Hertrouwen en overspel
drs. J. Hoekman | 41 reacties | 30-03-2012| 16:38
Vraag
Aan ds. Hoekman. In de vraag "moeite met hertrouwen" zegt u dat iedere keer als gescheiden mensen (na overspel) hertrouwen, steeds opnieuw overspel plegen als ze gemeenschap hebben. Dus ook als zij samen opnieuw getrouwd zijn. Hier schrok ik behoorlijk van. Niet omdat u dat zo zegt en niet om commentaar te geven op uw woorden, maar omdat ik die uitspraak projecteer op mijn eigen situatie. Helaas en met berouw en spijt moet ik zeggen dat ik voor en ook tijdens mijn huwelijk overspel heb gepleegd (er was geen sprake van een andere relatie maar eenmalige contacten; ter toelichting en niet om het te bagatelliseren). Mijn partner wist en weet daar niets van. Allereerst wil ik de vraag stellen, is zij zonder zonde in deze? Ik ben namelijk de grote schuldige, zij kan toch niet onwetend zondigen? Tweede vraag: reeds lange tijd heb ik gebroken met deze zonden en dit voor God beleden. Moet ik hier nu mijn partner in betrekken? We hebben een gezinnetje en de relatie is goed. Opbiechten uit mezelf kan voor mezelf in zekere zin een opluchting betekenen, zodat ik dit voor mezelf kan afsluiten, maar voor mijn partner is het allesbehalve een opluchting en zal een zware domper zijn als ik dit vertel. Ook in een weg van vergeving zal er toch steeds de gedachte zijn aan dit vreselijke. Hoe moet ik hier mee omgaan? Mag ik dit tussen mij en God laten en mijn partner deze zware last besparen? Als laatste, om dan weer terug te komen op uw opmerking in de aangehaalde vraag; pleeg ik nu ook steeds overspel als ik gemeenschap heb en hoe zit het dan met mijn partner in dit geval? Ik worstel al lange tijd me deze vragen. Er zijn momenten dat het op het puntje van mijn tong ligt om het te zeggen. Het zijn niet de gevolgen voor mijzelf die me tegenhouden om het te zeggen, maar het verdriet wat ik mijn partner er mee aan zou doen.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Het kan zijn dat ik het niet goed heb begrepen, maar is je zus nu opnieuw met dezelfde man getrouwd? Als dat zo is dan pleegt zij geen overspel meer, want dit was/is haar wettige man. Als dit niet zo is dan lees ik in Mattheüs 5:32: "Maar Ik zeg u, dat zo wie zijn vrouw verlaten zal, anders dan uit oorzake van hoererij, die maakt, dat zij overspel doet; en zo wie de verlatene zal trouwen, die doet overspel" (Mat 5:32 SVV). Markus 10:12: "En indien een vrouw haar man zal verlaten, en met een anderen trouwen, die doet overspel." Lukas 16:18: "Een iegelijk, die zijn vrouw verlaat, en een andere trouwt, die doet overspel; en een iegelijk, die de verlatene van den man trouwt, die doet ook overspel."
In onze tekstwoorden wordt niet, zoals men dat in de volksmond noemt, gesproken over een slippertje, maar: "met een andere trouwen." Daarom is zij hier niet schuldig aan, dat was zij dus wel geweest als er sprake was geweest van een trouwen.
Ik wil wat het opbiechten betreft niet jouw geweten zijn, dat kan ik en wil ik ook niet zijn! Maar persoonlijk zou ik zo niet met mezelf kunnen leven. Een huwelijk is iets tussen jullie tweeën en de HEERE en je hebt een relatie op basis van trouw. Als je die trouw met voeten hebt getreden en geschonden, dan moet je dat belijden: met alle gevolgen van dien. Anders zal er altijd iets onvruchtbaars blijven tussen jullie. Ja, dat zal de eerste tijd niet zo’n geweldige tijd worden, maar bouwen op een goed fundament is beter dan op zandgrond. Terwijl de Heere jou elke zondag aanspreekt met de woorden: "Gij zult geen overspel plegen, Gij zult niet liegen" enz. Nu heb je de duivel, om het zo maar eens te zeggen, een troefkaart in handen gegeven. Ga de moeilijke weg! Dat is mijn advies, maar het is jouw keuze!
Nee je pleegt geen overspel als je met je eigen vrouw gemeenschap hebt, maar wil je zo met haar leven? Zal ze verdriet hebben? Hartverscheurend! Had de Vader verdriet toen Hij Zijn Zoon zo zag lijden? Ja, maar dit bracht wel de verzoening tussen de mens en God. Ik denk dat dit altijd tussen jullie in zal staan. Als ze echt van je houdt en jij van haar, dan kunnen jullie deze geweldige storm te boven komen, maar vraag dan wel hulp en los dit niet met z’n tweeën op!
Met broederlijke groet,
Ds. J. Hoekman,
Van de Ark op Urk
Dit artikel is beantwoord door
drs. J. Hoekman
- Geboortedatum:27-01-1962
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik ben het NIET met bovenstaande eens. Alles wat je doet, doe je als het goed is uit liefde voor God en voor je medemens. Het laatste wat je wilt is iemand beschadigen! En als je, wat vóór jullie verhouding is gebeurd, opbiecht aan je vrouw, wordt er dan iemand beschadigd? jazeker! namelijk je vrouw! jij bent al beschadigd en je bent je daarvan bewust en je leeft ermee. Good for you! Laat je nooit maar dan ook nooit aanpraten dat je alles aan je vrouw zou moeten opbiechten! je hebt alles voor haar over, zelfs het dragen van een zonde in je eentje en dat is niet makkelijk!!
Wat er ook gebeurd na het opbiechten, in het ene uiterste vergeeft ze je volkomen, vergeet zelfs dat je het verteld hebt en life goes on. In het andere uiterste verlaat ze je omdat ze je nooit meer kan vertrouwen. Heeft het opbiechten dan meerwaarde gehad? Neen!! Want bij je blijven doet ze nu ook en als ze wegloopt wordt er alweer echtbreuk gepleegd! Niet doen dus. Gewoon je klep houden en je geheim meenemen in je graf. Je vrouw, want die vraag is zelfs niet beantwoordt, is hierin NIET schuldig! Ga dus heen, zondig niet meer en heb je vrouw lief tot de dood jullie scheidt, niet tot jouw biecht jullie scheidt!
Jezus zegt: en een ieder die zijn vrouw wegzendt om een andere reden dan overspel, die maakt dat er echtbreuk met haar gepleegd wordt. Oké, je hébt gezondigd, daar doe ik niets vanaf, met een beetje pech heb je misschien zelfs wel net zo zwaar gezondigd als ik. Maar zou je dat dan nóg een keer op het spel zetten? Zou behalve jij, nóg iemand echtbreuk met haar moeten plegen? ik dacht het dus niet! Wees dus je vrouw trouw en doe, denk en zeg alles tot haar eer. God heeft je vergeven, wie zijn wij om dat te bestrijden?
Trouw is niet gebaseerd op openheid. Dat is een humanistische benadering.
Trouw is het beste zoeken voor de ander, ook als je ontrouw bent geweest.
Als je niet meer met jezelf kunt leven moet je de oplossing zoeken in de Gods genade en zondevergeving in Jezus Christus. Niet in proberen je eigen geweten zuiver te maken ten koste van een ander.
Stel je voor dat in het ergste geval het de vrouw zo hard raakt, dat ze vertwijfeld wordt en haar geloof kwijt raakt. Wat een vreselijk gevolg zou dat zijn. En er is sprake van een gezinnetje, ik zie ook potentiele gevolgen voor de kinderen als er verwijdering zou komen.
Mijn vrouw weet niet van al mijn zonden en ik niet van al haar zonden. Gelukkig maar. En dat houden we zo. Gelukkig zijn we beide gereinigd in Christus. En dat is voor ons genoeg.
Misschien een idee: misschien kan je je vrouw eens zeggen bij gelegenheid dat je dingen in het verleden hebt gedaan die erg verkeerd waren, zonder verder precies te vertellen wat het was. En dat je er berouw van hebt en het hebt beleden voor God. En vragen of zij er mee akkoord kan gaan dat toegedekt te laten omdat je niet wil dat die dingen uit het verleden ook nog eens de toekomst kapot zullen maken. Iets in die richting.
Je zal zelf moeten inschatten hoe je vrouw hierop zal reageren, maar overweeg het eens en bid ook God voor een goede gelegenheid en Zijn hulp hierin. Ik heb zelf zo ook doorbraken ervaren waar ik geen uitweg zag, maar er dan toch zomaar ineens een opening kwam.
Ik zou zeker proberen hier vrede voor jezelf mee te krijgen, maar zoek dat bij God uit zijn genade in Christus, niet uit een rechtvaarding proberen te krijgen door het houden van geboden.
Als jij je nu heel kwetsbaar opstelt, en dat doe je als je het zou vertellen, moet zij voelen dat jij echtheid verkiest boven een schijnheilig heilig huwelijk. Volgens mij kan het alleen maar weer heilig worden (voor zover menselijk mogelijk is) door volledige transparantie. Maar ja, dat is ook maar mijn mening. Als jij erbij kan zeggen dat je je door God vergeven voelt, zal zij uiteindelijk in zichzelf dezelfde zonde tegenkomen die jij deed. Uiteindelijk kan het jullie de winst opleveren om te praktiseren wat Jezus zei: 70x7 maal vergeven...
De bedrogene heeft het recht om te weten dat de huwelijksbelofte is gebroken en het is aan de bedrogene om te beslissen of deze kiest voor echtscheiding (op bijbelse grond) of voor voortzetting van het huwelijk.
Zonder dat de waarheid aan het licht is gekomen, is het huwelijk al beschadigd en weet de bedrogene niet hoe dat komt. Pas als het overspel wordt opgebiecht, kan de relatie, indien men daarvoor kiest, worden voortgezet en gerepareerd. Met pastorale begeleiding. Het zal niet meer worden zoals voor het overspel, maar dat is een gebeurtenis die nu niet meer terug te draaien is.
Wanneer je ontdekt dat de vloer van je huis door vocht is gaan rotten, kun je er nieuwe vloerbedekking op leggen, opnieuw behangen en het ziet er perfect uit. Onder de oppervlakte blijft het verder rotten, er komen schimmelplekken op de muren, uiteindelijk zak je door de vloer heen.
Een leugentje om bestwil vermenigvuldigt zich tot een web van leugens!
Hoe kun je een huwelijk voortzetten gebaseerd op leugens? De schade is al aangericht, dat kan niet meer worden teruggedraaid. Hoe kan een christen ook maar denken dat het bedekken van het overspel met weer een nieuwe leugen het juiste is om te doen?
Naast eerlijkheid lijkt me een bezoekje aan de huisarts om te praten over geslachtsziektes op zijn plaats.
Zonder in details te treden kan ik je zeggen dat een leugen/geheim je van binnenuit 'wegrot' en dankzij het vertrouwen in en de liefde van God is er een doorbraak gekomen en staan we nu samen sterker dan ooit! Breng het biddend bij God en luister naar Hem!
Ook Miranda spreekt uit ervaring. Wat doet jou denken Miranda, dat ik niet uit ervaring spreek? Denk je niet dat er geen mannen zijn die nog nooit een andere vrouw hebben aangezien en dus in hun hart echtbreuk gepleegd hebben? En weet je niet dat je dan geen haar beter bent als iemand die dat daadwerkelijk gedaan heeft? En lijkt het je nou werkelijk goed als al die mannen dat es fijn aan hun vrouw gaan lopen opbiechten? is de wereld dan weer een stukje beter geworden?
Het lijkt me dus beter Gods woord te laten spreken dan onze eigen bedorven moraal.
Maar ik leg het slechte altijd maar aan mijn kant, dan beledig je niemand.
Als we volledig transparant zouden kunnen zijn zouden we zo goed zijn dat het niet nodig is volledig transparant te zijn. :)
Maar inderdaad, als het een onoverkoombare worsteling wordt, is het tijd om aan de bel te trekken.
Ps; verder ben ik het eigenlijk altijd met je eens! Maar in deze kwestie ietsje minder ;-)
Mannen: hou je mond, het is gebeurd en ik kan er niets meer aan veranderen, alleen maar kapot maken. Wat niet weet, wat niet deert.
Vrouwen: Er klopt iets niet in onze relatie, maar wat? ik kan er de vinger niet op leggen. Ik wil weten wat er aan de hand is.
Inderdaad kan het huwelijk onder spanning komen te staan nadat overspel bekend wordt, maar degene die bedrogen is heeft recht op de waarheid! En ook dat er om vergeving wordt gevraagd. Dan is het aan die persoon om vergeving te schenken of te kiezen voor een scheiding (waar recht op is verkregen). Of dat de juiste beslissing is, dat is in elk geval anders natuurlijk. In ieder geval lijkt het me goed om eerst professionele hulp te zoeken, om te overleggen hoe je de boodschap brengt en dat er hulp is voor de bedrogen partner, om haar/zijn verdriet/boosheid/jaloersheid etc kwijt te kunnen.
Maar wat kan de duivel (de grootste Leugenaar) ons toch bedriegen, om de leugen goed te praten "om ons huwelijk te redden".
Je redt geen huwelijk door leugens, stel dat je partner er door iemand anders van hoort! Had je het dan niet liever van je echtgenoot gehoord?
Je hebt nou eenmaal wel eens situaties waarbij je kiezen moet tussen 'slecht en slechter'. (bijv. net zoals Rachab kiezen moest tussen liegen of het leven van de verspieders)
Volgens mij weet je best wel van je vrouw wat zij zou willen en wat ze aankan, je kent haar toch!
Persoonlijk zou ik het niet willen weten en zo'n vage tussenoplossing (van Gerard) lijkt me niet werken, dan weet je meteen al genoeg lijkt mij.
Maaaaaaaaaaaaaar als ik wist dat mijn man zo'n standpunt had als plderoos, dan zou ik hem per direct op dat gebied niet meer kunnen vertrouwen.
(sorry hoor plderoos, niets persoonlijks maar dat ligt in de aard van het standpunt)
En als de vrouw het weet en bij hem weggaat, dan is er niet automatisch sprake van 'weer echtbreuk plegen'. Dat is alleen het geval als ze weer met een ander gaat.
Wat zandkasteel zegt is ook waar: als ze het van een ander hoort staat het er nog beroerder voor. Ik zou zeggen: bid ervoor.
Tegen mijn vrouw durf ik dan best te zeggen dat we een leuke stagaire hebben op de afdeling, ware het geval dat ik met haar van het bil zou zijn gegaan ligt dat wel even anders.
Dan zou ik haar niet meer onder ogen durven komen.
Natuurlijk leef ik niet zonder zonden, maar vreemdgaan als je getrouwd bent dat lijkt me zo verschrikkelijk.
Dat is hetzelfde als je heel kwaad op iemand zou zijn en heel even denken ik kan hem wel vermoorden, wat je natuurlijk nooit zult doen, maar dat is dan even erg als iemand echt vermoorden.
Dat maak je nooit meer goed, in het andere geval kun je na 5 minuten zeggen: 'ik kon je wel vermoorden, heb je zin in een biertje', dat is het verschil.
Dus inderdaad, ik heb wel eens zo'n hekel gehad aan een man die me weer achter mijn rug om belazerde dat ik dacht, ik gooi hem nú keihard deze zware perforator in zijn nek! ik ben net zo erg als een moordenaar! En wie veel vergeven is heeft veel om dankbaar voor te zijn.
Jij schrijft:
En Jezus zegt het echt: wie een vrouw aanziet om haar te begeren heeft in zijn hart echtbreuk met haar gepleegd. Jacobus laat zien dat het niet gaat om de zwaarte van een overtreding, maar om tegen Wie je overtreed. En dan is begeren inderdaad net zo erg als de daad zelf.
Maar begeren is iets anders dan denken: 'wat een leuke meid of een leuke jongen'.
Begeren is er mee naar bed willen en niet durven of zoiets.
En zolang jij met die zware perforator, nog niet naar iemand hebt gegooid, laat staan vermoord, dan wordt je zelfs in de Ger Gem met andere ogen bekeken dan als je 4 kinderen hebt verkracht en daarna vermoord.
En in welke kerkgemeenschap dan ook.
Daar gaat het mij om.
Het gaat er bij velen bij ons om; het maakt niet uit wat, als je maar zondig bent, want zo staat het geschreven, wij zijn allen zondig. Desnoods verzinnen we zonden, van mijn God en ook van de jouwe (wat dezelfde God is) mag je ook blij zijn en gelukkig af en toe.
En waar gaan dan vele vragen over, een overspelige man, seks voor het huwelijk, het maakt ons niet uit, als we maar zondig kunnen zijn.
God vergeeft het ons wel......
De 10 geboden zijn er om van ons te doordringen dat we geen zooitje van ons leven kunnen maken, laten we die in ere houden, Gode bevolen.
