Plan A en plan B
Ds. C.J. Barth | 5 reacties | 18-01-2012| 17:04
Vraag
Niet al te lange tijd geleden is de relatie van een vriendin van mij uitgegaan. Beide voelden ze aan het begin van hun relatie dat God hen had samengebracht. Hun relatie bracht ze ook dichter bij God. Toch is de liefde vanuit haar vriend verdwenen voor haar. Ze zit nu heel erg met de vraag of God, doordat ze in haar relatie steeds verder van God is afgedwaald, nu hun relatie heeft doen uitgaan. Haar relatie ziet ze als plan A van God. Kan het zo zijn dat God nu op plan B over is gegaan vanwege haar/hun zonden? Alvast bedankt.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Door persoonlijke omstandigheden wat verlaat, probeer ik een antwoord te geven op je vraag.
1. Uit je vraag is niet helemaal duidelijk hoe het nu zit tussen God en je vriendin. Aan de ene kant schrijf je: "hun relatie bracht ze dichter bij God." Maar je schrijft ook: "ze is in haar relatie steeds verder van God afgedwaald." Zijn er soms concrete zonden gebeurd? Laten ze die dan eerlijk aan de Heere belijden en Hem vragen om vergeving. Weggestopte zonde heeft een verwoestende uitwerking op ons leven en zeker ook op relaties (Zie Psalm 32:3). Maar als dit opengelegd wordt voor God, kan Zijn vergeving veel wonden genezen (Zie Psalm 32:5-7). Zie het Lam van God, dat de zonde der wereld wegneemt!
2. Je schrijft ook over plan A en B. Ik denk dat wij niet moeten proberen Gods plannen na te rekenen. Ik geloof ook niet dat de Heere een A-plan heeft en als dat mislukt nog een B-plan achter de hand heeft. Zou Hij goede en minder goede plannen hebben? Wij moeten de leiding aan de Heere overlaten, en vertrouwen dat Hij weet wat Hij doet. Voor ons geldt Psalm 37: "Vertrouw op de Heere en doe het goede... Wentel uw weg op de Heere, en vertrouw op Hem. Hij zal het maken."
3. Een verkering die uitgaat is altijd iets verdrietigs. Voor de één is het achteraf goed dat een relatie gestopt is. Voor de ander blijft het lang een diep verdriet. Maar het kan ook zijn dat geliefden eerst uit elkaar moeten, om daarna elkaar voor altijd terug te krijgen. De Heere weet het. En misschien is er sinds je de vraag stelde, al het nodige veranderd.
Laten wij in al onze kleinheid en zondigheid, vertrouwen op Gods almacht en genade. Pieker niet angstig over Gods plan. Dat is Zijn zaak en niet de onze. Laten wij slechts onze zonden belijden, Zijn vergeving aanvaarden, het goede proberen te doen en vertrouwen op Hem .
Hartelijke groeten,
Ds. C. J. Barth
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Barth
- Geboortedatum:09-02-1975
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Langbroek
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Waar is Gods almacht en genade dacht ik toen.
Wat is het dan moeilijk om te vertrouwen op Hem.
En dan kunnen we, dankzij Gods genade, al onze zorgen, vragen en noden uit handen geven en volledig vertrouwen op God.
Ik zou zeggen: denk niet na over plan A of plan B of plan C... maar denk aan God: hij zal je leiden, altijd. Waar je ook gaat of staat, het is allemaal al lang bedacht door Hem.
Als je je daar geheel aan kunt overgeven, krijg je rust... rust en troost. Dat gun ik je.
Zou het kunnen zijn dat je een beetje een verkeerd beeld hebt van God? Bijv dat je denkt aan een 'humanistisch goede' God die alle mensen uit de problemen zou moeten helpen?
Er is enorm veel leed en ellende in de wereld. Zoals je denk ik weet is dat zo wegens de rebellie van de mens, eerst van Adam en daarna van alle mensen, ook van jou en mij. God heeft naar mijn weten nooit beloofd dat Hij het leed en de ellende zal wegnemen van deze aarde. Dat zal blijven tot het einde. Dit herinnert ons er elke dag aan hoe het met ons staat.
Wat God wel heeft gedaan is dat Hij zijn Zoon heeft gestuurd om ons die verloren zijn te redden. Want anders zouden we niet alleen op deze aarde in leed en ellende leven, maar ook nog eens voor eeuwig verloren zijn. Daarom is de Heere Jezus gekomen om ons te redden. En Hij zegt zoals je weet: iedereen die in Mij gelooft heeft het eeuwige leven. Straks komt Jezus terug en zal er een nieuwe aarde zijn, waar geen leed en ellende meer is (Zie Openb 21)
Wat individuele gevallen betreft, dat kunnen we vaak moeilijk zien. Ik heb vaak gehoord en gelezen van mensen die achteraf hun moeite als hun grootste zegening zien omdat het hun (dichter) tot God heeft gebracht. Persoonlijk moet ik ook zeggen dat achteraf mijn moeiten mij meer tot nut zijn geweest, dan mijn vreugden.
God heeft het kleed van ieders leven
Eens op het weefgetouw gezet,
Waarna de Hemelse Ontwerper
Nauwkeurig op de draden let.
Voor ieder is ’t motief weer anders,
Verschillend ook de kleur en maat.
Zo weeft Hij in elk mensenleven
Steeds liefdevol een nieuwe draad.
Soms denkt Gods kind: “Zijn dit nu blijken
Van ’n Goddelijke Scheppershand,
Die knopen, die verwarde draden?”
Maar weet je, ’t is de onderkant.
’t Kan zijn, al wij vertwijfeld zeggen:
“Nu weet ik niet meer, hoe het moet,”
Dat God ’t geweven stuk bezichtigt
En glimlacht: “Ja, zo wordt ’t goed.”
En als het weefgetouw een stilstaat,
De laatste draad is afgehecht,
En God dan het patroon zal tonen,
Ik bid, dat Hij dan tot ons zegt:
“Zie, dit is nu de goede zijde,
Een schone overwinningskroon,
Verworven, dankzij de verdienste
Van Christus, Mijn geliefde Zoon.
