Ouders stellen regels

C. M. Chr. Rots - de Weger | 22 reacties | 23-03-2012| 11:30

Mijn vriend en ik hebben twee jaar verkering. We zijn allebei ouder dan 19 en wonen nog bij onze ouders thuis. Nu is het zo dat mijn ouders graag regels stellen. Ook voor ons als stel. Wij zouden graag willen dat mijn ouders ons loslaten. We weten dat dit een proces is. Maar het is toch niet zo dat mijn ouders in het kader van "eer je vader en je moeder" kunnen beslissen wanneer ik wel en niet thuis ben of wanneer ik naar mijn vriend ga? Ik moet ze gehoorzamen, zeggen ze. Ik wil hen wel respecteren, maar ik kan me niet voegen naar deze regels (en toch moet het). Mijn vriend heeft hier nog meer moeite mee dan ik. Mijn vriend en ik hebben hier al veel gesprekken met mijn ouders over gehad. Wat is precies de reden dat ze willen beslissen wanneer wij elkaar zien? Vaak wordt dit afgedaan met: "Wij hebben daar zo onze redenen voor." Dit is voor ons geen reden genoeg. Volgens ons kun je jongvolwassenen niet met dit soort antwoorden afschepen. Mijn ouders stellen ook: zolang je thuis woont, houd je je aan de regels. Ik vind dit acceptabel. Maar dan wel voor de huisregels. Ze kunnen mij niet thuis houden alleen omdat zij dat willen. Wat moeten we hiermee aan? Is het zo dat ik mijn ouders moet gehoorzamen op mijn leeftijd? Of is respecteren genoeg? En hoe moet ik hen dit duidelijk maken? Ik heb veel met hen gesproken, maar tegenwoordig valt er niet goed over te praten. Of ik word emotioneel (boos/verdrietig) of mijn ouders worden boos. Ik kan er slecht tegen dat ze zonder geldige reden zeggen: je mag hem niet te vaak zien! (al is het maar tien minuutjes bij hem langsgaan bijvoorbeeld). Mijn vriend heeft besloten voorlopig niet bij mijn ouders thuis te komen. Ik begrijp dat en sta achter hem, maar zou toch graag van een buitenstaander horen hoe die er over denkt. Een tip als "ga gewoon naar hem toe, ook al heb je geen toestemming" werkt niet. Als ik thuis zeg: "ik ga even naar hem toe", wordt dat verboden. En als ik zeg een boodschap te gaan doen, is het als ik terugkom: "Je hebt hem zeker nog gezien?"

Beste 19-jarige,

Er zijn een paar dingen die mij in je brief opvallen. Jouw houding van respect naar je ouders, om te beginnen. Huisregels zijn er en dat is goed. Opvoedingsregels zijn echter andere, ik kom daar zo op terug. In jouw brief lees ik over een integere dochter: prachtig!

Aan de andere kant lees ik ook over je ouders. Die ongetwijfeld het beste met hun dochter voor hebben. Maar... die wel moeten leren beseffen dat opvoeden betekent dat je kinderen niet bezit, maar dat je jonge mensen leidt tot volwassenheid. Tot zelfstandig functionerende personen, die in staat zijn om hun eigen beslissingen te nemen. En verantwoordelijkheid te dragen vóór die genomen beslissingen. Opvoeden is een proces van voortdurend 'loslaten'. Officieel is dat proces in Nederland voltooid als een kind 18 jaar is geworden. Het kan best moeilijk zijn voor je ouders omdat zij zich zórgen maken over hun kinderen (18 jaar is een willekeurige wettelijke leeftijd -nog niet zo lang geleden was dat 21 jaar- maar of een kind dan écht volwassen is... dat kan een heel goede vraag zijn!)! Per slot van rekening kennen ouders hun kind al zijn of haar hele leven lang! 

Nu over opvoedingsregels, die wezenlijk verschillen van huisregels! De huisregel kan zijn: ’s avonds om twaalf uur binnen, om 6 uur aan tafel, je eet met mes en vork, er wordt ontbeten voordat je de deur uitgaat, enzovoort.

De opvoedingsregels die daarbij horen zijn dan: bespreek met de uitgaande kinderen dat je wilt dat ze ’s avonds op tijd thuis zijn, waarbij de klok misschien leidend is, maar geen dwangmiddel. Wordt er om 6 uur gegeten, zorg dan dat je op tijd bent of anders bericht geeft van verhindering (een lekke band of de file kunnen  uitzonderingen vormen, maar gaan niet over ongehoorzaamheid!), zodat er thuis niet gewacht hoeft te worden maar er wél eten voor het hongerige kind bewaard blijft! Met mes en vork eten is een vorm van een aangeleerde waarde, maar wie zijn brood met de hand eet maakt het gezin nog niet te schande. En ’s ochtends eerst ontbijten heeft te maken met gezondheid, niet met gehoorzaamheid.
 
Begrijp je waar ik heen wil? Aan de ene kant is er "eer je vader en je moeder", wat betekent dat er respect is voor het (door)gegeven leven. Aan de andere kant is er "verbitter de jongeling niet."
 
Slechts gehoorzaam en slaafs regels opstellen en volgen staat los van de eerste aangehaalde Bijbeltekst, maar heeft wel degelijk te maken met de tweede! Gehoorzaamheid éisen geeft meestal slechts onmacht aan. Niet bespreekbare onmacht kan heel gemakkelijk leiden tot verwijdering tussen ouders en kinderen. Met verbitterde gevoelens of zelfs (levenslange) wrok voor béíde kanten!

Wat nu te doen als je ouders een vraag afdoen met: "Wij hebben daar zo onze redenen voor"? Dat is inderdaad voor jullie geen reden genoeg. Je hebt helemaal gelijk als je schrijft: "Volgens ons kun je jongvolwassenen niet met dit soort antwoorden afschepen." Dan zul je dat dus duidelijk moeten maken: nee, niet door boos worden, want dat helpt niet en getuigt niet van volwassenheid, maar is een kinderlijke (kinderachtige) reactie. Juist door een volwassen houding en uitstraling laat je zien wie je bent. Neem je de beslissing om naar je vriend toe te gaan, bijvoorbeeld, dan zeg je dat. Desnoods met de mededeling erbij dat je binnen een half uur terug bent (en zórg dat je op de afgesproken tijd terug bent, hè!).

Of als je een boodschap gaat doen, en de vraag komt of je hem nog gezien hebt: "ja, ik heb... gekocht en heb dat meteen aan vriendlief laten zien. Hij vond het mooi." Zoiets.

Bespreek met je vriend, wanneer hij weer bij jullie thuis wil komen en deel dat mee. Bijvoorbeeld: "zondagmorgen komt vriendlief hier koffiedrinken, maar we eten bij zijn ouders." Een heldere en open communicatie en houding geeft je niet alleen zelfvertrouwen, maar laat ook zien dat je voor je eigen beslissingen staat (en dat is volwassenheid, toch?).

Ik weet niet welke sanctie je ouders hebben voor een overtreden 'gebod', maar is bijvoorbeeld de consequentie van een overtreding dat je huisarrest krijgt, accepteer dat dan onder voorwaarden die jij zelf stelt. Zoals: "Oké, vanavond zal ik thuisblijven, maar morgenavond ga ik met hem naar..." En dat doe je dan ook.

Misschien is het verstandig om jouw vraag en dit antwoord aan je ouders te laten lezen als een (nieuw) gesprek niet lukt. Ik wens je sterkte. Laat maar eens horen, hoe het met je gaat!
 
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven