Geen Avondmaal, wel ambtsdrager
Ds. G. Kater | 6 reacties | 20-09-2011| 18:30
Vraag
In onze gemeente (HHK) gaat het merendeel van de ouderlingen en diakenen niet aan het Heilig Avondmaal. Ik heb hier veel moeite mee, vooral van de ouderlingen want zij moeten toch bekeerd zijn om hun ambt uit te oefenen? En hoe kun je zo op huisbezoek gaan?
Antwoord
Bedankt voor deze vragen, waarop ik graag puntsgewijs wil ingaan.
1. Het is bijbels gezien onmogelijk om ambtsdrager te zijn (ongeacht welk ambt), zonder persoonlijk Gods genade in Christus Jezus (in meerdere of mindere mate) te kennen in ons leven. Wanneer het Woord van God spreekt over de vereisten van ambtsdragers, komt dat duidelijk naar voren. Denk aan gedeelten als Handelingen 6, 1 Tim. 3, en Titus 1. In een bijbels-gezonde situatie zal dat geestelijk leven na kortere of langere tijd openbaar komen, en ook voor de gemeente beleden worden door deelname aan het HA. De lijnen van de Schrift zijn hiermee helder: er is in de eerste plaats persoonlijke genade nodig om te kunnen dienen in een ambt binnen de gemeente. Dat betekent dus dat een kerkenraad bij het kandidaat stellen van mannen voor de ambten in de eerste plaats moet zoeken binnen de kring van degenen die belijden Gods genade in Christus persoonlijk te kennen, en dat ook in het openbaar belijden richting de gemeente door deelname aan het HA. Dat is onmisbaar om werkelijk geestelijke leiding te (kunnen) geven aan de gemeente, o.a. op huisbezoek.
2. Het is dus inderdaad niet naar het Woord van God wanneer het merendeel van de ouderlingen en diakenen niet deelneemt aan het HA. Het zou, bijbels gezien, anders moeten zijn. Daarom kan ik het begrijpen wanneer je met een dergelijke situatie moeite hebt. Tegelijkertijd ken ik de situatie in jouw plaatselijke gemeente niet, en dat maakt mij ook voorzichtig. Want er kunnen meerdere redenen hiervoor zijn. Ik noem er enkele.
a. Het kan zijn dat er in de gemeente een groot tekort bestaat aan mannen die persoonlijk kunnen getuigen van Gods genade in Christus. Dat is schrijnend en het legt heel duidelijk de grote geestelijke nood in de gemeente bloot. Niettemin kan het wel werkelijkheid zijn en vanuit die situatie kan het zijn dat een kerkenraad ertoe gedrongen wordt om mannen te kandideren die geen persoonlijk getuigenis van Gods genade kunnen geven en/of deelnemen aan het HA, maar verder wel betrokken zijn op de gemeente en het kerkelijk leven, en een goed getuigenis in de gemeente hebben. Maar laten we wel duidelijk blijven zien: in feite gaat het hier, bijbels gezien, om een onmogelijke mogelijkheid in een noodsituatie, die nooit als normaal beschouwd mag worden.
b. Het kan ook zijn dat er binnen de gemeente rondom de bediening van het HA zoveel schroom is, dat mensen die wel degelijk Gods genade in Christus kennen, toch niet (durven) deelnemen aan het HA. Dat kan zijn omdat er in prediking en pastoraat meer vereist wordt van de avondmaalganger, dan de bijbelse kenmerken die we kunnen terugvinden in ons Avondmaalsformulier. Of omdat de waarschuwing om zonder persoonlijke genade deel te nemen, de lieflijke nodiging en het liefdebevel van Christus tot de Zijnen geheel gaat overstemmen. Dat is heel erg, omdat Gods oprechte kinderen hierdoor kunnen worden afgehouden van het sacrament wat Christus geeft tot versterking van wat Zijn hand gewerkt heeft. Wat een verantwoordelijkheid ligt er hier op de schouders van een kerkenraad, en in het bijzonder van een dienaar van het Woord! Het is ook mogelijk dat er in prediking en pastoraat rondom het HA een helder bijbels geluid klinkt, maar dat iemand zo sterk worstelt met de toe-eigening van het heil, dat het licht niet 'doorbreekt'. Soms kun je mensen ontmoeten bij wie je iets proeft van wat het formulier van het HA zegt: dat wij zelf midden in de dood liggen, maar het leven en de zaligheid buiten onszelf in Christus Jezus zoeken. Toch kan dat soms gepaard gaan met worstelingen rondom de persoonlijke toe-eigening van het heil en de zekerheid daarvan (misschien wel gevoed door allerlei onbijbelse gedachten), zodat men toch niet deelneemt aan de bediening van het HA. Het is de vraag of het verstandig is om zo iemand te kandideren voor het ambt. In het ambt dienen betekent immers geestelijk leiding geven aan de gemeente. Maar het lijkt me begrijpelijk wanneer er geen geschikte kandidaten lijken te zijn die met meer helderheid kunnen getuigen van Gods genade in Christus.
c. Het is ook mogelijk dat er wel mannen deelnemen aan het HA, maar dat ze toch niet gekandideerd worden voor het ambt. Ook dat kan meerdere redenen hebben. Het is mogelijk dat iemand Gods genade in Christus persoonlijk kent, maar bepaalde gaven die nodig zijn voor het ambt lijkt te missen. In dat geval kan het wijs zijn om zo iemand niet te kandideren. Het ambt van alle gelovigen valt niet per definitie samen met de bijzondere ambten in Gods kerk. Een andere mogelijkheid is dat iemand wel deelneemt aan het HA, maar vanwege zijn belijdenis en/of levenswandel geen goede (Bijbelse) indruk maakt, die hem geschikt lijken te doen zijn voor het ambt.Het is begrijpelijk dat een kerkenraad vanuit haar verantwoordelijkheid tegenover de Heere en de gemeente zo iemand niet kandideert.
Dit zijn enkele redenen, die kunnen verklaren waarom er een situatie in de gemeente kan ontstaan zoals je die schetst. Laten we helder blijven zien: de bijbelse uitgangspunten van punt 1 moeten altijd het uitgangspunt zijn en blijven. Tegelijkertijd is het met het oog op de praktijk in de gemeente goed om ook de aspecten van punt 2 te overwegen. Het kan ervoor zorgen dat de moeite die je hebt met de situatie, iets anders 'ingekleurd' wordt.
Ik hoop hiermee een antwoord te hebben gegeven op de gestelde vragen. Bovenal hoop ik dat de situatie in jouw gemeente zal toegroeien naar de norm van Gods Woord. Waarbij de broeders van jouw kerkenraad 'levende gidsen' zullen zijn, ook voor jou! Zoals Andreas dat was voor zijn broer Simon: "En hij leidde hem tot Jezus" (Joh. 1:42a)
Met hartelijke groet,
Ds. G. Kater
Dit artikel is beantwoord door
Ds. G. Kater
- Geboortedatum:10-07-1978
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Hoe kan een blinde een blinde leiden? Zij zullen samen in een kuil vallen.
GODS WOORD getuigd dat er vele
niet zullen ingaan en wel menen in te gaan
en er zullen velen wel ingaan en menen niet in te gaan
daarom dient een christen niet het vooroordeel te trekken dat ambtsdragers / ouderlingen die niet aan het avondmaal gaan
geen genade kennen
geen zondebesef kennen
geen bekering kennen
overigens uit GODS WOORD dat niet alleen amsdragers het evangelie moeten verkondigen elke christen heefd de opdracht het evangelie te verkondigen
een bekeerde amdsdrager die in onvrede leeft met bijvoorbeeld een familie lid mag niet eens aangaan
en dan het laatste wat nog vaak als rede wordt gebruikt om niet aantegaan is bijbeld gegrond een hele goede reden
het is beter niet van deze aardse brood en wijn te genieten , en straks wel met genade naar de hemel
dan met brood en wijn zichzelf verlogend verloren tegaan
daarom dient men niet aftevragen waarom gaan zij niet aan
maar mag ik met GODS recht aangaan
een van de bijbelse voorwaarden voor het dragen van een ambt is dat er geen onvrede in de familie is :)
nu kan het best zo zijn dat er een tijdelijk kortstondig probleem is. maar de vraagsteller maakt duidelijk dat dat hier niet het geval is. hier is sprake van een breed en struktureel weigeren van het avondmaal. hierin leren de ambtsdragers dat het o.k. is om ongehoorzaam te zijn aan God.
idereen moet idd getuigen van Christus, maar de bijbel stelt weer duidelijk dat ambstdragers dat goed moeten kunnen doen. maar waar kunnen deze ambtsdragers van getuigen? alleen van horen zeggen! niet uit een persoonlijke beleving want die ontzeggen ze zichzelf!
je laatste opmerking: "het is beter niet van deze aardse brood en wijn te genieten , en straks wel met genade naar de hemel dan met brood en wijn zichzelf verlogend verloren tegaan."
staat haaks op wat Jezus leert! Jezus stelde het avondaal in om op die manier zijn lijden, sterven en opsanding te gedenken en daarmee ook de hoop waarin wij leven.
Door dat gedenken te weigeren wordt het werk van Christus voor die persoon ontkent.
de bijbel leert weer dat : Mat 10,32 Een ieder dan, die Mij belijden zal voor de mensen, hem zal ook Ik belijden voor mijn Vader, die in de hemelen is.
door struktureel het avondmaal te weigeren wordt het tegenovergestelde gedaan dan Jezus belijden; denk niet dat Jezus deze - tegen zijn schriftwoord in- stiekum toch wel zal belijden voor zijn vader.
zo waar stel je je vertrouwen op op Gods woord of op mooi klinkende menselijke argumenten die daar haaks op staan?
Hij zei het zelfs zelf. En Hij gebruikte geen eens formulieren oid. Bij ons in de kerk ook niét, en iedereen die getuigt wat Hij voor hem/haar betekent mag bij ons deelnemen
