Al jaren relatieproblemen

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 25-10-2011| 16:23

Beste mevrouw Rots. U had mij al een antwoord gegeven op 3 september over de relatieproblemen die zich al een aantal jaren voordoen. Kortgeleden zijn mijn man en ik samen bij een hulpinstelling geweest. Mijn man (moet ik hem nog zo noemen?), die mij de achterliggende jaren zoveel verdriet heeft aangedaan, heeft duidelijk gemaakt dat hij in mij niets meer ziet. Vervolgens zijn wij doorverwezen naar hulpverleningsinstantie De Vluchtheuvel. De reden voor mijn man om daar naar toe te gaan is dat er advies wordt gegeven of wij wel of niet samen verdergaan en wat het beste voor de kinderen is. Er zijn echter genoeg zaken te noemen die ik niet accepteer: vijf avonden van de zeven te laat komen bij het avondeten. Geldzaken niet bespreken (het is wel in mijn voordeel dat er een groot deel van de hypotheek is afgelost, maar ik mis gewoon de communicatie hierover). Ook als ik over die collega begin, wil hij er niet over praten. Hij heeft er wel geen (seksuele) relatie mee, maar somige dingen vind ik te ver gaan. Hij zegt dat zij haar werk goed doet en wil haar dat ook laten doen, waar ik moeite mee heb (ze werkt wel eens voor hem). In bijbels opzicht is er geen reden tot scheiden, maar zo'n leven vind ik ook niet bijbels en zeker niet tot eer van God. Over het geloof zijn wij het ook niet eens. Als hij zich niet zo lekker voelt blijft hij nogal eens thuis. 's Avonds gaat hij ook nogal eens naar een ander kerkverband, maar voor de kinderen denk ik dat dit niet zo'n goed voorbeeld is. Hij wil zelf de problemen niet inzien en komt dan met: Ik heb ook al op m'n achtste jaar mijn vader verloren. Gelukkig kan ik uit de Bijbel moed en kracht putten, al valt het leven toch niet mee. Helaas heb ik ook niet zo'n goede relatie met z'n moeder. Die heeft de kerkkeuze die ik gemaakt heb nooit geaccepteerd en hier hebben we behoorlijk wat woorden over gehad. Enkele weken geleden heeft zij mij de deur gewezen toen ik het goed wilde maken, dus wat moet ik hier nog mee met al deze problemen?

Beste mevrouw,

Uw man mag dan duidelijk gemaakt hebben dat hij niets meer in u ziet, maar hij is wel bereid om mee te gaan naar een hulpverleningsinstantie! Ik neem aan dat niet alleen uw man, maar ook u daar achter staat. Dat is op zich al een hoopgevende stap! Ik ga er tenminste van uit dat een christelijke hulpverleningsinstantie níét direct op een scheiding aanstuurt, maar relatietherapie geeft die gericht is op het in stand houden van een huwelijk.

U bent intussen reeds doorverwezen naar De Vluchtheuvel: al een of meerdere gesprekken gehad? In principe ga ik niet naast een of andere instantie ook nog eens mijn zegje doen, maar nu toch even dit: Wat ik in uw tweede brief lees gaat over allerlei "ergernissen" die u uit over het gedrág van uw man. Ja, u móét hem zo noemen, want hij is uw wettige echtgenoot. Toch? U heeft de keuze gemaakt door met hem te trouwen . Ooit. Dat er nu vele teleurstellingen zijn waardoor u zich niet geaccepteerd voelt is een triest feit. Ga sámen naar die therapie. Maar bedenk daarbij wel, dat het niet alleen uw man is die dient te veranderen. Er ligt zeer zeker ook een opdracht voor u als u uw huwelijk in stand wilt houden!

Vraag uzelf op z’n minst af wat een mogelijke scheiding voor ‘winst’ op zou kunnen leveren. Voor zover ik scheidingen heb gezien/gevolgd zijn er áltijd meerdere verliezers (géén winnaars!), en dat zijn vooral de gezamenlijke kinderen! Bedenk, dat u áltijd verbonden blijft juist door die kinderen: er zullen beslissingen genomen moeten worden over keuzes die de kinderen maken (stel dat ze de leeftijd hebben van trouwen en kinderen krijgen, dan komt u elkaar hoe dan ook weer tegen!). U zegt zelf, dat er bijbels gezien geen grond voor een scheiding is, maar dat uw leven zo ook niet tot eer van God is. Juist zo’n leven vraagt om omkering op de ingeslagen weg. Ik hoop dat therapie u dat laat zien! Begrijp me wel goed: dan heb ik het niet alleen over uw man, maar juist ook over uw eigen houding en gedrag!

Het probleem met uw schoonmoeder laat ik liggen: dat lijkt me een ander verhaal. Mogelijk ook tijdens de therapie te bespreken.

Ik hoor graag nog eens van u,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven