God niet ervaren
Ds. A. Goedvree | 1 reactie | 11-11-2011| 09:06
Vraag
Aan ds. Goedvree. Ik weet niet zo goed hoe ik dit duidelijk moet verwoorden. Maar ik ga het gewoon proberen. Ik zit met een probleem. Ik geloof dat God bestaat, dat Hij werkt in mensen, wat er in de Bijbel staat, en wat de dominee iedere zondag vanaf de kansel preekt. Maar ik ervaar Hem niet persoonlijk. Hij is geen persoonlijke God voor mij. Ik ken Hem niet persoonlijk. En zijn momenten in mijn leven dat ik daar heel erg mee zit en dat ik dan veel bid en uit de Bijbel lees en 's nachts niet kan stoppen met huilen, omdat ik me eenzaam en verlaten voel. Maar er verandert niets. Ik pak mijn gewone leven weer op, zonder God. Misschien is het dat ik niet genoeg van Hem verwacht dat Hij mij als kind wil hebben, of dat ik zelf ten diepste niet wil. Ik weet het niet... Zondags word ik vaak geraakt tijdens de preek. Alsof er twee personen aan mij zitten te trekken. Maar de volgende dag ga ik weer op in de drukte van het leven. Ik ben bijna 20 jaar en ik loop daar al mijn hele leven tegenaan. Dat ik Hem nog steeds niet heb gevonden. Ik wil het wel... ik zie steeds meer in dat een leven zonder Hem eigenlijk niks voorstelt. Maar ik vind Hem niet... Wat moet ik doen?
Antwoord
Beste vragensteller,
Je verwarring snap ik heel goed. Wat je verwoordt geeft aan dat er in jou heel wat heen en weer beweging is. Er is geen geestelijke stabiliteit. Als ik persoonlijk met je zou praten, dan zou ik eerst de vraag aan je stellen: heb je voor jezelf een beeld wanneer het voor jezelf wel goed zou zijn, dat je zou kunnen zeggen: "ja, zo is het goed tussen mij en God." Ik denk dat er dan een antwoord zou komen, waarin bewust of onbewust heel veel naar voren zou komen vanuit je gevoel en ervaring. Zoiets als: "als ik het zou voelen", "als ik met zou ervaren." Dat staat eigenlijk al in je vraag en je beschrijving van je probleem. Je zou kunnen zeggen dat op het niveau van je verstand en inzicht het wel 'goed' zit, want je weet waar het om gaat, en je weet wat belangrijk is. Dat inzicht heb je wel. Maar, op het niveau van je gevoel is het een flipperkast - het vliegt alle kanten op. Het ene moment voel je niets, en het andere moment voel je geweldig veel maar niet wat je zou willen voelen. Je huilt om God, je wordt geraakt door God door de preek - allemaal heel gevoelsmatig. Maar even later voelt het alsof je heel ver weg van Hem bent. Allemaal heel erg gevoelsmatig. Opmerkelijk, op verstandelijk niveau is er een soort stabiliteit, op gevoelsmatig niveau is het als de baren der zee - op en neer.
Waar jij eigenlijk om vraagt is geestelijke rust en zekerheid. Maar, jij wilt dat op gevoelsmatig niveau ervaren: als ik rust voel is het pas echt goed. En zó werkt het niet! Heb je de Psalmen wel eens gelezen, waarin je dezelfde dingen tegenkomt? De psalmisten weten goed hoe het zit, maar gevoelsmatig is het af en toe een zooitje - lees Asaf maar in psalm 73 en 77.
De vraag is wat je moet doen. Tja, "wat moet ik doen opdat ik zalig wordt?" Mooie vraag. Het antwoord van Kohlburgge was: "niets". Maar Jezus Christus zegt: "geloof in het evangelie en ge zult zalig worden." Doe dat dan! Geloof in Gods genade in Jezus Christus, voor zondaren die verstandelijk veel weten maar die gevoelsmatig heen en weer geslingerd worden. Maak er geen voorwaarde van dat het pas goed is als je "geestelijke emotionaliteit" tot rust is gekomen! Nee, met alles van je tekorten en ervaringen moet je tot Christus vluchten, en geloven - vertrouwen op Zijn genade!
