In de PKN kan ook alles
Ds. D. Breure | 5 reacties | 19-06-2012| 13:20
Vraag
Ik loop met een vraag, of zeg maar dilemma, in mijn hoofd rond. Ik zelf kom van oorsprong uit de Ger. Gem. Rond mijn achttiende heb ik samen met mijn vriend, nu ondertussen man, bewust gekozen voor de Hervormde Kerk (PKN). We zijn nu rond de 30 en hebben een gezinnetje. Na een gesprek van de week met mijn moeder ging het over voetbal en toen kwam mijn moeder met de opmerking: "In de PKN kan ook alles." Zo draag ik een broek, zit onze zoon op voetbal en hebben we tv. Mijn moeder vindt dat, dat naast de Bijbel niet kan. Ze zei het op een lieve manier en zei: "Het is jullie leven en jullie verantwoording." Het raakte me en ik had een brok in mijn keel. Ik kon niet de juiste woorden vinden om er met haar op door te gaan. Maar nu loop ik dus rond van, als ik nu wel de verkeerde weg bewandel... Twijfels. En ik weet, het gaat niet om de kerk maar om Hem. Hoe kan ik mijn moeder overtuigen van de keuzes die wij in ons leven maken? God is liefde. Groetjes, een persoon die de weg naar Hem zoekt.
Antwoord
Als ik het goed analyseer zijn er twee gebieden in de vraag. Ten eerst over keuzes op punten als kleding, voetbal en tv. Ten tweede over de kerkelijke keuze voor de PKN, in relatie met de verhouding tot ouders.
In verband met de aanleiding tot de vraag begin ik met het tweede. De opmerking dat in de PKN alles kan is natuurlijk heel algemeen. Het verschilt ook behoorlijk per gemeente. Waarschijnlijk wordt dat ook een beetje of vooral bedoeld: in jullie gemeente kan alles. Het is mogelijk dat daar een punt van gelijk in zit dat er niet direct iets van gezegd zal worden als een avondmaalganger tv heeft bijvoorbeeld.
In het algemeen gesproken geldt dat je lid van de PKN gebleven bent omdat je plaatselijk de vrijheid hebt naar Gods Woord te preken en te leven. En dat je plaatselijk in een gemeente lid bent/blijft omdat je als persoon/gezin daar gesteld bent en de ruimte hebt om naar Gods Woord te leven. Dus niet allereerst omdat de kerk of de gemeente zo goed is of de beste is die je zou kunnen bedenken.
Verder is het goed om in een gemeente erop te blijven letten of de prediking zuiver is. Dat je ook geen PKN geworden bent om wat korter en lichter te horen preken, maar om de volle waarheid van het Woord te mogen horen. Geen voorwaardelijk Evangelie (eerst berouw etc. en dan…), geen vruchteloos Evangelie (wel geloven, maar berouw hoeft eigenlijk niet), maar een krachtig, onvoorwaardelijk Evangelie, dat berouw en bekering voortbrengt. In een PKN-gemeente moet je dan meestal vooral erop letten dat de klanken van oordeel, zonde en eeuwig verderf niet weg gaan vallen.
In relatie tot ouders die hun zorgen hebben over de ruimte die er is binnen de PKN zou ik zeggen: probeer hen te laten zien dat "korter en lichter" niet de reden is van je hervormd zijn binnen de PKN. Dat je ook binnen de PKN heel zorgvuldig zoekt naar Gods Woord te leven. In de hoop en met het gebed dat ouders dat opmerken en daar vertrouwen in krijgen. Dan zou ik gelet op de achtergrond van deze ouders proberen eerder wat strak dan wat los te leven, om zo te zeggen.
Wat de concrete punten betreft, waarin ook een vraag zit aan het eind: iemand die de weg naar Hem zoekt.
De weg naar Hem zoeken in concrete dingen kan alleen vanuit het geloof in Christus. Vanuit het mogen weten de Zijne te zijn door geloof in Zijn dierbaar bloed. Door overgave als een schuldige en goddeloze aan Hem, Die vergeeft en vernieuwt. Om Hem daarvoor te danken, daarin te dienen uit dankbaarheid. Om Hem geen verdriet te doen wil je zo zuiver mogelijk leven naar Zijn Woord. Dat bepaalt je houding ten aanzien van de genoemde dingen.
