Eigen bedrijfje beginnen

Ds. H. Veldhuizen | 3 reacties | 27-01-2012| 10:57

Mag deze vraag voorgelegd worden aan ds. Veldhuizen? Ik ben een vrouw van midden 40 en ben jarenlang thuis geweest voor de kinderen en m'n ouders. Allen hebben nu mijn bijzondere zorg niet meer nodig. Ik zou graag een eigen bedrijfje starten, heb daar ook al wat concrete plannen over. Dilemma is dat ik behoorlijk perfectionistisch ben en bang ben dat ik volledig in het werk op zou gaan. Jarenlang heb ik gebeden om meer tijd om God te dienen. Deze tijd is er nu, maar het lijkt alsof ik het niet meer wil. Mijn vraag is: God dienen moet de eerste prioriteit in je leven zijn. Mag je dan toch moedwillig iets zoeken waarvan je op voorhand weet dat het je tijd gaat opslokken? Een eigen bedrijf is meestal hard werken. Voor de financien is het niet direct nodig, het zou alleen m'n eigen prestatiedrang zijn. In het verleden heb ik diverse vrijwilligersbaantjes gedaan en het grote probleem was steeds dat het wel nodig en nuttig was, maar dat er zo weinig uitdaging in zat. In deze richting zoek ik het dus ook even niet. Ik bid steeds om de leiding van de Heere in mijn leven en dat ik maar geen eigen gekozen weg zal bewandelen, maar ik kom er niet uit. Ik ben toch nog te jong om hele dagen thuis te zitten? Poetsen en koffiedrinken is ook al niet mijn ding ;-) Ik hoop dat u mij wat richting kunt geven!

Beste vriendin,

Je bent midden veertig jaar, bent jarenlang voor je kinderen en je ouders thuis geweest, maar nu ze je bijzondere zorg niet meer nodig hebben zou je graag een eigen bedrijfje willen beginnen. Je vraag is echter of dat juist is omdat je perfectionistisch bent en daarom bang bent dat je volledig in het werk zult opgaan waarbij het dienen van God niet meer de eerste prioriteit in je leven is. Een mooie vraag! Ook mooi dat je bij je overwegingen steeds bidt dat je geen eigen gekozen weg zult gaan maar de leiding van de Heere in je leven zoekt. Want, schrijf je, vroeger heb je heel dikwijls gebeden om meer tijd om God te dienen en nu je meer tijd hebt lijkt het alsof je het niet meer wilt. Of ik je wat richting kan geven.

Nu, laat ik eerst maar zeggen: dat poetsen en koffiedrinken niet "je ding" is, zoals je schrijft. Dat is met veel vrouwen het geval, mede door de opleiding die zij (anders dan vroeger) hebben gehad. Het is ook heel begrijpelijk. Je hoeft je gaven niet weg te gooien. Trouwens, een eigen bedrijfje hebben en God dienen hoeven elkaar niet uit te sluiten, anders zouden veel mannen die een eigen bedrijf hebben, God niet op de juiste wijze kunnen dienen. Dus op zichzelf is er geen bezwaar. Ik weet alleen niet aan wat voor soort bedrijfje je denkt, wat voor opleiding je deed en welke mogelijkheden je hebt. Daarom is het een beetje moeilijk om een juist antwoord te geven. Ik zet een paar gedachten op een rij:

In de eerste plaats: Denk je aan een bedrijfje aan huis of ergens anders? Je schrijft namelijk wel dat je kinderen je bijzondere zorg niet meer nodig hebben, maar toch denk ik dat het belangrijk is dat je voor je kinderen dichtbij-beschikbaar bent, zeker nu ze, schat ik, zo’n beetje de puberleeftijd hebben en op zoek zijn naar een eigen identiteit. Het gezin als een warm nest, met een vader of moeder die in de buurt en beschikbaar is, is ook op deze leeftijd erg belangrijk.

In de tweede plaats: kun je er voor zorgen dat het bedrijfje waar je aan denkt je niet -waar je bang voor bent- helemaal opslokt, dus: kun je het beperken tot bijvoorbeeld een paar uur per dag of een paar dagen in de week? Het moet natuurlijk niet, wat je zelf ook aangeeft, uit de hand gaan lopen. Je weet dat zelf wel: voor sommige bedrijfjes moet je je voor de volle 100 procent geven, anders wordt het niets.

