Geld geleend aan kinderen
Ds. A. de Lange | 9 reacties | 19-07-2012| 10:20
Vraag
Wat kan ik doen? Ik heb twee zonen. Eén woont alleen en één is getrouwd, heeft een zoontje en er is tweede kindje onderweg. Ik heb altijd een heel goede relatie gehad met mijn beide zonen, we konden overal over praten. Mijn schoondochter heeft geprobeerd om de band met mijn zoon kapot te maken, dat is haar toen niet gelukt. Ze heeft de relatie tussen mijn twee zonen onderling wel kapot gekregen. Alles wat van haar familie komt is oké; niets wat van de kant van mijn zoon komt is goed. We hebben ze veel geld geleend (vijf jaar geleden 9000 euro om zijn zaak op te starten en in 2010 meer dan 26.000 euro om belastingen te betalen) en om ze uit de financiële problemen te helpen. Ze hebben gezegd te starten met terugbetalen vanaf jan 2013. Van die eerste lening staat nog 1700 euro open. Ik heb ze begin dit jaar gevraagd om die 1700 euro terug te betalen. Dat is ongeveer 140 euro per maand. Dan kunnen ze in januari beginnen met het afbetalen van die grote lening. Nu hebben ze dit jaar nog niets terugbetaald, maar aan de andere kant kan mijn schoondochter haar vader wel iedere week 100 euro geven (voor zwartwerk) en dat steekt wat bij mij. Mijn zoon heeft een grote fout: hij trekt zich niets aan van geldzaken. Hij wist niet dat er nog niets terugbetaald was dit jaar. Wij zijn financieel welgesteld en haar ouders werken ook allebei. Wat moet ik nu doen? Vraag ik het hen nogmaals? Ik ben bang dat mijn schoondochter dit zal gebruiken om ruzie te stoken. Ik wil mijn zoon en kleinkinderen niet verliezen, daarvoor zie ik hen te graag. Groetjes een moeder.
Antwoord
Beste mevrouw,
U hebt geld geleend aan uw kinderen. Fijn, dat u dat kon doen en dat u dat wilde doen. U hebt het geld momenteel niet echt nodig. Dus dat is het probleem niet.
Het eigenlijke probleem ligt veel meer op het gebied van toch wat gespannen verhoudingen tussen u en uw schoondochter. Uit wat u schrijft begrijp ik dat uw schoondochter het minder op uw familie begrepen heeft. Het lijkt de wat klassieke situatie te zijn van de vrouw, die wel de man wil hebben, maar zijn familie en de cultuur ervan eigenlijk niet. Zo wil ze het liefst de man lospellen van zijn familie en in haar eigen familie inlijven. Maar misschien ligt het in dit geval wat anders.
Het lijkt me een spannend gebeuren te zijn. U bent uw zoon tot hiertoe niet kwijtgeraakt en dat lijkt ook niet te hoeven gebeuren. Maar er hoeft soms maar iets te wezen waardoor het wel gebeurt. En dat zou deze financiële kwestie kunnen worden.
Het lijkt me redelijk dat u het geleende geld terugkrijgt. Dat mag u verwachten. En gezien het feit dat er van de eerste lening een groot deel is teruggekomen zit dat er ook wel in. Nu er afspraken over gemaakt zijn, is het normaal dat u zich afvraagt, waarom het dit jaar niet terugkomt. En u hebt het gevoel dat uw schoondochter ook in dit geval haar eigen familie boven die van u stelt, omdat ze haar eigen vader wel maandelijks betaalt voor gedaan werk.
