Mensenvrees bij Avondmaal
Ds. J.D. Heikamp | 2 reacties | 30-09-2011| 10:37
Vraag
Gisteren was er bij ons in de kerk Heilig Avondmaal. Bij de laatste nodiging voelde ik me sterk geroepen. Ik ben nog nooit eerder aangegaan. Ik weet niet beter of het is alleen voor (oudere) mensen die er aan de buitenkant heel netjes uitzien en van binnen van alles beleefd hebben. De reden waarom ik niet aangegaan ben, is omdat ik niet durfde voor de mensen. Dit vind ik erg en het blijft me maar dwars zitten. Dat is toch geen goede reden? Is het nu te laat? In de nabetrachtigspreek ging het over Gods naam belijden. Als je opstaat, belijd je Zijn naam. Ik heb dus net als Petrus Zijn naam verloochend... En dan nog iets. Eigenlijk waren alle stoelen bezet. Natuurlijk kon er een stoel bijgezet worden, maar het voelde voor mij toch alsof de tafel gesloten was en er voor mij geen plek meer was. Met andere woorden: God heeft mij dus buitengesloten; ik hoor er niet bij!
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Voor wie is het Avondmaal des Heeren ingesteld? Het is een vraag die alle eeuwen door wordt gesteld. Rondom deze vraag stapelen zich veel vragen op waardoor een ziel het erg benauwd of aangevochten kan worden. Dat geldt ook de vragen die u hierover stelt. Ze zijn herkenbaar. Maar de conclusie die uzelf trekt of het antwoord wat u geeft is niet juist. U zegt: God heeft mij dus buitengesloten, ik hoor er niet bij.
Ik hoor er niet bij. Wanneer u dat van harte meent onwaardig te zijn om plaats te nemen aan de tafel des Heeren is dat niet verkeerd. Integendeel. Dat heeft alles te maken met het ontdekkend werk van de Heilige Geest in het hart. God heeft mij dus buitengesloten. Hiermee geeft u eigenlijk de Heere de schuld. Bijbelser is het om te zeggen en te belijden: ik heb mij zelf buitengesloten. Daar ben ik in Adam mee begonnen. Dan ligt de schuld niet bij de Heere maar bij mij zelf.
Ik kan u geen duidelijker en pastoraler antwoord geven dan het antwoord op vraag 81 van onze HC. Lees en herlees dit biddend. Op eenvoudige en pastorale wijze worden de drie stukken in dit antwoord behandeld. Het is dus geen automatisme. Het is een strijd om in te gaan door de enge poort. Ook ten opzichte van het aangaan aan de dis des Verbonds. Je gaat niet aan en blijft niet weg om van mensen gezien te worden. Die met geloofsvereniging aan Christus verbonden is, zal Zijn dood gedenken. Hij in mijn plaats, daar ik anders de eeuwige dood had moeten sterven.
Ik wens u heel veel licht van Boven toe om deze zaak voor de Heere neer te leggen. Verwacht het van de Heere alleen in het strijdperk van dit leven. Wees in alles Gode bevolen.
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik herken je gedachtegang alhoewel het bij iets anders ging. Het gevecht in je gedachten probeert je juist lam te maken door te heroverwegen, te heroverwegen en te heroverwegen. Als dit klaar is dan komt er weer een andere probleem of obstakel en als dat voorbij is de tafel b.v weer vol zijn er geen stoelen. En last but not least kijken de mensen ook nog naar je of ben je toch net-net weer niet geschikt... Door die ene tekst....
De beker liet ik ook voorbij gaan en God raakte mij zo aan in mijn hart dat ik opeens uitbarstte in grote tranen. Voorbij gegaan flitste het in mijn hoofd, je hebt het voorbij laten gaan en onbegrijpelijk waarom je niet deelnam...
Wat ik nu zeg klink misschien een beetje anders, maar ik vergeet die eerste keer nooit meer. Het was een tranenrivier die voor mijn gevoel niet van mij was.
Hiernaast kreeg ik heel sterk de gedachte, "...waarom sla je nu na alles over, eet de maaltijd en sla het niet over..." en de tranen.. Alsof de rivier van de Heere Jezus zelf was,
omdat ik toch (eigenwijs) meende het te moeten overslaan.
Tja we hebben zo allemaal onze eigen wil en wat een spijt had ik achteraf
Ik kon haast niet wachten op de volgende keer en je gegijpt, je kijkt er helemaal naar uit
Dwars door alle (zogenaamde) gedachten en obstakels heen! Mijn Heer en Mijn Redder voorop!
Als je Hem aanneemt al Heer en Heiland (het aanbod van genade met beide handen aanpakken) dan is Hij het die Maaltijd met jou en mij wil houden.
Want Hij heeft ons als eerste lief.....Prachtig!
http://www.youtube.com/watch?v=OJm7PXfK5Y0
