Huwelijk opdringen

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 17-12-2011| 14:15

Sinds ruim anderhalf jaar heb ik verkering met een hele lieve jongen. In het begin had onze relatie ups en downs en is het zelfs een half jaar uit geweest. Later kregen we weer verkering. Het gaat nu heel erg goed. We kunnen ongelooflijk van elkaar genieten en we merken echt dat we met elkaar verder willen! Wat mij betreft trouwen we ook redelijk vlot (we moeten nog veel sparen, maar alleen het idee maakt mij al heel gelukkig!). Toen ik pas over verloven en trouwen begon, gaf hij aan dat hij zeker wil trouwen met me, maar daar simpelweg nu nog gewoon niet aan toe is. Hij kan nog heerlijk genieten van zijn onbezorgde leven (hij is 26 jaar) bij zijn ouders en heeft ook veel verantwoordelijkheden voor zijn werk e.d. Ik zou ongelooflijk graag snel willen trouwen en soms kan ik wel eens boos worden als ik het aan hem vraag en hij uiteindelijk zegt dat hij er gewoon nog niet aan toe is. Soms maak ik mezelf dan heel erg verdrietig en ga ik mezelf zielig maken, door op te sommen dat al onze vrienden trouwen en wij achterblijven. Mijn concrete vraag: zou een panellid mij handreikingen kunnen geven om het hem niet meer zo op te dringen, maar dat ik hem help en rust geef om ook voor zichzelf (een voor hem redelijk grote stap, omdat hij ook wat bindingsangst heeft) de stap te maken? Wat kan ik eraan doen om hem te helpen en het ook voor mezelf makkelijker te maken, want misschien wil ik wel te graag...

Beste vraagsteller,

Het woordje "te" weghalen uit je relatie! Als je samen op pad bent, hoef je nog niet allebei even hard te lopen, toch? Het is duidelijk dat jij sneller gaat dan je vriend! Daar is op zich niks mis mee, maar wil je sámen je doel bereiken (trouwen), geef hem dan de tijd die hij nodig heeft om weer gelijke tred met jou te krijgen! Leeftijd is daarbij één ding, maar niet doorslaggevend.

Handreiking 1 is dus: niet opdringen. Als iemand niet harder kan of wil lopen is het aan de ánder om het tempo aan te passen (minder hard kan namelijk wel!).

Handreiking 2: vraag jezelf af wáárom jij zo verschrikkelijk graag wilt. Is dit uit liefde voor hem of heeft het ook een beetje te maken met "een getrouwde vrouw willen zijn", omdat je vriendinnen trouwen? Wat verwacht je van een huwelijk (in het algemeen)? Wat verwacht je van een huwelijk met hèm?

Als ik lees dat hij last heeft van bindingsangst en nog thuis woont op zijn 26e is het wellicht een idee voor hem om eerst eens wat meer zelfstandig te gaan worden. Hij heeft veel verantwoordelijkheid in zijn werk, schrijf je. Maar in zijn leven laat hij zich, geloof ik, aardig verwennen... of zit ik er helemaal naast?  

Handreiking 3: waarom ga je jezelf verdrietig zitten maken en je zielig voelen? Kom op, je hebt -denk ik- de liefste man ontmoet die je je maar wenst! Of -in ieder geval- de man met wie jij je leven wilt gaan delen. Misschien help je hem door hem een duwtje in de rug te geven... dat is iets ánders dan jezelf opdringen! Het kan zo zijn dat hij het leven zoals het nu is wel goed vindt. Heerlijk onbezorgd. En dat hij 'prikkels' nodig heeft. Daag hem uit tot het nemen van verantwoordelijkheid en initiatief. Ga bijvoorbeeld samen naar een huwelijksvoorbereidingscursus.

Ik wens je alle goeds toe!,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven