Wrok om uitgaan verkering

C. M. Chr. Rots - de Weger | 2 reacties | 21-11-2011| 16:00

Mijn zoon heeft nu al langer dan een jaar wrok/verdriet bij zich om de verkering die is uitgegaan (volgens ons als ouders van haar kant, hoewel wij het verhaal maar alleen van onze zoon kennen; hij kan ook fouten hebben gemaakt die wij niet weten). Heeft het zin om nog een excuus te verwachten of te vragen van haar, al dan niet via haar ouders? Of moeten we het over laten waaien? Dat het uit is gegaan, daar hebben wij op zich niet zo'n moeite mee: beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald, maar het gaat om de manier waarop.

Geachte vader/moeder,

U bent bezorgd over uw zoon. Dat is mooi en goed. Maar u kunt weinig meer voor hem doen dan zijn verdriet de erkenning geven die het verdient. Liefdesverdriet dóét iets met iemand, vooral als de ander het heeft uitgemaakt of als het onverwacht gebeurt. Dat kan heftige gevoelens met zich meebrengen. Men voelt zich afgewezen, verdrietig, boos, teleurgesteld. Toekomstdromen en toekomstverwachtingen zakken als een kaartenhuis in elkaar. Er is even tijd voor nodig om daar overheen te komen en open te staan voor iets nieuws. Die tijd is voor de een langer dan voor de ander en daar is niks mis mee.

Wat ik wel zorgelijk vind is het woord "wrok" dat u gebruikt. Wrok heeft met bitterheid te maken. En bitterheid komt meer voort uit teleurstelling en daar aan gekoppelde boosheid dan uit verdriet. Wrok is en negatieve emotie die niet vanuit zichzelf ten goede keert. Wrok maakt ook dat degene die zo reageert zich slachtoffer van de gebeurtenis voelt en dat gevoel blijft ‘koesteren’.
 
U schrijft dat u er niet zoveel moeite mee heeft dat de verkering is uitgegaan. Dat kan klinken naar opluchting (maar hoeft natuurlijk niet, misschien lees ik het er een beetje in!): is het dat wat u -misschien onbewust- communiceert naar uw zoon en hij zich daardoor verongelijkt voelt? Dan is er géén erkenning voor zijn probleem en zult u ánders met hem moeten praten!

Gaat het allemaal om ‘slechts’ oprecht verdriet, dan is het voor uw zoon toch het verstandigste om zich (t.z.t.) te vermannen: hij krijgt het meisje helaas niet terug door verdrietig te blijven. Hij kan òf opnieuw proberen een relatie aan te knopen òf accepteren dat het over en uit is.

Denkt u, of denkt uw zoon, dat er nog iets van het betreffende meisje te verwachten valt aan uitleg of excuses of wat dan ook? Ik zou er niet op rekenen en er zéker niet naar gaan vragen! Noch bij haar, noch via haar ouders. Tenzij de ouders goede bekenden van u zijn en het zeer informeel eens ter sprake gebracht zou kunnen worden.

Voor allemaal: Gode bevolen!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven