Man bezig met goochelen

Ds. H. Veldhuizen | 2 reacties | 04-10-2011| 15:06

Mijn man is sinds een aantal jaren bezig met goochelen. Hij heeft zich hier steeds meer in verdiept en leest hier veel (obscure?) boeken over. Hij kan inmiddels zaken die mij zeer veel vrees aanjagen (vormen van gedachtenlezen, zaken onverklaarbaar laten verdwijnen en verschijnen e.d.). Hij kijkt ook veel naar Derren Brown, een bekende Engelse TV goochelaar/mentalist/magier. Deze Derren Brown staat op een van zijn boeken afgebeeld met een duiveltje op zijn schouders die hem iets influistert. Ik wil dat soort zaken niet mijn huis! Mijn man zegt dat ik me aanstel en dat dit maar een onschuldig plaatje is en ik dat niet zo serieus moet nemen. Hij bezweert mij dat hij niet over duivelse krachten beschikt en dat het allemaal berust op trucs en manipulatie. Mij uitleggen hoe het dan zou werken wil hij echter niet. Ik kan ook geen logische manieren bedenken hoe dergelijke zaken mogelijk zouden kunnen zijn anders dan door tovenarij. Ook wil hij niet meer mee naar de kerk en zegt hij dat alle geloof sowieso op leugens berust. Ik maak mij ernstig zorgen. Wat moet ik doen?

Beste vriendin,

Ik heb je vraag als een hartenkreet ervaren. Ik wil proberen je wat gedachten aan te reiken die je hopelijk wat kunnen helpen. Je schrijft dat je man sterk onder invloed van Derren Brown is geraakt, vooral, als ik je vraag goed lees, van diens atheïstische gedachten. Het eigenlijke probleem is niet, als ik het goed zie, dat je man zich bezig houdt met goochelen, hoewel je dat als eerste noemt, en daarbij heel gemakkelijk grenzen overschreden kunnen worden. Ook niet, denk ik, dat hij de boeken van Derren Brown leest en via de tv of internet naar uitzendingen van hem kijkt. Maar het eigenlijke probleem is dat hij onder invloed is van diens atheïstische opvattingen, die hij met sterke overtuiging en veel rationele argumenten uitdraagt.

Derren Brown probeert een aantal zogenaamd bovennatuurlijke of paranormale gaven te ontmaskeren als misleiding, trucs, psychologische processen enz. Hij zegt: laat wat mediums en paranormalen doen maar eens wetenschappelijk getest worden. Op zichzelf is dat goed. Hij toont ook aan dat veel wat als bovennatuurlijk of paranormaal doorgaat humbug is, in ieder geval niet wetenschappelijk verantwoord. Maar hij slaat daarbij helemaal door en verwerpt alles wat bovennatuurlijk is, ook God en het goddelijke (en de duivel e.d.). Hij zegt dat alles met het verstand bewezen moet kunnen worden. Dat mag hij wat mij betreft best zeggen van heel veel paranormale humbug, maar God en het goddelijke (en de duivel enz.) zijn niet te bewijzen. Denk aan het eerste vers van Hebreeën 11: "Het geloof is een bewijs van zaken die men niet ziet", of aan wat Jezus zegt, in heel ander verband, tegen Thomas: zalig wie niet ziet en nochtans gelooft (Johannes 20:28). Ik moet bij Derren Brown denken aan Balthasar Bekker, die leefde in de 17e eeuw en o.a. predikant was in Franeker, Weesp en Amsterdam. Hij schreef een boek, "De Betoverde Wereld", tegen de verschrikkelijke heksenvervolgingen van die tijd en tegen het geloof in heksen e.d. Goed natuurlijk! Maar hij sloeg door en verwierp ook het geloof aan engelen en boze geesten. Alles moest volgens hem met de menselijke rede beoordeeld kunnen worden. We noemen dat rationalisme. Zo legde hij bijvoorbeeld het uitwerpen van duivelen door Jezus uit als aanpassing van Jezus aan het denken en taalgebruik van die tijd, want "duivelen bestaan niet." Zo iemand is Derren Brown naar mijn gedachten ook. Van huis uit was hij, zoals hij zegt, een evangelische christen. Toen is hij over paranormale dingen e.d. gaan lezen en is daarbij doorgeslagen naar het verwerpen van alles wat met het bovennatuurlijke en met God te maken heeft.

Nu is het probleem met je man dat hij de gedachten van Derren Brown dat alles met het verstand wetenschappelijk bewezen moet kunnen worden (dus ook God en het goddelijke), heeft overgenomen. Heel verdrietig! Je schrijft dat hij niet meer naar de kerk gaat en dat hij zegt dat alle geloof op leugens berust. Het is het probleem, beste vriendin, dat zich in onze tijd bij heel veel mensen voordoet. En niet alleen door Derren Brown of andere atheïsten, maar door allerlei invloeden die in onze tijd op mensen afkomen Je kunt dat niet verhinderen door je man te verbieden of te smeken dat hij niet meer naar Derren Brown kijkt of diens boeken de deur uit doet, want een paar dagen later kan zich weer iets anders voordoen. Het is de tijd waarin we leven.

Ik zal een paar voorbeelden noemen: We komen in onze multireligieuze samenleving in aanraking met andere godsdiensten. Mensen kunnen zich afvragen waarom het christendom waar is en een andere religie niet en zo kunnen ze, als God het niet verhoedt, wegglijden van de kerk en van het geloof of denken dat het "allemaal wel op hetzelfde neer komt." Iemand heeft contact met moslims, door zijn werk of als buren; hij gaat zich oprecht in de islam verdiepen om er meer van te weten en goede antwoorden te hebben. Komt hij nu niet onder invloed van de islam? Andersom komt ook voor: een moslim ontmoet een christen, hij gaat de Bijbel lezen en wordt christen. Of denk aan studenten die allerlei boeken moeten lezen, ook misschien wel van Derren Brown of andere atheïsten. Het probleem is niet dat zij die boeken lezen, maar dat het geloof te weinig diep geworteld kan zijn, zodat ze weggroeien van de Bijbel en van het geloof in de Heere Jezus Christus, enz, enz. We leven in een tijd dat we (vooral onze jongeren) op allerlei manieren ‘gehersenspoeld’ worden. Nu is dat op zichzelf niet erg. De eerste christenen leefden ook in zo’n tijd. Je kunt er zelfs verdiept-in-het-geloof uitkomen als je van veel andere dingen kennis hebt genomen en je bent er vast van overtuigd dat de Bijbel waar is en Jezus de Weg, de Waarheid en het Leven is. Daarom zijn goede heldere preken, die van tijd tot tijd op zulke dingen ingaan, zo belangrijk, en goede catechisatie, jeugdwerk, verenigingswerk enz. En we weten het: het geloof is werk van de Heilige Geest. We kunnen onszelf het geloof niet geven, ook onze echtgenoten of kinderen kunnen we het niet geven, we kunnen alleen bidden of God hen vasthoudt of terugbrengt tot het Woord van Hem en het geloof in Hem. Dat is mijn antwoord op je hartenkreet: "Wat moet ik doen?": Je gebed.

Daar zeg ik ook wat bij, Het is "Bid en werk." Ik denk daarbij aan wat Petrus schrijft in 1 Petrus 3:1–5. Ik zou je willen vragen om die verzen eens heel nauwkeurig te lezen en ze te overdenken. Petrus schrijft aan vrouwen die een ongelovige, heidense man hebben, wat in die tijd heel veel voorkwam. Wat zegt hij nu? (ik zeg het met mijn eigen woorden): Gebruik niet teveel woorden (hij zegt zelfs: helemààl geen woorden), maar laat je man je reine (oprechte) levenswandel zien, en wees zachtmoedig, met een stille geest die kostbaar is voor God. Dat wil zeggen: probeer je man geen verwijten te maken, probeer hem ook niet op allerlei manieren van Derren Brown af te houden (want dan ontmoet hij wel weer iets of iemand anders). Maar: probeer een oprechte en zachtmoedige christin te zijn. Als je man je verbiedt aan tafel de Bijbel te lezen (ik noem maar wat), zorg dan voor bepaalde momenten dat je voor jezelf leest. Als je man met dingen van de Bijbel spot, zeg hem dat dat je pijn doet. Als je man probeert je te overtuigen dat dingen uit de Bijbel niet waar zijn en je weet geen antwoord, zeg dat je je het veiligst voelt bij het geloof dat je van  huis uit hebt meegekregen.  Als je man het niet nodig vindt om te bidden (ik noem weer een voorbeeld), doe jij het wel, rond de maaltijd, bij het naar bed gaan en opstaan. Als je man niet meegaat naar de kerk, zorg dat jij trouw wèl gaat, kom zonder kritiek thuis en doe (ook als de kerkdienst misschien een keer tegenvalt) alsof je veel aan de kerkdienst gehad hebt en hebt. En: misschien zijn er bepaalde intieme momenten dat je ineens wat tegen hem kunt zeggen of iets aan hem kunt vragen, bijvoorbeeld (ik noem maar wat), als hij vraagt: "Wat wil je voor je verjaardag hebben?": "Lieverd, dat je (met kerstfeest een keer) met me meegaat naar de kerk." Juist vrouwen kunnen dat. Ik denk aan Delila (Richteren 16): Ze vraagt steeds (vooral in ‘fijne’ momenten van samenzijn, vers 15) of Simson haar zijn geheim wil verklaren, en hij doet het. Dat is natuurlijk een heel negatief voorbeeld. Maar zo kunnen er misschien positieve momenten zijn dat je een goed gesprek met je man kunt hebben, dat hij toch geen rust heeft met ‘het (on)geloof’ van Derren Brown en anderen en er bij hem beweging komt naar God toe. Nog eens: doe het biddend, elke dag: Heere, breng mijn man terug, tot U, houdt hem vast voor verder wegglijden. Zonder (dat zeg ik nog een keer) verwijten te maken.

Heb je wel eens het gezegde gehoord: "Liefde is als de zon op het ijs. Als je met de bijl op het ijs slaat, maak je brokken. Maar de zon op het ijs doet het ijs smelten." Iets dergelijks bedoelt Petrus, maar dan natuurlijk veel dieper, met zijn woorden. En: zorg dat je een of meer goede gelovige vriendinnen hebt, bij wie je af en toe kunt bijtanken; misschien is er een Bijbelkring of vereniging, waar je veel ontvangt. In ieder geval, beste vriendin, ik hoop dat ik je wat geholpen heb. Veel sterkte en wijsheid toegewenst. God zegene je.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven