Aangifte doen van een verkrachting

Als de dader 100% berouw en beterschap heeft getoond, zou er dan nog aangifte moeten worden gedaan?
Het blijkt niet uit de vraagstelling hoe de dader er zelf momenteel in staat.
Het lijkt mij erg als iemand bij wijze van spreken nu nog in de gevangenis zou moeten voor daden waarvan hij al lang berouw heeft, en zijn leven helemaal gebeterd heeft. Minderjarig of minderjarig is ook nog een verschil. 12 jaar of 17? nog wel een groot verschil...
Het is dan zaak dat er vanuit het slachtoffer vergeven kan worden. Dát kan natuurlijk uiterst moeilijk zijn, maar of berechting daar de enige manier voor is???
Ik vind de vraagstelling te summier, om er zo'n resoluut antwoord op te geven.
Nemen we de Bijbel erbij dan zouden we kunnen zeggen: Wie zijn zonden belijdt en nalaat zal barmhartigheid verkrijgen. Maar nogmaals: dit vertelt vraagsteller niet.

@vlokje, als er werkelijk echt berouw geweest zou zijn bij de dader vandaan, had deze vraag niet gesteld geweest. Het is zeer uniek als daders oprecht berouw tonen, in de meeste gevallen zorgen daders er voor dat slachtoffers zich schuldig voelen.

De overheid is ook door God ingesteld, daar hebben wij aan te gehoorzamen, wie dat niet doet, moet gestraft worden! Dus als je de wet overtreed die de
overheid in heeft gesteld, moet je gestraft worden. Als je te hard rijd, overtreed je zo'n wet en krijg je een bekeuring.
Als je een zedendelict pleegt, ben je een misdadiger en moet je gestraft worden!

Natuurlijk moet er aandacht zijn voor de daders maar vooral ook voor de slachtoffers. Zij zijn voor hun levenlang vaak beschadigd en leven elke dag met de gevolgen.

Aangifte sluit vergeving niet uit hoor Vlokje.

Roozeboom: Ik ben zelf slachtoffer geweest. Gelukkig(!) ben ik dan de zeldzame uitzondering die mijn daders (zelfs meer dan één) heeft kunnen vergeven, ook zonder dat zij mij vergeving hebben gevraagd. Ik weet dat ze nu zelf het goede spoor hebben gevonden. Ik heb geen enkele behoefte om ze voor de rechter te slepen. Ik weet dat dader(s) uiteindelijk zichzelf net zoveel aandoen als het slachtoffer. Dit klinkt vreemd, maar volgens mij werkt het leven zo. Je kunt niet iemand pijn doen zonder jezelf te beschadigen.
Gelukkig krijg ik niet iedere dag straf voor elke overtreding die ik bega. Hier staan volgens mij weer dingen haaks op elkaar. Dan zou ik eerlijkheidshalve iedere week wel een keer bij de politie mezelf moeten aangeven.
Een overtreding is een overtreding, en ik ben niet alleen 'schuldig' als een ander mij betrapt.

@ Vlokje; er zijn reageerders hier in de vragenrubriek die ook slachtoffer zijn (geweest).
het is voor jou mooi dat je hebt kunnen vergeven en zonder aangifte te doen door het leven kan gaan.
Echter is het voor ieder persoonlijk, dus dat er mensen zijn die vinden dat misbruik gestraft moet worden, dan is dat gewoon volgens de Bijbel en de wet.

dat je zegt dat de daders zichzelf net zoveel aandoen als het slachtoffer, dat is denk ik ook echt zo,
maar daar is een slachtoffer niet mee geholpen!
En als je geen aangifte doet, kan de dader doorgaan, zo iemand moet gestopt worden; voor zichzelf, voor het slachtoffer en voor de samenleving, want hij kan het anders nog een keer doen.

@Vraagsteller (en anderen die hiermee te maken hebben); sterkte hoor!
het zal een hele weg voor je zijn...Gods nabijheid toegebeden!!

@Vlokje; dan kan ik met je meepraten helaas..... Ik kan blij en verwonderd zijn dat je zover mocht komen.... ik zit nog midden in dat proces en in traumaverwerking/therapie.
Toch blijf ik er bij dat, wanneer een dader nog gewoon z'n gang kan gaan, je als slachtoffer een heel verantwoordelijke stap naar aangifte zet. Zo voorkom je nog meer slachtoffers en volg je tevens de bijbelse lijn.
Waar je mee eindigt, tja, wat moet ik daarmee. Het gaat hier om heel ingrijpende dingen hoor. De overheid/regering is van Godswege over ons gesteld en hebben niet voor niets die macht gekregen. Zo zie ik het. Maar jij mag er uiteraard anders in staan. Als ik de dader kan/mag vergeven, wil dat nog niet zeggen dat ik geen aangifte ga doen. Het gaat om je houding, ik ga geen aangifte doen om de dader na te trappen, maar voor zijn eigen behoud + het behoud van nog meer slachtoffers. Ben wel beineuwd hoe jij dat stukje dan ziet.

@Hanna, hoi! We kruisten elkaars reactie;-) Dankjewel voor je fijne reactie!

@Roozemond; idd! graag gedaan ;-)

Misschien een wat meer zakelijke aanvulling: Als je naar de politie gaat met een melding van een seksueel misdrijf, gaan zij hier heel zorgvuldig mee om. Eerst kun je een melding doen. Dit is nog geen aangifte. Op basis daarvan leggen zij uitgebreid uit welke mogelijkheden je hebt m.b.t. aangifte en wat de consequenties hiervan zijn. Daarna kun je alsnog de keuze maken of je wel of geen aangifte doet en weet je beter wat de consequenties zijn.
Sterkte in deze moeilijke situatie!

@ons allemaal
Ik vind het vreselijk dat een aantal van ons niet ongeschonden is opgegroeid tot (seksuele) volwassenheid. Ik kan me nauwelijks voorstellen wat voor littekenen dat bij de slachtoffers moet nalaten.
Ik begrijp dat de reacties juist daarom emotioneel kunnen zijn; zeker bij degenen die dit zelf hebben meegemaakt. Laten we niet vergeten dat ook Vlokje slachtoffer is; en dat het belangrijk is dat we allen elkaar de ruimte schenken om ermee om te gaan op de wijze die het meest heilzaam is. En uit bovenstaande blijkt dat dat voor iedereen anders kan liggen...

Ik zal vanavond een kaarsje opsteken voor iedereen die door zo'n lot getroffen wordt.

@Pompelmoen, dank voor je reactie, een eind mee eens! Maar wat aangifte doen betreft, blijf ik van harte bij de bijbelse lijn.

@Pompelmoen: dat is heel erg lief voor je, maar weet je wel hoeveel kaarsjes je dan nodig hebt?

Altijd aangifte doen; Rom. 13:1v. Om het kwaad te weren en de kwaaddoener te straffen en te stoppen. En ook al zou hij berouw hebben en gestopt zijn, wat nog maar de vraag is, want niemand stopt uit zichzelf. Bovendien heb ik in de reacties nog gemist wat in vele boeken en in werkelijkheid zo is, nl. dat een dader zich niet erg bewust is van wat hij een ander aandoet en wat hij teweegbrengt. Maar dat hij alleen maar zijn eigen lusten volgt. Vergeleken met slachtoffers zouden ze wel meer echt moeten lijden en zou een gevangenisstraf goed op zijn plaats zijn. Bovendien is het bekend dat ze meestal geen berouw hebben, omdat ze zich zgn. niet kunnen herinneren, en ze vaak minder toerekeningsvatbaar worden verklaard.
Maar als er recht gedaan werd, zouden de slachtoffers zich beter beschermd weten en recht gedaan worden. En dan zou er misschien plaats komen om aan vergeven te denken.
God vergeeft ook niet dan als we belijden, maar d.w.n.z. zonder recht, want Hij gaf Zijn Zoon over in de dood om te kunnen vergeven. Jozef onderzocht eerst - zelfs na al die jaren - of zijn broers, niet alleen berouw hadden, maar ook of ze veranderd waren en niet afgunstig en nijdig op Benjamin waren, zoals op hem. Hij stopte ze eerst in de gevangenis, liet Simeon er zo'n anderhalf jaar zitten en beproefde toen nog met de beker. En toen Juda schuld bekende, maar ook zich als borg voor Benjamin stelde, openbaarde hij zijn liefde en vergeving. Ook David deed dat bij Absalom, hij liet hem 2 jaar in Jeruzalem wonen, zonder hem te willen zien.
Elk slachtoffer zal het op eigen manier verwerken, en daar hebben we 'meer' rekening mee te houden, dan zo makkelijk te zullen/moeten vergeven, wat niet zo makkelijk kan worden tot: er een punt achter zetten, er niet meer over praten, zand erover of in de doofpot stoppen. Echt vergeven is nogal wat. Dat kan alleen op het moment als Gods liefde je hart vervuld. Vergeven omdat je vergeven is/wordt. En dubbele bekering van de dader: belijden, bekennen en met berouw wederkeren. Als God het hen ordentelijk voor ogen stelt (Ps. 50:21), dan zullen ze zich het wel herinneren en bekennen met hartelijk berouw.

Roozemond: het is inderdaad zo dat ieder het zeer verschillend zal hebben kunnen "verwerken".
Mij heeft het enorm geholpen dat daders (1e situatie) geen meerderjarigen waren. Dat ik later steeds meer kon beseffen, dat zij niet wisten wat zij met mij deden. Daar denkt een dader niet over na. Later vast wel. Jezus woorden: vergeef het hun, WANT zij weten niet wat ze doen, hebben mij letterlijk genezen.
De dader van de 2e situatie was een oudere volwassene. Deze is inmiddels niet meer en ik heb geen wrokgevoel meer omdat ik ook nu weet wat zijn eigen ellende moet zijn geweest.
Ik zeg niet dat ik niet nog met brokstukken soms te strijden heb. Maar de angel is eruit.
Verder zeg ik dan nogmaals dat ik er op grond van alle bijbelteksten ook niet uit kan komen. Ik ervaar tegenstrijdigheid in de woorden dat de overheid het zwaard moet dragen, en dat Jezus zegt: Wie van u zonder zonde is werpe de eerste steen. Jezus spreekt bij mijn weten nergens over een berechting. Deze tegenstrijdigheid van er moet gestraft worden en onvoorwaardelijke oproep tot vergeving hebben mijn bijbelgeloof teruggebracht tot wat ik zelf als beste ervaar: vergeving zonder dat ik de ander een straf gun.
Ik hoop dat anderen begrijpen dat ik uiteraard niet goedkeur als daders hun gang kunnen blijven gaan. Soms is er geen keuze, dan straf. Maar waar eigenlijk alles op neer komt is dat ik het antwoord van Evelien de Vries niet kan instemmen, omdat je hier niet de totale situatie in beeld hebt.

