Grappen over zonde
Ds. J.L. de Jong | 1 reactie | 03-04-2012| 12:00
Vraag
Geachte dominee, is het mogelijk dat je als waar kind van God een bepaalde zonde doet, die zonde belijdt en gelooft dat deze vergeven is, om daarna weer naar die zonde te verlangen en er grappen over te maken en plannen te maken om het weer te doen? Zowel mijn vriendin als ik geloven dat we ware gelovigen zijn en daarom belijden we dagelijks onze zonden. Toch hebben we vele malen in korte tijd seksuele zonden gedaan (geen gemeenschap, maar wel te ver) en deze hebben we zowel persoonlijk als gezamenlijk beleden. Toch is het zo dat mijn vriendin zeer regelmatig toespelingen en/of grappen maakt over de zonde en vraagt of we het binnenkort weer zullen doen. Dit verontrust mij in hoge mate. Eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat ik met haar meegedaan heb, maar later ook gevraagd heb om met het maken van de grappen/toespelingen en het erom vragen te stoppen, omdat het zonde is. Dit zou ze ook doen. Toch blijft ze erop terugkomen. Het is zelfs zo dat ze van een serieus gesprek in enkele minuten kan vragen om de zonde weer te doen. Ik weet dat de Bijbel in het NT diverse malen (vooral Paulus) spreekt over de geest die tegen het vlees strijdt en ook Simson bleef naar Delila gaan, al weet ik niet of hij tussendoor daar spijt van had. En ook David viel, maar na Psalm 51 denk ik niet dat David nog grappen maakte of verlangde naar zijn zonde. Mijn vraag is dus of het mogelijk is dat je als kind van God een zonde belijdt om daarna weer naar deze zonde te verlangen, er grappen over te maken en het weer te willen doen.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Je vraagt of een echt kind van God, na het belijden van een zonde, weer naar die zonde kan verlangen, plannen kan maken om die zonde weer te doen of er ook grappen over kan maken. In het algemeen kan ik daar op antwoorden dat het inderdaad mogelijk is dat een kind van God verlangt naar dezelfde zonde, die hij/zij eerder ook deed en er in terugvalt. Ik denk zelfs dat dit regelmatig gebeurt. Maar laten we daar niet gering over denken. Daar moeten we inderdaad over spreken op het niveau van David in psalm 51 en de strijd van Paulus tussen vlees en Geest. Dat is het niveau van de zondaar, die ontdekt dat de zonde heel diep in ons zit ("Het is niet alleen dit kwaad dat roept om straf, nee ik ben in ongerechtigheid geboren"). De verlangens, de gedachten en zelfs ook de daden kunnen terugkeren in ons leven. Wanneer we de Heere liefhebben en beseffen wat Jezus Christus aan het kruis gedaan heeft, moet dit ons wel ontzettend klein maken en diep afhankelijk als een bedelaar bij de genade van de Heere Jezus. En dan doet het -ziende op het kruis van de Heere Jezus- ook pijn dat wij zo zijn. En dat gaat dan bij volgelingen van Christus ook gepaard met strijden tegen de zonde. In dat verband kan ik me eigenlijk niet voorstellen dat je herhaaldelijk grappen blijft maken over iets wat eerder als zonde voor God is beleden. Daarom adviseer ik jullie dringend om samen de -eerder beleden zonde- echt in het licht van de ernst van het Kruis van Christus te zien. Wanneer je het samen daar brengt, zul je er niet meer mee willen spelen of er grappen over willen maken. Ik leg de nadruk op het woordje samen. Ga maar niet tegenover je vriendin staan door te zeggen dat jij er geen grappen meer over maakt en zij wel, maar buig samen bij het kruis van de Heere Jezus Christus.
En verder moeten je vriendin en jij beseffen dat echte liefde voor elkaar te mooi en kostbaar is om er mee te spelen, ook al zijn het alleen maar spelletjes in woorden. Misschien heeft het iets spannends om dat te doen en misschien is het ook wel een manier geworden om elkaar een beetje uit te dagen? Misschien is het toch ook nog een stukje gekwetst zijn, wat op deze manier voortwoekert? Probeer te ontdekken wat het is dat dit zo bij jullie blijft spelen. En vraag je vriendin ook of ze kan verwoorden waarom ze de neiging heeft om er grappen over te maken. Dat moet naar elkaar uitgesproken worden en vervolgens moet je met elkaar afspreken er geen grappen of toespelingen meer over te maken. Daar is echte liefde -waarin je samen gericht bent op een eventueel toekomstig huwelijk- te mooi en te kostbaar voor. Ik weet verder niets van jullie leeftijd of hoelang jullie elkaar kennen ik weet ook niet wat je verstaat onder te ver gaan. Maar laat duidelijk zijn: Als je vriendin en jij in een relatie van liefde en trouw verder willen, ga je dat niet onder spanning zetten door de grenzen op te zoeken. In de verkeringstijd moet dan al duidelijk zijn dat zij echt die ene voor jou is en jij voor haar. En die grens kun je -zo leert Jezus ons zelf in de Bergrede (Matth. 5:28)- al overgaan door alleen maar te kijken.
Ds. J. L. de Jong
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.L. de Jong
- Geboortedatum:25-11-1972
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Soest
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik weet niet hoe lang jullie elkaar kennen maar tegenwoordig zie je veel stellen die een verkeringstijd hebben van 4 -5 jaar om maar een mooi huis en groot feest eerst bij elkaar te sparen?
Het lijkt mij beter te trouwen dan te branden..en niet om materialistische redenen het uit- en uit te stellen.
( ik weet niet of jullie al boven de 18 zijn hoor, wellicht nog niet van toepassing maar probeer anders een datum vast te stellen waar je samen naar toe kan leven, kan je ook steeds een stukje verder gaan )