Krijsbuien van zoontje
drs. A. Diepeveen- van der Marel | 10 reacties | 10-01-2012| 10:09
Vraag
Ik heb een opvoedingsvraag. Wij hebben een mooie zoon van zes maanden oud. Ik ben erg blij en dankbaar dat we hem hebben mogen ontvangen na zoveel jaren van kinderloosheid! Echter, hij komt nu in een lastigere leeftijd: hij heeft perfect in de gaten hoe hij dingen kan 'afdwingen' met zijn gedrag. Hij kan enorme krijsbuien hebben als hij iets niet wil. Ik wordt daar soms echt moedeloos van en kan er niet zo goed tegen. Ik las een mooi artikel namelijk waar ik veel aan had. Het ondersteunt mijn idee over opvoeden. Maar hoe kan ik het beste omgaan met de krijsbuien van ons mannetje? Ik voel me soms machteloos en boos en voel me daarna enorm schuldig. Maar het krijsen maakt me soms radeloos. Hij wil eigenlijk de hele dag op schoot, dan is het goed. Maar dat kan natuurlijk niet. Ik heb ook het huishouden en andere dingen die gedaan moeten worden. Ik probeer ook vaak om deze dingen te bidden, en dat geeft me vaak kracht en moed, maar het is lastig om een duidelijk antwoord te vinden die me mezelf niet schuldig laat voelen en toch acceptabel is. Ik ben enorm dankbaar met onze zoon en voel me daarom echt schuldig en ondankbaar (ook naar God soms) dat ik het zo lastig en zwaar vind soms (het huilen en krijsen vooral) Heeft u tips?
Antwoord
Beste ouders,
Wat fijn om te lezen dat u zo geniet van uw zoon en zo dankbaar voor hem bent. Uw zoontje is zeer gewenst! U merkt op dat hij lastiger wordt en dingen wil afdwingen door krijsen. Een baby kan om verschillende redenen huilen. Fijn dat het antwoord van mevrouw Keus uit het Reformatorisch Dagblad helpend is. Mevrouw Keus geeft hierbij al enkele mooie handvaten.
Van echt afdwingen is op deze leeftijd nog geen sprake. Er kan wel een bepaald patroon ontstaan. Het is ook erg belangrijk om na te gaan of uw kind niet krijst vanwege een andere reden, bijvoorbeeld een medische oorzaak. Het kan zijn dat een kind door pijn al zo geprikkeld is, dat troosten extra moeilijk is.
U noemt in uw vraag dat u moedeloos, machteloos, radeloos wordt. Ook noemt u verschillende keren schuldgevoel. Het lijkt alsof u zegt dat u zo dankbaar zou moeten zijn voor uw kindje, dat u (bijna) alles fijn zou moeten vinden. Dat u als ouder extra sterk moet zijn omdat u zolang om uw kleintje heeft gebeden. Misschien denkt u ook wel dat uw omgeving dat ook van u verwacht. U geeft u zelf daarmee een onmogelijke opdracht. Het is namelijk heel logisch dat u niet blij wordt van een krijsend kind en moedeloos, radeloos wordt als het kindje niet tot bedaren te krijgen is. Er zijn veel ouders die van slag zullen raken als hun kind blijft krijsen en alleen op schoot tot rust komt. Het erkennen van die gevoelens van onmacht is dan ook heel belangrijk. Die onmacht kan verder groeien, wanneer het door schuldgevoelens wordt gevoed. De dankbaarheid voor de kleine wil niet zeggen dat u gevoelens van frustratie niet hebt. Gevoelens van onzekerheid, angst, teleurstelling zijn zeer begrijpelijk. Het erkennen van en toelaten van die gevoelens van frustratie is belangrijk. Dit expliciet maken aan u zelf, uw man en uw omgeving is dan ook van belang. Zij kunnen u praktisch en mentaal ondersteunen en biddend om u heen staan. Fijn dat u deze dingen zo in gebed kan brengen en kracht en moed ervaart.
Het gevaar bestaat dat uw kind al zoveel vraagt op momenten dat hij huilt, dat u juist als uw kind rustig is, niet gewoon meer bent om contact te zoeken. Bijvoorbeeld omdat u bang bent dat uw zoontje het dan alsnog op een krijsen zet. Juist als hij rustig en tevreden wakker is, is het belangrijk om contact te zoeken door korte momentjes even tegen hem te praten en aan te raken. Zorg ook ook voor een helder dag en nachtritme en een geleidelijke overgang van wakker worden en slapen en een duidelijk verschil tussen dag en nacht. Op het consultatiebureau kan men u hierbij gerichter adviseren.
De meeste baby's huilen veel en een klein deel wordt huilbaby genoemd. Het is belangrijk na te gaan of uw kind meer dan gewoon huilt. Wat doet huilen met u? Denk ook praktisch na over het huilen. Is het nu een huilen vanwege een behoefte aan eten of slaap enz. Houdt u bijvoorbeeld een dagboekje bij waarin u precies opschrijft hoe lang uw kind huilde en wat u deed en wat het resultaat was. Probeer uw kind niet direct op te pakken, maar wel aan te raken en rustig te spreken of een liedje te zingen. Laat uw kind niet onnodig lang huilen. Hij zal meer overstuur raken en moeilijker te troosten blijken. Probeer ook zelf rustig te blijven en als dat niet lukt, neem dan even afstand.
Uw kindje is zo afhankelijk van uw zorg, maar terecht merkt u op dat er een huishouden is en ik zou willen aanvullen: de zorg voor uzelf en voor elkaar als partners en als beginnende ouders. Juist nu is het moeilijk om zelf voldoende rust te krijgen. Een tip is dan ook om met uw echtgenoot samen te plannen hoe u en uw man samen voldoende rust en ontspanningsmomenten kunnen vrijhouden.
Ik wens u alle goeds toe bij de opvoeding van uw zoon!
Met vriendelijke groet,
Anja van der Marel
Dit artikel is beantwoord door
drs. A. Diepeveen- van der Marel
- Geboortedatum:19-10-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Functie: Orthopedagoog
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En onze baby's hebben nog heel lang een nachtelijke borstvoeding gekregen!
Ik vind een kind van 6maanden nog enorm klein! Afdwingen lijkt mij niet aan de orde. Ga er een beetje nuchter mee om. Lukt het om de baby een beetje spelend af te leiden? Even zn gang te laten gaan? Ga zelf lekker zingend ondertussen je huishouden doen. En ga lekker wandelen enzo; afleiding.
En bespreek je vragen met het CSB.
Na twee manden geen nachtvoeding meer?
stel dat je baby twee manden te vroeg geboren is, dan had hij of zij anders in je buik gezeten veilig eten en drinken wanneer het maar wil... zou die dan vewend zijn?
Wij zitten veel te vast aan schema's.
Een baby van zes maanden die krijst, wil iets duidelijk maken.
Het kan niet praten en voelt zich misschien heel erg naar.
Ik heb een van mijn kinderen op mijn buik en later op mijn rug gebonden, zo stond ik te strijken en stofzuigen e.d.
Er is echt iets met baby's die krijsen!
Achteraf kom je daar vaak achter.
Laten we denken aan "primitieve" stammen, nu maar ook vroeger, die kinderen zijn altijd bij mama.
Zouden dat allemaal verwende kinderen zijn?
ze mogen bij hun moeder drinken als ze daar behoefte aan hebben. Niks geen schema's
En echt, onze oudste is bijna 29 en onze jongste 15 en geen van de zeven komen 's nachts meer om drinken of gaan krijsen om hun "zin"te krijgen.
Geef uw kindje geborgenheid, dat is de basis voor zijn of haar hele leven.
Een kind wat huild, voelt zich niet goed!
En geen nachtvoeding meer geven, onzin!!
Juist met bv moet je s'nachts geven zodat de melk voldoende blijft.
en met flesvoeding lijkt het me ook gewoon logisch dat je een kindje als het honger heeft drinken geeft,
na 4 uur is die flesvoeding echt wel verteerd, en met bv nog sneller omdat die melk makkelijker te verteren is...
ga bv eens naar een osteopaat om het kindje te laten onderzoeken,
wsl kan het met 1 behandeling opgelost worden!
En volg altijd je MOEDERGEVOEL!!
dat heb je niet voor niets gekregen van de Heere, dat is zodat jij weet wat het beste is voor je kindje!
Als het kind voldoende groeit is het zeker niet nodig om s,nachts te voeden!!!!
In de kraam week is mij zelfs al verteld dat ik mijn zoon niet wakker hoefde te maken als ze op het geboorte gewicht zijn kunnen ze s,nachts zonder!!
Ik denk dat de reacties meer gericht zijn tegen de adviezen van sommigen om je kind maar te laten huilen omdat hij 'geen voeding meer nodig heeft'.