Toch zou ik op het geld maar niet te zwaar inzetten. Laat het in ieder geval rusten tot het eind van het jaar, als er een vrij natuurlijk moment is om dingen weer even op een rij te zetten. Hopelijk gaat het dan wel loslopen. Misschien zitten ze wat zwaar. We beleven toch ook de makkelijkste economische tijden niet? En wat zou er op financieel gebied mis kunnen gaan? In het uiterste geval zouden ze u niets meer terugbetalen. Dat kunt u dan beschouwen als voorschot op de erfenis en u kunt het testamentair eerlijk regelen zodat uw andere zoon niet benadeeld wordt. Of u kunt in de komende jaren uw kinderen alvast bedragen schenken. Waarbij u uw andere zoon geld schenkt. En u deze zoon en schoondochter een deel van de lening kwijtscheldt.
Wat u het liefste wilt is dat de relatie met uw zoon en schoondochter niet kapot gaat. En het mooiste zou zijn, als die zou verbeteren. Wat u daarin kunt doen?
1. Aanvaard dat u sinds zijn huwelijk niet meer de eerste bent in het leven van uw zoon. Het is zelfs bijbels dat de man zijn ouders zal verlaten en zijn vrouw aanhangen en die twee zullen tot één vlees zijn. Zie uw schoondochter niet als uw concurrent maar als de vrouw tegen wie hij ja gezegd heeft, en tegen wie u ook ja wilt zeggen.
2. Het is waar: uw schoondochter en haar familie zouden wellicht niet uw keuze geweest zijn voor uw zoon. Maar het is zijn keuze geweest. Aanvaard dat als een voldongen feit. Dat kost misschien moeite, maar het is de moeite waard. Besef ook dat u geen alternatief hebt.
3. Wees gelukkig met uw man. In uw schrijven kom ik hem niet zo tegen. Maar hij is natuurlijk wel degene met wie u het leven mag delen. Wat een zegen dat u samen begon en dat u nu de kinderen volwassen zijn ook samen verder mag. Deel het leven met hem. Geniet van elkaar. En deel ook deze zorg met hem.
4. Ik acht het niet onmogelijk dat uw zoon een beetje op uw man lijkt. En misschien hebben de mannen in uw gezin het wel gemeen, "dat ze zich niets aantrekken van geldzaken." U noemt dat als een fout bij uw zoon. En wellicht kan een bepaalde slordigheid voor financiële problemen zorgen en dan is het goed dat de vrouwen tenminste alert zijn. Maar het kan ook maar zo zijn dat een bepaalde ontspannenheid op dat gebied erg goed werkt om relaties niet door getouwtrek om geld te verstoren. Laten de mannen –ook uw eigen man– er dus vooral bij betrokken blijven.
Tenslotte nog een paar bijbelse zaken waar u over zou kunnen mediteren om er goed in te kunnen staan:
-De Heere Jezus is de schat in de akker en de parel van grote waarde (Matth. 13:44-46).
-De godzaligheid is een groot gewin met vergenoeging en de geldgierigheid is een wortel van alle kwaad (1 Tim. 6:6-10).
-Het is beter te wonen op een hoek van het dak, dan met een kijfachtige huisvrouw (Spreuken 21:9); (hopelijk is uw schoondochter niet zo’n huisvrouw; hopelijk bent u het evenmin).
-Weest in geen ding bezorgd, maar laat uw begeerten in alles met dankzegging bekend worden bij God en de vrede Gods die alle verstand te boven gaat zal uw harten en uw zinnen bewaren in Christus Jezus (Fil. 4:6-7).
-Hebt elkander hartelijk lief met broederlijke liefde; met eer de een de ander voorgaande (Rom. 12:10).
Dordrecht, ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Misschien een goede les voor een volgende keer?
Sterkte met uw schoondochter, niet allemaal heten ze Ruth helaas.
Maar eveneens zijn alle schoonmoeders ook niet zoals Naomi!
Zoveel geld lenen is vragen om problemen.
Het geld op zich niet. Dat is het ruilmiddel wat iedereen nodig heeft. Overigens liggen geldzaken altijd zeer gevoelig en is het in alle gevallen beter de dingen duidelijk op papier te zetten denk ik.
Ik denk dat dat een heel erg fout signaal zou zijn! Je leent iemand een bedrag, die persoon kan het best terugbetalen maar doet het niet en dan zou je moeten zeggen: 'laat maar zitten ik schenk het je wel, ik heb toch zat'?
Het is toch heel simpel: als je iets leent moet je het teruggeven? Het heeft er niets mee te maken hoeveel geld de ouders hebben, naar mijn mening. Als er een situatie is van ziekte, ongeluk, of wat voor externe factor dan ook, dan liggen de kaarten natuurlijk heel anders.
Maar dit lijkt meer op chantage door schoondochterlief want de vraagstelster voelt wel aan dat als zij de druk teveel opvoert dat de kans aanzienlijk is dat ze een niet eenvoudig meer te repareren conflict veroorzaakt.
Ik hoop met dijna61 dat de zaken netjes op papier zijn gezet, en in dat geval zou volgens mij de beste optie zijn om zoon en schoondochterlief te vragen om de afspraken na te komen, met het oog op gelijke monniken, gelijke kappen. De andere kinderen hebben dezelfde rechten.
Ik weet natuurlijk niet of de tweede zoon van de lening op de hoogte is, het kan geen kwaad om als 'zetje in de goede richting' aan te geven dat deze tweede zoon op een of andere manier over de gang van zaken wordt ingelicht, niet als dreigement maar vanuit transparantie.
Delicaat is dit allemaal wel want een conflict is zo geboren, helaas.
Volgens mij heeft dit niets maar dan ook niets met 'geldgierigheid' te maken.
Mensen in nood kunnen bijzonder geholpen zijn met een lening. Maar dan inderdaad heel concrete afspraken maken. Als ze het niet terug kunnen betalen, dan maar een lening elders afsluiten.
Ouders hebben misschien niet altijd goed in de gaten hoe zwaar het financieel tegenwoordig is om een gezin draaiende te houden, en al helemaal als je een eigen zaak hebt met veel onzekerheid. Dat betekent niet dat het dan de verantwoording is van ouders om bij te springen, maar als je zelf voldoende hebt om te besteden, kun je niet altijd volledig invoelen hoe het bij een ander heel moeilijk kan zijn de eindjes bij elkaar te knopen.
Heel goed van de ds om het tot eind van het jaar te laten, een goed moment om helderheid en schoon schip te vragen, zonder dat er teveel de nadruk op de onderlinge relaties komt te liggen met deze lening als hoofdoorzaak.
Lenen is altijd moeilijk bij familie, omdat als de leners in gebreke blijven, de familieverhoudingen op scherp komen te staan als het geld terug gevraagd wordt.
En plat gezegd: als de ouders overlijden is het geld ook voor de kinderen. Waarom niet nu vast "met de warme hand" delen weggeven? Maar dan wel beide kinderen evenveel. Die ongetrouwde broer wordt nu achtergesteld. Zo moet hij er voor 'boeten' dat hij zijn geldzaken wél op orde heeft, en dat lijkt me niet fair.
Misschien niet in de verwijtende sfeer van: ik heb dat geld nog steeds niet gezien.
Maar u zou kunnen zeggen: Ik wil graag een keer duidelijkheid tussen ons over het afbetalen van geld. Ik vond het heel fijn dat ik jullie heb kunnen helpen destijds. We hebben afgesproken dat jullie zouden terugbetalen. Lukt het jullie om terug te betalen of is het financieel te zwaar op dit moment? (in plaats van: ik weet dat je je vader 100 euro per maand betaal) Welk bedrag zou wel reeel zijn dan? Hoe zullen we het afspreken? U klinkt niet zo positief over uw schoondochter, en dat zal zij ook vast wel eens voelen.... De communicatie op een andere manier doen zou misschien een hele andere sfeer kunnen creëren.
Dan legt u de verantwoording bij hen. Vervolgens kunt u benoemen dat u het heel erg vervelend vind om er zelf over te beginnen (dat snapt toch iedereen?) maar dat u blij bent dat uw zoon en of schoondochter nu met concrete afspraken is gekomen.
