Belijdeniscatechisatie
Ds. R. van de Kamp | 5 reacties | 12-10-2011| 17:44
Vraag
Al een aantal jaren heb ik geworsteld met de vraag of ik wel of geen belijdenis mag doen. Ik wil dit heel graag. Nu ben ik op aanraden van de dominee op belijdeniscatechisatie gegaan. Ik vraag me nog steeds af of ik op grond van een historisch geloof belijdenis mag doen. Ik was dit gewend in de Ger. Gem. in Ned. Als het zo is dat je alleen belijdenis mag doen als je van een persoonlijk geloof kan getuigen, hoe moet het dan bijvoorbeeld als God pas heel laat in je leven komt? Dan zou je bij wijze van spreken pas op je 60e belijdenis kunnen doen. En als je alleen belijdt dat je gelooft wat er in de kerk gezegd wordt, dan lijkt me dat nogal een dode en lege belijdenis. Ik ben wel heel serieus over geloofszaken en vind het fijn om naar de kerk en de catechisatie e.d. te gaan. Maar hiermee ben ik nog nooit dichter bij God gekomen. Ik ben nu dooplid van de HHK. Ik vraag me af of er verwacht wordt dat iedereen die belijdenis doet, van een persoonlijk geloof kan getuigen. Of dat er misschien ook mensen zijn als ik, die het wel heel serieus nemen maar (nog) geen persoonlijk geloof hebben. Ik zou graag een antwoord hebben van een HHK-dominee.
Antwoord
Beste vriend,
De vraag die je stelt is een uiterst belangrijke vraag! En het is belangrijk dat daar voor jezelf een duidelijk antwoord op komt. Een belangrijk verschil tussen de Ger. Gem. in Ned. en de HHK is de visie op het (genade)verbond. En daar heeft ook jouw vraag mee te maken.
Wat betekent het voor jou, dat je op de erve (en dus niet het erf) van het verbond geboren bent? De erfenis van het verbond is het eeuwige leven. Eeuwig de HEERE groot maken, omdat Hij in Zijn Zoon de schuld heeft vergeven. Jou komt deze belofte toe (Hand 2:39). Maar let op! Het word je beloofd, je kan het krijgen, maar je hebt het nog niet! Er zijn twee delen, twee partijen in het verbond. De HEERE belooft een God voor je te zijn, maar ben jij ook Zijn volk? Ruth mocht op de grens van Moab de voorwaarden van het verbond toestemmen: "Uw volk is mijn volk en uw God mijn God" (Ruth 1:16b). Zij stemde er niet alleen mee in dat de God van Naomi haar God is, maar dat zij ook met Zijn volk wilde leven en tot dat volk behoren. Zo vraagt de HEERE ook van jou of jij tot Zijn volk wilt behoren? Dat betekent leven naar Zijn wet en wil. Wie doet dat en wie kan dat? Dat kan alleen maar door waarachtige bekering en geloof! Dit betekent, dat het verbond bekering en geloof eist! Het verplicht ons tot een nieuwe gehoorzaamheid (zie formulier van de Heilige Doop). De HEERE eist het niet alleen, maar belooft het ook te geven. Geloof je dat? Dus je merkt wel, zowel bekering als geloof zijn nodig om het verbond te omhelzen en de beloofde goederen in je bezit te krijgen.
Het verbond gaat er echter vanuit, vergelijk dit met het volk Israël in het Oude Testament, dat je met de HEERE leeft, dus tot bekering en geloof komt als je tot volwassenheid komt. Als wij zo worden onderwezen en de HEERE nodig hebben op grond van het verbond, dan zal Hij bekering en geloof werken! Het is heel opmerkelijk dat W. á Brakel in zijn Redelijke Godsdienst stelt, dat de meeste mensen tussen de 14 en 25 tot bekering komen. Herkennen wij dat nog? En wat zou daarvan de oorzaak zijn? En als de HEERE bekering en geloof schenkt, dan komt er een begeerte om aan het Heilig Avondmaal deel te nemen. Zo iemand moet onderwezen worden en daar hebben wij in de kerk het Kort Begrip voor. Lees maar wat er in je psalmboek boven het Kort Begrip staat: "Kort Begrip der Christelijke religie voor hen die zich willen begeven tot des Heeren Heilig Avondmaal." Dus dat is de Bijbels volgorde: bekering, een verlangen naar het Heilig Avondmaal en dan onderwijs om aansluitend in het openbaar geloofsbelijdenis af te leggen.
