Bezorgdheid en kinderwens
Ds. W.G. Hulsman | 4 reacties | 02-05-2012| 14:52
Vraag
In de kerk gaat het er vaak over dat wij in de eindtijd leven. Gods voetstappen worden gehoord, word daar dan gezegd. Er zijn aardbevingen, oorlogen en de liefde verkilt. Als ik zelf in de Bijbel lees zie ik staan: "en dan is het einde er nog niet..." Er komt dan nog een grote verdrukking. Een half jaar geleden ben ik getrouwd. Ik heb wel een kinderwens. Ik hou van kinderen en baby's en het lijkt me een hele bijzondere ervaring om zwanger te zijn. Alleen ik ben bang om kinderen te krijgen. Niet omdat ik bang ben voor de bevalling of omdat ik het ouderschap niet zie zitten. Maar omdat ik eigenlijk geen kinderen durf te krijgen in deze 'eindtijd'. Straks komen mijn kinderen in "die grote verdrukking" terecht. Misschien is er voor hen helemaal geen vrijheid om nog te geloven en naar de kerk te gaan. Ik heb al eerder vragen op Refoweb gevonden over mensen die bang zijn dat hun kinderen naar de hel zullen gaan. Daar ben ik ook bang voor. Stel ik krijg drie kinderen. Wat nu als één van hen niet bekeerd wordt? Wie ben ik om mijn kind christelijk op te voeden? Dat kan ik toch niet? Kan ik wel een kind krijgen als ik zelf het ware geloof nog niet heb? Ik ben ook bang dat ik zelf dit geloof nooit zal ontvangen. Ook al weet ik dat het zo belangrijk is. Ik zoek de Heere zo weinig. Ik verspil mijn tijd met andere dingen. Als de Heere mij niet opzoekt, dan komt er nooit iets van terecht... Soms denk ik (en mijn man zegt dit ook) ik moet het aan de Heere overlaten. Als Hij ons kinderen geeft, dan zal Hij ons ook helpen in de toekomst. En wij moeten dan veel voor onze kinderen bidden. Maar op andere momenten slaat de bovenstaande angst toch sterk toe. Ik hoop dat er iemand is die deze angst begrijpt en mij advies kan geven.
Antwoord
Ik vind het moeilijk om een antwoord te geven. Aan de ene kant zou ik graag willen dat er meer mensen zouden zijn die zo bezorgd zijn over de eeuwige bestemming van hun kinderen. Daar wordt vaak veel te klakkeloos overheen geleefd. Aan de andere kant lijkt het dat de bezorgdheid u helemaal beheerst. Zelfs zo dat u bang bent om kinderen te krijgen. Ik denk dat het met drie dingen te maken heeft: u bent bang dat er verloren zullen gaan. U bent daar vooral bang voor omdat u meent dat de grote verdrukking dichtbij is. En u denkt dat u kinderen niet goed op kunt voeden, omdat u zelf het ware geloof niet hebt.
Misschien is het goed om juist bezig te zijn met het laatste. Behouden worden is echt geen lot uit de loterij. De Heere wacht op u om u genadig te zijn (Jesaja 30:18). Je hoeft niet af te wachten. De Heere wil dat u komt, dat u komt als een verloren zondaar. Voor zo iemand is hoop. Voor de tollenaar (Lukas 18) was er hoop. Hij riep: o God wees mij zondaar genadig... En dan zegt de Heere Jezus: En deze ging heen gerechtvaardigd naar huis. Zo gaat de Heere om met een zondaar die zich tot Hem wendt.
Op die wijze kun je moed krijgen, dat je nog zalig kunt worden. Op die wijze ga je ook anders aankijken tegen de Heere. En je gaat zien dat er veel meer is dat hoop geeft. Een kind mag gedoopt worden. Op het voorhoofd van je kind wordt dan water gedruppeld: teken van het bloed van Christus tot reiniging van al de zonden. Hoe nabij komt de Heere met Zijn genade. Op die wijze krijg je verwachting van de Heere. Het kan zijn dat je dan ook anders gaat aankijken tegen het krijgen van kinderen. Ik vind dat standpunt van uw man nog zo gek niet: Als de Heere ons kinderen geeft, zal Hij ons ook helpen in de toekomst. Dat kan Hij zeker. En dat wil Hij ook. Dat zie je bij de doop. Hij geeft water, maar Hij verbindt ook Zijn Naam aan de naam van je kind, opdat het zalig kan worden.
