Oude liefde roest niet

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 30-01-2012| 08:49

Ik zit met iets waar ik me voor schaam en mij schuldig over voel en ik zou graag wat tips krijgen. Ik ben een jonge vrouw van 25 en heb bijna een jaar een relatie. Deze relatie gaat al een tijdje niet goed en ik weet niet of we bij elkaar blijven, omdat ik twijfel of we bij elkaar passen. Nu is het zo dat ik ongeveer acht jaar geleden, ik was toen 17 jaar, ongeveer een half jaar contact heb gehad (geen relatie) met een jongen waar ik een enorme klik mee had. We belden regelmatig en we kwamen zo nu en dan bij elkaar op bezoek. Ik voelde heel veel voor hem en ik had het idee hij ook voor mij, maar na een half jaar verbrak hij het contact abrupt, met als enige reden dat hij het te druk had met andere dingen. Ik was hier enorm kapot van en heb nog een paar keer geprobeerd om hem te bereiken, maar dit was tevergeefs. Ik heb toen besloten verder te gaan met mijn leven en me open te stellen voor een nieuwe liefde. Een paar jaar later hoorde ik via betrouwbare bron dat hij mij nog steeds leuk vond en het vaak over me had. Toen heb ik hem een brief geschreven, dat me het leuk leek om eens af te spreken. Ik heb hier nooit iets op gehoord, dus ging ik weer verder met mijn leven. Telkens dacht ik: Nu ben ik echt over hem heen, het is al zo lang geleden... Maar als ik hem dan zo nu en dan zag bij een jongerenavond, dan werd ik zo warm van binnen, voelde ik me licht in mijn hoofd worden en werd ik spontaan zenuwachtig. Daarna dacht ik: Waarom voel ik dit nog? Toch bleef ik vastbesloten om verder te gaan en kwam ik mijn huidige vriend tegen. In het begin was het leuk en goed, maar later merkte ik dat mijn gevoel enorm afzwakte en ik merkte dat ik voor hem nooit hetzelfde heb gevoeld als voor mijn jeugdliefde. Op de een of andere manier voel ik nog altijd zoveel voor hem, dat ik het idee heb dat ik gewoonweg niet voor een ander iets kan voelen. Ik word hier heel moedeloos van. Ik durf dit ook moeilijk te bespreken met mijn huidige vriend, omdat ik bang ben dat ik hem kwets. Soms denk ik: Ik kies gewoon voor mijn huidige vriend, ongeacht wat ik nog voor de ander voel. Maar is dit eerlijk? Ik merk dat mijn gevoel en hoofd steeds meer in beslag wordt genomen door de herinneringen aan mijn jeugdliefde en ik weet dat dit niet goed is. Heeft iemand tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Ik weet dat dit misschien allemaal puberaal kan klinken, maar ik hoop dat iemand mij hier serieus in kan nemen omdat ik hier echt last van heb. Hoe kan ik hier mee omgaan? Wat is verstandig en volwassen? Moet ik het gevoel dat ik voor mijn jeugdliefde heb afzweren? Of zou ik echt nooit van een ander kunnen houden? Alvast bedankt voor de reactie.

Beste vraagsteller,

Oude liefde roest niet, zeggen we wel eens. En dat blijkt uit je brief. Maar als die oude liefde niet reageert op jouw zoeken naar contact, heeft het weinig zin om een relatie met hem te (blijven) verwachten. Als het wat hem betreft al sinds jaar en dag over-en-uit is, kun je inderdaad niet anders dan doorgaan met je leven. Of je daarbij open staat voor een ander -je huidige vriend- is nog maar de vraag: een surrogaatrelatie werkt niet. In ieder geval op den duur niet. Misschien heb je wat meer tijd nodig om los te komen van de één voordat je toe bent aan de ander. Néém die tijd, zou ik zeggen. Neem je eigen gevoelens, gedachten en leven serieus: niet puberaal, maar als volwassen vrouw die keuzes maakt (heeft gemaakt).

Je wilt je nieuwe vriend niet kwetsen: wees dan open en eerlijk naar hem toe. Hem aan het lijntje houden is niet de juiste houding, en -hoe dan ook- kwetsend! Want daarmee maak je jullie verhouding ingewikkeld en problematisch, terwijl je nieuwe vriend dat waarschijnlijk niet verdient! Wat je hem niet kunt vertellen kun je misschien in een brief verwoorden.
Ik begrijp, dat je denkt dat je leeftijd een rol gaat spelen, maar een leven lang denken "had ik nu maar…" is geen prettig vooruitzicht!

Wel een serieuze vraag kan zijn -en stel je het antwoord maar voor- "wil ik met deze vriend oud worden?" Dus liever nú in alle ernst goed nadenken over wat je eigenlijk diep van binnen zelf wilt! Liefde is namelijk niet alleen iets wat je overkomt, maar heeft heel nuchter ook te maken met verschillende keuzes in je leven!

Sterkte toegewenst,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven