Hoofd bedekken

Onderstaande zin las ik vorige week:

Christenen zijn het er niet over eens of Paulus’ voorschriften over haardracht en hoofdbedekking als een voor altijd goddelijk gebod opgevat moeten worden. Wat je ook vindt, het is in elk geval goed om je af te blijven vragen: leef ik, ook wat mijn uiterlijk betreft, tot eer van God? Klopt de buitenkant met de binnenkant?

Vragensteller/ster, neem dit mee in uw overweging en neem een beslissing, God is groot, maar zou Hij willen dat we als makke schapen achter elk advies aanlopen? Als we de bijbel kennen zullen we wel zelf een keuze moeten maken, waar we zelf in geloven.

@Daniel, prachtige reactie, dank! Als we Hem echt kennen en volgen, laat Hij je echt zien hoe je leven moet. En dan is het geen moeten meer!

Daar kan ik heel verhaal over neerpennen, maar laat ik me maar bij Daniël aansluiten.

Roozemond, dat vind ik weleens lastig als dat zo is. Want waarom zijn er dan zulke verschillen onder Gods kinderen?

@Rinske, voor mezelf persoonlijk kan ik niet ontkennen dat het zo is, maar tegelijk kan het lastig zijn, dat erken ik. Waarom er zulke verschillen zijn onder Gods kinderen? Omdat wij met z'n allen heel erg geneigd zijn, in ons eigen kringetje alleen Gods kinderen te zoeken, waar het zo en zo er aan toe gaat, waar de opvattingen zus en zo zijn, en een andere gemeenschap doet het weer zo. Ik moest voor mezelf leren om uit mijn eigen veilige zone te stappen en ook andere kinderen van God hartelijk te verwelkomen, vanuit andere kerken bijv. En zij hebben vaak andere opvattingen, maar het is aan ons om de vrede te bewaren en de vrede en liefde na te jagen. Vind ik dit makkelijk? Absoluut niet! Verder weet ik het even niet uit te leggen eerlijk gezegd.

Inderdaad een punt: In onze refokringen weten we zeker dat het Gods wil is dat vrouwen het hoofd moeten dekken, in wat 'lichtere' christelijke kerken niet, en in evangelische kringen zie je soms zelfs een ontkenning van de hoofdbedekking, omdat het (langere) haar van de vrouw afdoende is. Dit is maar een fractie van alle verschillende uitleggingen bij allemaal diezelfde bijbel. Wannéér doen mensen iets uit navolging en menselijke overtuiging, en wanneer is het ECHT van God. Een uiterst moeilijke vraag, met een bijna onmogelijk antwoord. Hoe meer christenen ik heb leren kennen, die allemaal zeiden Gods wil te volgen, hoe meer het mij ging duizelen. Nu geloof ik in een Goddelijke glimlach om al die diverse zijwegen die uiteindelijk volgens mij allemaal op het Hoofdpad uitkomen.

Ik zie dat vraagsteller denk ik bedoeld: moeten vrouwen het hoofd tijdens bidden en/of profeteren nu bedekken of niet. Dit is inderdaad helemaal niet gebruikelijk buiten de eredienst om, maar is dat wel zo bijbels? Ik zie toch het gevaar dat we sommige dingen heel hoog houden op grond van de bijbel die we helemaal zo gewend zijn, en andere dingen doen we niet ook al staat het er zwart op wit, omdat we het nu eenmaal helemaal niet zo gewoon zijn.
Er zijn nog christenen die het als een heel bijbelse opdracht zien letterlijk een tiende van je inkomen af te staan aan de dienst van God. Anderen doen dit niet, en voelen zich ook vrij. Het is maar hoe je alles inkleurt.

Volgens 1 Kor. 11 dienen vrouwen die bidden of profeteren het hoofd te bedekken. Dat betreft dan geen hoed maar een sluier. De vraag of vrouwen mogen profeteren wel dan niet komt in 1 Kor. 11 nog niet - aldus Calvijn - aan de orde, dat volgt pas in 1 Kor. 14. Ook dan is enkel aan de orde het spreken van vrouwen in de gemeente. Waarschijnlijk hadden vrouwen bij het mogen profeteren dikwijls het eerste woord waardoor het een wanorde werd. Daarom lezen we daar dat om der goede orde wil de vrouwen - met weliswaar een bedekt hoofd - zullen zwijgen. Deze zwijgtekst heeft niets te maken met het feit of het ambt voor vrouwen dan wel of niet open staat. Daarvoor zij verwezen naar het feit dat Jezus alleen mannen tot apostelen stelden en toch aan vrouwen wel opdrachten gaf tot spreken. Trouwens wat het hoofd bedekken betreft, zij gezegd dat dat ook buiten de kerk en en alleen daar binnen dient te zijn. Dus niet naar de kerk gaan met een boodschappentas waar een houd in zit. Dan lijkt het net of men gaat winkelen op zondag!

Als ik de vraag zo lees, vind ik het eigenlijk nogal schokkend dat er zo weining kennis is over zaken die toch echt in de Bijbel staan. Want waarom worden dit soort zaken zo weinig helder en duidelijk in een preek behandeld? Zou het niet kunnen dat over sommige (of zelfs veel) dingen ook dominees geen uitsluitsel weten? Als er dan ineens een kind met een heldere vraag komt staan we met een mond vol tanden. Hoe zit het nu eigenlijk... Hoe komt dit over bij een kind?
Met veel dingen is het helaas zo: we geloven het wel of niet, en het waarom is soms een brei van gewenning en eigen gedachten. Want ik ken niemand die de tekst die vraagsteller bedoelt letterlijk neemt. Waarom niet? Misschien omdat Paulus zelf al een lichte aarzeling inzet door het gedeelte af te sluiten met: "Maar, indien het er iemand om te doen is gelijk te hebben, wij hebben zulk een gewoonte niet, en evenmin de gemeenten Gods."

@ Vlokje, wat zeg je een mooie dingen vandaag! inderdaad gaan er maar weinigen op die opmerking van Paulus in. Ik heb wel eens horen uitleggen dat die zin niet bij het voorgaande hoort maar als je de context leest hoort het zeker niet bij het dan volgende, en het is al helemaal niet een zomaar op zichzelf staande opmerking. Nee, Paulus besluit hier met te zeggen dat heel die discussie eigenlijk nergens toe dient. Hij heeft sterke argumenten om een vrouw "met gedekten hoofde" de gemeente te laten betreden, maar eigenlijk gaat het nergens over. En als je dan heel Paulus zijn argumentatie even fris overnieuw leest blijkt hij gewoon te bedoelen dat je je aan moet sluiten bij een bestaande gewoonte. Willen ze een pet op? doe dat dan lekker. Willen ze dat niet? laat het dan na. Maar als je hem op wilt: wij hebben zulk een gewoonte niet, en ook niet de gemeenten Gods.

Wat jammer dat het altijd weer moet gaan over dit soort uiterlijkheden. Dat is echt een manco in reformatorische kring. Het moet m.i. gaan over Jezus en dien gekruisigd.

Hubert: Het is een goudeerlijke vraag van een kind, waar een ouder zich even geen raad mee weet. Kinderen nemen veel dingen uit de bijbel serieuzer als wij, blijkt maar weer.

Waarom moeten er dan allemaal dingen in de bijbel staan waar we toch niets mee doen, zou ik als kind dan denken.

Vlokje Dat is nu precies waarom je je kinderen duidelijk moet maken dat er hoofd.-en bijzaken zijn. Dat de Bijbel tijd- en plaatsgebonden is. Dat de Bijbel niet op alle vragen antwoord geeft. Dat de Bijbel vooral geen geschiedenisboek is, maar een reflectie van mensen op hun geloof.
Dit alles natuurlijk op het niveau van kinderen. Er mag best eens wat minder stellig gedaan worden.

Ik heb nooit horen zeggen dat de bijbel niet tijdgebonden zou zijn. Dit is juist het unieke van de bijbel, hoorde ik vanaf mjn jeugd. Eeuwig, onveranderlijk.

Het is best moeilijk: we zien het als het absolute Woord van God, geen letter mag er uit weggelaten worden, maar in de praktijk laten we veel dingen onaangeroerd, omdat we er niet goed weg mee weten.

Soms, heel soms denk ik, als we dan al die verschillen waar we samen zo over kunnen bakeleiden wegdoen, wat houden we dan nog als Puur Woord van God over. Zou God misschien zo'n Bijbel bedoeld hebben?

Juist vlokje, zo'n bijbel!
De kern boodschap is om te verzoenen met Jezus Christus en Zijn eer.
Niet over broek/rok/hoed/legging/kleur auto/zondag/sabbath/etc etc etc.

1 Geen aanstoot geven.
2 Doen wat er in jouw gemoed verzekerd is.