Baby zonder levensverwachting
drs. P. C. Hildering | 21 reacties | 17-04-2012| 12:55
Vraag
In onze omgeving is een (christelijk) stel dat sinds enkele weken weet dat zij een baby verwachten. Ze waren heel blij, na een miskraam enkele maanden geleden, nu weer een kindje te krijgen. De miskraam was heel erg verdrietig voor de andere kinderen, die hebben er echt een klap van gehad. Nu wilden ze wachten met het vertellen tot de echo gemaakt zou zijn en alles goed was. Helaas was de echo niet goed! Het kindje heeft anencefalie en dus geen levensverwachting. In zo'n geval worden ouders in staat gesteld om de zwangerschap af te breken, omdat het kindje tijdens of vlak na de geboorte zal overlijden. Deze ouders staan nu voor een vreselijk dilemma. Het is makkelijk om te zeggen, abortus mag niet, dus ook niet op dit kindje. En dat zou normaal ook zo zijn als het kindje levensverwachting heeft, gehandicapt of niet. Nu heb je ook te maken met broertjes en zusjes die de buik zien groeien en een baby verwachten. Enkele zijn te jong om te beseffen wat er aan de hand is. Anderen zijn nog heel verdrietig van de vorige miskraam. Nog 28 weken zwangerschap te gaan en te weten dat je geen baby straks in de wieg hebt liggen. Wat een verdriet en moeilijke weg. Mag je als christen ook voor zwangerschapsafbreking kiezen? Mijn hart zegt nee! Maar het is wel heel moeilijk.
Antwoord
Buitengewoon droevige situatie. Hierbij zijn algemene adviezen niet te geven, is counseling nodig. De gemiddelde specialist in Nederland zal direct abortus adviseren, helaas. Velen zijn daar immers niet aan toe of krijgen daar later moeiten mee. De zwangerschap hoeft niet afgebroken te worden om medische redenen. Kinderen met anencephalie leven hoogstens uren, maar zover te merken lijden zij niet - hebben daarvan ook geen perceptie. Mijn advies is om contact te zoeken met Sirtiz (of als zij zelf een christelijke huisarts hebben daarmee in contact te treden).
Of een echtpaar kiest voor abortus of voor uitdragen van de zwangerschap - in beide gevallen hebben zij steun nodig. De keuze moet echter niet gestuurd worden door de hulpverlener. In mijn ervaring is het zo dat degene die de zwangerschap (mocht die zelf begeleiden) heeft uitgedragen (ook vanaf vroeg de diagnose wetend), het kindje in de armen heeft gehouden na een normale bevalling, een naam heeft gegeven en begraven daar meer vrede mee heeft dan degene die binnen drie weken een abortus heeft laten verrichten (beiden met dezelfde achtergrond als vragensteller). Mits goed begeleid lijkt mij het ook aan kinderen te vertellen op begrijpelijke wijze dat hun broertje of zusje ziek was - meestal is de mogelijkheid afscheid te nemen voor kinderen, hoe jong ook, beter.
Overigens betekent dat niet dat ik van oordeel ben dat een andere keuze door ons veroordeeld zou kunnen of moeten worden. Wens u sterkte en wijsheid.
Drs. P. C. Hildering
Dit artikel is beantwoord door
drs. P. C. Hildering
- Geboortedatum:24-04-1953
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Inactief
158 artikelen
Bijzonderheden:
Dokter Hildering is op 15 januari 2021 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
21 reacties
Hanna
17-04-2012
/ 13:47
........hier schieten woorden eigenlijk te kort....
wat een immens moeilijke boodschap en (komende) zwangerschap.
het antwoord vind ik echter heel mooi, ik hoop dat de ouders hiermee verder geholpen zullen worden...
zoek het bij God de Heere, Hij is Jehova; VerbondsGod!
van harte sterkte!!
wat een immens moeilijke boodschap en (komende) zwangerschap.
het antwoord vind ik echter heel mooi, ik hoop dat de ouders hiermee verder geholpen zullen worden...
zoek het bij God de Heere, Hij is Jehova; VerbondsGod!
van harte sterkte!!
Roozemond
17-04-2012
/ 14:00
Gods weg is in het heiligdom....
'k Hoop van harte dat dit echtpaar er samen met God uit mag komen.
Afscheid nemen is denk ik heel erg belangrijk....
