Man verdacht van aanranding
C. M. Chr. Rots - de Weger | 3 reacties | 29-03-2012| 13:36
Vraag
Ik ben bijna tien jaar getrouwd en we hebben kinderen. Mijn man heeft een strafblad op zedengebied vanwege te 'intiem' zijn met een collega voordat ik in beeld was. Tijdens ons huwelijk is die zaak pas gaan spelen, wat erg moeilijk was voor mij. Dat is inmiddels afgerond en hij is een strafblad rijker. Nu is er weer een zaak. Verdacht van aanranding. Dat is wel in ons huwelijk gebeurd, maar het was niet zijn bedoeling. Binnenkort moet hij voorkomen. Ik ben boos en teleurgesteld. Ik kan nu niet meer intiem zijn met hem, ben geblokkeerd. Hoe moet ik met deze dingen omgaan? We hebben kinderen, anders had ik allang weggegaan bij hem. Drie mensen weten ervan, verder niemand. Ik schaam me zo voor mijn man! Soms ben ik de wanhoop nabij en heb ik bepaalde gedachten, maar die hou ik voor mezelf.
Antwoord
Beste mevrouw,
Moeilijk en verdrietig is uw verhaal. Boosheid en teleurstelling gaan samen met gevoelens van schaamte. U zult u waarschijnlijk ook eenzaam voelen in de gevoelens voor uw echtgenoot. Dat blokkeert zeker. Ik denk dat uw man op dit moment niet anders kan dan accepteren dat het voor u even 'klaar' is wat intimiteit betreft.
Hij wordt verdacht, schrijft u. Dat is nog geen bewijs. En hoewel hij moet voorkomen is er (nog) geen veroordeling. Dat doet echter allemaal niets af aan úw gevoelens. Neem die dus ook serieus. U zegt dat er slechts drie mensen vanaf weten. Op zich niet erg dat er geen 'grote klok' is, maar ú moet voor uzelf een praatpaal zoeken. Dat kan een professional zijn, of een goede vriendin, of een vertrouwd persoon in uw omgeving. Want gedachten "die u voor uzelf houdt" gaan al snel een eigen leven leiden, waarbij u zelfs gevoelens van wanhoop ervaart. Ik zeg niet dat praten gemakkelijk zal zijn, maar misschien behoedt het u voor weggaan. En misschien kan er later een vorm van relatietherapie plaatsvinden, zodat uw huwelijk -in het belang van de kinderen- niet beëindigd gaat worden.
Ik zeg niets over eventuele vergeving, wél over een vergevend God, aan Wie u úw gevoelens, úw zorgen en úw verdriet mag voorleggen. Vraag Hem om kracht. Voor uzelf. Voor uw man. Voor degene die (zoals de verdachtmaking luidt) slachtoffer is geworden.
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Verdacht zijn van aanranding wat 'niet de bedoeling was' is nog raadselachtiger, de man moet wel voorkomen.
Dus er is nog geen bewijs en ook geen veroordeling schrijft mevr. Rots, ze gaat liefdevol om met vraagstelster, maar als ik de schoenen zou staan van de man van vraagstelster schopte mijn vrouw me vandaag nog de deur uit. Volkomen terecht overigens.
Beste vraagstelster, ik wens u veel sterkte en wijsheid, ik zal voor u bidden. Uw man heeft verkeerde dingen gedaan, heel verkeerde dingen, maar ik weet ook niet hoe uw man verder is, hij kan een liefdevolle vader zijn, een toffe buurman en een aardige man.
Vroeger zou ik geschreven hebben 'weg met die man, opzouten' maar ik ben het nu eens met het advies van Mevr. Rots.