@Vlokje, bedankt voor je reactie, nogmaals; ik heb er veel bewondering voor dat je tot vergeven mocht komen. Ik hoop van harte dat die weg voor mij ook volgen zal.
Ik denk dat het misbruikproces voor elk slachtoffer ook verschillend is. Ik ga niet op dit web zetten hoe en wat, maar als je mijn situatie zou kennen, denk ik wel dat je het een heel eind zou volgen. Ik maak jou situatie hier uiteraard niet minder erg mee, totaal niet! Maar ik wil dit niet open en in details neerzetten.
Ik heb heel lang gedacht: ik mag kwaad niet met kwaad vergelden dus ik moet het maar dragen. Ook heb ik lang geworsteld over de tekst: Mij komt de wrake toe, Ik zal het vergelden. Dus ik moet het maar dragen...
maar dat is nu voorbij. Ik ben er nu van overtuigd dat ik de juiste stap zet d.m.v. aangifte doen.

Aangifte doen?
Meestal zeggen mensen ja meteen doen.
Maar... kun je staande blijven als een advocaat je in de rechtszaal onderuit haalt?
Je kunt beginnen met een intake bij de politie.
Daar kun je je verhaal kwijt en krijg je adviezen over het eventuele vervolg.
Ook kun je een melding maken zodat de persoon bekend is bij de politie en niet zijn gang kan gaan(als hij dat nog zou doen)

Vergeven staat los van aangifte doen, het recht moet zijn loop hebben.
Maar vergevingsgezind zijn is iets tussen jouw en de Heere.
Je kunt weigeren getroost te worden, aan de rand van bitter water blijven zitten.

Je kunt ook de vergeving klaarleggen als eenkadootje, als hij of zijom vergeving komt dan kun je het geven.
Dit is een proces waar ik zelf 40 jaar over gedaan heb, maar het geeft genezing, je wrok verdwijnt.
Maar zoals ik al schreef het staat los van aangifte.

@ refo's geen aangifte doen heeft wel een reden, het zijn bekenden of familie leden.
Marrokanen doen hetzelfde, een overvalletje is toch niet zo erg dat je je eigen zonen moet aangeven.
Natuurlijk niet, dat doen de christenen ook niet.

Mijn mening en dat meen ik echt, misdaad loont.
Zolang wij alles onder een deken van Christendom en Islam bedekken.

Dit soort kwesties zijn altijd lastig. De ander pogen te dwingen om de dader te vergeven vind ik te goedkoop. Slachtoffers doen te vaak geen aangifte waardoor de politie niets kan doen. Hierdoor denken denken slachtoffers ongeschonden verder te kunnen gaan. Ik zou zeggen: doe ten alle tijde aangifte. Al is het niet voor jezelf, doe het dan voor de ander die misschien het volgende slachtoffer is van de dader. Kortom, doe aangifte en beperk het aantal slachtoffers. Deze wonden die je heel je leven meedraagt, gun je geen mens!

@Haximo,

Ondanks dat je eerst zegt dat 'dit soort kwesties altijd lastig is', eindig je m.i. wel een beetje kort door de bocht. Alsof het slachtoffer ervoor verantwoordelijk is dat de dader zich niet ook nog aan anderen vergrijpt!
Ik denk dat je je niet moet verkijken op de kwetsuren en littekens die het slachtoffer oploopt! Je mag hopen en bidden dat iemand de kracht krijgt om zich ertegen te verweren en misschien zelfs aangifte te doen. Er is echter maar ÉÉN verantwoordelijk voor het maken van nog meer slachtoffers, en dat is de dader zelf!!!
Wanneer je als slachtoffer niet bij machte bent om de dader te stoppen, is het NIET zo dat je 'dus' derden dezelfde wonden 'gunt'!

@Pompelmoen, beter lezen. Ik maak het slachtoffer niet verantwoordelijk, maar het draagt wel verantwoordelijkheid, ook naar de medemens. Dat wil niet zeggen dat zij schuldig is wanneer de dader doorgaat. Maar als je wonden kunt voorkomen, dan doe je dat toch graag? Ik zei: "gun je geen mens". Dat is heel wat anders dan iemand hetzelfde gunnen. Ik verzoek je beter te lezen voordat je een reactie plaatst.