Bedenk dan, dat onze 'vaderen' ons geleerd hebben dat geloof een zaak is van weten, voelen en willen, oftewel van hoofd en hart en wil. Jij legt nu alle nadruk op je gevoel, terwijl je weet waar het om gaat en ook wil waar het om gaat. Het gevoel is een derde component. In onze cultuur draait alles om "wat voor gevoel heb je erbij." Dat geeft doorslag in alle dingen. Maar, dat is niet bijbels. Je wordt niet zalig omdat je het voelt, je wordt zalig als je gelooft -met hoofd en hart en wil- in Jezus Christus en Zijn genade voor zondaren. En je gevoel is daarbij niet de hoeksteen. Laat je verstand en je wil (je verlangen om bij God te horen) je gevoel corrigeren: "ik voel dit (niet), maar ik wéét uit de Schrift dat Gods genade voor zondaren is, en ik wíl zo graag dat geloven." Sterker nog, geloven is vaak geloven tegen je gevoel in! Dat is juist geloven: ik voel het zo, maar het is anders - omdat God dat geopenbaard heeft!
Trouwens, Wie heeft jou geleerd wat er in Gods Woord staat, Wie trekt de tranen uit je ogen van verlangen, Wie heeft het vuur van verlangen in je hart laten ontbranden? Die God is trouw aan Zijn eigen werk. Laat je gevoel niet boven God staan, laat je eisen aan en voor je gevoel niet boven de Schrift staan!
Vriendelijke groeten,
Ds. A. Goedvree
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Goedvree
- Geboortedatum:16-06-1970
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hellouw
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dat ziet er zo uit FEIT (=locomotief) GELOOF (eerste wagon) GEVOEL (tweede wagon). Teken het maar eens.
De feiten weten je: God bestaat en zonder Hem is er geen echt leven mogelijk. Je gelooft dit ook, anders lag je er niet wakker van. Je wordt er zelfs door geraakt, je huilt. Dus er is ook gevoel.
Maar je weet ook het feit dat God genade geeft, aan mensen die daarom vragen. Geloof je dat Hij dat ook aan jou wil geven? Als je dat gaat geloven, zal jouw gevoel ook daarin meekomen, al is dat met vallen en opstaan!
Er staat dat een ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat. Er staat niet bij met uitzondering van:...... (jouw naam).
Als je gevoel er eens niet in meekomt, dan staat de laatste wagon stil, maar de trein gaat wel verder... Het gaat er om dat je de feiten weet en gelooft. Wij moeten het niet hebben van ons gevoel, maar van Gods beloften. Een christen leeft uit het geloof (vertrouwen) in de betrouwbaarheid van God Zelf en van Zijn Woord.
Als ik even niet meer weet, of mijn zonden echt zijn vergeven... Dan zing ik weleens: Vaste Rots van mijn behoud, als de zonde mij benauwt, laat mij steunen op Uw trouw, laat mij rusten in Uw schauw, waar het bloed door U gestort, mij de Bron des Levens wordt.
De feiten staan er, als ik mijn zonden belijdt, zal God ze vergeven (1 Joh. 1 : 9). Soms vind ik dat ook moeilijk te geloven en dan mijn gevoel, die komt echt achteraan... Dat geeft niet, het hangt niet af van mijn gevoel en het geeft meer afhankelijkheid van God. Als ik het gevoel heb, dat het voor elkaar is, dwaal ik zomaar weer af.
Vertrouw niet op je gevoel, maar vertrouw op God! Hij wil ook jou zaligmaken! Lees Zijn Woord het staat er vol van en geloof het. Zeg maar: Ik geloof Heere, kom mijn ongelovigheid te hulp.