Je zult maar in zulke moeilijke en droevige omstandigheden zitten.....
Laten we er biddend om heen staan.
'k Hoop van harte dat dit echtpaar er samen met God uit mag komen.
Afscheid nemen is denk ik heel erg belangrijk....
Je zult maar in zulke moeilijke en droevige omstandigheden zitten.....
Laten we er biddend om heen staan.
Miranda
17-04-2012
/ 16:08
Mooi antwoord. Wij kennen een gezin die hetzelfde vreselijke nieuws te horen kreeg tijdens de zwangerschap. Ze kozen ervoor om het kindje tot het einde toe te dragen en ondertussen werd alles geregeld voor de begrafenis. Tot aan de rouwkaartjes toe. Maar het kindje is levend geboren en leeft nog steeds! God's wegen zijn vaak ondoorgrondelijk, hoe moeilijk ook. Breng het in gebed bij Hem. Hij is de Schepper.
Veel sterkte en God's zegen toegewenst.
Veel sterkte en God's zegen toegewenst.
Hanna
17-04-2012
/ 16:27
Wow Miranda, dat is wonderlijk, zo zie je dat ook knappe artsen het verkeerd kunnen hebben...
idd; Hij is de Schepper en staat in voor Zijn eigen werk!
Mooie hoopvolle reactie!
idd; Hij is de Schepper en staat in voor Zijn eigen werk!
Mooie hoopvolle reactie!
Roeltje
17-04-2012
/ 17:05
Van harte eens met het mooie antwoord van drs. Hildering ondanks de zeer verdrietige omstandigheden. Wij hebben van zeer nabij ook een kindje met anencefalie meegemaakt. Tijdens de geboorte is het overleden. Onlangs heb ik hierover een reactie op een vraag gegeven, zie hiervoor de volgend link: http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/18785/kindje-verloren/
Deze ouders hadden maar enkele weken de tijd om zich voor te bereiden. Zelf hadden ze die weken voor geen goud willen missen. Het kindje groeide in haar buik, bewoog en week in niets af van de andere zwangerschappen. Omdat het toentertijd nog niet de gewoonte was om een echo te maken werd zij met ongeveer 37 weken doorverwezen naar het ziekenhuis omdat de verloskundige niet precies kon voelen hoe het kindje lag. Als moeder ging ze in haar eentje even voor de echo naar het ziekenhuis en toen gingen alle alarmbellen rinkelen. De gynaecoloog werd er direct bijgehaald en er werd geconstateerd en vastgesteld dat “dit” helemaal niets was en dat ze direct maar moest blijven om zo snel mogelijk een eind aan de zwangerschap te maken. Maar gelukkig, zo is het niet gebeurd! Ze wilde haar kindje zo lang mogelijk bij zich houden en voelen. Uiteindelijk is dit kindje pas na 42 weken zwangerschap geboren.
Het kindje in je armen houden, een naam geven enz. is zo ontzettend belangrijk! Het was helemaal niet eng om te zien en het leek op de andere kinderen. M.a.w. het was er echt eentje van hen. De andere nog heel jonge kinderen waren erg verdrietig maar ze kwamen ook naar ons toe om te vragen of we meegingen om naar hun broertje te kijken toen het eenmaal geboren was. Je zou kunnen zeggen dat ze zelfs trots waren om hun broertje te kunnen laten zien. Ik denk dat drs. Hildering het in zijn antwoord juist heeft verwoord. Tegelijk besef ik ook dat ieder gezin verdriet en rouw op z’n eigen wijze ervaart en beleeft maar geef het wel de ruimte en maak het bespreekbaar.
Overigens vind ik het er met al die echo’s tegenwoordig niet gemakkelijker op geworden, maar dat terzijde.
Deze ouders hadden maar enkele weken de tijd om zich voor te bereiden. Zelf hadden ze die weken voor geen goud willen missen. Het kindje groeide in haar buik, bewoog en week in niets af van de andere zwangerschappen. Omdat het toentertijd nog niet de gewoonte was om een echo te maken werd zij met ongeveer 37 weken doorverwezen naar het ziekenhuis omdat de verloskundige niet precies kon voelen hoe het kindje lag. Als moeder ging ze in haar eentje even voor de echo naar het ziekenhuis en toen gingen alle alarmbellen rinkelen. De gynaecoloog werd er direct bijgehaald en er werd geconstateerd en vastgesteld dat “dit” helemaal niets was en dat ze direct maar moest blijven om zo snel mogelijk een eind aan de zwangerschap te maken. Maar gelukkig, zo is het niet gebeurd! Ze wilde haar kindje zo lang mogelijk bij zich houden en voelen. Uiteindelijk is dit kindje pas na 42 weken zwangerschap geboren.
Het kindje in je armen houden, een naam geven enz. is zo ontzettend belangrijk! Het was helemaal niet eng om te zien en het leek op de andere kinderen. M.a.w. het was er echt eentje van hen. De andere nog heel jonge kinderen waren erg verdrietig maar ze kwamen ook naar ons toe om te vragen of we meegingen om naar hun broertje te kijken toen het eenmaal geboren was. Je zou kunnen zeggen dat ze zelfs trots waren om hun broertje te kunnen laten zien. Ik denk dat drs. Hildering het in zijn antwoord juist heeft verwoord. Tegelijk besef ik ook dat ieder gezin verdriet en rouw op z’n eigen wijze ervaart en beleeft maar geef het wel de ruimte en maak het bespreekbaar.
Overigens vind ik het er met al die echo’s tegenwoordig niet gemakkelijker op geworden, maar dat terzijde.
EVA
17-04-2012
/ 19:21
Droevig nieuws....maar God is de God van leven en dood en daar mogen wij mensen niet aankomen, God ik ook een God van wonderen ook anno 2012....bidden om een wonder....
ook mijn broer en zijn vrouw hebben een mannetje wat menselijker wijs gesproken niet geboren had moeten worden, het zou niet levend geboren worden, en als dat wel gebeurde zou het niet oud worden....hij is 7 jaar een vrolijke manneke wel met zijn beperkingen maar een zegen voor dit gezin.
En om een kindje weg te laten halen om de andere kinderen dit te besparen (verdriet e.d) nee...ook hierin God laat alle dingen meewerken ten goede, en door al deze gebeurtenissen worden deze kinderen ook gevormd, en God alleen weet wat Zijn plan er mee is, en dat is soms heel wat anders dan wij willen....maar God kijkt over deze sittuatie heen.
God is het die REGEERT
ook mijn broer en zijn vrouw hebben een mannetje wat menselijker wijs gesproken niet geboren had moeten worden, het zou niet levend geboren worden, en als dat wel gebeurde zou het niet oud worden....hij is 7 jaar een vrolijke manneke wel met zijn beperkingen maar een zegen voor dit gezin.
En om een kindje weg te laten halen om de andere kinderen dit te besparen (verdriet e.d) nee...ook hierin God laat alle dingen meewerken ten goede, en door al deze gebeurtenissen worden deze kinderen ook gevormd, en God alleen weet wat Zijn plan er mee is, en dat is soms heel wat anders dan wij willen....maar God kijkt over deze sittuatie heen.
God is het die REGEERT
plderoos
17-04-2012
/ 20:09
@ Miranda, dankjewel voor je inbreng!
@ vraagsteller, aan de reactie van Miranda zie je dat abortus niet het juiste antwoord is. En aan het antwoord van de dokter zie je dat het goed is de kinderen voor te bereiden, ik zou zeggen, trek je beide aan. Ga er in wijsheid mee om en geef God de eer. Misschien geeft Hij, misschien neemt Hij, de naam des Heeren zij gelooft.
@ refoweb, dit is jullie bestaansrecht! het is zo goed dat mensen hier hun vragen kunnen stellen en dat iedereen zijn inbreng kan hebben. Altijd is er wel iemand die ervaringsdeskundige is en die komen hier samen. Dankjewel dat jullie dit werk doen!
@ vraagsteller, aan de reactie van Miranda zie je dat abortus niet het juiste antwoord is. En aan het antwoord van de dokter zie je dat het goed is de kinderen voor te bereiden, ik zou zeggen, trek je beide aan. Ga er in wijsheid mee om en geef God de eer. Misschien geeft Hij, misschien neemt Hij, de naam des Heeren zij gelooft.
@ refoweb, dit is jullie bestaansrecht! het is zo goed dat mensen hier hun vragen kunnen stellen en dat iedereen zijn inbreng kan hebben. Altijd is er wel iemand die ervaringsdeskundige is en die komen hier samen. Dankjewel dat jullie dit werk doen!
