Vallen in de Geest
Ds. H. D. Rietveld | 5 reacties | 19-07-2012| 16:00
Vraag
Is vallen in de Geest bijbels? Pinkstergelovigen halen diverse Bijbelteksten daarbij aan en daarom denk ik dat het bijbels is. Duidelijk in al deze teksten is dat het Gods kracht is waardoor men valt.
- In Daniël 8:18 en Daniël 10:8-9 zakt Daniël in elkaar: Er bleef geen kracht meer in hem en hij viel in een diepe slaap en lag op zijn aangezicht (NB: hij viel niet in aanbidding op zijn aangezicht).
- Gen. 24:48: De knecht wierp zich neer voor de Heere.
- 2 Kron. 5:14, 2 Kron. 7:3: De priesters en het volk konden niet blijven staan vanwege de... heerlijkheid.
- Jes. 28:21: God doet vreemde en ongewone dingen.
- Jer. 23:9: Ik ben als een beschonkene; vgl. Hand. 2:13, ze zeiden dat zij dronken waren.
- Markus 9:26: Hij werd als een dode... Jezus greep hem bij de hand en richtte hem op.
- Joh.18:6: De soldaten vielen door de kracht van de Heilige Geest op de grond, achterover.
- Hand. 9:4, Hand. 22:7, Hand. 26:14: Paulus en allen die bij hem waren vielen op de grond.
- Openb.1:17: toen Johannes Hem zag viel hij als dood aan Zijn voeten; hoe wordt niet gezegd.
In deze voorbeelden kom je dus zelfs ongelovigen (de soldaten en Paulus) tegen, die de kracht van de Geest aan den lijve ervaren! En blijkbaar doet de wijze waarop men valt niets terzake. De nabijheid van God lokt een bewuste of een overdonderende reactie uit, waarbij men onmogelijk kan blijven staan. Het is de kracht van de Heilige Geest waardoor men valt. Toen Jezus mensen genas vielen de door demonen bezeten mensen alle kanten op.
- Markus 9:17-27: De maanzieke jongen; satan liet hem in het vuur en in het water vallen, maar wanneer Jezus hem geneest schreeuwt hij, valt alle kanten op, en tenslotte valt hij als dood neer.
- Markus 1:26: De onreine geest rukte hem heen en weer.
- Markus 1:40: Een melaatse viel voor Hem neer op zijn knieën.
- Markus 3:11: De onreine geesten vielen voor Hem neer.
- Markus 7:25: Een vrouw viel neer aan Zijn voeten. Vallen komt zo vaak voor bij de genezingen, dat het erbij lijkt te horen.
- Let ook op de voorbeelden in: 2 Kron. 5:13-14; 2 Kron. 7:2 en 1 Kon. 8:11. Er staat hier wel niet dat ze vallen, maar wat gebeurt er wanneer je niet meer kunt staan?
- Saul mogen we natuurlijk ook niet vergeten. Was hij niet onder de profeten en ook in geestvervoering? 1 Sam. 19:23-24: Eerst was hij nog in staat te lopen, maar bij Samuël aangekomen lag hij een hele dag en hele nacht neer. Hij viel als een blok!
NB: Bij al deze voorbeelden valt men door de overweldigende kracht van God. De Schrift geeft nergens aan dat we aan de hand van de soort van vallen moeten toetsen of het wel of niet uit God is. Hoe men valt maakt niets uit. Dat blijkt wel uit de vele bovengenoemde voorbeelden. In de kerkgeschiedenis waren er grote evangelisten als John Wesley, Georg Whitefield en Charles Finney die exact beschreven hebben wat er gebeurde bij hun evangelieverkondiging. Zeer velen vielen op de grond, ook achterover. Geen enkel probleem was dat voor deze predikers. Eerbiedig?
Antwoord
Laten we vooral eens rustig en nuchter de Bijbelse gegevens over het "vallen in de Geest" nagaan. Is het inderdaad bijbels?
De uitdrukking zelf komt in de Bijbel niet voor. Ook zijn de teksten die in bovenstaande vraag worden aangehaald, waarin mensen vallen, divers. Het ene vallen is anders dan het andere. Het Hebreeuwse werkwoord "vallen" heeft bijvoorbeeld ook de betekenis snel naar beneden komen, afdalen (denk bijvoorbeeld aan Naäman, de Syrische generaal, die "van de wagen viel" ( 2 Kon. 5:21). In Gen. 24: 48 knielt Eliëzer, Abrams knecht gewoon in eerbied neer en vraagt om Gods leiding. Er staat niet bij dat hij door de kracht van Geest daartoe gedwongen werd en viel. Dus deze tekst is niet terzake.
Inderdaad raken de priesters bij de tempelwijding in 2 Kron. 5 onder de indruk van Gods aanwezigheid. Dat zij vielen lezen we niet. Wel zullen ze uit eerbied en in aanbidding geknield hebben. Datzelfde is namelijk te lezen in 2 Kron. 7:3. Maar moeten we dat vallen in de Geest noemen?
In aanbidding neervallen deden inderdaad veel mensen die door de Heere Jezus werden genezen. Ze brachten hem daardoor eer. Dat begon al toen de wijzen uit het oosten bij het pasgeboren Kind kwamen: nedervallende hebben zij Het aanbeden (Matt.2: 11). Was dat ook een vallen in de Geest?
Emotioneel gegrepen worden door Gods grote zondaarsliefde en genade wordt inderdaad wel vergeleken met dronken van geestvervoering zijn. Ik denk aan de berijming van Psalm 36 waar de dichter uitroept: een volle beek van wellust (geestelijke verrukking) maakt hier elk in liefde dronken. Maar dat hoeft nog niets met "vallen in de Geest" te maken te hebben.
