Aangifte doen van een verkrachting

@Haximo
Dank voor je terugkoppeling over mijn leeskwaliteiten. Graag verzoek ik je om eens stil te staan bij de pointe van mijn reactie, want die lijkt niet helemaal te zijn overgekomen.

@Pompelmoen, ik snap je wel degelijk. Ik heb genoeg psychologische kennis meegekregen vanuit de opleiding. Aangifte doen is geen pretje. Je moet het verhaal weer opnieuw vertellen en een politie wil bewijs, die is geen hulpverlener en zal het slachtoffer ook niet zo behandelen. Maar we gaan hier niet psychologiseren! Het probleem is dat bij veel reacties de eigenlijke vraag ondergesneeuwd raakt. De vraag is namelijk: "Heeft het zin om aangifte te doen, ook toen het slachtoffer nog minderjarig was" De persoon wil dus blijkbaar wel aangifte doen, maar vraagt zich af of het zin heeft. Ja, het heeft zin! Dat is al gebleken uit het antwoord van De Vries. De vraag is dus niet: "Moet ik aangifte doen". Je moet niets, verstandig is het wel, ook al is het heel zwaar. Ben het dus ook eens met het antwoord van De Vries, ook al klinkt 'moeten' zwaar.

@haximo, Een politie behandelt een slachtoffer niet ongevoelig of met hardheid.
Zij geven wel degelijksteun.
Het zijn vaak de advokaten van de tegenpartij die het het slachtoffer moeilijk maken.
De politie zal niet meteen overgaan tot de aangifte, maar eerst het verhaal op een rijtje zetten en de voors en tegens bespreken.
Aangifte doen is heel zwaar, maar de eerste stap bij de politie heeft veel weg van een intake bij een GGZ.

@Haximo360; inderdaad is aangifte doen geen pretje, maar als je zeker weet dat het misbruik doorgaat bij andere slachtoffers, ga je absoluut voor aangifte omdat je zelf weet hoeveel het stuk maakt.

Ik ben het niet met je eens dat slachtoffers te vaak aangifte doen. Ze doen het juist te weinig!!

@Roozemond, ik bedoel inderdaad te weinig, sorry ;).

@haximo360: helder!

Helaas kan het misbruik ook na aangifte en celstraf gewoon doorgaan. Betreffend familielid zat tweemaal een straf uit en vergreep zich vervolgens aan mij. Toch denk ik dat aangifte wel zinvol is, ook voor eigen verwerking. Sterkte toegewenst.

@Jansje, afschuwelijk!!! Sterkte!

@ Roozemond
Dank je wel, jij ook sterkte in alles.

@Jansje, dankje!!!

@vraagsteller en iedereen die met deze ellende te maken heeft gehad; sterkte!!!!

Ik zou altijd aangifte doen!! Een klein stukje rechtvaardigheid.
Ik zal niet openlijk uiten wat ik vind wat voor straf zulke smerige vieze lage gemene laffe kwallen volgens mij verdienen, maar in Nederland vindt ik dat geen een straf rechtvaardigheid biedt richting de slachtoffers.
Als ik erover nadenk, zo laf, zo smerig gemeen. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik denk aan die zielige kinderen.....

Wat zijn we toch diep gevallen in het paradijs!

lieve mensen

bedankt voor al jullie reacties!
er zijn een aantal vragen langs gekomen in de reacties die ik wil beantwoorden:
de dader(broer) zegt dat het mijn schuld was en ik hem uitgedaagt heb ik was jong en nog niet bezig met seksualiteit ik heb dus geen poot om op te staan en mijn ouders zeggen gewoon dat ik een stoornis heb zodat het gewoon mijn schuld is en de handen boven t hoofd van me broer kunnen blijven houden.
hij is afgelopen week verloofd ik heb hem en zijn vriendin een brief gestuurd dat ik er niet bij kon zijn omdat ik het niet aan zou kunnen zien dat iedereen gezzelig een feestje zou vieren terwijl hij mijn leven verwoest heeft.
hier heb ik nog niks op gehoord en denk dat ze me nu helemaal niet meer hoeve ik was altijd al minder als de rest en nu heb ik het waarschijnlijk helemaal gedaan.
maar het feit dat hij zegt dat het mijn schuld is/was maakt me boos hij was sterker ik heb meerdere malen nee gezegt maar wat kon ik nog meer doen. daarom wil ik nu graag na 7 jaar aangifte doen omdat ik het niet kan verdragen dat hij tegen de hele fam zegt dat ik het wilde. en daar geen berouw over heeft. en bang ben dat hij zich later ook op zijn eventuele kinderen zou vergrijpen omdat mijn vader, broer en zwager dat ook bij meeredere van mijn zus/zusje hebben gedaan en zie dat het van generatie op generatie door gaat.
maar om het te doen ben ook heel bang want als alles weer in werking wordt gezet ben ik me leven niet meer veilig vrees ik en als het dan uiteindelijk tot niks leidt omdat hij nog minderjarig was (+/- 15 jaar) dan kan ik het beter niet doen.

Beste Madelene,

Als ik dit zo lees dan heb ik er een heel hard hoofd in of je er wat mee opschiet om naar de politie te stappen. Zeer waarschijnlijk kunnen ze er niets mee, omdat er idd niets te bewijzen valt. Je kunt jezelf oprecht afvragen of je hierdoor niet nog veel verder van huis raakt.
Het lijkt alsof je je broer haat. Haat is volgens mij het dodelijkste gif wat er bestaat, waarmee je vooral je eigen leven verwoest. Dit is volgens mij nooit opgelost ook al zou hij in de cel zitten.

Als het bewezen was dat celstraf genezend uitwerkt was jouw argument: dat je bang bent dat hij zich later ook op zijn eventuele kinderen zou kunnen vergrijpen, een goede. Maar zoals al in andere reacties is gezegd, heel vaak is dat niet het geval. Meestal is gevangenisstraf een nog grotere aanleiding voor wrok op wrok.
Lieve meid, misschien is een gesprek met een professionele hulpverlener voor jouwzelf urgenter dan een aangifte. Je kunt in ieder geval je verhaal eerst doen bij de huisarts, die jou serieuzer zal inschatten dan jouw ouders.
Heel erg veel kracht, maar het is wel zaak dat je hulp zoekt, anders ga jij kapot.

Van een misdaad, in welke vorm ook, moet altijd aangifte worden gedaan. Dat lijkt mij logisch en normaal.
Soms kan dat heel emotioneel zijn, omdat de dader je heel nader staat. Maar dat mag nooit een belemmering zijn.
Vergeving staat hier volkomen los van. Vergeving wordt vaak gezien als dat we de daad van de dader goedpraten.
Dat is het echter niet.
Vergeven is het opruimen van negatieve gevoelens naar de dader toe. Boosheid, woede, verbittering en zelfs haat. Je kunt weer een open en liefdevol hart naar de dader krijgen. Zelfs als de dader geen berouw toont. Dat is ook zijn/haar verantwoordelijkheid en mag nooit een voorwaarde zijn.

Nogmaals ik vind het vanzelfsprekende ALTIJD niet zo normaal en op zn plaats. Ik vind het tunnelvisie.
Jezus leefde ook in een tijd dat mensen zeiden: Volgens de wet moet deze of die gestenigd worden... Wat zei Jezus: Juist, handel ajb volgens de (zelfs Goddelijke) wet?
In mijn persoonlijke beleving voel ik me helemaal op de lijn van Jezus, door te kunnen wissen zonder het willen handhaven van de wet, als je weet dat de zaak opgelost is.

In het geval van Madelene ligt het nog weer anders, en toch m.i. zal het van kwaad tot erger worden als zij aangifte zou doen. Dan zijn we zogenaamd bezig ons te houden aan de wet, maar wat verder de gevolgen voor de latere relatie zal kunnen zijn stoppen we onze oren voor toe. Als haar broer haar nog verder zal willen beschadigen door uit wederhaat haar iets aan te gaan doen?
Wat is het uiteindelijke doelmatige nut van aangifte in haar situatie? De wet moet gehandhaafd worden, ten allen tijde?? Volgens mij blijft er een betere wet over: De beste oplossing die tot vrede zal stichten.
Farizeërs stelden de wet ten allen tijde boven de praktijk. Volgens mij heeft Jezus juist een voorbeeld willen geven om ons af te zonderen van een wet die het kwaad ten allen tijde gestraft wil zien.

@madelene1992, verschrikkelijk. Voor zulke schandelijke daden zijn geen woorden te vinden. Het slachtoffer draagt zoiets vaak een leven mee, terwijl de dader het veel makkelijker opzij zet. Vooral wanneer hij jou probeert in te praten dat hij geen schuld heeft en dat je het zelf wilde. Het kenmerkende is dat daders in de familie dat vaker zeggen. Overigens blijkt uit onderzoek dat de kans groter is dan normaal, dat ze zich ook aan hun eigen kinderen vergrijpen.

Ik zou bij jou vraag willen blijven: heeft het zin om aangifte te doen. Ja! Dat zullen de meeste hier zeggen, ook mr. E. de Vries, de deskundige. Uit die vraag blijkt dat je het al van plan was om aangifte te doen, ik hoop niet dat wij jou daarvan hebben afgepraat. Gezien het verhaal zou ik persoonlijk wel aangifte doen. Vooral vanuit je angst naar zijn kinderen toe. Door een dergelijke aangifte voelt hij zich misschien meer in de gaten gehouden waardoor hij het bij zijn toekomstige kinderen wel laat? De politie zal je volledig serieus nemen. Ze kennen dergelijke verhalen. Aangifte is nuttig. Minderjarig of niet, dat doet er niet toe. Misdaad is misdaad. Alleen wordt hij anders gestraft dan een meerderjarige.

@vlokje, je legt teveel je mening op vind ik. Ze vraagt of het nuttig is, niet of ze het wel of niet moet doen. Ik vind al helemaal dat je haar zwaar wilt belasten door de Goddelijke wet op te leggen. Ook vanuit de Goddelijke wet mag er gezegd worden dat aangifte een juiste weg is. Alsof we als christenen alles maar moeten accepteren? Vergeving is NIET goedkoop. De beste oplossing is ook niet altijd de best mogelijke. Vrede stichten zou voor haar betekenen gezien de context: accepteren dat ze het zelf wilde, want dat is de visie van broer en ouder. Je hebt wel gelijk dat een hulpverlener urgent is! Maar aangifte en hulpverlening spreken elkaar niet tegen, ze vullen elkaar goed aan.

Sterkte in de besluiten die je zult nemen en ik hoop dat je mensen hebt met wie je erover kunt praten, dat kan de omstandigheden soms wat verlichten.

Madelene: Misschien is dit niet de plek om helemaal op adviezen af te gaan. Als je eerst naar een hulpverlener gaat, kunnen zij jou goed begeleiden en professioneel advies geven wat in jouw specifieke situatie het meest verstandig is.
Een paar weken eerder of later aangifte doen maakt dan ook niet uit.
Erg veel wijsheid!

Madelene,
Na dagen van twijfel reageer ik nu toch: het gaat me te na aan het hart.
Ik sluit me aan bij Vlokje wat hulpverlening betreft: doen, doen, doen! Maar zij gaan je waarschijnlijk ook vertellen wat ik nu zeg (en wat ook al door anderen is gezegd): doe aangifte. Altijd, altijd aangifte doen! Niet alleen voor je eigen gemoedsrust maar inderdaad ook voor de toekomst.
Het is nooit de schuld van het slachtoffer, dat is iets wat daders ze willen doen laten geloven, zodat ze ongestoord hun gang kunnen gaan. Ik geloof er niet in dat de daders ook slachtoffers zijn, dan moeten ze namelijk hulp zoeken en zich niet aan anderen vergrijpen. Zeker als zoiets meermalen gebeurt! Hij heeft nu jouw leven verwoest zeg je, zorg alsjeblieft dat hij dit niet ook bij zijn eigen kinderen doet! En aangifte doen: waarom niet? Omdat dit wrok met zich mee brengt? Nee wat hij heeft gedaan was daar zeker ook geen aanstichter van? Dat er op dit forum wordt opgeroepen tot vergeven en stilzwijgen van zoiets schokkends gaat me echt boven mijn pet. er wordt niet getwijfeld aan god door zoiets te doen, je laat juist zien dat je helpt aan meer gerechtigheid in de wereld, dat je zorgt dat dit soort mensen gestopt worden. Stoppen ze na een gevangenisstraf met hun daden? Misschien wel, misschien niet. maar jij hebt in ieder geval alles gedaan wat je kon! En dat het je band onherroeplijk zal schenden met je familie: als mijn fasmilie hun hand boven het hoofd van broer zouden houden op zo'n moment: die band zou dan überhaupt al voor eeuwig verpest zijn.
Ik zal misschien wel geblokkeerd worden door dit antwoord, maar soit. Als je erover wilt praten zoek me dan op op het forum, daar ben ik ook te vinden, naam is daar tevens mango.

Het enige wat ik op de reactie van mango nog wil zeggen is: Hoe kun je weten dat daders geen slachtoffers zijn? Heb je wel eens misdadigers jaren na hun daden gesproken?
Nadat ik het boek "Geweldloze Communicatie" van Marshall Rosenberg heb gelezen is mijn oordeel volledig stil geworden. Hij werkte onder de grootste (oorlogs)misdadigers en als je geïnteresseerd bent in een andere kant van het verhaal is dit boek een eyeopener waar we allemaal stil van worden.

beste vlokje

mag ik je dan vragen hoe je aan kijkt tegen de tucht
en in de bijbel staat ook dat een weinig zuurdesem het hele vat zal verzuren
1Co 5:6 Uw roem is niet goed. Weet gij niet, dat een weinig zuurdesem het gehele deeg zuur maakt?
1Co 5:7 Zuivert dan den ouden zuurdesem uit, opdat gij een nieuw deeg zijn moogt, gelijk gij ongezuurd zijt. Want ook ons Pascha is voor ons geslacht, namelijk Christus.
1Co 5:8 Zo dan laat ons feest houden, niet in den ouden zuurdesem, noch in den zuurdesem der kwaadheid en der boosheid, maar in de ongezuurde broden der oprechtheid en der waarheid.
en ik was bereid hem te vergeven met heel mijn hart maar toen hij mijn ging beschuldigen is dat verdriet overgeslagen in boosheid ik weet dat vergeving vrijmaakt maar geloof ook dat je mag vechten voor je eigen zodat je familie ooit misschien de waarheid zullen gaan geloven het doet pijn dat niemand van je bloedband je erkenning geeft en achter je staat God schiep toch niet voor niks meerdere mensen zodat we er voor elkaar konden zijn.