M71
18-04-2012
/ 08:10
Vanuit m'n werk op poli gynaecologie/verloskunde weet ik dat artsen een abortus aanraden. Maar vanwege de ervaring op deze poli weet ik ook dat als de vrouwen wel de zwangerschap voortzetten dit voor de verwerking beter is!
Vanuit mijn persoonlijke overtuiging: God is de God van leven en dood. Hoe moeilijk het ook is, laat Hém het tijdstip bepalen van het sterven. Wij weten Zijn plannen niet, om nu ook maar alles in Zijn hand te mogen leggen én Hem te mogen volgen.
Veel sterkte gewenst!
Vanuit mijn persoonlijke overtuiging: God is de God van leven en dood. Hoe moeilijk het ook is, laat Hém het tijdstip bepalen van het sterven. Wij weten Zijn plannen niet, om nu ook maar alles in Zijn hand te mogen leggen én Hem te mogen volgen.
Veel sterkte gewenst!
waldboy
18-04-2012
/ 08:11
Laat alles over aan God en weinig aan de artsen!.
Laat alles gaan zoals het moet gaan.
Uit bovenstaande reacties blijkt wel dat artsen niet alwetend zijn.
Als er nu ingegrepen zou worden, geven we de toekomst geen kans.
Wij weten niet of denken soms wel te weten wat de toekomst brengt.
God weet het zeker en heeft vaak heel andere plannen.
Sterkte!
Laat alles gaan zoals het moet gaan.
Uit bovenstaande reacties blijkt wel dat artsen niet alwetend zijn.
Als er nu ingegrepen zou worden, geven we de toekomst geen kans.
Wij weten niet of denken soms wel te weten wat de toekomst brengt.
God weet het zeker en heeft vaak heel andere plannen.
Sterkte!
Samanthi
18-04-2012
/ 10:27
Wat een moeilijke en verdrietige situatie
Ik heb het van dichtbij meegemaakt en daar gaven ze naarmate de zwangerschap vorderde meer hoop, de baby is wel overleden, ik een soortgelijke situatie niet, daar stonden artsen voor een raadsel, de ouders niet, die konden getuigen.
Wat ik voor mezelf toen bedacht had was, ik zou het ten alle tijde uitdragen en in mijn eigen armen laten sterven, op een eerlijke manier in de armen van moeder/vader ipv ... je kunt zelf bedenken wat er gebeurd bij een abortus provocatus.
Ook artsen zullen je niet lastig vallen als je zo je stelling neemt.
Bovendien gaat God alles te boven, Hij zegent jou als je Zijn geboden trouw blijft, hetzij bij verdriet, hetzij zoals je in bovenstaande verhalen leest.
God alleen de eer
Ik zal voor de vrienden van de vragensteller bidden
Ik heb het van dichtbij meegemaakt en daar gaven ze naarmate de zwangerschap vorderde meer hoop, de baby is wel overleden, ik een soortgelijke situatie niet, daar stonden artsen voor een raadsel, de ouders niet, die konden getuigen.
Wat ik voor mezelf toen bedacht had was, ik zou het ten alle tijde uitdragen en in mijn eigen armen laten sterven, op een eerlijke manier in de armen van moeder/vader ipv ... je kunt zelf bedenken wat er gebeurd bij een abortus provocatus.
Ook artsen zullen je niet lastig vallen als je zo je stelling neemt.
Bovendien gaat God alles te boven, Hij zegent jou als je Zijn geboden trouw blijft, hetzij bij verdriet, hetzij zoals je in bovenstaande verhalen leest.
God alleen de eer
Ik zal voor de vrienden van de vragensteller bidden
zandkasteel
18-04-2012
/ 10:38
Zou het ook een optie zijn om bij 28 weken de bevalling in te leiden?
Net als bij problemen zoals zwangerschapsvergiftiging etc.
Vaak moet de bevalling toch al ingeleid worden, omdat die niet vanzelf op gang komt als de baby geen hersentjes bezit. Dit voorkomt wel dat de moeder de laatste zware 3 maanden van de zwangerschap niet hoeft uit te dragen en toch kan het kindje levend geboren worden. En dus ookafscheid nemen en begraven.
Net als bij problemen zoals zwangerschapsvergiftiging etc.
Vaak moet de bevalling toch al ingeleid worden, omdat die niet vanzelf op gang komt als de baby geen hersentjes bezit. Dit voorkomt wel dat de moeder de laatste zware 3 maanden van de zwangerschap niet hoeft uit te dragen en toch kan het kindje levend geboren worden. En dus ookafscheid nemen en begraven.
Samanthi
18-04-2012
/ 11:19
@Zandkasteel Vind dit wel erg leifdevol naar de moeder toe om het leiden te verzachten
Samanthi
18-04-2012
/ 11:26
Ik bedoel liefdevol en naar de ouders natuurlijk, want de vader heeft net zoveel verdriet, ik heb zelf met drie maanden een miskraam gehad ons hele gezin heeft er veel verdriet van gehad, het kindje wat daarna geboren werd was zo anders zo grootster, ook vanuit onze gemeente het ik nog nooit zoveel bezoek gekregen, God heeft ons toen in Zijn grote wijsheid 16 maanden later nog een kindje gegeven anders was zij helemaal verkoeid door broertjes zusjes en ouders, nu verdeelden we het over twee kinderen.
Ik kan met heimwee terug kijken naar die tijd, alle 7 kinderen nog thuis.
Ik kan met heimwee terug kijken naar die tijd, alle 7 kinderen nog thuis.
Roeltje
18-04-2012
/ 11:37
Of je daarmee het lijden van de moeder verzacht is nog maar de vraag. Daar kan alleen de moeder zelf wat over zeggen als ze zwanger is en ze voelt leven en getrappel in haar buik. Ze zal dan ook beseffen dat als ze dit afbreekt er ook een einde komt aan het leven van haar kindje.
Vaak lukt het inleiden van zo’n kindje niet omdat het niet reageert op het inleiden. In mijn bovenstaande verhaal zijn ze begonnen om rond de 40ste week in te leiden maar dat lukte gewoonweg niet. Uiteindelijk is dit kindje spontaan geboren en daar zijn de ouders nog steeds heel blij om. Je blijft anders toch altijd zitten met de vraag: Heb ik zelf dit leven willen beëindigen of heb ik dat in Gods hand gelegd?
Er zijn wel andere manieren om in te leiden. Dan krijgt het kind een spuitje waardoor het overlijdt in de baarmoeder en dan kunnen ze zo’n kindje er wel makkelijk uit krijgen maar ik denk dat jullie wel aanvoelen dat dit niet de weg is die de Heere van ons vraagt.
Als we belijden dat onze tijden in Gods hand zijn dan kan het allemaal ontzettend moeilijk en verdrietig zijn maar dat maakt een beslissing wel eenvoudiger.
Vaak lukt het inleiden van zo’n kindje niet omdat het niet reageert op het inleiden. In mijn bovenstaande verhaal zijn ze begonnen om rond de 40ste week in te leiden maar dat lukte gewoonweg niet. Uiteindelijk is dit kindje spontaan geboren en daar zijn de ouders nog steeds heel blij om. Je blijft anders toch altijd zitten met de vraag: Heb ik zelf dit leven willen beëindigen of heb ik dat in Gods hand gelegd?
Er zijn wel andere manieren om in te leiden. Dan krijgt het kind een spuitje waardoor het overlijdt in de baarmoeder en dan kunnen ze zo’n kindje er wel makkelijk uit krijgen maar ik denk dat jullie wel aanvoelen dat dit niet de weg is die de Heere van ons vraagt.
Als we belijden dat onze tijden in Gods hand zijn dan kan het allemaal ontzettend moeilijk en verdrietig zijn maar dat maakt een beslissing wel eenvoudiger.
Samanthi
18-04-2012
/ 11:45
@Roeltje Helemaal meeeens en de barmhartigheden van de wereld zijn wreed dat staat in de bijbel en is zeker waar. De optie van Zandkasteel vond ik zeker wel liefdevol naar de ouders toe, ze leefde zich in wat het betekend om drie maanden in onzekerheid te zitten, maar ik deel met je dat je ten alle tijden met vragen blijft zitten, Gods tijd is de beste tijd geloven we en daar mogen ze zeker niet van af wijken.