Zulke lieflijke aanrakingen door de Geest die een mensenziel kunnen beheersen zijn te onderscheiden van de meer harde en krachtige die bijvoorbeeld de soldaten die Jezus gevangen kwamen nemen ondervonden (Joh.18:6).
Nog heftiger ondervond Paulus het toen hij door Christus vanuit de hemel werd gearresteerd. Ook wanneer de hemelse Christus aan Johannes op Patmos verschijnt, valt hij neer als dood aan Zijn voeten. Dat waren geweldige aanrakingen van zeer intense aard. Zo maken weinig mensen het maar mee. Ik weet niet of we dat ook wel zouden willen meemaken! Opvallend dat Paulus en Johannes allebei vanwege hun (toekomstig) ambt als Evangelieprediker zo werden behandeld. Levenslang moesten ze namelijk van de goddelijke kracht van Christus overtuigd zijn om in Zijn kracht het Evangelie te verkondigen. Is dit wel het "vallen in de Geest" dat zou moeten worden nagestreefd door iedere christen?
De maanzieke jongen viel steeds wanneer de boze geest hem aangreep (Matt.17:15). Hij viel ook niet in de Geest toen hij voor de Heere Jezus werd gebracht. Zijn vader viel wel voor Jezus op de knieën in eerbiedig smeekgebed (Matt.17: 14).
De geschiedenis van het in Geestvervoering raken van koning Saul is zeker leerzaam met betrekking tot ons onderwerp (1 Sam. 19:24) want zij laat zien dat er ook een "vallen in de Geest" kan zijn dat niet zaligmakend is. Saul immers profeteerde en viel bloot neer diezelfde hele dag en de hele nacht. Dat lijkt me toch geen voorbeeld ter navolging te zijn...
Als de vraagsteller zegt: De Schrift geeft nergens aan dat we aan de hand van de soort van vallen moeten toetsen of het wel of niet uit God is. Hoe men valt maakt niets uit, dan neem ik aan dat dit alleen over de manier van vallen gaat.
De grote vraag is nu of we het "vallen in de Geest" moeten zien of zelfs propageren als een werking van de Heilige Geest, iets bijbels, waar een gelovige ook deel aan zou moeten hebben. Klip en klaar is dan te zeggen: Er is geen bijbelse opdracht voor en het is ook niet te organiseren. Als het een mens overkomt is het aan de Heilige Geest om het te laten gebeuren en niet aan ons mensen om het te willen ervaren.
Het past wel in de voor onze tijd zo kenmerkende hang naar ervaring. Liefst zo gevoelig mogelijk. Daarom moeten we goed onderscheiden wat van de geest van de mens is en wat van de Geest van God.
Ds. H. D. Rietveld
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. D. Rietveld
- Geboortedatum:06-11-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nijkerk
- Status:Actief
Bijzonderheden:
emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Voor de mensen “in de geest” vallen zie je in de vertraging dat de sprekers een duivelsteken maken met hun handen, daarna liggen ze te gillen en te kronkelen alsof ze bezeten zijn, alsof ze hun verstand verloren hebben.
Maar dat hoeft niet altijd.
Kijk eens op dit filmpje bij Benny Hinn en oordeel zelf.
http://www.youtube.com/watch?v=LPpjURtM5OI
Overigens een geweldige entertainmentshow van Hinn. Alleen vervelend voor zijn medewerkers, die constant tegen de vlakte worden gejaagd door de machtige Hinn. Die hebben vermoedelijk na afloop de nodige gebedsgenezing nodig ;-)
Het kan verklaard worden door beinvloeding van de mensen, mensen die zich gemakkelijk laten beïnvloeden. In een massameeting kan het overslaan op de gehele menigte. Maar er is een andere verklaring die veel zorgwekkender is. Het verschijnsel van het vallen of tegen de grond slaan is bekend in het Hindoeïsme Daar wordt het aangeduid met de term Shakti Pat. De bekeerde, voormalige Hindoe, Rabi Maharaj beschrijft in zijn boek[4] dit begrip als volgt:
Shakti Pat, "een uitdrukking, die gebruikt wordt voor de aanraking van een goeroe, gewoonlijk met zijn hand, op het voorhoofd van de vereerder, wat bovennatuurlijke effecten teweegbrengt. Shakti betekent letterlijk "macht" en in het toebrengen van shakti pat wordt de goeroe een kanaal van oerkracht, de kosmische kracht, die aan het universum ten grondslag ligt en die belichaamd is in de godin Shakti, de gemalin van Shiva.
Het bovennatuurlijke effect van Shakti door de aanraking van de goeroe kan de vereerder tegen de grond doen slaan, of hij kan een helder licht zien, en een ervaring krijgen van innerlijke verlichting of nog een andere mystieke psychische ervaring hebben." Hier heeft men te doen met een medium, een medium is iemand die krachten van boze geesten doorgeeft.
Maharaj vertelt in hetzelfde boek dat hij nog maar dertien jaar oud was toen hij de "shakti pat" al toediende aan mensen. Hij verduidelijkt erbij dat Shakti een van de namen is van Kali. Shiva's moorddadige, bloeddrinkende gemalin, de moedergodin van de machten die de oerkracht, die in het hart van het universum stroomt, verleent. Het was voor Maharaj destijds een opwindende gedachte dat hij "kanaal" van haar macht zou worden[5].
Het tweede dat opvalt is dat er gezegd wordt: 'Sta op'. Dus niet: 'Blijf nog maar even lekker liggen en geniet van Mijn aanwezigheeid.'
@Coby: Het lijkt me goed om de bron te noemen als je wat kopieert van een vage site.
