Dominante zus
G. Hoogakker | 2 reacties | 09-05-2012| 09:05
Vraag
Ik heb een moeilijk probleem. Ik heb een zus die niet veel ouder is dan ik. Eigenlijk begonnen de problemen toen wij allebei in de pubertijd kwamen. Mijn zus is altijd bazig en dominant geweest, ik ben meer afwachtend. Eerder had ik daar niet veel problemen mee. Mijn zus is vooral extravert en ik eigenlijk totaal niet. Maar in de pubertijd ben ik me ook meer gaan ontwikkelen en probeer ik ook dingen te zeggen en mijn mening te geven. Het lijkt er op dat mijn zus me altijd wil overtreffen en zij kan dingen heel doordacht zeggen, is zelfstandig, redt zichzelf en heeft zelfs langere tijd op zichzelf gewoond. Terwijl ik qua communicatie best wel eens moeite heb om me te uiten, ook bijvoorbeeld mijn gevoelens. Ik ben ook zelfstandig, maar heb vaak hulp nodig. Steeds meer heb ik het idee dat er een machtsstrijd gaande is en vooral omdat ik ook sterker word, is het altijd strijd. Ik heb wel bedacht dat ik mezelf wil zijn en niet wil lijden onder haar of andere mensen die boven me willen staan, want zo voelt dit, maar ik weet niet meer hoe ik mezelf kan zijn. Ook merk ik dat deze strijd bij mij veel gevoelens losmaakt, vooral boosheid, haat, verdriet, onmacht. Praten heeft weinig effect, want ik heb gevraagd of zij mij meer ruimte wil geven. Zij zegt dan dat ze zichzelf niet meer kan zijn en dat ze zich niet wil veranderen. Ik snap dat ergens wel, maar heb het idee dat ze niet ziet hoe ik me hieronder voel, ook omdat dit al zo lang speelt. Ik ben bang dat ik altijd de mindere zal moeten zijn en me ook zo zal moeten voelen. Dit maakt me heel erg boos en vooral verdrietig. Het lukt gewoon niet dit haar aan het verstand te krijgen. Ik vraag me af wat kan ik doen? En ook wat kan ik doen om zelf niet te bezwijken onder haar en anderen die boven me willen staan?
Antwoord
Uit je verhaal klinkt veel ‘lijden’ door. Je zegt dat je niet wilt lijden, dat je bang bent om je de mindere te moeten voelen en dat je niet wil bezwijken onder haar en anderen die boven je willen staan. Door deze ‘lijdende’ gedachten toe te laten/vast te houden krijg je te maken met veel negatieve emoties en gedrag.
Er vanuit gaande dat je zus niet verandert, zal er dus iets moeten veranderen aan de manier waarop jij zelf denkt en met de situatie omgaat. Je geeft zelf al aan dat het een strijd is en bij een strijd zijn twee partijen betrokken. Probeer dus te kijken naar jouw aandeel en probeer dit te veranderen. Het aangaan van de strijd geeft denk ik aan dat je zelfvertrouwen mist en je jezelf wilt bewijzen.
Ik heb het idee dat juist de ‘lijdende’ gedachten je in de weg staan. Heb geen medelijden met jezelf maar neem de leiding (LEIDEN in plaats van LIJDEN). Hoe leid jij je leven, je gedachten, je daden? Het klinkt als een cliché maar het is echt waar: vergelijk jezelf niet met anderen. Ieder mens heeft eigen kwaliteiten, het één is niet beter dan het ander. Iedere kwaliteit heeft valkuilen en uitdagingen. Wellicht interessant om wat te lezen over kernkwaliteiten, deze site gaat hierover.
Kijk naar wat jij belangrijk vindt in het leven, wat je talenten zijn en hoe je die kunt ontwikkelen. Ik weet niet hoe je woonsituatie is en hoe oud je bent maar misschien is het de moeite waard om na te denken over een eigen plek om te wonen. Niet om te bewijzen dat je zelfstandig kan zijn maar om de ruimte te krijgen die je nodig hebt om jezelf te ontwikkelen.
Succes!
Hartelijke groet,
Germa Hoogakker
Dit artikel is beantwoord door
G. Hoogakker
- Geboortedatum:17-11-1984
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Elst (Gld.)
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Maatschappelijk werksterDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Jij bent degene die bang is, jij bent boos, jij voelt je de mindere.
Deze gevoelens zijn van jou. Het kan lijken dat de ander daar altijd de oorzaak van is, maar dat is in wezen niet zo. Jij hebt zelf dit gedrag ontwikkeld, en je zus is op zn best alleen maar de aanleiding. Zo zitten heel veel relaties in elkaar geflansd. Wij denken dat we slachtoffer zijn, maar kijk wat je ZELF kunt doen, ipv wrok te blijven voelen voor een zus, die niet de gave heeft zich in jouw positie te verplaatsen. Het lijkt me inderdaad al een heel goede zet als je praktisch meer afstand van haar zou kunnen nemen. Duidelijk aangeven dat het zo een keer goed geweest is, dat jij net zo waardevol en talentvol bent als ieder ander. Reageert ze zoals altijd, dan is het goed om haar letterlijk te laten voelen dat je haar negatieve macht, die jij haar steeds blijft geven, niet langer gedoogt. Dan maar minder of zelfs tijdelijk helemaal geen contact.
Het is als met ander misbruik, door het niet te stoppen werk jij mee aan het door kunnen gaan van haar kleinerende levensinstelling. Jij hebt verantwoording voor jouw eigen leven, niet voor het hare.
Veel sterkte! Er zijn momenteel misschien andere, opbouwende contacten waar jij door opgebouwd en gestimuleerd kunt worden. Je bent niet met je zus getrouwd! Dit blijft anders een leven lang in stand, lieve meid!
