alleen daarin de helpende hand toesteekt. Het is waar dat het voor een kind verwarrend kan zijn als de zaken op school anders gezegd worden dan het thuis gebeurt. Dat kan een kind in verwarring brengen en dat op een leeftijd waarop indrukken vaak bepalend kunnen zijn voor heel het leven. Het spreekwoord zegt het niet voor niets: het eerste nat blijft het langst in het vat. Ursinus zei het ook niet voor niets dat scholen de planthoven van de gemeente (horen te) zijn.Helaas is dat lang niet meer zo. Als een christelijke school het gezag van de Bijbel ontkent, ontkent het dat de Heere Jezus echt bestaan heeft, de zondigheid van de mens niet noemt en dan kunnen we onze kinderen daar niet heen zenden. We kunnen hun ziel daar niet aan wagen. Uiteraard hebben we eerst contact te zoeken met onderwijzers en onderwijzeressen en met het schoolbestuur als het mis dreigt te gaan. En het is ook waar dat de ene christelijke school de andere niet is, maar er zijn grenzen.
Ik ken mensen die om die reden hun kinderen sturen naar de openbare school. Ze zeiden dat ze uit twee kwaden de minst kwade moesten kiezen. Ideaal is het niet. Ook hier hebben we op onze hoede te zijn, omdat ook hier dingen gebeuren waar we niet achter kunnen staan. Mocht er onverhoopt geen andere mogelijkheid zijn, dan is het wel belangrijk om eerst met onderwijzers een eerlijk gesprek te hebben en daarbij ze mee te delen dat we onze kinderen niet aan zaken laten deel nemen waar we niet achter kunnen staan. De reacties van onderwijsgevenden is hierbij heel belangrijk.
Ook weten we van een gezin dat in het Roomse Brabant woont, waar geen andere school dan de RK-school beschikbaar is. Daar bleef niets anders over dan de kinderen daar naar toe te sturen. Maar daar werden van te voren, zwart op wit, wel duidelijke afspraken gemaakt. Het bleek te werken. Maar het werd wel als (gebeds)nood ervaren. En laat deze (doorleefde) nood nooit een deugd worden. Het is zo belangrijk wat we onze kinderen van huis uit mee geven.
Wel een vraag: als we door verhuizing ergens elders moeten gaan wonen, vragen we ons dan niet allen af of we in de plaats van inwoning kunnen kerken, maar ook of onze kinderen verantwoord naar school kunnen? Toch is ons ook bekend de geschiedenis van een vader die in een Roomse plaats woonde, maar toen zijn kinderen op de leeftijd kwamen dat ze verkering konden krijgen, verhuisde hij naar een protestants dorp, zodat ze met een protestants iemand verkering zouden mogen krijgen. We konden zijn keuze begrijpen, alleen... in de protestantse plaats kreeg een van zijn kinderen met en katholiek iemand verkering. Dat kan ook. Wat we ook doen: laat het een zaak van gebed zijn!
Hoe hebben we in deze kwestie te handelen? Voor mezelf houd ik het ervoor om je kinderen zo lang mogelijk naar het christelijk onderwijs te zenden, ook al zijn er vragen. Val dan maar de onderwijsgevenden lastig (in de goede zin van het woord) met te protesteren als er dingen gebeuren die onbijbels zijn. Het zou gezegend kunnen worden. Als ze je niet meer te woord staan is de grens bereikt. Dan kan het niet meer. Toch kan een kind op een school die de bijbelse richting niet heeft een eenling in de klas zijn, bijvoorbeeld door kleding en gedrag. Dat kan moeilijkheden geven. Denken we daar niet te gering over!
We kregen eens de raad: als je niet weet wat je doen moet, kun je het nooit moeilijk genoeg opnemen. Wat wil de Heere wat we doen zullen? Wat we ook kiezen: laat er veel oprecht gebed mogen zijn. Het belangrijkste onderwijs van onze kinderen is dat van de ouders! Maar dat geldt ook als onze kinderen naar het reformatorisch onderwijs kunnen gaan.
Ik wens julie veel wijsheid en in alles de zegen van de Heere toe,
Ds. J. van Rossem
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. van Rossem
- Geboortedatum:04-03-1945
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Ds. van Rossem is op 7 maart 2013 overleden.Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Gezien het wereldvervreemdende effect niet ideaal, maar als je je wilt vrijwaren van alles wat anders is dan wat je thuis je kinderen wilt meegeven misschien wel de enige oplossing.
Dan weet je of die school wel of niet bijbels is, en dan weet je ook of je je kind erheen moet doen.
Lange broek, TV, om maar 2 zaken te noemen, overtuigde refo's zien het als de grootste onbijbelse wereldgelijkvormigheden. Anders georiënteerde, maar even serieuze christenen hebben er een heel andere 'bijbelse' vrijmoedigheid voor om het wel te doen.
Iets toetsen aan de bijbel, het klinkt zo simpel, maar ik heb nog nooit zulke verschillende uitkomsten van onderzoeken onder ogen gezien als hierin.
Het is inderdaad lastig, en weet je waarom, omdat mensen klakkeloos dingen aannemen van wat anderen zeggen.
Natuurlijk zijn er herders en leraars, ambtsdragers, maar we moeten oppassen niet mee te doen aan opgelegde zaken, waarom mag zoiets niet, hoe staat dat in de bijbel, en in welke contex staat dat beschreven, pak er een bijbelverklaring van Calvijn/Henri bij en bestudeer dat.
Persoonlijk denk ik er zo over dat ik niet moeilijk zal doen over uiterlijkheden en dergelijke maar alleen zaken die bijbels goed onderbouwd zijn, maar dat is misschien persoonlijk.
Heel vaak hebben we goede gesprekken. Bijv pas over het liedje: is je deur nog op slot, maak het open voor God. Ik zei tegen mijn zoontje: denk je echt dat wij dat kunnen? Ik denk het niet mam, zei hij. De Heere kan zelf ons hart wel openmaken he? Hij beseft dat er op school anders gedacht word omdat ze van een andere kerk zijn. Het respect op school is er, juist door er open over te spreken met andere ouders of leerkrachten. Maar ook zaken als Namen en Feiten, kerkgeschiedenis etc kun je thuis doen met je kind, eigenlijk een prachtige taak die we anders aan de school overlaten. En hoe lastig is het als je kind in een klas vol 'gelijkgestemden' zit maar je als ouders toch moet uitleggen dat je er echt niet achter kan staan als er bijv op verjaardagen een bepaalde film gekeken word? Van dezelfde kerk, maar toch heel anders...? Daar begrijpt een kind niets van.
Was is er mis met dit liedje? Het is volgens mij gemaakt op openb. 3:20.
Die deur openen heeft niets met kunnen te maken, maar wíl je het daar gaat het om.
Als je het wilt dan kun je het ook.
Jammer dat je je kind hiermee op het verkeerde been zet.