M&M
18-04-2012
/ 11:46
Wat een moeilijke situatie... voor de ouders maar ook voor de andere kinderen. Eigenlijk wil ik alleen maar zeggen zoek God in welke beslissing je als ouders ook neem. en wees open na de andere kinderen. ik weet nog als de dag van gisteren dat mijn zusje doodgeboren werd, ik was toen net 4, en ook alle dingen die daar bij kwamen voor mijn ouders en ons. Het gemis blijft ook als een kindje zo snel al weer moet afstaan. Deel met elkaar die momenten dan kan het een ervaring/gebeurtenis zijn die je als gezin nog hechter maakt. Heel veel sterkte voor de ouders in deze moeilijke periode.
Roeltje
18-04-2012
/ 11:58
Sorry, ik denk dat ik een fout maak. Dit is zo'n tere zaak dus dat kan niet.
Als ik me niet vergis moet het zo zijn: Een andere manier van inleiden is om een agressiever middel te gebruiken om in te leiden. De consequentie is dat het kind dan in de baarmoeder overlijdt.
Als ik me niet vergis moet het zo zijn: Een andere manier van inleiden is om een agressiever middel te gebruiken om in te leiden. De consequentie is dat het kind dan in de baarmoeder overlijdt.
Kornelie
18-04-2012
/ 12:23
Onze God is een God van leven en van dood, onze tijden zijn in Zijn Handen.
Wat wij mensen als goed, liefdevol, minder lijden enz. beoordelen is lang niet altijd de meest gezegende weg, vooral: lang niet altijd de weg die de Heere voor ons goed acht.
Als weduwe moet ik zeggen dat de tijd van ziekte en zorgen voorafgaande aan het overlijden van mijn man en de tijd van alleen-zijn daarna de meest gezegende tijd van mijn leven is.
De ziekte werd een keerpunt in ons beider leven.
Als ik had moeten kiezen had mijn/ons leven er anders uitgezien, maar beslist veel verder weg van -zo niet zonder- de Heere.
Geef je over aan Zijn zorgende Handen, in de diepste en donkerste dalen van het leven liggen vaak de meest grazige weiden!
Wat wij mensen als goed, liefdevol, minder lijden enz. beoordelen is lang niet altijd de meest gezegende weg, vooral: lang niet altijd de weg die de Heere voor ons goed acht.
Als weduwe moet ik zeggen dat de tijd van ziekte en zorgen voorafgaande aan het overlijden van mijn man en de tijd van alleen-zijn daarna de meest gezegende tijd van mijn leven is.
De ziekte werd een keerpunt in ons beider leven.
Als ik had moeten kiezen had mijn/ons leven er anders uitgezien, maar beslist veel verder weg van -zo niet zonder- de Heere.
Geef je over aan Zijn zorgende Handen, in de diepste en donkerste dalen van het leven liggen vaak de meest grazige weiden!
zandkasteel
18-04-2012
/ 12:32
Ik ben niet bekend met vroeg inleiden en of dat wel of niet kan lukken.
Wel weet ik dat het regelmatig plaats vindt als de baby niet meer groeit in de baarmoeder en buiten de baarmoeder toch meer kans maakt, of als de gezondheid van moeder verdere zwangerschap niet meer mogelijk maakt. In dat geval zullen ze toch geen risico nemen dat het kindje overlijdt van dit inleiden?
Waarom zou dat in dit geval dan wel gebeuren?
Het gaat dus niet om aborteren! En het blijft moeilijk om een moment vast te stellen, of dit nu met 28 of 38 weken is, en beide gevallen zal het getrappel/leven eindigen.
Wel weet ik dat het regelmatig plaats vindt als de baby niet meer groeit in de baarmoeder en buiten de baarmoeder toch meer kans maakt, of als de gezondheid van moeder verdere zwangerschap niet meer mogelijk maakt. In dat geval zullen ze toch geen risico nemen dat het kindje overlijdt van dit inleiden?
Waarom zou dat in dit geval dan wel gebeuren?
Het gaat dus niet om aborteren! En het blijft moeilijk om een moment vast te stellen, of dit nu met 28 of 38 weken is, en beide gevallen zal het getrappel/leven eindigen.
Roozemond
18-04-2012
/ 13:17
Laat Hem besturen waken, het is wijsheid wat Hij doet, zo zal Hij alles maken, dat je je verwonderen moet.
'k Ben dankbaar dat op refoweb ook zulke mooie en meelevende reacties te vinden zijn.
Ga daar vooral mee door!
'k Ben dankbaar dat op refoweb ook zulke mooie en meelevende reacties te vinden zijn.
Ga daar vooral mee door!
- 1
- 2
