Bijtijds seksuele voorlichting
C. den Hamer | 30 reacties | 23-05-2012| 12:09
Vraag
Een aantal mensen in onze omgeving heeft ons aangeraden om ons zoontje (tien jaar) bijtijds seksuele voorlichting te geven, anders "leert hij het van de straat." Op school krijgt hij nu voorlichting. Ons werd aangeraden om het boek van Stephen Arterburn te kopen (titel: "Het gevecht van iedere jonge man" (aangeprezen in het RD). Zo gezegd, zo gedaan. Nu blijkt daar een hoofdstuk in te staan over masturbatie. Maar ik vraag mij af, moet ik een kind van 10 jaar nu al vertellen wat masturbatie is? Die hormoontjes spelen voorlopig nog niet op. Op welke leeftijd is dit boek misschien wel geschikter?
Antwoord
Ik ben er zelf niet direct een voorstander van om via een boek de kinderen voor te lichten. Wel kan ik mij voorstellen dat het ouders kan helpen bij het geven van seksuele voorlichting aan de kinderen. Ik denk ook niet dat het geven van voorlichting pas plaats kan vinden op een bepaalde leeftijd. Onmiskenbaar is dat (jonge) kinderen veel oppikken uit hun omgeving en dat terrein is momenteel veel groter dan een aantal jaren geleden. Onderschat de media niet en de mogelijkheden van het gebruik van internet. Van nature zijn kinderen nieuwsgierig dus ook op het gebied van seksualiteit. Ik denk dat ouders er goed aan doen te laten merken dat er ook op het gebied van seksualiteit gesprek met hen mogelijk is.
Heel jonge kinderen stellen vaak al de vraag waar ze vandaan komen. Dat biedt al gespreksstof. Het geven van eerlijke antwoorden op gestelde vragen van kinderen maakt dat het onderwerp een ongedwongen plaats krijgt binnen de opvoeding. Daarbij lijkt het ook goed niet meer te vertellen dan het kind op dat moment wil weten. Dit om te voorkomen dat het zaken te horen krijgt waar het nog helemaal niet aan toe is. Het gesprek over de gestelde vraag lijkt voldoende voor dat moment als daarbij de uitnodiging wordt gegeven indien men meer wil weten dat kan vragen.
Voor ouders is het technische gedeelte vaak het minst moeilijke deel om te vertellen. Belangrijk is echter dat ouders ook het belevingsdeel durven vertellen. Het mooie en fijne van eenwording tussen man en vrouw en daarvan te mogen genieten. Dat God het zo in Zijn Schepping heeft gelegd dat man en vrouw naar elkaar verlangen, ook seksueel en dit wonderlijke wijze mogelijk heeft gemaakt.
Het is niet zo dat gesteld kan worden dat bij kinderen van de leeftijd van tien jaar masturbatie nog geen rol zal spelen. Er zijn kinderen, ook die leeftijd, die ontdekt hebben dat het strelen van de geslachtsdelen genot teweeg brengt. Het nog niet geslachtsrijp zijn betekent niet dat de gevoelens er dan ook niet zijn. Ouders die laten merken dat seksualiteit een onderwerp is waarover gesproken kan worden geven het gesprek over masturbatie ook een plek als het kind daar aanleiding toe geeft los van een bepaalde leeftijd.
Ik hoop dat ouders het gesprek over seksualiteit met hun kinderen niet mijden en het gesprek erover niet slechts aan anderen over laten. Daar zijn onze kinderen te kostbaar voor ook in hun seksuele ontwikkeling.
Met vriendelijke groet,
Kees den Hamer
Dit artikel is beantwoord door
C. den Hamer
- Geboortedatum:15-03-1953
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Zwolle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Psychotherapeut/Seksuoloog NVVS, GGZ Cruciaal
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Niet via een boekje maar gewoon rechttoe rechtaan open en eerlijk alles vertellen zonder schaamte of moeilijk gedoe.
Als u een goed boek voor uzelf zoekt, dan denk ik aan:
Titel: Blozen mag
Ondertitel: Met kinderen praten over seksualiteit
Schrijfster: Sarina Brons-van der Wekken
Als u een goed boek zoekt voor uw zoon, dan past het volgende boek misschien meer bij zijn leeftijd:
Titel: Alleen voor jongens
Ondertitel: Over wat er allemaal gebeurt als je ouder wordt enzo.
Schrijfster: Judith Janssen-van den Barg
Zelf heb ik onze kinderen nog geen boek laten lezen. Zo langzaamaan tussendoor vertel ik onze kinderen iets over hoe een baby bij een moeder groeit, wat ongesteld-zijn is, enz.
Ik probeer vragen te beantwoorden en open te zijn en ze stapsgewijs te vertellen wat ze moeten weten. Een boek is niet verkeerd, maar zoals in het antwoord staat, het kan geen vervanging zijn voor gesprekken. Wijsheid toegewenst en openheid!
Daarnaast ben ik blij dat steeds meer scholen de prachtige en bijbelse methode 'Wonderlijk gemaakt' aanschaffen en er uit gaan werken.
Wij zijn er nu in begonnen met onze zoon van 10 en het gaat super.....
ps: mijn ouders hebben er nooit openlijk met mij over gepraat, ik heb mijn wijsheid uit de bieb...niet echt aan te raden!
Persoonlijk vind ik 10 jaar al vrij laat om nog helemaal onderaan te moeten beginnen. Maar goed, vraagsteller zit nu op dit punt. Ook ik zou er niet de voorkeur aan geven met een boek op de bank met mijn kind ervoor te gaan zitten. Zelf eerst er een boek over lezen is misschien fijn om wat ondergrond te hebben, maar ik ga mezelf maar na hoe het zou voelen als mn moeder vroeger ineens met een boek op schoot haarfijn alles uit wilde gaan leggen. Ik zou me heel ongemakkelijk gevoeld hebben.
Het mooiste is als je je kind geen seksuele voorlichting geeft, maar een ongedwongen positieve seksuele opvoeding kunt geven. Steeds als er een gelegenheid voor is: erop inhaken. Dan is het zo heel moeilijk niet.
Daar hoor ik niemand over. Mag ik mijn zonen het mastuberen verbieden en hoe breng ik dat in de praktijk.
Goed punt! Waar hebben we het inderdaad over als we het woord 'voorlichting' gebruiken? Van jongsaf aan op een duidelijke, nuchtere manier antwoord geven op de vragen die het kind stelt? Of er meteen ge- en verboden aan verbinden?
Dat hangt natuurlijk ook af van de normatieve opvattingen die je hebt met betrekking tot masturbatie e.d. Is dat een absolute no-go area? Of is het seksueel verkennen en ontdekken van je eigen lichaam iets wat juist goed is, mits je daarbij let op je eigen grenzen (en, vanaf de puberteit, die van de ander)? Zo kun je het kind ook leren om zich te beschermen tegen seksueel misbruik en eventuele verslaving.
Verder ben ik het van harte eens met Mortlach, Boulanger en Vlokje
Want hoe kan je nou een jongen verbieden te masturberen? Ik snap daar niets van? Ga je dat controleren dan? Dat kan toch niet? En als je het specifiek gaat benoemen en dan zeggen; dat mag niet...waarom zou hij zich daaraan houden dan?
maar misschien kan iemand vertellen hoe zijn ouders dat gedaan hebben?
Een eventueel verbod afdwingen gaat wat lastig. Er zijn op specialistische websites wel broekjes voor met allerlei hang- en sluitwerk eraan, maar dat is wel bijzonder radicaal - en niet te vergeten kindermishandeling. Nee, als je het verbod echt wilt handhaven is psychologisch afdwingen en op het schuldgevoel spelen veel beter.
Helemaal niet, wel heeft ze me bijgebracht dat je respect voor vrouwen/meisjes moet hebben en dat is al heel wat.
Om het mastuberen tegen te gaan kreeg ik niet iedere dag een eitje, terwijl we zelf kippen hadden.
Ik bedoel maar...., 'een kraan die altijd dicht is, gaat vanzelf druppelen' zei mijn opa vroeger en daar moesten wij als kinderen erg om lachen.
Verder denk ik dat je niet helemaal kunt zeggen, zonder een kind te kennen, wat je wanneer moet vertellen. Het is namelijk per persoon verschillend, volgens mij.
Als je aan een meisje van 10 verteld, hoe kindertjes ontstaan, en je krijgt de reactie: doe het dan maar gauw, want ik wil graag dat we nog een baby krijgen. Dan begrijpt zij dus nog niet, ook al vertel je dat aan haar, dat je dit niet alleen doet, om kinderen te krijgen. Zij heeft die gevoelens nog niet, moet je dan slapende honden wakker maken en een verhaal beginnen over zelfbevrediging? Daar zou ik zelf niet voor kiezen. Maar als iemand anders dat wel nodig vindt, van mij mag het.
Best een lastige vraag, en hoe spreek je hier verantwoord over met je kind. Ben je zwaar christelijk overtuigd dat het per definitie slecht is, dan zul je hier niet veel over willen spreken met je kind vermoed ik. Maar ik zie het als een noodzakelijk punt in heel het plaatje.
Zelf zou ik het ongeveer zo naar mijn kinderen willen verwoorden: Als je in een relatie veel van elkaar houdt dan voelt het als het allermooist en fijnst om alles aan elkaar te geven en te delen. Als je vrijt dan ben je op de allermooiste manier met elkaar verbonden en wordt je heel erg blij en voelt het fantastisch fijn.
Het fijne gevoel van seks kun je ook zelf in je eentje voelen. Dit is heel normaal en iets van jouw eigen lichaam.
Waar en hoe je een grens zou kunnen trekken hierin weet ik ook geen deskundig antwoord op. Stimuleer je het teveel door er te open over te spreken? Geen idee... Je kind wil zichzelf ontdekken, en heeft volgens mij ook recht op een stuk privacy. Maar wanneer kan zoiets uit de hand lopen? Als ouder heb je ook niet volledig op alles grip. Dus laten we ons wat ontspannen en het niet tot in de puntjes denken het helemaal goed te kunnen doen. God is er ook nog...
Zal ik het zeggen...........van mij mogen mijn zonen mastuberen, hoe meer je het verbied hoe spannender het wordt.
Toen ik 13 14 jaar was mastubeerde ik volgens mezelf niet, omdat ik het het woord niet kende, maar ik bevlekte mezelf wel (leuk woord...... zelfbevlekking).
In de bijbel staat niets over masturbatie, een dominee vertelde ons dat er geen discussie over de vraag is of de acties die tot masturbatie leiden wel of niet zondig zijn. Dat masturbatie het eindresultaat is van wellustige gedachten, sexuele stimulatie en/of pornografische afbeeldingen. Dat het problemen zijn waarmee omgegaan moet worden. Als de zonden van wellust en pornografie opgegeven en overwonnen worden – dan wordt hiermee het probleem van masturbatie vanzelf opgelost.
Toen dacht ik wel heeft de dominee dan nooit eens een keer de hand aan zichzelf geslagen?
Maar ik voelde me niet schuldig t.o.v. God.
Volgens mij is sexuele voorliuchting ook de enigste voorlichting die we doen. Bij andere dingen beantwoorden we de vragen.
't Blijft blijkbaar een moeilijk onderwerp. Zelfs in 2012.
Seksualiteit is dus blijkbaar een gevecht voor de jongeman (voor de jonge dames niet?) Dat lijkt me al erg lastig combineren met het idee dat het iets is waar je van kunt en mag genieten. Ook de woorden van Daniel hierboven 'het probleem van masturbatie'... allemaal beladen termen die de onbevangenheid niet bevorderen.
Maar goed, ik heb de redenen dat het allemaal niet mag nooit begrepen - ik ben geen refo. En dan heb ik het niet over de excessen als pornografie en verslaving (al vermoed ik dat mensen het in dit geval wel heel makkelijk verslaving noemen).
Waarschijnlijk zijn ze of al heel jong in de kiem gesmoord, of je zag gewoon dat je ouders zichzelf schaamden voor datgene waarover jij een vraag had, dus dan liet je het wel.
Inderdaad: verantwoording van ouders gaat voorop! Als je kinderen niets op seksueel gebied durven te vragen, mag je je serieus afvragen waarom dat is, en niet denken dat er geen vragen leven.
En dan denk ik bijv. aan misbruikslachtoffers. Die komen er met een heel bizarre manier mee in aanmerking en eer dat dat beeld is bijgewerkt...
- 1
- 2