Op zich is het misschien niet zo erg dat u nu de nood voelt, van hoe u kinderen zou moeten opvoeden. Die nood kan juist ook uitdrijven naar God. Opdat u God leert kennen, en de Heere Jezus. Het kan echter ook zijn, dat u maar met deze gedachten blijft zitten, en er niet uit kom. Dan moet u toch eens verder kijkt naar hulp. Als het echt vast gaat zitten in je hoofd, dan kan het helpen als je iemand hebt waar je je verhaal kunt uiten.
Hartelijke groet,
Ds. W. G. Hulsman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W.G. Hulsman
- Geboortedatum:08-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En inderdaad als je hier mee blijft zitten, zoek dan hulp. Angst is een slechte raadgever, wordt wel eens gezegd.
Deze angst kan ook een ongezonde vorm aannemen, daar is niemand bij gebaat. Wij weten niet wat er in de toekomst precies zal gebeuren en dat hoeven wij ook niet te weten... Lees het laatste stuk van Johannes 21 maar eens. Jezus vertelt aan Petrus over zijn toekomst. Dan wil Petrus ook over de toekomst van Johannes weten. Daar heeft hij niets mee te maken. Voor hem geldt maar één ding dat is: Volg gij mij. Dat geldt ook voor jou.
Wandel je in de duisternis,
van zonde, angst of pijn?
Zie je soms geen lichtpunt meer,
bij Wie moet je dan zijn?
Jezus Christus is gekomen,
om te zoeken, zalig te maken,
wat verloren is.
Bidt en ga naar de Heere toe,
vertrouw maar op Zijn Naam.
Steun op Jezus, steun op God,
roep Hem vrijmoedig aan.
Jezus Christus is gekomen,
om te zoeken, zalig te maken,
wat verloren is.
Kan soms een hele strijd zijn.
En toch heeft ook dit weer alles met vertrouwen en loslaten te maken.
Hij is immers de Getrouwe Die het ook doen wil en zal!
Het is niet zo dat ik er nooit meer aan denk maar het beheerst niet meer mijn leven.
Wij zijn bijna 5 jaar getrouwd en ook een kinderwens, we weten niet wat Gods plan is met ons leven, of we kinderen zullen krijgen, maar ons doel hier op aarde blijft leven voor en tot eer van Hem. Waar we ook in terecht komen.
Breng het bij God, iedere keer als het je weer gaat beheersen. God heeft namelijk ook een plan met jullie leven. Je bent niet voor niets hier op deze aarde.
@AHHK76, mooi, dank voor het delen!
Ik loop ook vaak met die angsten,van als er oorlog uitbreekt? en als er een tsunami komt, er is een voorspelling gedaan dat half NL. zal verdwijnen , en als....als....als....Ik denk dat wij niet ons druk maken over de toekomst, want morgen kan ik er niet meer zijn of 1 van de kinderen, en dan denk je ehhhh had ik dan maar geen kinderen gekregen??? Nee ik denk en weet het wel zeker dat onze God een bedoeling heeft met ons leven en dat wij elke dag onze knieen moet buigen en vragen om kracht en wijsheid, 1 van de oudvaders zei....als morgen de wereld vergaat, zou ik vandaag nog een boom planten, al is het maar voor Gods eer..
Ik begrijp jou gedachten lijn heel goed, maar ga op je knieen en blijf bidden elke keer weer, ik zeg tegen mijn kinderen, tegen mama mag je niet altijd zeuren, maar tegen de Heere mag je blijven zeuren om een nieuw hart en Hij zal nooit boos worden.
En je leeft gewoon door en sávonds denk je weer een dag voorbij zonder aan de Heere te denken, en wat als ik er niet meer ben? en zoveel vragen zoveel zorgen zoveel noden......ga tot Hem......
Sterkte en laat je niet lijden door Jou gevoelens maar ga met Hem.
Als gelovige zul jij je kind laten dopen. De drieenige God wil dit kind wassen van de zonden en jij belooft hem/haar daarin te onderwijzen. Als je kind eenmaal volwassen geworden is, is het voor zichzelf verantwoordelijk. En zal het zelf die geloofskeuze moeten maken. Zoals jij zelf ook eens die keuze hebt gemaakt.
Het is heel belangrijk hoe jij met die verantwoordelijkheid omgaat.
Geloof is geen erfgoed, maar toch werkt God in de lijn van de geslachten.
Als onze kinderen toch een andere keuze maken dan is dat het ergste wat er is, maar het zijn mensen met een eigen verantwoording.