Concreet: als je als vrouw een lange broek, hoewel waarschijnlijk niet gewend qua opvoeding, bent gaan dragen, wat zijn je beweegredenen daarvoor? Onderzoek van de Bijbel, studie op teksten als Deut 22:5 en andere gedeelten over man-vrouw, ander/beter Schriftverstaan? Of als je eerlijk bent eigenlijk de gedachte: ik wil gewoon dragen wat ik lekker vind zitten en verder geen gedoe en het zit er hem toch niet in? Wat zijn de motieven dus?
Als je zoontje op voetbal zit: hoe begeleid je hem daarin en leer je hem dat vloeken heel erg is, ook al hoort hij dat misschien vaak op het veld. Hoe voorkom je dat voetbal te belangrijk voor hem wordt? De redenen om een kind niet op voetbal te doen zijn vaak: de sfeer op het veld, maar ook: het wil graag meepraten over voetbal (Champions League, EK etc,) het wil graag gezien hebben wat anderen ervan gezien hebben, het wil graag alles bijhouden en gaat op den duur zelfs op zondag kijken en het volgen. Hoe begeleid je hem dat het bij hem die kant niet opgaat? (voorzover in je vermogen als ouders).
Wat de tv betreft: hoe ga je ermee om? Hoe bewaak je tijdverspilling en kijken naar programma’s met zonden erin? Kun je het aan om echt selectief, afgebakend te kijken? Is Galaten 5:19-21 leidraad voor het afwijzen van programma’s? Als je ouders merken dat je hier heel serieus werk van maakt, kan hen dat misschien geruststellen.
Voor jezelf is het heel belangrijk dat je mag merken dat je uit liefde tot de Heere Jezus zelf en als gezin wilt leven naar Zijn wil. En de omgang met Hem het hoogste goed voor je is en wat daar afbreuk aan doet wil je dan weghebben.
Deze gedachten kreeg ik n.a.v. je vraag. Mocht ik die verkeerd begrepen hebben of delen niet beantwoord hebben, dan verneem ik dat graag. Wijsheid en zegen gewenst!
Ds. D. Breure
Dit artikel is beantwoord door
Ds. D. Breure
- Geboortedatum:30-08-1962
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Kockengen
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een predikant in een zwart pak of toga verschilt ook van een afrikaan met een fel gekleurd kleed en een trommel in een kerkdienst maar dezen kunnen zich wel in elkaar herkennen als het gaat om de wezenlijke zaak.
Vragensteller, herkennen jij (jullie) en je ouders elkaar, kunnen jullie beiden troost halen uit het verzoenend bloed van Christus? Zijn jullie beide behouden in Hem?
Daar gaat het om.
Nu heb je kinderen, en je moeder maakt zich mogelijk zorgen hoe het zich allemaal gaat ontwikkelen.
Je moeder denkt en handelt vanuit haar eigen diepste overtuigingen. Haar diepgewortelde gedachten hierover zul jij niet zo makkelijk veranderd krijgen. Zij leven in hun kerk, met alle ingrediënten die daarbij horen, en zien weinig verder van het reilen en zeilen binnen andere kerkgenootschappen.
De PKN heeft binnen de Ger.Gem niet de beste naam. Het is snel te licht, of te makkelijk.
Zelf ging ik destijds van GerGem naar evangelisch, en dit was helemaal voor mijn familie uit den boze.
Ik herken helemaal die houding die je moeder ook heeft, maar ik kan haar ook begrijpen. Zij voelen zich heel wel bij hun gemeente, en jij bent eigener beweging weggegaan. Ze volgen je hierin niet. Meid, verwacht het niet van hun kant. Zij hebben hun eigen leven, jij nu ook.
Het is al een heel ding dat je moeder er achteraan zei: Het is jullie leven en jullie verantwoording.
Hun bezorgdheid voelt vervelend, en ik weet hoe dit voelt als je zelf een andere weg ziet.
Ga door met je hart naar God volgen, en uiteindelijk zal dit ook voor hen het enige zijn wat werkelijk van belang blijkt te zijn.
Blijf geestelijke gesprekken voeren als dat kan, zonder op onbelangrijke details in te gaan.
Zo merken ze aan jou dat jij serieus bent en blijft.
We hebben allemaal ons kader waarin we dingen goed of fout beoordelen.... de neiging om datzelfde kader voor anderen te hanteren is groot... toch moeten we in alle dingen een keus met God maken, dat geeft alleen rust.
Mensen blijven mensen en reacties blijven reacties. Het gaat om je hart.
