Bang in orthodoxere kerk
Ds. J. Prins | 5 reacties | 23-09-2011| 12:43
Vraag
Ik heb jarenlang psychische problemen gehad. Een van de waarschijnlijke oorzaken is de sfeer van het gezin waarin ik opgroeide in combinatie met een 'orthodoxe' manier van geloven. Ik heb door de jaren heen geleerd om dingen in een ruimer perspectief te zien wat betreft het geloof. Ik heb mij ook uitgeschreven bij de kerk waar ik lid was (Gereformeerde Bond) en mij ingeschreven bij een Samen-Op-Weg-kerk. Ik mijn nieuwe kerk voel ik mij erg prettig en ervaar ik God. Terwijl ik bij mij vorige kerk extreme angst ervoer. Ondanks dat het fijn is in mijn nieuwe kerk, knaagt aan mij de angst dat God mij nu niet meer wil. Verstandelijk kan ik het beredeneren en geloof ik ook helemaal niet dat je reformatorisch moet zijn om in de hemel te komen. Als ik bij een doopdienst in een 'orthodoxere' kerk ben, ben ik erg bang en heb daar dagen lang last van. Kom ik ooit van deze 'angst' af? Misschien raar om het hier te vragen, maar de simpele werkelijkheid is dat iemand die niet in een dergelijk milieu is opgegroeid dit niet kan begrijpen. Alvast hartelijk dank voor het meedenken.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dit is een vraag die moeilijk op afstand is te beantwoorden, omdat ik je niet persoonlijk ken en de achtergrond van je situatie onvoldoende kan inschatten. Het volgende wil ik je ter overweging meegeven: wanneer wij de Heere God door het geloof in de Heere Jezus Christus mogen kennen, hoeven wij geen angst te hebben, dat "God ons niet meer wil", om de oorzaak die je noemt.
Als wij door het geloof schuilen bij de Heere Jezus en onszelf van onze zonden laten reinigen door Zijn bloed en vernieuwd worden door de Heilige Geest, is God onze hemelse Vader geworden. Wij zijn dan met God verzoend en hebben vrede met Hem gekregen. Wij mogen dan weten dat Hij ons leven leidt, regeert, beschermt en voor ons zorgt. Zó staat het er dan in ons leven voor, uit genade alleen, de HEERE daarvoor de dank.
Maar, voor ons gevoel kan het anders zijn. Kunnen er inderdaad onberedeneerde angsten zijn. Heel hevig soms. De vraag is dus, is er een aanwijsbare oorzaak van die angst of is het een angstgevoel? (Dit gevoel wil de duivel natuurlijk graag versterken!)
De mogelijke oorzaken van de angst kunnen zijn: Een meer of minder onbijbels beeld van de Heere, van het geloof, van zonde en van genade. De angstgevoelens kunnen ook komen of versterkt worden, door een te druk levenspatroon. Waardoor onvoldoende tijd is voor gebed, bijbelstudie, meditatie en kerkgang. De angst kan mede versterkt worden door voedsel wat vol zit met E-nummers, als: zoetstoffen, smaakversterkers, etc. en veel koffie- en alcoholgebruik, etc. Aan angst kunnen ook geestelijke, psychische en of lichamelijke oorzaken ten grondslag liggen.
Je zult dus moeten kijken, wat is nu precies de oorzaak van de angst. Daarvoor is het gesprek met een luisterende, invoelende en geestelijke pastor nodig. Daarnaast kun je met je huisarts er ook eens naar kijken of het zinvol is, om gesprekken te hebben, met een maatschappelijk werker of psycholoog van bijvoorbeeld Eleos, Agathos of de Schuilplaats. (Mogelijk heb je die al gehad!?)
Verder is het belangrijk, dat we zondags onder een liefdevolle, helder pastorale, bijbelse prediking komen. Waarin heel de Schrift aan de orde komt, denk daarbij bijvoorbeeld aan de zaken die de Heidelbergse Catechismus noemt. Door zo’n prediking laat de Heere ons in het geloof groeien. Zo’n prediking is tot eer van God en zegenrijk voor onze ziel, voor onze geest en ons lichaam. (Let wel, er is geen volmaakte gemeente op aarde.)
Ik hoop zo wat opbouwend met je te hebben meegedacht, mocht je nog verdere vragen hebben en die aan mij willen stellen, doe het gerust. Ik bid dat je blijdschap en rust zult vinden, in God, door Jezus Christus. Hij wil het je geven! Wij kunnen in ons leven heel wat innerlijke wonden en beschadigingen hebben opgelopen. De Heere kan de pijn daarvan verzachten en soms geneest Hij ze ook, door de bovengenoemde ‘middelen’ en vooral door Zijn vergevende en genezende, liefde en genade.
Met een heel hartelijke groet,
Ds. J. Prins
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Prins
- Geboortedatum:04-10-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Ederveen
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/17918/huichelaar-en-nepchristen/
De vraag is anders maar het antwoord is misschien ook voor jou van toepassing.
Mensen kunnen elkaar heel bang maken, maar de Heere is er altijd bij.
Jezus zegt: Ik ben het Brood des levens; wie tot Mij komt, zal beslist geen honger hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst hebben. (Joh. 6:35)
Ik herken je verhaal. Wat ik bij jou tussen de regels door lees, is dat je wat dit punt betreft meer angstig bent dan een 'normaal' persoon. (Want waarom heeft de meerderheid niet zulke extreme angsten tijdens een kerkdienst?) Ik herken dit zeer erg bij mijzelf. Ik noem het hooggevoeligheid.
Mijn tip voor jou: ga eens lezen over hooggevoeligheid! Ik weet dat dit in principe niet veel met geloven te maken heeft, maar bij mij was het een enorme verademing om dingen van mezelf te herkennen. Ik dacht echt dat ik zo angstig was door de duivel etc. en ging ook dingen denken als: God is vast boos op mij omdat.......*vul maar in*. Eerst wilde ik constant de antwoorden vanuit het geloof zoeken, maar ik ben ik helemaal overspannen van geworden, 2 jaar lang. Ik kon niets meer, met mijn studie moest ik tijdelijk stoppen. Maar nu ik meer inzicht heb in mijn gevoeligheid, kan ik de dingen veel beter plaatsen en ze ook veel beter relativeren, zodat ik niet direct die rare gedachten krijg (vb. God is boos op mij omdat....). En als je je dan angstig voelt, kun je jezelf troosten met de gedachte dat God voor je zorgt en dat Hij jou accepteert zoals je bent. Als je je angst gaat accepteren, zal hij pas minder worden. Zo lang je blijft vechten tegen je angst en het niet accepteert, wordt het erger.
Je zegt het zelf al: verstandelijk kan ik het wel beredeneren. Ik herken dit heel erg bij mezelf. Vaak willen we dingen met ons verstand tegemoet gaan, maar de angst zit bij je gevoel! Durf terug te gaan naar je gevoel, het te accepteren, breng alles bij de Here God. Hij wijst je niet af als je bang bent, in tegendeel, Hij zorgt voor je.
Een therapeute zei eens tegen mij (en dit wil ik je graag meegeven): Kun je je ook voorstellen dat God verdriet heeft omdat jij je dan zo angstig/rot voelt?
Ik denk dat als deze gedachte je helemaal vreemd is, je onbewust gelooft in een straffende God en de lat heel hoog legt voor jezelf. Ik had dat wel. Zodra je je ervan bewust bent dat je misschien wel een verkeerd godsbeeld bij je draagt, kun je eraan gaan werken.
Veel sterkte en vergeet niet eens iets te lezen over hooggevoeligheid!!
