Supergoede vriend

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 23-09-2011| 08:59

Ik heb al sinds mijn jonge jaren al een supergoede vriend. Wij spreken al jaren vertrouwelijk; over ons persoonlijk geloofsleven, maar ook in alle omstandigheden zijn wij elkaars steun en toeverlaat. Nu heeft mijn vriend verkering met een vriendin met een hele moeilijk achtergrond qua verleden. Daardoor eist ze die goede vriend helemaal op! Die vriend houd geen agenda bij, alles laat hij regelen door zijn vriendin. Maar als ik afspraken probeer te maken en met hem of hen beiden probeer af te spreken, liegt zij en ook vertelt ze allerlei smoesjes over waarom hij -of beiden- niet kunnen. Als ik al deze dingen navraag bij mijn vriend klopt dit nooit! Ik heb dit al heel vaak besproken, maar die vriend ziet niet in dat zijn vriendin alles op alles zet om hem voor zich alleen te houden. Ik word er moedeloos van. Wij hebben al van heel vroeger zo'n geweldig vriendschap, maar daar blijkt nu -na diverse confrontaties- een eind aan te komen. Mijn vriend is als persoon een geweldige gast, alleen is hij ook een grote slappeling en zich niet bewust van deze gevaren. Wat moet ik doen? Ik krijg van derden het advies om het contact aan hem over te laten en de verantwoording aan hem te geven om samen af te spreken en hem de tijd geven dat hij het gaat zien! Voor de duidelijkheid, ik ben een jongeman van 21 jaar.

Beste vraagsteller,

Toon Hermans maakte ooit een gedicht met de titel "VRIEND":  Het gaatt als volgt:

Je hebt iemand nodig,
eerlijk en oprecht.
Die, als het er op aan komt
voor je bid en voor je vecht.
Pas als je iemand hebt
die met je lacht en met je grient.
Dan pas kan je zeggen...
Ik heb een vriend.

Mooi, hè, zo’n omschrijving van vriendschap!

Maar wat als die beste vriend nu zijn aandacht en tijd aan een meisje gaat besteden waarbij hij jóú niet meer ziet staan. Of beter nog, het méísje ziet jou niet staan. Een lastig probleem. Met de "derden" ben ik het wel eens, dat het onderhouden van de verschillende relaties de verantwoordelijkheid is van je vriend, tenminste voor zover het zijn kant van het verhaal is. Jóúw kant is de andere, en dus jouw verantwoordelijkheid. Nu gesprekken stranden en afspraken niet te maken zijn blijft er -denk ik- niet veel anders over dan je vriend een brief te schrijven. Leg hem daarin jouw moeiten uit. Doe dat aan de hand van zgn. "ik-boodschappen". Bijvoorbeeld: "ik heb er moeite mee dat ik geen afspraak  meer met je kan maken, ik zou je graag een keer spreken, ik zou het fijn vinden als je deze week een keer koffie bij mij komt drinken…". Dat soort dingen. Maak hem géén verwijten. Schrijf niets over het meisje. Heb je zijn aandacht dan kan het moeilijke onderwerp misschien ter sprake komen. Of misschien (nog) niet. Eerst moet je vriend zich veilig voelen bij jou. Dat is het deel "vechten" voor jou (zie gedicht!), wat bestaat uit jezelf beheersen. Totdat je vriend kan en wíl luisteren. Gun hem de tijd die hij nodig heeft. Stuur desnoods af en toe een briefje, of een kaart, een smsje of een mailtje. Met slechts mededelingen over jezelf! Zo laat je zien, dat de vriendschap van jouw kant niet verbroken wordt! Verder is je gebed van onschatbare waarde: wil het niet mét hem, doe het dan vóór hem. Met andere woorden: laat zien dat jij die vriend uit het gedicht bent, die op zijn tijd gepaste afstand kan bewaren. En die er ís als zijn vriend hem nodig heeft (stel, dat de verkering uitgaat met dit jaloerse meisje…).

Ik wens je veel wijsheid en alle geduld die je nodig hebt!
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1537 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven