Verkering uitgeraakt
C. M. Chr. Rots - de Weger | 5 reacties | 22-05-2012| 10:22
Vraag
Ik ben een meisje van 18 jaar. Onlangs is mijn verkering uitgeraakt. Wij hebben elkaar leren kennen via sms en mail en toen hebben we een afspraak geregeld en is de verkering ook gelijk aan gegaan. We hadden een halfjaar verkering. Maar de laatste maanden liep de relatie al niet zo goed. Ik ergerde me vaak aan hem, hoe hij deed en wat hij zei. De andere keer vond ik hem wel weer leuk en lief en was er van die ergernis geen sprak. Ik keek er wel vaak tegenop als hij langs kwam. Diepgaande gesprekken over het geloof etc. zijn er nooit geweest. Ik ben best wel een serieus meisje en vind het wel belangrijk om hier over te praten, juist in de verkeringstijd. Ik weet dat de verkeringstijd geen 'evangeliesatietijd' is, maar toch vind ik het belangrijk om ook elkaar te leren kennen op geestelijk gebied. Mijn ouders waren goed te spreken over hem. Ze wilden dan ook graag dat de verkering aan bleef omdat het zo'n goeie jongen was. De verkering is uit gegaan omdat het echt niet meer liep. Aan de ene kant was het voor mij een grote opluchting, maar aan de andere kant had ik het idee alsof ik in een diep gat gevallen ben. Ik mis gewoon iemand die zegt dat hij van me houd en die me aanraakt etc. Mijn ouders waren boos omdat de verkering uit is. Ze zeiden dat het een goede jongen voor mij was en we een leuk stel waren. Ze snappen niet waarom de verkering uit gegaan is en zeggen steeds: Zorg dat de verkering weer aan gaat, dat is beter. Maar ik wil niet dat de verkering weer aan gaat! Ik krijg toch mijn twijfels, twijfels of ik wel de juiste keuze gemaakt heb, omdat mijn ouders er zo over zitten te praten. Ik wordt bijvoorbeeld onzeker over de uitspraak van mijn ouders: Zo'n goeie jongen krijg je nooit weer! Wat moet ik doen, moet ik weer zorgen dat de verkering weer aangaat, zodat mijn ouders weer tevreden zijn? Of moet ik toch doen waarvan ik denk dat het de goede keuze is? En als de verkering niet weer aan gaat met hem, krijg ik dan, zoals mijn ouders zeggen, nooit weer zo'n goeie jongen? Ik zit hier best wel mee!!
Antwoord
Beste vraagsteller,
Deze jongeman is voor jou niet de ware gebleken. Dat kunnen ouders misschien jammer vinden, maar het gáát om jou, toch? De wereld is vol aardige jongens, van wie er vast en zeker eentje is die beter bij je past dan deze die door je ouders misschien wel op een voetstuk is geplaatst!
Verkeringstijd is de periode waarin je elkaar leert kennen en als dan blijkt dat je niet verder wilt en kunt is er maar één weg: en die weg ben je gegaan. Dat levert in eerste instantie verdriet en teleurstelling op, maar je bent ook heel duidelijk in je zin: "ik wil niet dat de verkering weer aan gaat." Ik vind het moedig van je om in deze je eigen weg te gaan, waarbij je niet schroomt om over je eigen geloofsovertuiging (met hem) te spreken!
Gode bevolen en blijf je levensweg gaan met God!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Gewoon volhouden dat je geen verkering meer wilt, ik vind de reactie van jouw ouders echt slecht, ze zouden het goede met jouw voor moeten hebben, en als jij aangeeft dat je er tegenop zag om hem te ontmoeten en de relatie gewoon niet meer ging zouden hun jouw moeten aansporen de verkering uit te maken.
Als je toch zelf voelt en merkt dat het niet gaat samen, en zeker niet over de belangrijkste zaken van het leven kan praten.
Wat jammer dat je ouders zo reageren... als moeder kan ik wel invoelen dat ze het nu jammer vinden, ze hadden hem blijkbaar erg hoog staan, maar jij kende hem beter.
Op termijn zullen je ouders vast gaan merken dat het beter is zo.
En ja, nu 'val je in een gat', je mist iemand die je waardeert, je mist de arm om je heen...
Breng je verdriet bij de Heere, leg je vragen in Zijn handen, op Zijn tijd zal Hij zorgen voor een nieuwe liefde!
Nogmaals, dapper van je dat je deze beslissing nam, sterkte in alles!
Het dubbele gevoel van opluchting en tegelijkertijd in een gat te vallen kan je behoorlijk in de war brengen. Dat lege gat kan je het gevoel geven dat je een verkeerde beslissing hebt genomen. Wat heb ik nu nog over, nu heb ik helemáál niks meer. Misschien is het toch beter om het weer aan te maken... enz. enz. Zeker als het je eerste verkering was, waarin alles spannend en allemaal zo nieuw was kun je denken dat je zoiets nooit meer wilt of zelfs mag verbreken. Het voelt heel onwerkelijk als je vorige week nog met hem uitging en nu ineens het weekend alleen moet zien te vermaken. Maar alleen verkering om de verkering is zo'n wankele basis. Het voelt fijn bij iemand te horen, maar er is voor een leven lang zoveel meer nodig dan alleen maar een geborgen gevoel. Wat jij zegt: Goede, inhoudsvolle gesprekken, iets echt delen met elkaar, steeds meer op elkaar ingespeeld raken, dát is de bedoeling van een relatie. En ook de enige die onbeperkt houdbaar is.
Het getuigt van weinig levenwijsheid als je ouders je willen dwingen weer naar je exvriend terug te gaan. Het getuigt van hun manier van proberen de toekomst van hun kind alvast veilig te stellen. Al WAS hij de allerbeste vent op deze planeet, dan nog moet je een vonk met iemand hebben, waarvan jij voelt dat het goed zit. Al kennen je ouders en jij nu nog geen betere vriend voor jou, die is er natuurlijk zeker weten wel. Ze komen niet bij je op een bordje, maar richt je op gelegenheden waar je serieuze (en ook nog es leuke!) jongeren ontmoet. Ze zijn er echt plenty!
Het is altijd akelig als een verkering uitgaat en ik begrijp dat je er de positieve kanten (waardering, aanraking) ervan mist, maar idd het moet op meer vlakken klikken en dat deed het niet. Je hebt een goede keuze gemaakt. Je geeft ook aan hoe je het anders zou willen (spreken over het geloof). Dat heeft deze relatie je dan misschien duidelijk gemaakt. Doe er je winst mee voor in de toekomst. En je bent nog jong, dus er komt vast nog iemand anders op je pad. Probeer je ouders dat ook duidelijk te maken. Toon begrip voor hun teleurstelling. Geef aan dat jij dat ook bent, maar dat dit het beste is en vraag hen dat te respecteren. Leg het aan de Heere voor om dit op een goede manier te doen. Van harte sterkte en geluk voor de toekomst gewenst.