Dus zonder waarachtige bekering kan je geen belijdenis doen! Maar zonder bekering kan je ook je kinderen niet laten dopen (voor het gebruik van een sacrament is toch het geloof nodig, anders dopen we ons een oordeel), dus zonder bekering kan je geen kinderen krijgen, kan je niet trouwen, kan je geen verkering hebben, enz. Zonder bekering kan je niets! Dus één ding is nodig! Dus het probleem zit niet in het belijdenis doen, maar in het onbekeerd zijn! En dat hebben we in de kerk min of meer gelegaliseerd door toe te staan om zonder waarachtige bekering toch belijdenis te mogen doen.
Moet iemand die belijdenis doet van zijn persoonlijk geloof getuigen? Er zijn hierbij twee dingen op te merken. Ten eerste moet de kerkenraad nieuwe leden aannemen. Daarvoor moet onderzocht worden of er voldoende kennis van de geloofsleer is. Tevens is het goed om ook een persoonlijk gesprek met de belijdeniscatechisanten van hart tot hart te hebben, hoe het in hun hart ligt. Ambtsdragers zijn echter geen hartenkenners. Wij moeten ons dan ook houden aan de belijdenis van de kerk: "Voorts, van diegenen die hun geloof uiterlijk belijden en hun leven beteren, moet men naar het voorbeeld der Apostelen het beste oordelen en spreken; want het binnenste des harten is ons onbekend" (DL ¾, 15). Dit ontslaat ambtsdragers niet van pastorale zorg voor de zielen die aan hun zorgen zijn toebetrouwd. Maar het gaat er uiteindelijk om, dat jij je ja-woord moet geven voor het aangezicht van de Alwetende God in de hemel. Die ook jouw hart kent en weet wat daarin leeft. En mag je dan weten, dat de HEERE genade heeft gewerkt, hoe klein en zwak dat ook nog kan zijn? Mag het een hartelijke en oprechte belijdenis zijn?
Gode en Zijn genade in alles bevolen,
Ds. R. van de Kamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. van de Kamp
- Geboortedatum:26-09-1960
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Putten
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Heb je dit weleens nagezocht?
Bekering kan op vele manieren. Johannes de doper bijvoorbeeld erkende Jezus als zijn Heer, al voor zijn geboorte ging hij voor Hem staan. En volgens Romeinen 10:9 is dat voldoende om behouden te worden. Ze zijn er ook die veel later in één merkbare klap tot bekering zijn gekomen zoals Paulus. En daar zijn vele tussenvormen in, God laat zich niet aan maniertjes binden. Of die bekering waarachtig is, is zoals de dominee al aangaf, aan God die als enige de harten kent. Wij zien slechts wat voor ogen is dus als wij een gelovig iemand zien moeten wij ervan uitgaan dat hij dat is. Jij dus ook. En ook voor jezelf moet je daarvan uitgaan. En dus moet je belijdenis doen.
Het is heel normaal dat je gelovig opgroeit in een gelovig gezin. Dan moet je je niet aan laten praten dat dat een 'historisch' geloof is en dat het dús niet echt is. Mensen die dat doen maken je aan het twijfelen en twijfel is het tegenovergestelde van geloven. dus als ze je dat aanpraten is hun dat zwaar aan te rekenen. Jij moet er gewoon van uit gaan dat je gelooft, en dus moet je belijdenis doen.
En je zult zien dat er later nog vele momenten van verdieping van je geloof zullen volgen.
Volgens mij zei de Heere Jezus iets anders tegen Nicodemus. Hij was een kind van Abraham, behoorde tot het volk van God. Had het ver geschopt, was een leraar Israëls, hij kon zeggen:
'Heer wij weten.' Wat zei Jezus? Je moet er gewoon van uitgaan dat je gelooft?
Ik meen van iets anders. Dat geeft ds v.d. Kamp gelukkig ook duidelijk aan!
En denk je niet dat nou net precies Jezus dat allemaal wél kon zeggen?
- persoonlijke geloofsbelijdenis: belijdenis van je persoonlijk geloof
- bekering: moet een mens (door genade) doen.
- Door kerkgang, catechisatie, doop, enz. kom je niet dichter bij God. Je wordt gered door het geloof alleen en niet door werken!
- wedergeboorte: Gods kant van de bekering.
- historisch geloof hebben de duivelen ook (Jak. 2:19)
- verbond: gesloten met Abraham / Israel (niet met kerk)
Het lijkt me verder een belangrijker vraag of je belijdenis wilt doen dan of je het mag doen.
Geloof je in de Heere Jezus Christus?
Namelijk, indien gij met uw mond zult belijden den Heere Jezus, en met uw hart geloven, dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zo zult gij zalig worden. (Rom. 10:9)
