Man alleen nog maar negatief
Ds. H. Paul | 19 reacties | 16-02-2012| 10:54
Vraag
Sinds onze kinderen wat ouder worden, lijkt het wel of mijn man alleen nog maar negatief kan zijn. Alles wat de kinderen doen is niet goed en niet naar zijn zin. De rok is te kort, de make up te dik, de schoonzoon te arrogant en ga zo maar door. Met onze a.s. schoondochter is het al zover dat zij sporadisch komt en onze zoon dus elk weekend bij zijn meisje is. Dit is gekomen nadat mijn man op niet mis te verstane wijze te kennen heeft gegeven dat ze zo niet naar de kerk kan gaan en zij de make up eraf moest halen (van mij hoeft het ook niet, met make up naar de kerk). Toen ze twee zondagen later ook nog een wat korter rokje aan had, was het weer raak en dat was de druppel. Dit geeft ook weer irritatie, want onze zoon hoort hier ter kerk te gaan want hij is hier lid. Het geeft ook veel spanning tussen ons als echtpaar. Nu zegt mijn man ook dat, als ze niet meer het weekend hier willen komen, hij niet naar een verloving en bruiloft wil gaan. Dat gaat mij toch te ver. Als ik dan zeg dat je dat niet kan maken, eist (!) hij dat ik hem hierin steun en dus ook niet naar verloving of bruiloft ga. Want de man is het hoofd van het gezin en ik moet hem volgen. Dat heb ik beloofd bij het trouwen. U begrijpt dat dit heel moeilijk is.
Antwoord
Beste vraagstelster,
U bevindt zich in een moeilijke situatie. Kennelijk ziet u de genoemde zaken anders dan uw man. Niet als feit op zich, maar hoe men daar mee om moet gaan. Ik krijg de indruk dat uw man voor alles aanvaarding van zijn opvattingen beoogt. Op zich is dat natuurlijk niet verkeerd als hoofd van het gezin. Toch is het van groot belang dat men in het handhaven van het gezag de relaties niet uit het oog verliest. Het hebben van een goede verstandhouding is bij het uitoefenen van het gezag altijd van wezenlijk belang. Daar moet men oog voor hebben. Want als men dat niet doet verliest men de relaties. Te gemakkelijk wordt dan door deze houding de relatie verbroken. Dan geschiedt er erger kwaad.
Zou u bijvoorbeeld niet met de moeder van de vriendin een gesprek kunnen hebben dat ook goede invloed heeft op het gedrag van haar dochter? Spreken met elkaar om tot een oplossing te komen, brengt verder dan het elkaar negeren. We zijn toch deze korte tijd dat we op aarde zijn, niet geroepen allerlei conflicten op te werpen. In het licht van de eeuwigheid zijn er belangrijker zaken. Zelfverloochening en dienende liefde brengen ons verder dan het handhaven van onze eigen wil.
Het staan boven anderen geeft blijk van gemis aan zelfkennis. Laten we het voorbeeld volgen van Ezra in Ezra 9. Wie van genade leeft wil genade bewijzen.
Laat deze zaak ook voor u een gebedszaak zijn.
Met vriendelijke groeten,
Ds. H. Paul
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Paul
- Geboortedatum:16-07-1928
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Moerkapelle
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Plat gezegd: deze meneer gedraagt zich bijna als een despoot en de beste die hem kan terugfluiten is de vraagstelster zelf. Deemoedig het hoofd buigen voor een machtswoord is niet wat in de Bijbel bedoeld wordt met het hoofd van het gezin zijn. Daar hoeft de schoonfamilie primair niet bij ingeschakeld te worden, lijkt mij.
En... de kans lijkt mij heel erg groot dat als de vraagstelster niet naar de bruiloft zou gaan van haar kinderen, dat ze haar kinderen voorgoed kwijtraakt. Dat zou maar zo de prijs kunnen zijn van een vader die zich despotisch gedraagt en die niet tijdig wordt teruggefloten.
Hienaast lees ik op twitter: ElsJvanDijk We durven pas te gehoorzamen als we een vij uitzicht hebben op een beloftevolle toekomst
Het hoofd van het gezin...het is me wat in onze kringen.
Ik ben het helemaal met je eens hoor, ik ben ook het hoofd van het gezin, ik bestuur de auto en mijn vrouw het gezin.
Je zult er maar met zo een dagelijks moeten leven..
Sterkte..
Las ooit een verhelderend boek ook in de opvoeding: Gelijk hebben of gelukkig zijn.
Willen we perse gelijk hebben, of ons kind de kans geven zelf oog te krijgen voor waar het om draait.
Ik ben eigenlijk benieuwd naar de mening van de zoon.
Je aan de 'algemene' regels van je schoonfamilie houden is één ding - maar kun je als ouders van je schoondochter verlangen dat ze haar kleding- en make-upkeuze aanpast aan jullie wensen?
Dat gaat mij veel te ver; bij mij zouden de stekels ogenblikkelijk recht overeind staan.
Ik ben het helemaal met je eens dat er meer oog zou moeten zijn voor de mening en positie van de zoon. Wanneer je als ouders echt niet kunt verdragen hoe schoondochterlief erbij loopt, is de zoon de aangewezen persoon om dit mee te bespreken - en daarna moet je het als ouders loslaten.
Het lijkt mij erg vreemd om de ouders van dat meisje er ook bij te halen. Schoondochter is toch volwassen?
Ds. Paul heeft het in zijn antwoord over zelfverlocchening en dienende liefde. Zal hij daar niet heel wat anders mee bedoelen dan "bij mij zouden de stekels ogenblikkelijk ( let wel: ogenblikkelijk) recht overeind staan"?! Kom nou toch zeg.
Wel iets over het eren van ouders en u kinderen niet tot toorn verwekken.
In liefde kan veel besproken worden en ook gedrag kan zich aanpassen vanuit liefde.
Vanuit heerszucht komen harde hoofden en koude harten en is iedereen uiteindelijk verliezer.
En idd wees blij als kinderen naar de kerk gaan en praat met hen over wat echt van waarde is.
Volgens mij doet schoonvader dat niet echt op een liefdevolle/ vaderlijke wijze?
En wat hij zegt over aanstaande bruiloft etc is gewoon ongehoord.
En op wat voor een manier gaat moeders met dit probleem om? Moeders zijn vaak toch belangrijk om in harmonie dingen te leiden en bespreekbaar te maken. Inderdaad alleen met zoon/ schoondochter in een open gesprek. En alleen met man in huwelijke saamhorigheid?
Volgens mij zit hier wel meer mis....?
Overigs vind ik ook dat schoondochter zich aan kan passen. Ook al heeft zij zelfs andere principes, je kunt best een fatsoenlijke rok aantrekken alleen al omdat je schoonfamilie dat graag wil en om geen geruzie te krijgen.
Mijn schoonfamilie had wel andere dingen gewoon dan een fatsoenlijke rok en geen make-up. Ik heb mij altijd geprobeerd zoveel mogelijk aan te passen. Nu we getrouwd zijn hebben we natuurlijk gewoon ons eigen leven.
Je komt uit 2 verschillende gezinnen, dat vergt aanpassingen, van beide zijden! Botte bijl van vader is niet goed, maar het uitdagende van a.s. schoondochter vind ik ook niet echt van fatsoen getuigen.
Moeder spreekt zich niet duidelijk uit "van mij hoeft het niet". Dat klinkt erg vaag. Natuurlijk hoeft het niet, maar heeft zij er nu een probleem mee of niet?
Geef elkaar de wat ruimte om anders te zijn. Ieder mens is uniek.
Het gaat hier niet om ernstig wangedrag.
Ik stel me zo voor dat deze schoonvader graag wil dat schoondochter rokken tot minimaal op de knie draagt en absoluut geen make-up, tenminste geen zichtbare. Als meneer dat bij zijn eigen kinderen altijd heeft kunnen bereiken heeft ie ze goed onder de duim maar ik denk dat ie dat nu wel kan vergeten. Dit is zeer waarschijnlijk een van de oudsten in het gezin die met een vriend(in) thuis komt. Bij jongere kinderen speelt dat probleem later vaak helemaal niet meer. Dus ik zou maar oppassen wat je zegt of doet als ouder zijnde voordat je je kinderen kwijt raakt en idd je mag blij zijn als ze mee willen naar de kerk.
sterkte.
Moeder spreekt over aanstaande schoondochter en er wordt over verloven en trouwdag gesproken. Dan spreek je toch over een fase dat een zoon zich los maakt van zijn ouders.
Ook dat hij verplicht is zijn eigen kerk te bezoeken omdat hij daar lid is, lijkt me niet een gezonde eis van ouders. Als het meisje elders woont (wat blijkt uit verhaal moeder), zal het stel zelf moeten onderzoeken waar ze willen gaan wonen en kerken. Dat kan en mag je als ouders niet afdwingen, maar omdat vader als dictator gaat optreden, komen ze dus het weekeinde helemaal niet meer thuis. Lijkt me een logisch oorzaak-gevolg zaak van het niet kunnen loslaten van ouders. De zoon heeft dus al belijdenis gedaan, en zal geen puber meer zijn. Maar ook schoonzoon deugt niet volgens vader. Vandaar ook de opmerking, "vaders verwek uw kinderen niet tot toorn".
Ik heb hier ook al wat schoonkinderen over de vloer gehad. Met de één was ik superblij, met de ander totaal niet.
En zolang je nog thuis woont, lijkt het me normaal dat je naar de kerk gaat waarin je opgegroeid bent, ben je bij je schoonouders, ga je naar hun kerk. Als je op punt van trouwen staat en je hebt een woning e.d. dan ga je je oriënteren op een eigen gemeente.
De man is inderdaad het hoofd van de vrouw, maar..... de man wordt bevolen zijn vrouw lief te hebben zoals Christus de gemeente! dat is dus dienende liefde en geen onredelijke eisen.
Persoonlijk denk ik dat er op dit punt veel mis gaat in de gereformeerde gezindte. veel wijsheid toegewenst