Bereid zijn voor het sterven
Ds. R. van de Kamp | 2 reacties | 31-01-2012| 18:08
Vraag
Ik wil zo graag bereid zijn voor mijn sterven. Dat ik persoonlijk mag weten dat ik bij Hem in de hemel mag komen, zingen van Hem, nooit meer kunnen zondigen. Elke dag kan het de laatste zijn en dat maakt me angstig. Soms mag ik wel eens getroost zijn (zit er langer mee) dat Hij Zijn werk voor mij zal volenden, maar als ik dan weer denk aan de dood en dat ik het niet zeker weet dat mijn zonden vergeven zijn... Soms is er rust en overgave dat Hij alles weet, maar ook vaak zo'n onrust. Hoe moet/kan ik hiermee omgaan? En wat als ik geen antwoord krijg en de dagen vliegen heen... Zondags raakt het me, maar doordeweek met school word het beetje weggeduwd, lijkt het wel. Maar ik moet bereid zijn. Hier worstel ik erg mee.
Antwoord
Beste zoeker,
Wat fijn dat je met deze vraag worstelt! Dat klink misschien raar, want van worstelen word je moe en dat is niet fijn. En je wordt er onzeker van, want zou je de strijd wel winnen? En toch fijn dat je deze vraag hebt, want er zijn heel veel mensen, helaas ook in de kerk, die nooit over deze dingen nadenken. Dus blijf hierover nadenken en zoeken naar een oplossing. En dat brengt mij bij een vraag voor jou: wat zoek je nu precies? Zoek je rust? Zoek je zekerheid? Zoek je gemak? Zoek je de hemel?
De HEERE begint vaak door onrust te geven. Maar daar mag je niet tevreden mee zijn. Want het gaat niet om de onrust, maar het gaat om Hem! Het is groot als de HEERE je bemoedigt. Maar een bemoediging is nog geen oplossing. Het is nodig om de ware rust te krijgen, dat je met God verzoend bent. Het is, door onze zonden, oorlog tussen God en onze ziel. Hoe kunnen partijen, die ruzie hebben, weer verzoend worden? Als de schuld, die de ruzie veroorzaakt, wordt weggenomen. Dus jouw schuld moet worden weggenomen. Dat kan je zelf niet. Maar daarvoor is Christus nu naar deze aarde gekomen! Dus niemand kan met de HEERE verzoend worden, dan alleen door Christus en Zijn werk. En daarom stel ik opnieuw de vraag: wat zoek je? Of misschien moet ik vragen: Wie zoek je? Is het je om Christus te doen? Hem te kennen is het eeuwige leven (Joh 17:3)! Dan ben je bereid om te sterven! Dan kan je voor Gods rechterstoel verschijnen, omdat Hij ook jouw schuld op Zich genomen heeft. Dan kan je door dit leven, maar ook uit dit leven.
Hoe leer je Hem kennen? Hij zegt Zelf: "Ik ben de weg (Joh 14:6)." Wat je moet doen? Hij zegt Zelf: "Ik ben de weg." Wat je moet weten? Hij zegt Zelf: "Ik ben de weg." Christus is alles! En … Hij laat Zich nog vinden!
Gode en Zijn genade in alles bevolen,
Ds. R. van de Kamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. van de Kamp
- Geboortedatum:26-09-1960
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Putten
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar er zitten nog miljarden mede aardbewoners naast Hem. Soms vergeten we het maar even dat er meer mensen zijn dan in de Bible Belt in Nederland wonen. Die claimen ook een plaats naast God in de hemel.
God is met ons, maar dat betekent niet dat Hij alles even voor ons regelt.
God had de Twin Towers ramp kunnen tegen houden, maar Hij deed het niet, De tweede wereld oorlog had Hij ook kunnen tegenhouden, maar Hij deed het niet
Wat weten wij van God, Hij is zoveel meer dan wij kunnen denken en geloven.
We kunnen de bijbel stuk lezen, maar we kunnen God niet volgen, we zijn er te klein voor.
Ik geloof in God, maar ik kan en wil zijn wegen niet doorgronden, Zijn grootheid is zo veel meer dan wij kunnen volgen.
Vraagsteller, jouw vraag lost God wel op, maar wel op Zijn manier.
Ik gevoelde geen schuld en ik kende geen smart.
Ik vroeg niet:,,Mijn ziele door ziet gij uw lot?
Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor God?"
Al sprak daar een stem uit de Heilige Blaân,
Van 't Lam, met de zonden der wereld belaân.
Ik zocht bij de Kruispaal geen veilige wijk;
'k Stond blind, en van verre, in mij zelve zo rijk.
Ik deed als Jeruzalems dochters weleer;
Ik weende om de pijn van mijn lijdende Heer,
En dacht er niet aan, dat ik zelf door mijn schuld,
Zijn kroon had gevlochten, Zijn beker gevuld.
Maar toen mij Gods Geest al mijn schuld had ontdekt,
Toen werd in mijn ziele de vreze gewekt,
Toen voelde ik wat eisen Godsheiligheid deed;
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed!
Toen vluchtte ik tot Jezus! Hij heeft mij gered;
Hij heeft mij verlost van het vonnis der Wet;
Mijn heil en mijn vrede en mijn leven werd Hij;
Ik boog me, en geloofde, en mijn God sprak mij vrij.
Nu ken ik die waarheid, zo diep als gewis,
Dat Christus alleen mijn gerechtigheid is.
Nu tart ik de dood, nu verwin ik het graf,
Nu neemt mij geen Satan de zegekroon af!
Nu reis ik getroost onder het heiligend kruis,
Naar het erfgoed daar Boven, in het Vaderlijk Huis,
Mijn Jezus geleidt mij door de aardse woestijn,
,,Gestorven voor mij!" zal mijn zwanenzang zijn!
R. M. Mc. Cheyne