In de derde plaats: kun je je perfectionistisch–zijn beheersen, zodat je niet volledig in het werk opgaat en er tijd over blijft voor God en Zijn dienst, voor je kinderen en voor de naaste? Dat geldt natuurlijk voor iedereen, ook voor de man, maar in jouw geval -omdat je schrijft dat je het financieel niet direct nodig hebt- mag het wel een extra overweging zijn. Op je vraag of je moedwillig iets mag zoeken waarvan je op voorhand weet dat het je tijd gaat opslokken is immers maar één antwoord mogelijk: nee, dat moet je niet doen. 

In de vierde plaats: Je schrijft dat je in het verleden diverse vrijwilligersbaantjes hebt gehad, maar dat daar zo weinig uitdaging voor je in zat. Ik kan me dat heel goed voorstellen, zeker als ik probeer in te schatten wat voor iemand je bent. Toch zou ik, als ik jou was, de mogelijkheid van vrijwilligerswerk niet helemaal van me afzetten. Is er geen vrijwilligerswerk waarin je de gaven die je hebt volledig kunt ontplooien en God en de naaste goed kunt dienen en dat je bovendien niet helemaal opslokt? Dat kan vrijwilligerswerk in de kerkelijke gemeente zijn, maar ook in de samenleving waar je je christenzijn op een goede zijn in woord en daar kunt uitdragen. Onze tijd heeft veel behoefte aan vrijwilligers die leiding kunnen geven, temeer waar het aantal vrijwilligers door de vele tweeverdieners erg is afgenomen.

Ik weet niet welke mogelijkheden je hebt en of je in een grote of kleine gemeente woont, enz., maar ik ben in mijn pastoraat mensen tegen gekomen die zich in vrijwilligerswerk bijzonder gaven in dienst van God en de naaste door (ik noem een paar mogelijkheden) het opzetten van of meewerken aan een kringloopwinkel ten behoeve van de arme naaste, een christelijke evangelisatieboekwinkel waar alleen een kleine vergoeding aan is verbonden, of het runnen van een voedselbank. Ik zeg niet dat zoiets wat voor jou kan zijn, want ik ken je niet, maar omdat je het dienen van God (en dus ook de naaste) prioriteit wilt geven en bidt om Gods leiding daarbij, sluit ik het ook niet uit. Twee bijbelse voorbeelden: Dorkas, die kleding maakte voor arme weduwen (Hand. 9:36-42). Dat was, denk ik, puur vrijwilligerswerk, maar het kan ook zijn dat ze een klein bedrijfje had waarbij ze bijzonder aan de arme weduwen dacht. Tweede voorbeeld: de vrouwen in Lukas 8:2-3, die Jezus dienden van hun goederen; van drie van hen worden de namen genoemd, iets wat in de Bijbel niet zoveel voorkomt, terwijl er ook nog vele anderen waren (vers 3) die Jezus dienden van hun bezittingen.
 
Ik sluit een eigen bedrijfje starten dus niet uit, mits je denkt aan je gezin met puberkinderen, aan de mogelijkheid dat je je neiging tot perfectionisme weet te beheersen en de tijd goed weet te bewaken zodat God en de naaste alle prioriteit behouden. Daarbij zou een goed gesprek met je eventuele man (je schrijft niet over een echtgenoot) en hoe hij tegenover je plannen staat meer inzicht kunnen geven. Maar ik sluit dus, naar de mogelijkheden die je hebt, vrijwilligerswerk-met-een-uitdaging ook niet uit, waarbij je je perfectionistische neiging en de tijd die je erin steekt natuurlijk ook weet je beheersen en volle vrede kunt hebben met datgene wat de Heere van je vraagt.

Je schrijft dat je bidt dat je maar geen eigen gekozen weg zult bewandelen (mooi!), maar er zonder goede raad niet uitkomt. Ik denk dat het daarom goed is dat je verschillende mogelijkheden en moeilijkheden eens aftastend met anderen, die je goed kennen, bespreekt. Schakel daarbij je eigen predikant of een andere vertrouwenspersoon van je kerkelijke gemeente niet uit. Zij zullen misschien wat kunnen aanreiken waardoor je een goede richting ziet. Zolang je die richting niet ziet, denk dan aan het gezegde dat je vast wel eens hebt gehoord: Bij mist niet uitvaren.

Ik hoop dat ik je wat gedachten heb meegegeven om de goede richting te vinden. God zegene je in je overwegingen.
  
Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven